~ Keeping it simple.
Τυχεροί όσοι στο γκρίζο της κάθε μέρας τους σε δυο στίχους σιμά ανασαίνουν.Ευλογημένοι κι αθάνατοι όσοι τις ανάσες της ψυχής τους, γνήσια και λυτρωτικά μοιράζονται ζωγραφίζοντας μ' άστρα το γκρίζο της μέρας.Καλημέρα, Ευαγγελία.
@ SταυρούλαὍτι μπόρεσα ν΄ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ΄ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.Poeta ditto.. Καλημέρα, Σταυρούλα.
Ὁ μικρὸς ΝαυτίλοςὍτι μπόρεσα ν΄ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ΄ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή» ὅταν καταφέρει νὰ τὴν ἀνοίξει καὶ νὰ τῆς δώσει διάρκεια. Ὁπόταν, πραγματικά, καὶ ἡ Θλίψις γίνεται Χάρις καὶ ἡ Χάρις Ἄγγελος· ἡ Εὐτυχία Μοναχὴ καὶ ἡ Μοναχὴ Εὐτυχία.μὲ λευκές, μακριὲς πτυχὲς πάνω ἀπὸ τὸ κενὸ ἕνα κενὸ γεμάτο σταγόνες πουλιῶν, αὖρες βασιλικοῦ καὶ συριγμοὺς ὑπόκωφου Παραδείσου.Μικρη συνεοσφορά στο αφιερωμα για τον μέγα Ποιητή...
@ VadΜια ποιητική βραδιά εν μέσω κοσμογονικών καταστροφών και πανανθρώπινων ολέθρων.. Μου αρέσει!Καλό ξημέρωμα στα νότια του πλανήτη :-)
Δημοσίευση σχολίου
4 σχόλια:
Τυχεροί όσοι στο γκρίζο της κάθε μέρας τους σε δυο στίχους σιμά ανασαίνουν.
Ευλογημένοι κι αθάνατοι όσοι τις ανάσες της ψυχής τους, γνήσια και λυτρωτικά μοιράζονται
ζωγραφίζοντας μ' άστρα το γκρίζο της μέρας.
Καλημέρα, Ευαγγελία.
@ Sταυρούλα
Ὅτι μπόρεσα ν΄ ἀποχτήσω μία ζωὴ
ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους,
ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια,
τὸ χρωστῶ σ΄ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση:
νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ
καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο,
ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.
Poeta ditto.. Καλημέρα, Σταυρούλα.
Ὁ μικρὸς Ναυτίλος
Ὅτι μπόρεσα ν΄ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ΄ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.
Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή» ὅταν καταφέρει νὰ τὴν ἀνοίξει καὶ νὰ τῆς δώσει διάρκεια. Ὁπόταν, πραγματικά, καὶ ἡ Θλίψις γίνεται Χάρις καὶ ἡ Χάρις Ἄγγελος· ἡ Εὐτυχία Μοναχὴ καὶ ἡ Μοναχὴ Εὐτυχία.
μὲ λευκές, μακριὲς πτυχὲς πάνω ἀπὸ τὸ κενὸ ἕνα κενὸ γεμάτο σταγόνες πουλιῶν, αὖρες βασιλικοῦ καὶ συριγμοὺς ὑπόκωφου Παραδείσου.
Μικρη συνεοσφορά στο αφιερωμα για τον μέγα Ποιητή...
@ Vad
Μια ποιητική βραδιά εν μέσω κοσμογονικών καταστροφών και πανανθρώπινων ολέθρων.. Μου αρέσει!
Καλό ξημέρωμα στα νότια του πλανήτη :-)
Δημοσίευση σχολίου