Μέχρι το φάρο

~, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Δεν είχε πάει καν σχολείο, κάτι δασκάλες σε κατ' οίκον μαθήματα ήταν όλη κι όλη η βασική της εκπαίδευση. Όσα έμαθε προέρχονταν κυρίως από την τεράστια βιβλιοθήκη του πατέρα της, καθώς και τις συναναστροφές της με κάποιους ποιητές και λογοτέχνες που ανήκαν στον ευρύτερο φιλικό κύκλο της πολυπληθούς οικογένειάς της.
Η Βιρτζίνια Γουλφ παρόλα τα προβλήματα υγείας της (υπέφερε από διπολική διαταραχή και σφοδρούς πονοκεφάλους), παρόλες τις τραυματικές εμπειρίες στην προσωπική της ζωή (οι βιογράφοι της υποστηρίζουν ότι βιαζόταν συστηματικά από τον ετεροθαλή αδελφό της κατά τα εφηβικά της χρόνια) και που ίσως να είναι αυτές υπαίτιες για τον τόσο εύθραυστο ψυχισμό της που την οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία, ωστόσο κατάφερε να φτάσει σε τέτοια επίπεδα συγγραφικής δεινότητας όσον αφορά την πολυπλοκότητα και πρωτοτυπία που λίγοι λογοτέχνες έχουν καταφέρει να πετύχουν παγκοσμίως.
Υπάρχουν προτάσεις της μέσα στο κείμενο που καλύπτουν έκταση μεγαλύτερη από μισή σελίδα (!) πράγμα που δείχνει πόσο χειμαρρώδεις ήταν οι σκέψεις της την ώρα που έγραφε, τόσο που δεν πρόφταινε να βάλει τελεία μη και της φύγουν σαν τα έπεα πτερόεντα του Ομήρου ή γλιστρίσουν σαν κόκκοι άμμου μέσα από τα δάχτυλά της και χαθούν από τον συγγραφικό της ειρμό για πάντα..
Ανήκει στις λατρεμένες μου πένες και κάθε φορά που διαβάζω εκστασιασμένη κάποιο κείμενό της με διέπει η ίδια πάντα αντιφατική διάθεση, από τη μια να εύχομαι να μπορούσα να αποστηθίσω την κάθε της λέξη και από την άλλη να θέλω να σκίσω ό,τι έχω και δεν έχω γράψει μέχρι τώρα...