14.2.09

Μονόγραμμα


Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς
Είμ’ εδώ, μ’ ακούς
Σ΄αγαπώ, μ’ ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ’ ακούς
Πού μ’ αφήνεις, πού πας και ποιος, μ’ ακούς
Σου κρατεί το χέρι πάνω απ’ τους κατακλυσμούς;

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα’ ρθει μέρα, μ’ ακούς
Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι, μ’ ακούς
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ’ ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ’ ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει, μ’ ακούς
Στα νερά ένα-ένα, μ’ ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες, μ’ ακούς
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ’ ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ’ ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς;

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ’ ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε, μ’ ακούς
Και δε γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς;

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει – ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς;…
Οδυσσέας Ελύτης


24 σχόλια:

flash είπε...

Σκεφτόμουν και εγώ να τιμούσα με μία ανάρτηση την ημέρα.. και δεν σκέφτηκα τίποτα πιο κατάλληλο από αυτό το ποίημα. Τελικά δεν ανάρτησα αυτό, αλλά λίγο μετά το βρήκα, με μεγάλη μου χαρά, εδώ.
Δεν θα αφήσω εδώ λόγια φτωχά να το αγγίξουν.
Απλά ήθελα επιτέλους να σου πω οτι παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου και τα υπόλοιπα θα τα πούμε εν καιρώ.
Ένα όμορφο Σαββατοκύριακο, ερωτικό!

Γ.Π. είπε...

Απλά το απόλυτο!

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Αυτό το κείμενο..Δεν είναι απλά όμορφο, είναι επώδυνα όμορφο, είναι κατάδυση ψυχής , είναι ο λυγμός που κρατήθηκε, είναι το συναίσθημα που δεν υπάρχουν λόγια να εκφραστεί..Πανέμορφο, για κάθε έρωτα που γεννήθηκε ποτέ..Για κάθε αγάπη που ορκίστηκε πως δεν θα φύγει ποτέ

Σταλαγματιά είπε...

Ω!!
Μα τι να πω εγώ για τους λατρεμένους αυτούς στίχους.
Τους έχω αποστηθίσει τόσες φορές που το έχω διαβάσει.
Νομίζω πως είναι από τα λίγα πραγματικά ερωτικά δημιουργήματα !!!

Να έχεις μια όμορφη και γεμάτη αγάπη μερα!

faraona είπε...

Ax Ευαγγελία μου
Ελύτη για τους ερωτευμένους?
Και τι Ελύτη !!!
Μαχαιριά ειναι αυτό το ποιημα...μας αναθρεψε ,μας γαλούχησε,μας έκανε να ερωτευτούμε ΕΤΣΙ με τον τρόπο που λέει ...κι αν πω οτι ετσι αποκτήσαμε τα παιδιά μας μια ολοκληρη γενια διαβάζοντας το, ίσως φανώ και υπερβολικη ...δεν ειμαι όμως πίστεψε με...

Ο Αγιος Βαλεντίνος ειναι για μένα ανύπαρκτο πράγμα ...μπροστα σ ενα τέτοιο ποιημα κανένας Αγιος δεν μπορει να σταθει....ποσο μάλλον αυτός.

σε φιλω

eva είπε...

@flash, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, ελπίζω να μη σου χάλασα την ανάρτηση. :)
Τέτοια ποίηση λάμπει από μόνη της, γι' αυτό και την άφησα χωρίς σχολιασμό.
Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε. Κι εγώ σε διαβάζω. Τώρα θα σε διαβάζω και επίσημα.
Χάρηκα για το πέρασμά σου και αντεύχομαι :)

eva είπε...

@Καημέ, το αυτό! :)
Όμορφο βράδυ να περάσεις :)

eva είπε...

@Carpe diem, σ' ευχαριστώ για το υπέροχο σχόλιό σου. Και σε εμένα αυτή την αίσθηση αφήνει, της αβάσταχτης αγάπης που δεν έχει εκφραστεί, των γιατί που δεν έχουν πάρει απάντηση, του γολγοθά ενός ερωτευμένου, όλα αυτά τα ωραία που σε εξοντώνουν και σε λυτρώνουν ταυτόχρονα.

Καλό σου βράδυ, carpe diem.

eva είπε...

@Anastasia, χαίρομαι που σου αρέσει. Από τα δυνατότερα ερωτικά και για μένα, τι καλύτερο λοιπόν για τη σημερινή μέρα; :)

Όμορφο βράδυ και σε εσένα, καλή μου :)

eva είπε...

@faraona, Ελύτη για ερωτευμένους και λοιπούς κοινούς θνητούς. :)
Λίγοι ερωτεύονται έτσι, με τον τρόπο που λέει, οπότε μάλλον ανήκεις στους τυχερούς και ευλογημένους!... ή στους καταραμένους; :))
Τίποτα δεν είναι υπερβολή στον έρωτα, φαραώνα μου, οπότε μην ανησυχείς, μέσα στα πλαίσια είσαι :)

Πολλά φιλιά και καλό σ/κ! :)

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Κατά πρώτο το βλογκάκι σου έχει βαρύνει πολύ.
Κάντο κάνα ξεφόρτωμα και αποθήκευσε γιατί κάνει μισή ώρα να ανοίξει.
Κατά τα άλλα...τι μας το έβαλες τώρα αυτό?
Αυτό το ποίημα αποτελεί από μόνο του μια σχολή.
Όποιος γράφει και πει πως δεν επηρεάστηκε απ' αυτό και δεν μπήκε στον πειρασμό να γράψει κι αυτός
ένα περιβόητο :Μ΄ ακούς?
ψέματα θα λέει...
μια σχολή είναι αυτό το ποίημα και μια διδαχή ,ένας ύμνος και μια θλίψη της στυγνής πραγματικότητας.

αμήν!

Κάπου άκουσα πως είσαι ερωτευμένη:)
Χρόνια πολλά βρε!Να μας ζήσεις :)
χαχα
καλό βράδυ

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Πόσο πιο δυνατά να φωνάξεις
σε κάποιον που αγαπάς
για να σ' ακούσει.
Καλημέρα Ευαγγελία μου.

VAD είπε...

Αντε τώρα να συγκρίνεις τον ερωτικό Ελύτη με όλα τα χαζοερωτοτράγουδα που ειχαν χθες την τιμητική τους,ιεροσυλία!

-Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών...
(στίχοι από την
"Μικρή Πράσινη Θάλασσα")

eva είπε...

@Κωνσταντίνε, καλό είναι να τα θυμόμαστε κι αυτά που και που για να μπορούμε να επανεκτιμούμε τα μέτρα μας και τα σταθμά μας.
Αφαίρεσα δυο αναρτήσεις. Αν σου αργεί πάλι, πες το μου (σε εμένα δεν δείχνει να έχει πρόβλημα ανεβάσματος, πάντως).

Φήμες, φήμες! :)) Άντε, παρομοίως, βρε! Καλή σου μέρα :)

eva είπε...

@Σοφία, αν ο άλλος δεν θέλει να το ακούσει, και μέσα στο αυτί να του το ουρλιάζεις δεν πρόκειται να ακούσει. Αν πάλι θέλει, θα το ακούσει και χωρίς να πεις τίποτα.

Φιλιά, Σοφία μου :)

eva είπε...

@VaD, είναι αυτό... και όλα τα υπόλοιπα μαζί, τι να συγκρίνεις λοιπόν;
Οι στίχοι ονειρεμένοι, σ' ευχαριστώ πολύ που τους μοιράστηκες.

Καλή σου μέρα, Vad :)

Antoine είπε...

Τα ρω του έρωτα είναι καλύτερα...

20 Ιουνίου τα εγκαίνια; Θα έχω εξεταστική... αχ και πόσο ήθελα να είμαι παρών...

eva είπε...

@Antoine,

Διαβάζω μέσα στο νερό
το άλφα, το βήτα και το ρω
τα δυο γυμνά σου πόδια
τους κήπους με τα ρόδια.
Σ' έκανα πουκάμισό μου
σε φορώ και περπατάω
με το σώμα το δικό μου
στο δικό σου που κρατάω.

Από τα ρω. Δικά σου.

Και τα δύο όμορφα, αλλά το μονόγραμμα είναι για μένα πιο εγκεφαλικό και πιο ελεύθερο στην έκφραση. Γι' αυτό μου αρέσει περισσότερο.

Για τα εγκαίνια, μη σκας. Ήδη τα έχουν αναβάλει δυο-τρεις φορές. Μπορεί να σταθείς τυχερός και να αναβληθούν και τέταρτη! Πες μου ποια χώρα τα έχει αυτά, όχι, πες!! :))

Καλό απόγευμα, Antoine :)

Artanis είπε...

Νομίζω πώς το έχω ξαναπεί κάπου, πώς αυτό το επαναλαμβανόμενο "με ακούς", με εμποδίζει να κατανοήσω το υπόλοιπο ποίημα, μου αποσπά την προσοχή...
Αλλά έιναι υπέροχο ποίημα, αν μπορέσεις και το εκτιμήσεις, προσπερνώντας τις οποιεσδήποτε δυσκολίες που παρουσιαζει...
Καλή βδομάδα Ευαγγελία μου, πανεμορφη ανάρτηση...

eva είπε...

@Artanis, αυτό το συνεχόμενο "μ' ακούς" είναι η όλη ουσία του ποιήματος. Την πιο μεγάλη αγάπη να νιώθω για σένα, από αυτές που ανεβάζουν νησιά μέσα στη μέση της θάλασσας και τσακίζουν τους κλώνους των άστρων, ποιο το νόημα αν εσύ δεν ακούς. Τίποτα δεν υπάρχει αν εσύ δεν ακούς.
Σ' ευχαριστώ αρτανάκι μου, καλή βδομάδα και σε εσένα.

roadartist είπε...

Το καλύτερο διάλεξες για τη μέρα!!
Φιλάκια και καλή εβδομάδα!

eva είπε...

@Roadartist, ευχαριστώ!
Καλή εβδομάδα :)

librarian είπε...

Ποίημα αγαπημένο από έναν ποιητή ξεχωριστό. Αυτό το "μ' ακούς;" με έχει σημαδέψει.
Τέχνη... να και κάτι που δημιούργησε ο άνθρωπος χωρίς να καταστρέψει.

eva είπε...

@librarian, είναι νωρίς ακόμη στον κόσμο αυτόν για τέχνη, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς... για να παραφράσω λίγο τα λόγια του ποιητή, μιας και αυτό είναι που κάνει τελικά η τέχνη, εξημερώνει τα τέρατα... κάθε μορφής.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το ξεχωριστό σχόλιο. Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα.

Καλή σου μέρα :)