Δάπεδο με θέα

Floor with a view, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 20 Ιουνίου 2011 στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Την ημέρα εκείνη το Μουσείο είχε γενέθλια, έκλεινε τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας του. Ο κόσμος, απρόσμενα πολύς. Η ουρά για να μπούμε ήταν ατέλειωτη. Πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό χάρηκα που περίμενα σε ουρά. Μου θύμισε την ουρά που με είχε σαστίσει μπροστά στο μουσείο της Μαντάμ Tissauds, στο Λονδίνο, πριν από πολλά χρόνια, όταν αναρωτιόμουν πόσα έτη φωτός απέχουμε από μια τέτοια εικόνα, να περιμένεις στην ουρά για χάρη του πολιτισμού.. Θυμήθηκα επίσης μια άλλη ουρά, μπροστά στην Εθνική Πινακοθήκη, σε εκείνη την καταπληκτική έκθεση 'από τον Δομ. Θεοτοκόπουλο στον Σεζάν', κάπου στα τέλη του '99 με 2000. Είχα στηθεί τρεις φορές, με τον γιο μου πιτσιρίκι ακόμα, για να απολαύσω αυτή την σπάνια ευκαιρία να έρχονται μαζεμένα στον ίδιο χώρο τόσα πολλά και ανεκτίμητης αξίας έργα τέχνης.
Αποζητούσα την αποκατάσταση της αδικίας, ήθελα να μην είμαι μόνο εγώ εκείνη που πληρώνει εισιτήριο στα μουσεία του εξωτερικού για να θαυμάσει υψηλή τέχνη από κοντά, ήθελα και εκείνοι να έρχονται σε εμάς και να θαυμάζουν τα δικά μας με το ίδιο δέος, αν όχι περισσότερο.. Στην Ακρόπολη, στο Νέο Μουσείο της, που πραγματικά είναι ένα στολίδι στην πολύπαθη πόλη μας, το εισέπραξα αυτό, στον κήπο με τα αρχαϊκά αγάλματα στον πρώτο όρορφο, στην αίθουσα με τη ζωφόρο του Παρθενώνα.. Εισέπραξα τον ξέχειλο θαυμασμό των επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων, και αισθάνθηκα, έστω και για λίγο, σε μια από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, πολιτισμικά δικαιωμένη.