29.4.12

Βραβείο, σκέψεις και παιχνίδι


Beside the evening sea, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

I walked beside the evening sea and dreamed a dream that could not be;
the waves that plunged along the shore said only: 'dreamer, dream no more!'

G.W. Curtis



Αυτό το βραβείο ήρθε από την αγαπημένη μου bloggo-φίλη Όστρια, το οποίο, μαζί με την (αμοιβαία) εκτίμηση, συνοδευόταν και από μία πρόσκληση για παιχνίδι, να πω επτά τυχαία πράγματα για μένα. Αρχίζω λοιπόν:

1. Είμαι άτομο με πολλές συναισθηματικές εναλλαγές. Γελάω πολύ εύκολα, κλαίω πολύ εύκολα, θυμώνω αραιά αλλά με ένταση και με ένταση αγαπάω.

2. Κάποτε κυνηγούσα ουράνια τόξα, όσο περνούν τα χρόνια όμως βρίσκω την ευτυχία στα πιο κοντινά και αγαπημένα ανθρώπους και πράγματα, στα απλά και καθημερινά που μου φέρνει η ζωή.

3. Μου αρέσει η δημιουργία, θέλω πάντα να καταπιάνομαι με κάτι. Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα, καινούργιες μορφές έκφρασης. Λατρεύω την τέχνη, τη ζωγραφική, τη συγγραφή, τη φωτογραφία. Μου αρέσει ο μαγικός λες τρόπος που κάνουν τον κόσμο πιο προσωπικό, που τον φέρνουν πιο κοντά στα μέτρα μου. Επιδιώκω να ανακαλύπτω τα μυστικά τους από πρώτο χέρι. Έτσι έμαθα το ίντερνετ και τα μυστικά του, την φωτογραφία και την ψηφιακή επεξεργασία της, την ζωγραφική, τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος, την έμμετρη έκφραση ενός ποιήματος, το ξεχορτάριασμα ενός κήπου, το βάψιμο ενός δωματίου, την παρασκευή ενός σπιτικού ποτού... και η λίστα συνεχίζεται, αφού για μένα, όλα είναι τέχνη.

4. Θέλω στο περιβάλλον μου να επικρατεί τάξη και αρμονία. Λειτουργώ καλύτερα υπό αυτές τις συνθήκες, η αισθητική ισορροπία γύρω μου με ηρεμεί και με ισορροπεί και εσωτερικά.

5. Όνειρό μου (θεόσταλτα, και του άντρα μου) είναι κάποια στιγμή, όταν οι υποχρεώσεις μας το επιτρέψουν, να φύγουμε από την πόλη και να φτιάξουμε μια φάρμα στην εξοχή. Ένα πέτρινο σπίτι με κεραμίδια σε μια βουνοπλαγιά με θέα τη θάλασσα, με έναν κήπο ολάνθιστο χειμώνα-καλοκαίρι, με το περιβόλι του, με τα οπωροφόρα δέντρα του και με πολλά-πολλά ζωάκια να κυκλοφορούν ελεύθερα στον χώρο. Μέχρι να γίνει όμως πραγματικότητα (πρώτα ο Θεός), προσάρμοσα την πραγματικότητα στο όνειρο και, όσο μπόρεσα, έφερα το χωριό στην πόλη..
Επειδή το έχω σκοπό να κάνω ανάρτηση γι' αυτό, σας δίνω προς το παρόν ένα μικρό δείγμα: τον κούκλο γαλανομάτη χήνο μας. Το όνομά του είναι Τηλέμαχος, από το τηλε- (λόγω λαιμού) και τη μάχη (για ..ευνόητους λόγους :))


6. Μου αρέσει η ησυχία, μου αρέσουν οι ήρεμοι και ευγενικοί άνθρωποι, οι καλλιεργημένοι άνθρωποι, οι δημιουργικοί άνθρωποι, αισθάνομαι ότι μπορώ να πάρω πράγματα από αυτούς, ότι με 'σπρώχνουν' προς τα πάνω, προς τον καλύτερο, πιο εξελιγμένο εαυτό μου. Κρίμα που είναι τόσο λίγοι...

7. Λατρεύω το διάβασμα (κοντεύω να γεράσω και ακόμα σπουδάζω :)), την καλή μουσική, τα ταξίδια κοντινά και μακρινά, προτιμώ τις μικρές παρέες από τις μεγάλες, το βουνό από τη θάλασσα - ακόμα καλύτερα, το βουνό με θέα τη θάλασσα :) - αγαπώ το φθινόπωρο, τα ανθισμένα λουλούδια, τις χειμωνιάτικες λιακάδες, το χουχούλιασμα τις κρύες νύχτες του χειμώνα, τα χρώματα της άνοιξης, λατρεύω τον πρωινό μου καφέ, μου αρέσει να γράφω, να φωτογραφίζω, να χαίρομαι τη ζωή με τα μικρά και τα μεγάλα της, με όλα τα σκαμπανεβάσματά της, μου αρέσει να τελειώνει η μέρα μου με την αίσθηση ότι την έζησα στο έπακρό της και πάντα εύχομαι να μπορεί να τελειώνει έτσι.

Με τη σειρά μου, θα δώσω βραβείο και σκυτάλη σε επτά αγαπημένους @συνοδοιπόρους, στη δουλειά των οποίων καθρεφτίζεται ο χαρακτήρας τους και τη δουλειά των οποίων πιστεύω ότι αξίζει να δείτε:

Roadartist - καλλιτεχνική ψυχή και άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης.
Margo - έχεις ήδη πάρει προσκλήσεις, δεν μπορώ όμως να μη σε συμπεριλάβω σε αυτούς που εκτιμάω βαθύτατα για την απλότητα και τον κρυστάλλινο χαρακτήρα που διαθέτεις.
Όστρια - με τίμησες με την προτίμησή σου, επιστρέφω την αγάπη και την εκτίμησή μου για το πολύτιμο έργο που καταθέτεις και για τη φιλοσοφία σου για τη ζωή, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
Teteel - φίλη με δυνατό φακό και ακόμα πιο δυνατή καρδιά που χωράει τον κόσμο όλο, ένας καταπληκτικός άνθρωπος που σε εμπνέει με την ευγένεια και ηρεμία του χαρακτήρα του και που είχα την τύχη να γνωρίσω και από κοντά. 
Liquid days - τρομερή γραφή Μαρία, απίθανος ο τρόπος που εκφράζεις σκέψεις και συναισθήματα.
Με το φεγγάρι αγγαλιά - Στέλλα μου, δεν χρειάζεσαι συστάσεις, είσαι αστέρι που λάμπει από μόνο του, εκπληκτική αισθητική που μου ταιριάζει, υπέροχες σκέψεις άψογα παρουσιασμένες.
 Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα - Δεν ξεχνώ πώς ξεκινήσαμε μαζί σχεδόν αυτό το ιντερνετικό ταξίδι, στα ψαχτά, ψηλαφώντας στο σκοτάδι, μια φίλη από τα παλιά, ένα κορίτσι βγαλμένο από παραμύθι, ένας υπέροχος άνθρωπος.

Φιλιά και καλή εβδομάδα σε όλους!


14 σχόλια:

Μαρία είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ,φίλη μου καλή,για την αγάπη...Έχεις δίκιο...Μοιάζουμε...Βλέπουμε τη ζωή από την ίδια γωνία...Ξέρω πως αυτό ειναι και καλό και κακό...Φέρνει στιγμές μεγάλης χαράς και στιγμές μεγάλης οδύνης(η ασχήμια είναι πόνος για όσους αγαπούν τόσο πολύ την ομορφιά...)Όμως δεν θα άλλαζα ούτε στιγμή τίποτα από τα δύο...Χαίρομαι που είμαστε συνοδοιπόροι,έστω κι από μακριά...Εύχομαι να εκπληρώσεις το όνειρο για τη φάρμα σου και περιμένω εναγωνίως την ανάρτηση για τη φάρμα στην πόλη...Καλό βράδυ και πολλά φιλιά...

maria είπε...

Eυα μου, μην περιμένεις να τελειώσουν οι υποχρεώσεις για να κάνετε τα σχέδια σας πραγματικότητα. Σου εύχομαι να ξεκίνήσετε το συντομότερο μια νέα ζωή στο σπίτι στο βουνό με θέα τη θάλασσα.
σε φιλώ
συγχαρητήρια για τα βραβεία σου, τα αξίζεις με το παραπάνω.

Μαρία Δριμή είπε...

Εύα μου,
ευχαριστώ για την τιμή να με συμπεριλάβεις στους εκλεκτούς σου. Παρηγοριά είναι η συνύπαρξή μας μέσα στο διαδίκτυο, ιδιαίτερα σε τούτους τους δύσκολους καιρούς.

Eva Psarrou είπε...

@ Όστρια
Εύχομαι να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μας χαρίζεις τα πολύτιμα πετράδια του λαογραφικού μας πολιτισμού, έτσι, όμορφα και απλά όπως μας τα παρουσιάζεις, παρέα με μοναδικά μαθήματα φιλοσοφίας και ζωής..
Καλή σου μέρα!

Eva Psarrou είπε...

@ maria
Μαρία μου, προς το παρόν, το πρόγραμμα το φτιάχνουν τα παιδιά. Δεν μπορείς να ρίξεις μαύρη πέτρα αφήνοντας πίσω σου σύξιλες τέτοιες υποχρεώσεις. Όταν θα έρθει η ώρα, πιστεύω ότι θα μας καλέσει από μόνο του.. Καλά να είμαστε, να ελπίζουμε :)
Εννοείται ότι φυσικά και μπορείς να συμμετάσχεις αν το έχεις όρεξη. Θα χαρώ να σε μάθω περισσότερο!
Φιλιά και καλημέρες! :)

Eva Psarrou είπε...

@ ΜΑΡΙΑ ΔΡΙΜΗ
Δεν ήταν δύσκολο :) Παράδειγμα προς μίμηση η σεμνότητα και το υψηλό επίπεδο γραπτής έκφρασης που διαθέτεις. Δύσκολοι καιροί, όπως το λες είναι, που δυστυχώς εξαφάνισαν πολλές και αξιόλογες γραφές από τον @χώρο. Πιστεύω ότι συνεχίζοντας να γράφεις ακόμα κι όταν αισθάνεσαι ότι δεν έχεις τίποτα να πεις, είναι κι αυτό ένα είδος αντίστασης κόντρα στη μάστιγα της σιωπής.
Καλή σου μέρα!

Roadartist είπε...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου και για την πρόσκληση. Ταυτίστηκα με τα περισσότερα από όλα όσα έγραψες (αν όχι με όλα). Μακάρι όλοι να είχανε ίδιες συνήθειες, τόση δύναμη στα πιστεύω τους, ίσως τότε κάτι θα άλλαζε. Έχω παίξει σε αυτό το παιχνίδι παλιότερα, εδώ : http://roadartist.blogspot.com/2011/10/blog-post_16.html
Εύχομαι να μη σταματήσεις ποτέ να λατρεύεις όλα αυτά στη ζωή και να μη πάψει να σε γεμίζει :)))
Καλή Πρωτομαγιά!

Lyriel Bee είπε...

Εύα, όποτε σε διαβάζω με συγκινείς. Μοιάζουμε σε πολλά από τα λίγα που ανέφερες για σένα. Κυρίως στις μικρές παρέες, στους δημιουργικούς ανθρώπους και στα έντονα συναισθήματα. Σε χαίρομαι πάρα που καταγίνεσαι με τόσα πράγματα, εύχομαι να γίνει σύντομα το όνειρό σας πραγματικότητα!!!
Καλό μήνα :))
υγ. σε ανακάλυψα και σε ακολούθησα και στο tumblr ;)
Φιλάκια πολλά !

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πόσο με συγκινούν τα όσα για το μέλλον σχεδιάζεις. Εύχομαι από καρδιάς να τα πραγματοποιήσεις και μόνο χαρές να παίρνεις.

Λάτρεψα το Τηλέμαχό σου

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Eva Psarrou είπε...

@ Roadartist
Ελπίζω στους ανθρώπους και δεν θα σταματήσει αυτό, όσο ζοφερά κι αν χρωματίζονται τα χρώματα.
Καλό μήνα, αρτίστα!

@ Lyriel
Σ' ευχαριστώ που με συγκίνησες με τη σειρά σου, μπισκοτάκι! Την υγεία μας μπορούμε να έχουμε; Αν έχουμε την υγεία μας, όλα είναι εφικτά.
Πολλά φιλιά, γλυκειά μου!

@ ΦΥΡΔΗΝ - ΜΙΓΔΗΝ
Δεν κοστίζουν τίποτα τα όνειρα, πώς γίνεται να αξίζουν τα πάντα; :)
Να' σαι καλά, Γλαρένια μου, εύχομαι και σε σένα το ίδιο!
Καλό σου μήνα, φιλιά πολλά!
(υγ. θα του τα μεταβιβάσω! :))

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Εύα μου,

το βλέμμα μου φυλακίστηκε εκεί στο "μια φίλη από τα παλιά" καλοβολεύτηκε κι ένιωσε το χάδι σου.

Με τιμάς. Είναι πολύτιμο για μένα να με νιώθουν ως φίλη άνθρωποι που έχω ξεχωρίσει κι επιλέξει να νιώθω αντίστοιχα φίλους κι εγώ. Αυτή η αμοιβαιότητα είναι πολύτιμη γιατί δεν είναι πάντοτε εξασφαλισμένη.

Και είναι όμορφο που τα "7 τυχαία σου" ήρθαν να μου ενισχύσουν κι επιβεβαιώσουν τις υποψίες μου για τον ελεύθερο, αυθεντικό, τρυφερό αλλά και καλλιτεχνικά μανιώδη εαυτό σου!

Περιμένω με ανυπομονησία την σχετική ανάρτησή σου με την φάρμα. Μην νομίζεις, σε παρακολουθώ ακόμη κι αν δεν αφήνω πάντοτε το χνάρι μου εδώ. Ο Τηλέμαχος σου μου έκλεψε την καρδιά! Αν κι εκείνος θέλει, να μου τον στέλνεις να κάνουμε παρέα μαζί και με τον κ. Καναρινούδη μου.

Καλημερένια σου!

υ.γ. Σ' ευχαριστώ και ναι θα ανταποκριθώ στην πρόσκλησή σου. Μου έδωσες πολύ χαρά.

Eva Psarrou είπε...

@ Καναρινένια
Δεν ξεχνώ ότι μαζί σχεδόν ξεκινήσαμε αυτή την περιπέτεια κι ότι ήσουν από τις πρώτες φωνές που με ενθάρρυναν να συνεχίσω, όταν εγώ δεν ήμουν σίγουρη ακόμα για το αν θα σταθώ στον χώρο.
Να ξέρεις ότι η απουσία σου είναι αισθητή και πάντα περιμένω να επιστρέψεις. Ακόμα και έτσι όμως, ξέρω ότι είσαι εκεί, όπως ξέρω ότι κι εσύ το ξερεις πως το ίδιο ισχύει και για μένα.
Είναι μία από τις πιο σημαντικές νίκες που έχει καταφέρει το ίντερνετ, η νίκη κατά του χρόνου. Είτε περάσει ένας μήνας, είτε ένας χρόνος, εδώ μέσα είναι σα να μην πέρασε μια μέρα!
Σ' ευχαριστώ που παραμένεις δίπλα μου. Και είμαι σίγουρη ότι ο Τηλέμαχος θα καταχαρεί που του βρήκα καινούργια συντροφιά! :))
Πολλά-πολλά-πολλά φιλιά!***

Margo είπε...

Εύα μου είχα περάσει εδώ και καιρό από αυτή την ανάρτηση και είχα πει πως θα ξαναπεράσω για να αφήσω δυο λόγια. Πού μυαλό όμως, πετάει από δω κι από κει:-)
Λένε πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία, έτσι συμβαίνει και μένα. Νομίζω ξέρεις πόσο σε εκτιμώ, είσαι από τους λόγους, λιγοστούς πλέον, που είμαι ακόμη στη μπλοκόσφαιρα.
Διαβάζοντάς σε συχνά ταυτίζομαι όπως τώρα πχ με την τάξη και την αρμονία;-)
Εύχομαι να μπορέσετε κάποτε να φτιάξετε τον παράδεισό σας και εκτός πόλης, γιατί είμαι σίγουρη πως το έχετε καταφέρει και μέσα σε αυτήν!
Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς.. για όλα!
Σε φιλώ

Eva Psarrou είπε...

@ Margo
Ναι το ξέρω φίλη μου, όπως το ξέρεις και εσύ πόσο βαθιά εκτιμώ αυτό που είσαι και αυτό που προσφέρεις.
Πολλές φορές έχω μπει στο δίλημμα να σταματήσω να γράφω, να κλείσω το μπλογκ, λόγω απογοήτευσης από το περιβάλλον, αλλά - κυρίως - επειδή είχε αρχίσει να με καταπιέζει και να με αγχώνει, αφού αγωνιούσα για το τι θα ήθελαν οι άλλοι να διαβάσουν από μένα, εις βάρος αυτών που ήθελα εγώ.
Με περιόριζε το "art & culture" γιατί ήθελα να ανεβάσω κι άλλα πράγματα πιο προσωπικά, και δεν το έκανα επειδή με δέσμευε ο τίτλος. Τι έπρεπε λοιπόν να γίνει; Να κλείσω το μπλογκ; Αποφάσισα κάτι άλλο στη θέση του: Να αλλάξει ο τίτλος! Άλλαξα τίτλο, άλλαξα φιλοσοφία.. και άλλαξαν τα πάντα :)
Καλή σου μέρα!