15.4.08

Ποιητικές απόπειρες... 2






ταξίδι μου αλαργινό

μόνο μια σκέψη μακρυά


μικρό παιχνίδι παιδικό


τρελή ανείπωτη χαρά



ταξίδια που' χασα πολλά


δεν έμαθα πώς να πετώ


κι αν έχασα τον ουρανό


εγώ είχα κόψει τα φτερά...



24 σχόλια:

Don Psychote- Δ.Ψ είπε...

το ταξίδι δεν είναι μόνο εικόνες..
κλείσε τα μάτια και αφέσου...
στον ουρανό μέσα σου..
με τα φτερά της ψυχής..

eva είπε...

δώσε ρυθμό κι ακολουθώ..
περιμένω μέιλ για το χρέος.

roadartist είπε...

Η ευτυχία .. μπορεί να πηγάσει και να παρομοιαστεί με ενα παιδικο παιχνιδι..που απο μεσα του αναβλυζει ολη τη χαμενη παιδικη αθωότητα μας.. Στο χέρι μας είναι να πετάξουμε....και θα το κάνουμε έτσι Ευαγγελία? Ακόμη και με κομμένα φτερά!! Γλυκό βράδυ!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"..κι αν έχασα τον ουρανό

εγώ είχα κόψει τα φτερά..."
Και αναλαμβάνω την ευθύνη, που λέει και το άσμα...

Εμπεριέχει μια θλίψη, αλλά πολύ ωραίο.
Καλό σου βράδυ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

faraona είπε...

...απαλα πατας...
...στων στιχων τους δρομους...
αυτο το πατημα το απαλο ποτε μην το ξεχασεις.

φιλια

eva είπε...

@roadartist... είναι ζήτημα ζωής και πλάνης να μην εγκαταλείπουμε τις απόπειρες, ακόμη κι αν πρέπει να πετάξουμε με ματωμένα φτερά ή κολλημένα ή δανεικά, αν θέλουμε να μη χαθεί η ποίηση από τη ζωή μας.

@φύρδην-μύγδην μου, η ελεύθερη σκέψη είναι που μπορεί να μας λυτρώσει και δεν κάνουμε ούτε αυτό, μόνο αφηνόμαστε να μας καταπιεί η καθημερινότητα και κατηγορούμε ό,τι υπάρχει γύρω μας για τη δική μας ατολμία..

@faraona μου γλυκιά, απαλά κι αθόρυβα, βήμα-βήμα, στο μοναχικό, ανηφορικό και δύσβατο μονοπάτι της τέχνης, αυτό που σε φέρνει αντιμέτωπο με τον πιο δυνατό σου αντίπαλο, εσένα, αυτόν που οδηγεί στη σωτηρία της ψυχής!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ευαγγελία, "απόπειρα" λες. Ταξίδι λέω... Έτσι αρχίζουνε τα πιο μεγάλα ταξίδια... Με ένα βήμα. Και το έκανες. Σταθερό, όμορφο, βήμα ψυχής που γνωρίζει! Να συνεχίσεις!
Και μη το λες "απόπειρα", δεν είναι... Ποίημα είναι... κι είναι όμορφο! :)) Μην λες "φεύγω", στον δρόμο είσαι ήδη. Το ταξίδι άρχισε! :))
Περιμένω λοιπόν, "φωτογραφίες", :)) :))
Καλημέρα! :))

melian είπε...

Μέσα στη μελαγχολία των ταξιδιών που έχασες βλέπω την αισιοδοξία όσων θέλεις να κάνεις...κυριολεκτικών και μεταφορικών...
άλλωστε εσυ ειχες κόψει τα φτερά....και μου φαινεται πως διακρινω ότι έχεις βγάλει καινουρια:)

Καλές πτησεις!
:)

Μαργαρίτα είπε...

"δεν έμαθα πώς να πετώ"

Μα και η πιο μακρυνή μας σκέψη,
κάθε ταξίδι του νού,
ένα πέταγμα είναι...
με νοερές φτερούγες...

Πετάς καλή μου, μα το μεθύσι σου
και η περισυλλογή σου, δεν σ'αφήνουν να το δείς :))
σαν προσγειωθείς, τότε θα καταλάβεις!! Τώρα απόλαυσέ το!!

Καλό απόγευμα***

eva είπε...

@ανεμοσκορπίσματα, θωρακίζεις τα πρώτα μου βήματα με την εμπιστοσύνη σου, αν και ποίηση δεν θα το πω ποτέ... αδέξια έμμετρα τραμπαλίσματα ψυχής ίσως... Είσαι φίλος πολύτιμος, σ' ευχαριστώ από καρδιάς :))

Καλή μου @elmelissa, η αισιοδοξία αρχίζει από α και τελειώνει σε α, όπως και η απαισιοδοξία, η αποτυχία όπως και η αποφασιστικότητα, η ασφάλεια όπως και η αλήθεια... όλα απ' το ίδιο σημείο ξεκινούν και στο ίδιο καταλήγουν. Αυτό που υπάρχει ανάμεσα κάνει τη διαφορά.. φιλιά αέρινα :)

eva είπε...

@Μαργαριταράκι μου γλυκό,
άτσαλα κι αν προσγειωθώ
θα' χω εσένα φυλακτό
φιλιά πολλά που είσαι εδώ! :)

Artanis είπε...

Πανέμορφο Ευαγγελία μου...Πολύ ωραίο, μου έκανε εντύπωση και ο τίτλος "απόπειρες"..., εγώ γράφω ακόμα "δοκιμές" όταν δεν έχω καταλήξει ακόμα στη μορφή του κομματιού, και το αφήνω ημιτελές, να κείτεται στα έγγραφα του Η/Υ...
Όταν μετά είναι "έτοιμο", παίρνει τον τίτλο του και φεύγει...

eva είπε...

@artanis μου, απόπειρες τις βάφτισα, αφού οι σκέψεις μου εξακολουθούν να χορεύουν ανάμεσα στα κενά των γραμμάτων και να γελούν ναζιάρικα που πάλι μου ξέφυγαν και λεύτερα συνεχίζουν να πετούν... ίσως και να' ναι καλύτερα έτσι!

iLiAs είπε...

..δεν σου μένει λοιπόν, να ανοίξεις πάλι τα φτερά..να πετάξεις εκεί ψηλά..ο ουρανός είναι εκεί :)

eva είπε...

...του' ταξαν πτήση στα ψηλά
Ίκαρου κίβδηλα φτερά
πέταξε λεύτερο πουλί
κι έλιωσε ο ήλιος το κερί...

Ο ουρανός είναι εκεί @Ηλία μου, μ' εμάς δεν ξέρω τι γίνεται... Καλό σου βράδυ :)

"ζαχαρούλα.." είπε...

ταξίδια που' χασα πολλά
δεν έμαθα πώς να πετώ
κι αν έχασα τον ουρανό
εγώ είχα κόψει τα φτερά...

είναι καλό που συνειδητοποιείς ότι εσύ είσαι η αιτία που δεν έκανες τα ταξίδια... όμως ποτέ δεν είναι αργά.... αν πραγματικά είναι κάτι που το θέλεις πολύ!!!

καλό βράδυ!!

eva είπε...

Η αυτογνωσία @ζαχαρούλα μου είναι αυτή που κολλάει τα πιο γερά φτερά και γεμίζει την καρδιά κουράγιο να τολμήσει. Η φαντασία έπεται...

Ζαχαρένια καλημέρα :)

Μαρια Νικολαου είπε...

Oμορφη η ποιητική σου "απόπειρα"..
Καλημερα να σαι καλα

eva είπε...

@Μαρία, σ' ευχαριστώ πολύ. Κάθε καλός λόγος μπαίνει στο θησαυροσεντούκι μου. Καλό απόγευμα να' χεις :)

Τρελός του Χωριού είπε...

ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑ
Φτερά ραμμένα σε ουρανό
δωσ' μου εαυτέ μου να πετώ.
Μα αν θέλεις πιο μακρυα να πας
παψε ψυχή μου να πετάς.
.
Γιατι η ποίηση ειναι μεταδοτική.
:))

eva είπε...

... αν θες ψυχή μου να πετάς
πρώτα να μάθεις ν' αγαπάς!

... και γιατρειά δεν έχει, @τρελλέ μου! Καλό σου απόγευμα :))

Τρελός του Χωριού είπε...

Αγαπη και Ψυχή. Νερό και αέρας. Και πως να αντέξει η Ύπαρξη οταν πάνε να ανθήσουν και τα δύο ταυτόχρονα ?

eva είπε...

... θα πεις πως έζησες και μετά θα χαθείς...

Τρελός του Χωριού είπε...

... θα χαθείς ,μονο αν δεν έζησες.