Πώς μπορεί ένα παιδί να μη γελά όταν γελά η μαμά του;

Ένα κύμα αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας σε πλημμυρίζει παρακολουθώντας τη συνέντευξη που πήρε ο Anthony Robbins από την 108χρονη Alice Herz Sommer, την γηραιότερη επιζώσα του ολοκαυτώματος, και την οποία ανέβασε πρόσφατα στο blog του.

Η Alice ήταν μία πετυχημένη πιανίστα της οποίας η ζωή άλλαξε για πάντα όταν το 1942 οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μαζί της και ο γιος της ηλικίας 5,5 χρονών. Λόγω του εξαιρετικού της ταλέντου στο πιάνο, επέζησε. Οι Ναζί την χρειάζονταν για να τους ψυχαγωγεί παίζοντας πιάνο, αλλά και να συμμετάσχει σε φιλμ-προπαγάνδα που γύριζαν για τα μάτια του κόσμου.
Το βίντεο της συνέντευξης δεν έχει τη δυνατότητα ενσωμάτωσης, οπότε μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο post του Anthonny Robbins.

Αξίζει να σταθούμε σε κάποια σημεία της συνέντευξης:

✔  Αρχικά, στο εκπληκτικό πιάνο που ακούγεται σε όλη τη διάρκεια του βίντεο, αλλά ιδιαίτερα στον Chopin στο ξεκίνημα, ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της κλασικής μουσικής.

✔ Σε ηλικία 104 ετών έγραψε βιβλίο με τίτλο “A garden of Edem in hell” (Ο κήπος της Εδέμ στην Κόλαση) με τα απομνημονεύματά της και τις εμπειρίες της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όχι απλά επέζησε. ΕΖΗΣΕ και ακόμα ζει.

✔ ”Κοιτάζω τα καλά. Ξέρω τα άσχημα αλλά κοιτάζω τα καλά.”

✔ ”Ποτέ δε μίσησα τους ανθρώπους που μου το έκαναν αυτό. Όλοι μας, μερικές φορές είμαστε καλοί, μερικές φορές κακοί.”

✔ ”Ήμουν ευγνώμων και ευτυχισμένη.”

✔ ”Η μουσική ήταν το φαγητό μας. Η μουσική μας κράτησε ζωντανούς.”

✔ ”Πάντα γελούσα. Καθόμουν στο έδαφος με το γιο μου και με έβλεπε να γελάω. Πώς μπορεί ένα παιδί να μη γελάει όταν γελάει η μαμά του;"

✔ ”Όταν ένα παιδί είναι κοντά στη μαμά του, δε φοβάται. Νιώθει ασφάλεια. Και πάντα γελούσα!”

✔ “Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Μπετόβεν, τον Schubert, τον Schumann, τον Brahms. Μας έδωσαν ομορφιά. Απερίγραπτη ομορφιά. Μας έκαναν χαρούμενους.”

✔ ”Το χειρότερο στη ζωή κατά τη γνώμη μου είναι η βαρεμάρα. Οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι να κάνουν είναι πολύ πολύ φτωχοί.”

✔ “Γεννήθηκα αισιόδοξη. Δε το έκανα εγώ αυτό! Η μαμά μου έσπρωξε, γεννήθηκα και βγήκα αισιόδοξη! Και γελούσα από την αρχή της ζωής μου. Η δίδυμη αδελφή μου ήταν απαισιόδοξη. Περίμενε την καταστροφή. Και μερικές φορές ερχόταν!”

✔”Νόσησα από καρκίνο. Στα 83. Δεν αισθανόμουν καλά, πήγα στο γιατρό και εκείνος με έβαλε αμέσως στο χειρουργείο. Και είμαι ακόμα ζωντανή!”

✔ “Η μαμά μου με έμαθε να μαθαίνω, να μαθαίνω να μαθαίνω. Κάθε μέρα να βάζω κάτι στο μυαλό μου. Και μου έμαθε να είμαι ευγνώμων. Όλα είναι ένα δώρο. Αυτό έμαθα. Να είμαι ευγνώμων για τα πάντα.”

✔ “Το μυστικό της ευτυχίας καθώς μεγαλώνω είναι να σκέφτομαι προς τα πίσω. ‘Εκείνο ήταν υπέροχο… Το άλλο ήταν υπέροχο…’ Αντί να ζω προς τα μπροστά, ζω τώρα προς τα πίσω.”

✔ “Το μίσος τρώει την ψυχή αυτού που μισεί, όχι αυτού που μισείται.”

Σήμερα η Alice στα 108 της ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Λονδίνο χωρίς βοήθεια.

Εξασκείται στο πιάνο τρεις ώρες την ημέρα.