Οι πιο πρόσφατες συμμετοχές μου στη δημόσια φωτογραφική ομάδα του fb Νυκτερινή Περίπολος στην οποία είμαι μέλος από τον Σεπτέμβριο. Θεματική της ομάδας οι νυκτερινές λήψεις.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Οι Καναδοί που ζουν σε αυτές τις πεδιάδες έχουν χαρακτηρίσει αυτή την ψυχική κατάσταση ως "prairie madness" ή "prairie fever", η τρέλα δηλαδή ή ο πυρετός των λιβαδιών. Περισσότερο είναι ένας περιγραφικός όρος παρά μια επίσημα ιατρική διάγνωση για μια τέτοιου τύπου κατάθλιψη. Είναι η κατάθλιψη που χαρακτηρίζει την απόσυρση του ανθρώπου από το εδώ και το τώρα, την εξαφάνιση της σημαντικότητάς του μπροστά στα στοιχεία της φύσης που εξουσιάζουν αδυσώπητα και κυριαρχούν. Αυτός ο πυρετός των λιβαδιών εμφανίζεται αρκετά συχνά σε κατοίκους που ζουν σε περιοχές μεγάλης γεωγραφικής απομόνωσης και ακραίων καιρικών συνθηκών στις οποίες καλούνται να επιβιώσουν, όπως σε αυτές τις απέραντες επιβλητικές πεδιάδες που συνάντησα στον κεντρικό Καναδά.
Με αγάπη,
Εύα 💗
.jpeg "~ eva psarrou photography")
- Ένα πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής (Scripture Writing Plan). Το διαδίκτυο είναι γεμάτο, πιο πολύ στο pinterest, στο instagram, σε blogs, αλλά και σε διάφορα groups στο facebook.
- Μία Αγία Γραφή, διαλέξτε όποια σας αρέσει πιο πολύ. Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ τη νεοελληνική μετάφραση των καθηγητών Ολυμπίου, Τσάκωνα, Παπαδόπουλου, Σιμωτά, βασισμένη στην μτφρ. Βασ. Βέλλα, από την Ελληνική Βιβλική Εταιρία. Είναι η περίφημη "μπλε" Αγία Γραφή, λόγω εξωφύλλου. Είναι η αγαπημένη μου γιατί το κείμενο, παρόλα τα κάποια λαθάκια του εδώ κι εκεί, γενικά είναι ικανοποιητικά ακριβές στη μετάφρασή του, και είναι ένα κείμενο απαλό και ευανάγνωστο που προσωπικά μπορώ να την διαβάσω με άνεση, να την καταλάβω και να την κατανοήσω καλά. Επίσης, είναι η μόνη στον ελλαδικό χώρο που περιλαμβάνει και τα δευτεροκανονικά βιβλία, κάτι που οι υπόλοιπες, πλην του αρχαίου κειμένου των Εβδομήκοντα, δε νομίζω ότι υπάρχουν από όσο γνωρίζω, διορθώστε με αν κάνω λάθος.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Δεύτερη επιλογή μου, εξίσου αγαπημένη, είναι η μετάφραση Φίλου, εκδόσεις Πέργαμος, βασισμένη στον Βάμβα (κλασική αξία). Είναι πιο ακριβής από τη μπλε, είναι σχεδόν αυτολεξεί προς το πρωτότυπο κείμενο, αλλά λίγο πιο δυσνόητη, ακριβώς γιατί είναι μεταφρασμένη λέξη προς λέξη, κάτι που δυσκολεύει τον αναγνώστη στην εύκολη κατανόησή του, το κείμενο δεν ρέει όπως συμβαίνει με τη μπλε. Ωστόσο είναι μια πάρα πολύ ακριβής μετάφραση. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και με αυτήν, και την χρησιμοποιώ επίσης πολύ συχνά, εναλλάσσοντάς την με τη μπλε μου.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Και τρίτο βέβαια είναι το πρωτότυπο κείμενο, με τη μετάφραση των Εβδομήκοντα από τα εβραϊκά στην ελληνιστική κοινή για την Παλαιά Διαθήκη, και Εβδομήκοντα ή Τρεμπέλα για την Καινή Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη σε μετάφραση Τρεμπέλα είναι ευρέως γνωστή και δημοφιλής στο πλατύ κοινό εδώ και δεκαετίες. Είναι πολύ πιο επεξηγηματική, ιδανική δηλαδή για έναν αρχάριο, και όχι μόνο. Το θετικό είναι ότι δίπλα στη μετάφραση υπάρχει και το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο, όπως γράφτηκε από τους Ευαγγελιστές και τους Αποστόλους, κάτι άκρως βασικό και χρήσιμο. Το αρνητικό είναι ότι βάζει πολλά επιπλέον πράγματα και κάπου χάνεσαι γιατί δυσκολεύεσαι να βρεις πού είναι το αυθεντικό κείμενο και πού η επεξήγηση μέσα στη μετάφραση. Τα βάζει, δυστυχώς, όλα μαζί κι αυτό, για μένα τουλάχιστον, είναι ένα θέμα. Την χρησιμοποιώ και αυτήν συχνά, κυρίως όποτε θέλω να ασχοληθώ με το πρωτότυπο αυτό καθ' αυτό. Και οι επεξηγήσεις, βέβαια, ποτέ δεν βλάπτουν.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
- Ένα σημειωματάριο, μπλοκ, τετράδιο ή σκέτα χαρτιά αν δεν θέλεις να επενδύσεις σε τετράδια.
- Ένα στυλό ή μολύβι είναι αρκετό, αλλά μπορείς να επιλέξεις από μια τεράστια γκάμα γραφικής ύλης, πένες, μαρκαδόρους, κραγιόν, χρωματιστά μολύβια, οι επιλογές είναι ανεξάντλητες.
- Χρόνος, λίγος ή περισσότερος, που θα πρέπει να ξεκλέψεις από τη μέρα σου για να τον αφιερώσεις σε αυτό το έργο.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
- Ησυχία ιδανικά, και απομόνωση, για να κρατάς το μυαλό σου απερίσπαστο, ώστε η διαδικασία της αντιγραφής να μπορεί να συνδυαστεί και με προσευχή, διαλογισμό (όχι ινδουιστικού τύπου, εννοείται!), αλλά εντρύφιση σε αυτό που γράφεις εκείνη τη στιγμή, και εμβάθυνση στις προεκτάσεις αυτού που μόλις έγραψες. Πώς όλα αυτά μπορούν να έρθουν εφαρμοστικά στη ζωή σου.
- Αγάπη πολλή για τον Θεό και τον Θείο Λόγο Του, τον οποίο μας κληροδότησε χάρη στην αγάπη Του για εμάς, για να μπορούμε εμείς σήμερα να τον κρατάμε στα χέρια μας και να αντλούμε γνώση, διδαχή, σοφία και καθοδήγηση στην καθημερινότητά μας για εμάς, την οικογένειά μας και τους συνανθρώπους γύρω μας.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Έχω ξεκινήσει από χθες την οργάνωση και αντιγραφή των πλάνων Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου σε μια ακαδημαϊκή ατζέντα ημερολόγιο, που αγόρασα από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου. Αυτή τη φορά διάλεξα σπιράλ αντί για δετό, γιατί βλέπω ότι βολεύει καλύτερα λόγω της δυνατότητας αναδίπλωσης που κάνει πιο εύκολη και χρηστική τη διαδικασία, ειδικά όταν θέλεις να γράψεις όχι στο γραφείο ή το τραπέζι της κουζίνας, αλλά και στην αγαπημένη σου πολυθρόνα, ανάλογα με τη διάθεσή σου κάθε φορά.
Όπως βλέπετε, έχω ήδη παραθέσει φωτογραφίες με την εξέλιξη της διαδικασίας ως τώρα σαν παράδειγμα. Επειδή τα αποσπάσματα των πλάνων είναι πολύ μεγάλα, προτίμησα να γράφω μέχρι εκεί που χωρούν στην σελίδα της συγκεκριμένης μέρας, ώστε να μπορέσω να ακολουθήσω τις μέρες ομαλά. Το υπόλοιπο μέχρι το τέλος το συμπληρώνω με διάβασμα, μελέτη και προσευχή για να ολοκληρωθεί το απόσπασμα της ημέρας.
Ελπίζω να βρήκατε κάποια ιδέα που να σας άρεσε ή, ακόμα καλύτερα, να σας ξύπνησε την έμπνευση για να ξεκινήσετε κι εσείς να εντρυφείτε στον Λόγο του Θεού, με αυτή την τόσο απλή αλλά τόσο προσωπική επικοινωνία με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω ακόμα με την αντιγραφή εδαφίων από την Αγία Γραφή, όπως κάνω συνήθως. Ήταν μεγάλο το διάστημα που έλειπα από το σπίτι αυτό το καλοκαίρι που πολλά έμειναν πίσω και τώρα τρέχω να αναπληρώσω όλα αυτά που δεν πρόλαβα ή δεν μπόρεσα να κάνω τότε. Όταν όμως έπεσα πάνω σε αυτά τα τόσο συμπαθητικά πλάνα του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου, ακριβώς μέσα στο κλίμα και την αισθητική του φθινοπώρου, δεν θέλησα να προσπεράσω.
Πέρα από το χαριτωμένο εικαστικό αποτέλεσμα των δύο πλάνων, μου άρεσε επίσης πολύ που η κάθε μέρα δεν περιέχει μόνο τα εδάφια που πρέπει να αντιγραφούν, αλλά και κάτι από το πνευματικό ας πούμε bucket list του φθινοπώρου, με πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μέσα σε αυτή την τόσο όμορφη για μένα εποχή, ώστε να την ζήσουμε όσο πιο συμμετοχικά και με την μεγαλύτερη ενσυναίσθηση που μπορούμε.
Τα αφήνω εδώ για όποιον επιθυμεί, έστω και καθυστερημένα όπως εγώ, να ξεκινήσει να γράφει κάτι κάθε μέρα μέσα από τον λόγο του Θεού, μέσα από την Αγία Γραφή, να εντρυφεί πάνω σε αυτό, αλλά και να απολαμβάνει τα όμορφα δώρα που μας χαρίζει αυτή η αγαπημένη εποχή του χρόνου. Αν τα τρέξω λίγο, ίσως ασχολούμενη με περισσότερες από μία μέρες τη φορά, μπορεί και να τα προλάβω. Αν όχι, δεν πειράζει, δίνω στον εαυτό μου το ελαφρυντικό ότι αρχίζω τα πλάνα ενάμισι μήνα πιο αργά από ό,τι θα ήταν ίσως το πιο ιδανικό. Κι αν δε τα ολοκληρώσω στην καθορισμένη μέρα τους, θα συνεχίσω στους δικούς μου ρυθμούς μέχρι αυτά να ολοκληρωθούν. Σημειώνω μόνο ότι τα αποσπάσματα είναι μεγάλα, οπότε, αν δεν υπάρχει ο χρόνος, ο καθένας μπορεί να επιλέξει εκείνα που θα του 'μιλήσουν' περισσότερο.
Τι λέτε, λοιπόν, ξεκινάμε; Φύγαμε!
*** Τα πλάνα αντιγραφής Αγίας Γραφής για τους μήνες Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου τα βρήκα εδώ.
*** Πλάνο Σεπτεμβρίου σε pdf εδώ.
*** Πλάνο Οκτωβρίου σε pdf εδώ.
Με αγάπη,
Εύα 💗
i.jpg "~ eva psarrou photography")
Ας περάσουμε απέναντι, λοιπόν. Με τόλμη. Με παρρησία. Ας τολμήσουμε τη μετάβαση σε έναν νέο τρόπο ζωής και σκέψης πολύ πιο αυθεντικό, πιο απλό, πιο αληθινό. Έναν τρόπο ζωής που σε αναγεννά καθημερινά πλαταίνοντας αβίαστα το μέσα σου, θυμίζοντάς σου ποιος είσαι στην ουσία σου, στον πυρήνα σου. Στον δρόμο που καλείσαι να διανύσεις και στον σκοπό που καλείσαι να εκπληρώσεις. Μια αλλαγή του νου ελπιδοφόρα, μια ανατροπή και μια επανάσταση που υπόσχονται την ειλικρινή, φωτισμένη ματιά για το πώς μπορεί να δει πλέον τα πράγματα ένας τέτοιος ταξιδευτής σαν εσένα, σαν εμάς. Ένας ταξιδευτής του attraversiamo.
Μέρα ιατρικών εξετάσεων η σημερινή. Δεν ξέρω, αλλά για κάποιον λόγο όποτε πηγαίνω σε γιατρούς και εξετάσεις νιώθω σα να αρρωσταίνω πιο πολύ. Το άγχος της προετοιμασίας, η αγωνία να είμαι στην ώρα μου, να μην έχω ξεχάσει τίποτα, να μην πέσω πάνω στην κίνηση, να βγουν τα αποτελέσματα καλά, να έρθει η επιβεβαίωση από τον γιατρό ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Είναι κι αυτή η φευγαλέα σκανδαλιάρικη ελπίδα που όλο με προκαλεί να βρω με κάποιον τρόπο τη δύναμη και τη γνώση να φύγω, να ξεφύγω από τον κύκλο της χρόνιας πάθησης, της χρόνιας κούρασης, του πόνου, των φαρμάκων, των γιατρών και των εξετάσεων που ποτέ δεν την έχω φτάσει μέχρι τώρα και που δεν ξέρω αν θα τη φτάσω ποτέ.
Όμως, δεν έχει σημασία, τελικά. Είμαι στον δρόμο, συνεχίζω να βαδίζω το ένα βήμα μετά το άλλο. Άλλες φορές πιο γρήγορα, άλλες όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου. Ένας ταξιδευτής του attraversiamo δεν γίνεται να μην περάσει και μέσα από τη φωτιά. Μπορεί να είναι μια χρόνια ασθένεια όπως συμβαίνει σε εμένα στην προκειμένη, μπορεί για σένα να είναι κάτι άλλο που ούτε μπορώ να φανταστώ. Όπως μου επιβεβαιώθηκε χθες για άλλη μια φορά από ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο, η φωτιά αυτή δεν είναι εδώ για να μας καταστρέψει, αλλά για να μας δοκιμάσει, να μας καθάρει, να μας εξαγνίσει και να μας φωτίσει. Είναι αυτή η φωτιά που καίει, αλλά δεν κατακαίει. Όσοι ξέρουν, ξέρουν. Έτσι, συνεχίζω να προχωρώ, να αγωνίζομαι και να ελπίζω, ένα βήμα τη φορά, μια προσπάθεια τη φορά, με τόλμη, με παρρησία και με πολλή προσευχή, μέχρι, πρώτα ο Θεός, να φτάσω απέναντι, μέχρι να πατήσω στεριά.
"Απ' όσους εμπιστεύονται στην ίδια τους τη δύναμη, κανείς δε θα νικήσει. Εκείνος που επαναστατεί ενάντια στον Κύριο, θα χαθεί."
~ Α' Σαμουήλ 2: 9 - 10
Καλό σαββατοκύριακο!
Με αγάπη,
Εύα 💗
Οι βόλτες μας στο πάρκο τα δροσερά απογεύματα του Αυγούστου μπήκαν αβίαστα στο ημερήσιο πρόγραμμα. Όλα ήρεμα και γαλήνια, όλα καθαρά και οργανωμένα. Οι περιπατητές λιγοστοί, τα κουνούπια πάμπολλα, τα τιτιβίσματα ατέλειωτα. Λίγες πάπιες γλιστρούν νωχελικά πάνω στο νερό που αντικατοπτρίζει τα ταξιδιάρικα φορτωμένα με βροχή σύννεφα και μετά χάνονται σιωπηλά μέσα στις φυλλωσιές της όχθης.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Όπως όταν μιλάει η φωτογραφία. Μια μορφή τέχνης που αγαπώ τόσο, τόσο πολύ. Κι ας μην είμαι επαγγελματίας. Ναι, νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι. Καλύτερα ερασιτέχνις, που θα πει εραστής της τέχνης. Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προϋποθέσεις ή προσδοκίες. Μόνο πειράμματα με την φωτογραφική μου μηχανή ή το κινητό μου. Κι ας μην πετυχαίνουν πάντα. Μόνο παιχνίδια με το φως και τη σκιά. Με το θέμα και την οπτική ματιά, και το μήνυμα που υπαινίσσεται μέσα από τη σύνθεση, το χρώμα, το συναίσθημα, την εντύπωση, την ανάμνηση, τη στιγμή. Όλα μέσα σε ένα πάτημα του κλείστρου. Όλα μέσα σε ένα κλικ.
Με αγάπη,
Εύα 💗
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Αυτός είναι ο τίτλος του πλάνου αντιγραφής και εντρύφισης εδαφίων από την Αγία Γραφή για τον μήνα Ιούλιο. Για μένα η ελευθερία βρίσκεται στην ανώτερη βαθμίδα ζητουμένων στη ζωή μου, όμως σαν φευγαλέο πουλί όλο δείχνει να μου ξεφεύγει, κι εδώ που λέω πως την κατέκτησα, πάλι σε νέους ουρανούς πετά μακριά μου.
Αυτό συμβαίνει όταν ορίζουμε την ελευθερία με τα δεδομένα του κόσμου, όταν η ελευθερία αποκτάει διαστάσεις, βαρύτητα, γεωγραφικό προσανατολισμό, υλική υπόσταση, προσωπικό στόχο και σκοπό όπως απαγκίστρωση από οικογενειακά ή κοινωνικά δεσμά ή το αντίθετο, απόκτηση πλούτου και προσωπικής καταξίωσης, επαγγελματική αποκατάσταση, κοινωνική αποδοχή, οικονομική ευμάρεια.
Όταν ζεις μέσα στην αλήθεια του Κυρίου, πόρτες αρχίζουν να ξεκλειδώνουν, δεσμά αρχίζουν να σπάζουν και ο κόσμος, με όλα αυτά που συμπερικλείει, δεν σε αφορά πια. "Μάθε την αλήθεια και θα σε απελευθερώσει" μας διδάσκει ο Χριστός. Από τι θα μας απελευθερώσει; Από τους εφιάλτες μας; Τους δυνάστες μας; Τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας;
Όχι, θα μας ελευθερώσει από τον κακό μας εαυτό, από την αμαρτία και τις παθογένειες που μόνοι μας γεννούμε μέσα μας, από τις αντιπάθειες με τους διπλανούς μας, και την αντιζηλία, και τον φθόνο γι' αυτό που έχει ο άλλος και εμείς δεν έχουμε, τον ανταγωνισμό, τον εγωισμό, την υπερηφάνεια ότι κάποιοι είμαστε ενώ δεν είμαστε τίποτα και όταν όλα είναι μάταια σε αυτή τη ζωή και χίμαιρες και θλίψη πνεύματος.
Όσο κυνηγάμε τα επίγεια, τόσο πιο δυστυχισμένοι και κενοί αισθανόμαστε. Δέστε πόσοι διάσημοι καλλιτέχνες καταλήγουν σε θανατηφόρους εθισμούς, δυστυχία, απόγνωση, αυτοκτονία. Μα, αφού τα είχαν όλα, ό,τι ονειρεύεται η ψυχή του ανθρώπου, λάμψη, χρήμα, δόξα, φήμη, πολυτέλειες, ωραίες γυναίκες ή άνδρες, γρήγορα αυτοκίνητα, πάρτι, προβολείς, όλα στα πόδια τους. Κι όμως, αν τους ρωτήσεις, μέσα τους νιώθουν κενοί, δυστυχισμένοι, σα να υπάρχει κάτι άλλο που τους λείπει, και αυτή η έλλειψη είναι που προκαλεί όλη αυτή την δυστυχία.
Αυτό που λείπει από την ζωή τους χωρίς να το αντιλαμβάνονται, είναι ο Θεός, η έλειψη της παρουσίας του Θεού μέσα τους. Χωρίς Θεό, ο άνθρωπος ζει μέσα του μια κόλαση, όσο πλούσιος ή διάσημος κι αν τυχαίνει να είναι, είναι αιχμάλωτος του εαυτού του, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει, είναι τόσο απλό και τόσο ουσιαστικό.
Χωρίς Θεό ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα, ένα ον χωρίς σκοπό και λόγο ύπαρξης. Γι' αυτό και η απόγνωση και το κενό και η κατάθλιψη και η δυστυχία. Ζεις μια κόλαση εδώ στη γη, όπου ζεις, αφού κόλαση είναι η απουσία του Θεού από την ζωή του ανθρώπου, όχι αυτά τα μπουντρούμια με τις φωτιές, τους καπνούς από το θειάφι και τα τερατάκια καρικατούρες με τις μυτερές ουρίτσες και τα κερατάκια να σε βασανίζουν νύχτα μέρα. Όλα αυτά είναι συμβολικά, που θέλουν να σου δείξουν κάτι σε μια διάσταση που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι πέντε αισθήσεις σου, αλλά που παρόλα αυτά υπάρχουν και σε επηρεάζουν με τρόπο καθοριστικό.
Ο θησαυρός που διεκδικούμε δεν είναι του κόσμου τούτου. Δεν πρόκειται να βρεις την αληθινή ελευθερία μακριά Του. Αυτός είναι η ελευθερία, αυτός μας την παρέχει, είναι δώρο. Όταν επιμένεις στην παρουσία Του, εντρυφείς στα λόγια Του, στο παράδειγμά Του, όταν αγωνίζεσαι να κάνεις το θέλημά Του, τότε αρχίζεις να εισπράττεις δώρα ουράνια. Η ελευθερία είναι ένα από αυτά. Η ψυχή σου είναι ελεύθερη, γιατί σε έχει απαλλάξει από τα δεσμά της αμαρτίας, όταν τον δέχτηκες και αναγνώρισες ότι Εκείνος εξόφλησε τις οφειλές σου για σένα, καρφώνοντάς τις πάνω στον Σταυρό. Η δική του θυσία εξαγόρασε την ελευθερία σου. Και τώρα είσαι ελεύθερος, κοντά Του.
Ναι, είναι λίγο παράξενα αυτά που γράφω, αλλά δεν είναι δικά μου. Έτσι λειτουργεί η πίστη στον Χριστό. Χριστός θα πει λύτρωση από δεσμά, θα πει ελευθερία και προσωπική βούληση, θα πει αγάπη, γέμισμα ψυχής, ελπίδα, χαρά, ευφροσύνη. Όσο πιο πολύ ζεις τον Χριστό μέσα σου, τόσο πιο ελεύθερος αισθάνεσαι, πιο γεμάτος, πιο αισιόδοξος, πιο ευτυχισμένος. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κρατάει πια αιχμάλωτο, είσαι υπεράνω. Πάνω από τα προβλήματα της καθημερινότητας, πάνω από τις μικρότητες, τα πάθη, τις εμπλοκές. Δεν σε αφορούν πια, γιατί βρίσκεσαι αλλού, σε άλλη σφαίρα, όπου εκεί δεν υπάρχει τίποτα που να σε στενοχωρεί ή να σε αναστατώνει. Γιατί η ελευθερία φέρνει και ειρήνη. Και η ειρήνη χαρά, και η χαρά, αγάπη, όχι επίγεια, αγάπη Θεού. Όταν φτάσεις να γίνεις αγάπη Θεού, τότε αδελφή μου ή αδελφέ μου να ξέρεις ότι έχεις φτάσει στον τελικό σου προορισμό.
*****
----- Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για τον μήνα Ιούλιο το βρήκα εδώ.
----- Οι μέρες είχαν συγκομιδή ρίγανης από τον κήπο, μοσχοβόλησε το σπίτι!
.jpeg "~ eva psarrou photography")
----- Επίσης, οι μέρες απαιτούσαν προεργασίες για παρασκευή λικέρ βερίκοκου, με φρούτα πάλι από τον κήπο μας. Πέρσι, δεν καταφέραμε να φάμε βερίκοκα, ούτε ένα, κάτι τα είχε πειράξει. Φέτος, όμως, τα έδωσαν όλα, τα κλαδιά του δέντρου είχαν γύρει ως το χώμα από το βάρος του καρπού, τα φοβόμασταν μήπως σπάσουν. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες τσάντες δώσαμε τριγύρω, και πόσα φάγαμε και πόσα περίσσεψαν.
Μάζεψα κι εγώ τα κουκούτσια, τα έσπασα για να βγει το αμυγδαλάκι από μέσα και ξεκίνησα να φτιάχνω λικεράκι amaretto, από βιολογικά, αψέκαστα, σπιτικά από τον κήπο μας πεντανόστιμα βερίκοκα. Σε έναν μήνα περίπου θα ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία, γιατί είναι κι άλλα που πρέπει να γίνουν, ώστε να είναι έτοιμο για κέρασμα!
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Είμαι μυστήρια, το ξέρω, τι να κάνω. Αν κάτι δεν μου αρέσει, έστω, μια ανεπαίσθητη λεπτομέρεια πάνω σε κάτι που μου ανήκει, τέρμα, το βάζω στην άκρη. Κάπως έτσι συνέβη και με την μπλε μου Αγία Γραφή. Τι χαρά που είχα κάνει όταν ήρθε στα χέρια μου ως δώρο από τη μητέρα μου για τα γενέθλιά μου μερικά χρόνια πριν, δερμάτινη, χρυσοποίκιλτη, εύκολη μετάφραση που έρεε σαν γάργαρο νερό, στις διαστάσεις που ήθελα. Όμως, κάτι με χαλούσε, δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι αρχικά, ώσπου το κατάλαβα.
Ναι, ήταν αυτό το διακοσμητικό μοτίβο στην πρόσοψη του εξωφύλλου. Ένα καρέ με βάση το έντονο βαθύ κόκκινο, ανάγλυφο χρυσό τύπωμα η Αγία Γραφή στο κέντρο και γύρω γύρω, τι ήταν αυτά; Αραβουργήματα; Πάνω στην Αγία μας Γραφή; την Χριστιανική; την Ορθόδοξη;
Δεν ήταν να το αποσαφηνίσω, πάει, δεν μπορούσα να την ξαναπιάσω στα χέρια μου. Αν είναι δυνατόν. Άκυρα χρώματα, άκυρα σχέδια, που παρέπεμπαν σε άλλη θρησκεία, έτσι μου φαινόταν. Νευρίασα τόσο πολύ, ποια φαεινή ιδέα το είχε σκεφτεί; Τι συνδυασμούς έκανε με το μυαλό του; Ένας απλός σταυρός δεν έφτανε; Τι τα ήθελαν όλα αυτά τα αραβουργήματα και τα μπιχλιμπίδια; Και το κόκκινο πάλι; Γιατί; Γιατί;;;
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Όμως κατά τα άλλα, η μπλε Αγία Γραφή είναι μια μετάφραση με τα λαθάκια της μεν, αλλά είναι γενικά αποδεκτή από την ορθόδοξη εκκλησία και πάρα πολύ απαλή στο διάβασμά της. Τι να κάνω κι εγώ; Πήγα μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων και μου αγόρασα μια αντίστοιχη που είχε βγει πρόσφατα, πάλι όπως η μπλε, αλλά καφέ, χωρίς τα ανατολίτικα αντιαισθητικά αραβουργήματα και το αταίριαστο κόκκινο χρώμα, αλλά χωρίς τα δευτεροκανονικά.
Τι χαρά και πάλι! Χαιρόμουν σαν μικρό παιδάκι. Την έβλεπα από εδώ, την καμάρωνα από εκεί, ορίστε, έλεγα με ενθουσιασμό, αυτό είναι εξώφυλλο! Ένας απλός σταυρός και ο τίτλος Αγία Γραφή και τέλος! Απλά πράγματα! Άσε που είναι και πιο ελαφριά, πιο εύχρηστη! Και ξεκίνησα με τον καινούργιο χρόνο να διαβάζω από εκεί.
Όσο όμως διάβαζα, κάτι κλωτσούσε μέσα μου και πάλι. Τι είναι πάλι τώρα; αναρωτιόμουν μέσα μου. Τι δε μου αρέσει τώρα; Γιατί με ταράζει η συνείδησή μου; Χριστέ μου, είπα από μέσα μου, τι είναι αυτό που μου συμβαίνει; Γιατί δεν μου αρέσει ούτε αυτή; Γιατί δεν μπορώ να κατασταλάξω σε μία Αγία Γραφή, στη Μία Αγία Γραφή που να με συνοδεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου;
Για να μην τα πολυλογώ, πήγα και είδα άλλη μία Αγία Γραφή. Μου την πρότεινε γνωστός και μακρινός συγγενής της οικογένειάς μου. Θα πάρεις την Τρίγλωσση Εμφατική μου πρότεινε, όλες οι μεταφράσεις σε μία Αγία Γραφή, δεν θα χρειαστείς ξανά τίποτε άλλο, αυτήν χρησιμοποιώ κι εγώ. Το πρωτότυπο κείμενο της ελληνιστικής κοινής από τους Εβδομήκοντα, το πλέον αναγνωρισμένο στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, μαζί με τη μετάφραση του Βάμβα, στην καθαρεύουσα, και ταυτόχρονα, μετάφραση του Φίλου σε νέα ελληνικά.
Ναι, ήταν πολύ κατατοπιστική, όλα σε ένα, αλλά το μέγεθος! Τεράστιο! Το βάρος! Μου έκοβε τα χέρια! Ολόκληρο βασμίδι, μια τεράστια κοτρώνα στα γόνατά μου, για να τη μεταφέρω στην τσάντα μου ούτε συζήτηση, ένας ογκόλιθος.
Όχι, είπα. Δεν είναι δυνατόν. Τόσο άβολη για καθημερινή χρήση, πού να την μεταφέρω, πώς να βολευτώ στο διάβασμά μου με αυτό το τεράστιο βιβλίο; Για κακή μου τύχη, ούτε αυτή η Αγία Γραφή μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο της Μίας Αγίας Γραφής για καθημερινή εφ' όρου ζωής χρήση.
Είχα απελπιστεί. Τόσες εκδόσεις - που για μένα δεν είναι καθόλου πολλές, βέβαια, αν τις συγκρίνεις με τις αμέτρητες εκδόσεις στο εξωτερικό, όπου εκεί δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις -, τόσος κόπος και χρόνος χαμένος, τόσος ενθουσιασμός και τόση απογοήτευση που ακολουθούσε αμέσως μετά.
Ώσπου είπα, ως εδώ. Πάρε κορίτσι μου όλα τα θετικά τους, διάλεξε αυτό που σε εκφράζει πιο πολύ, και μπες στη διαδικασία να φτιάξεις μόνη σου την Αγία Γραφή που σε εκφράζει.
Κι έτσι έκανα.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Γιατί, βλέπεις, ήταν ωραία η καφέ Αγία Γραφή, όπως και του Φίλου, όπως και η Τρίγλωσση Εμφατική. Όμως έλειπε κάτι σημαντικό και από τις τρεις: Δεν είχαν τα Δευτεροκανονικά, τα οποία Δευτεροκανονικά ανήκουν στον Ορθόδοξο Κανόνα. Δεν μου άρεσε καθόλου που είχαν πετάξει βιβλία της Αγίας Γραφής στα σκουπίδια. Πώς ξυπνάς μια μέρα και αποφασίζεις έτσι απλά να διαγράψεις θεόπνευστα ιερά βιβλία της Αγίας Γραφής με τόσο ελαφριά την καρδιά;
Αυτό ήταν που με χαλούσε από την αρχή. Δεν ήταν δεκτό μέσα στη συνείδησή μου. Πάρα πολύ ωραία μετάφραση η μετάφραση του Φίλου, ακόμα καλύτερη του Βάμβα, αλλά πετάξατε βιβλία εκτός, κι αυτό δεν είναι αποδεκτό. Για μένα, τουλάχιστον, για τη συνείδησή μου.
Έτσι, μετά από όλον αυτό τον κύκλο, που κράτησε αρκετά χρόνια, αφού πάντα αναζητούσα το κάτι καλύτερο, δεν ήταν επιλογές της μιας μέρας, αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω πίσω στην αρχή, στην μπλε, κλείνοντας τον κύκλο της αναζήτησης. Μόνο που αυτή τη φορά, θα αναλάμβανα δράση ως προς το εξώφυλλό της, αφού ήταν το μοναδικό πλην που δεν μου άρεσε σε αυτήν. Και αφού το πρόβλημα ήταν αισθητικής φύσεως, αποφάσισα η παρέμβασή μου να γίνει σε εικαστικό επίπεδο.
Ξετρύπωσα από το ντουλάπι τα ακρυλικά μου χρώματα και δυο πινέλα και έπιασα με οινόπνευμα να τρίβω το καρέ για να φύγει το πολύ χρώμα. Σε λίγη ώρα το αντιπαθητικό σχέδιο με τα χρυσοκόκκινα αραβουργήματα είχε εξαφανιστεί και στη θέση του μπήκε προσθήκη χρώματος μπλε προκειμένου να εξομοιωθεί με το υπόλοιπο μπλε χρώμα του εξωφύλλου. Όταν στέγνωσε, αποφάσισα να προχωρήσω και λίγο περισσότερο. Με τα ακρυλικά χρώματα που είχα στη διάθεσή μου ζωγράφισα πάνω στο ανάγλυφο καρέ τον σταυρό του Κυρίου να στέκεται ολόρθος και μοναχικός μέσα στην έναστρη νύχτα. Η σύνθεση ολοκληρώθηκε με την προσθήκη λίγων λουλουδιών του αγρού να του κρατούν συντροφιά. Το άφησα να στεγνώσει ξανά και έπιασα με ένα μαλακό πινέλο και κάλυψα όλη την επιφάνεια του έργου με υγρή διάφανη κόλλα χειροτεχνίας για προστασία και φινίρισμα.
Ναι, τώρα ήμουν ικανοποιημένη. Όχι για το εκπληκτικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ένα ερασιτεχνικό αφελές σκαρίφημα έκανα με χίλιες ατέλειες και ασυμμετρίες. Ήμουν ικανοποιημένη με την όλη διαδικασία, με το ταξίδι, με το ψάξιμο να βρω τη μία Αγία Γραφή που δεν εγκατέλειψα, με την πίστη που με έσπρωχνε στις σωστές κατευθύνσεις (για μένα πάντα), με τον φόβο που ξεπέρασα με την αγάπη και την πίστη μου ώστε να βάλω την πρώτη πινελιά μου πάνω στο δερμάτινο εξώφυλλο, το θάρρος της κίνησής μου αυτής, την διαφύλαξη των Δευτεροκανονικών που δεν πρόδωσα για χάρη ενός πιο ωραίου εξώφυλλου. Ναι, ήμουν ικανοποιημένη. Το αποτέλεσμα που βγήκε δεν είναι τέλειο, ξέρω όμως ότι είναι δικό μου, η προσπάθειά μου, η τόλμη μου, το θάρρος να διορθώσω αυτό που με χαλούσε, τα έργα που συμπλήρωσαν την πίστη μου και την απέραντη αγάπη μου που τρέφω για τον Δημιουργό μου και τον Θείο Λόγο Του.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
Μικρά βήματα, μεγάλα μαθήματα. Αυτό μου έδειξε αυτή η εμπειρία. Η μπλε μου Αγία Γραφή επανήλθε στο καθημερινό μου διάβασμα, ξαναήρθε στα γόνατά μου στην αγαπημένη μου πολυθρόνα, δίπλα στο κομοδίνο του κρεβατιού μου, πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, έξω στον κήπο, ή μέσα στο γραφείο μου. Όμως, αυτή τη φορά δεν είναι μόνη της. Μαζί της είναι και η Καινή Διαθήκη του Τρεμπέλα, και το Ψαλτήρι, και η Ιερά Σύνοψη, και το προσευχητάρι μου, και το κομποσχοίνι, και το ορθόδοξο ημερολογιάκι, το καλενδάριο, με τις εορτές και τις επετείους των αγίων και των μεγάλων επετείων της χριστιανοσύνης, με τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων, με το αναμμένο καντήλι και το άρωμα του λιβανιού να υψώνεται σαν προσευχή ως τα παλάτια του Θεού.
Η πίστη μας είναι ένα ταξίδι, μια αναζήτηση, μια πορεία. Δεν ξέρουμε αν θα φτάσουμε ποτέ στη θέωση, δεν ξέρουμε καν αν προχωράμε σωστά. Όμως η πίστη μας κρατά στον δρόμο. Όσο προχωράμε, τόσο συναντάμε γύρω μας τη γνώση, τη σοφία, την αγάπη, την αδελφικότητα από ανθρώπους που ίσως δεν ξέρουμε όπως την οικογένεια και τους συγγενείς και φίλους μας, αλλά που έρχονται στο διάβα μας για να μας δείξουν κάτι, μια νέα ματιά, ένα καινούργιο παράθυρο, ένα ακόμα λυχνάρι, που φωτίζει στο σκοτάδι του κόσμου και κάνει τα βήματά μας σταθερά και την ελπίδα ζωντανή.
Μέχρι την επόμενη φορά,
Με αγάπη,
Εύα 💗
******
---- Η Αγία Γραφή είναι εκδόσεις Ελληνική Βιβλική Εταιρία, μεταφραστική ομάδα από τους καθηγητές Πανεπιστημίου Η. Οικονόμου, Ν. Ολυμπίου, Ν. Παπαδόπουλο, Π. Σιμωτά, Β. Τσάκωνα και επιμέλεια από την φιλόλογο-λογοτέχνιδα Κ. Χιωτέλλη, Αθήνα, 2003.
Είχαμε και τις προηγούμενες χρονιές μαργαρίτες, φέτος όμως, ίσως λόγω των βροχών, ίσως επειδή δεν θέλαμε να τις ξεριζώσουμε και βρήκαν τον χρόνο να ρίξουν τον σπόρο τους στη γη, ίσως και επειδή τις ποτίζαμε μαζί με τα κηπευτικά σα να ήταν ήμερες κι αυτές, έδωσαν τα ρέστα τους. Ένα κατακίτρινο χαλί σαν τον ήλιο απ' άκρου σ' άκρη μέσα στο κτήμα να χαίρεται το μάτι, να ευφραίνεται η καρδιά.
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
.jpeg "~ eva psarrou photography")
"Καθαγιασμός, αγιασμός, αγιότητα, τι πελώρια εκφοβιστική λέξη, με κάποιου είδους θρησκευτικό νόημα, σωστά; Αλλά τι σημαίνει πραγματικά; Για να δούμε: "διαχωρίζομαι για έναν ιερό σκοπό" ή "γίνομαι άγιος" (όπως ο Θεός, γινόμαστε μιμητές του) ή "απελευθερώνομαι από την αμαρτία".
Όλες αυτές οι ερμηνείες μοιάζουν πάρα πολύ σημαντικές περιγραφές, σωστά; Έχει να κάνει με το εάν είμαστε ικανοί να πάμε στον Παράδεισο ή όχι.
Έτσι, προφανώς, είναι ζωτικό να κατανοήσουμε την διαδικασία του καθαγιασμού, της αγιότητας. Και είναι καλό που πρόκειται να το διερευνήσουμε πιο πολύ σε βάθος αυτό τον μήνα με το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής Απριλίου."
(Ελεύθερη μετάφραση της γράφουσας από το εισαγωγικό κείμενο της ιστοσελίδας από όπου ανέσυρα το πλάνο για τον μήνα Απρίλιο.)
******
Καθαγιασμός, λοιπόν, ή αγιότητα, ή αγιοποίηση ή εξαγνισμός. Κάτι αμαρτωλό, δηλαδή, το κάνω άγιο. Κάτι ατελές, το διορθώνω και το τελειοποιώ. Κάτι βρώμικο, το καθάρω, κάτι βέβηλο ή κοσμικό το απομακρύνω ή το καταδικάζω, ώστε αυτό το κάτι να εξαγιαστεί και να πλησιάσει στα δεδομένα του Θεού.
Τι μπορούμε να καθαρίσουμε, επομένως, ώστε να καθαγιαστεί; Τον εαυτό μας, το σώμα μας, την καρδιά μας, τα λόγια μας, τις σκέψεις μας, τους σκοπούς μας, τα εναύσματά μας, τα πάθη και τους πειρασμούς μας, τις πληγές και τις αδυναμίες μας, το πώς βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας, το πώς φερόμαστε απέναντι στους ανθρώπους, στα ζώα, στη φύση, στο σπίτι ή τη δουλειά μας, στον Θεό, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.
Για όλα αυτά, όταν είμαστε Χριστιανοί και πιστεύουμε στον Θεό με ενσυναίσθηση, χρειαζόμαστε την χάρη του Θεού και τον θείο Λόγο Του να μας ανοίξουν τον δρόμο. Οι new age αντιλήψεις θέλουν τον άνθρωπο κυρίαρχο του κόσμου και του εαυτού του, αυτόνομο, ανεξάρτητο, μόνος του να νικάει τις νίκες του και μόνος του να φτάνει στο ποθούμενο (επιτυχία, δόξα, χρήματα κτλ.), αρκεί να εστιάσει στο αποτέλεσμα (vision boards, mantras, confirmations κτλ.) και το σύμπαν να συνομωτήσει υπέρ του για να του το δώσει.
Εμείς οι Χριστιανοί δεν έχουμε αυτή την αφετηρία, χρειαζόμαστε Χριστό. Χωρίς Χριστό ο άνθρωπος ού δύναται ποιείν ουδέν, που θα πει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα από μόνοι μας, γιατί είμαστε έκπτωτοι που ζούμε σε έναν έκπτωτο και σκοτεινό κόσμο. Είναι σα να ισορροπούμε πάνω σε σκοινί με τα μάτια κλειστά. Ο new ager εμπιστεύεται τον εαυτό του, εμείς εμπιστευόμαστε τον Κύριο, για να μας φωτίσει τον δρόμο, τα βήματά μας, και να μην στραβοπατήσουμε και απωλεσθούμε στην άβυσσο. Εμπιστευόμαστε την ψυχή μας σε Εκείνον με τη ζωή μας. Γιατί από τα δύο, ψυχή και ζωή, για τον Χριστιανό αυτό που υπερέχει και κυριαρχεί είναι το πρώτο, η ψυχή του, που είναι αιώνια, και όχι η ζωή του, που έχει ημερομηνία λήξης.
Η μεταστροφή προς μια ζωή αγιότερη δεν επιτυγχάνεται, εννοείται, από τη μία μέρα στην άλλη. Προϋποθέτει χρόνο, κόπο και αγώνα, σωματικό και πνευματικό. Είναι μία διαδικασία, ένα οδοιπορικό, ένα ταξίδι από το προσωρινό στο αιώνιο, από το φθαρτό στο άφθαρτο, από την αμαρτία στην αγιότητα, από το γήινο στο ουράνιο. Αυτό το πλάνο ρίχνει ένα φως σαν οδηγός και σαν παράδειγμα για το πώς μπορούμε να διάγουμε μια ζωή άγια, μέσα από τα Ευαγγέλια και την Αγία Γραφή, βασιζόμενοι στον Λόγο του Θεού, φτάνει να το θελήσουμε.
-----
Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής το εντόπισα εδώ. Μπορείτε να βρείτε πολλά περισσότερα εδάφια σχετικά με την αγιότητα στις παραπομπές του κάθε εδαφίου του πλάνου, οι οποίες αναγράφονται στο τέλος της κάθε σελίδας. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμες αν θέλει κάποιος να εντρυφήσει περισσότερο μέσα στον Λόγο του Θεού, όχι μόνο για αυτό το πλάνο, αλλά και γενικότερα. Είναι αυτό που λέει κάπου μέσα στην Αγία Γραφή "διδακτοί Θεού". Μαθαίνουμε τον Λόγο μέσα από τον Λόγο. Ο Λόγος δηλαδή διδάσκει Λόγο για να διδαχθούμε όλοι εμείς.
-----
Καλό μήνα Απρίλιο, φίλοι μου.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Όταν πρωτοεγκατασταθήκαμε στο αγρόκτημα που ζούμε πλέον εδώ και πέντε χρόνια, η περιοχή ήταν σχεδόν άγνωστη για μας. Έτσι, σε κάθε ευκαιρία, μπαίναμε στο αυτοκίνητο ο άνδρας μου κι εγώ και σεργιανίζαμε στα πέριξ για να εξοικειωθούμε με το καινούργιο περιβάλλον που θα μας φιλοξενούσε από εδώ και στο εξής. Σε μία από αυτές τις βόλτες μας, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι, συναντήσαμε το μοναστήρι της Αγίας Σκέπης, ένα λιτό μπεζ κτήριο με τα αψιδωτά παράθυρα στην πρόσοψη και μια μεγάλη μαρμάρινη κλίμακα στην κεντρική είσοδο. Τριγύρω η γη επικλινής και χέρσα. Το μοναστήρι έδειχνε έρημο και κλειστό. Όπως διάβασα στην πινακίδα του φράχτη, επρόκειτο για μετόχι που ανήκει στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους.
Δεν ξαναπέρασα από εκεί, δεν είναι μια διαδρομή που εξυπηρετεί στις καθημερινές μας διαδρομές. Πριν από μερικές μέρες όμως, μου ήρθε μήνυμα από τα κορίτσια της κατήχησης ότι, όχι μόνο το μοναστήρι είναι σε πλήρη λειτουργία, αλλά ετοιμαζόταν να φιλοξενήσει ένα από τα πιο σπουδαία ιερά κειμήλια ολόκληρης της χριστιανοσύνης: ένα πολύτιμο τμήμα του Τιμίου Σταυρού πάνω στον οποίο σταυρώθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και το οποίο φυλάσσεται ευλαβικά στο Άγιο Όρος, στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου.
Τα συναισθήματά μου δυνατά και ανάμεικτα. Χαρά, συγκίνηση, αλλά και υπέρμετρη ταπείνωση και συντριβή. Αισθανόμουν τόσο ανάξια, που, αντί να πηγαίνουμε εμείς προς Εκείνον, έρχεται Εκείνος σε μας... Μου ήταν ασύλληπτο ότι συνέβαινε αυτό το θαυμαστό γεγονός δίπλα στη γειτονιά μου, τόσο κοντά στο σπίτι μου.
Δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος της συγκίνησης όταν στάθηκα μπροστά στο ανεκτίμητο κειμήλιο για να προσκυνήσω το Τίμιο Ξύλο. Η συνειδητοποίηση ότι επάνω σε αυτόν τον Σταυρό ο Χριστός δέχτηκε όλη την αγριότητα των ανθρώπων που δεν μπορούσαν να καταλάβουν, να κατανοήσουν ποιον είχαν μπροστά τους, τον Μέγα Βασιλέα, τον Σωτήρα μας, τον Σωτήρα μου. Χριστέ μου, ελέησέ με την ανάξια δούλη Σου, αξίωσέ με με την ατέλειωτη, την απέραντη αγάπη Σου προς εμάς. Χριστέ μου, δεν αξίζω την τόση αγάπη Σου. Συγχώρεσέ με. Συγχώρεσέ μας, Κύριε, για όλα όσα υπέμεινες και υπομένεις για εμάς, που μας ανέχεσαι, μας καταδέχεσαι, μας συγχωρείς, μας αγαπάς και συνεχίζεις να μας δείχνεις την οδό της σωτηρίας. Πόση αναξιότητα, Χριστέ μου. Δεν σου αξίζουμε.
Να, αυτά σκεφτόμουν προσπαθώντας με υπερπροσπάθεια να συγκρατήσω τα δάκρυά μου από τη συγκίνηση και τη συντριβή, μπροστά στον κόσμο που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, αυτά κατάφερα και τα φύλαξα για τον δρόμο της επιστροφής.
Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει κι ένα δροσερό αεράκι μου δρόσισε τα μάγουλα που έκαιγαν από την ένταση που ένιωθα μέσα μου. Σύντομα το μοναστηράκι της Αγίας Σκέπης γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Είχα προτιμήσει να το επισκεφτώ σε ουδέτερη ώρα, γιατί ο πολύς κόσμος γενικά με εξαντλεί και με εξουθενώνει. Σε λίγο θα ξεκινούσαν οι Χαιρετισμοί στην Παναγία. Περιδιάβηκα τους χώρους του μοναστηριού μέσα αλλά και τριγύρω στον περιβάλλοντα χώρο. Ήταν εμφανές ότι οι τρεις μοναχοί που μονάζουν πλέον εδώ, είχαν δώσει το καλύτερό τους, μετατρέποντας το πάλαι ποτέ έρημο και εγκαταλελειμένο μοναστηράκι σε μια κυψέλη πνευματικότητας που έσφυζε από ομορφιά, γαλήνη και ζωή.
Αφού έκανα μια τελευταία περιήγηση, επέστρεψα ξανά μπροστά στο Τίμιο Ξύλο και προσκύνησα για μία τελευταία φορά, προτού φύγει μακριά μου. Σ' ευχαριστώ, Ιησού Χριστέ, που δεν ξεχνάς τα πρόβατά Σου. Σ' ευχαριστώ που ήρθες, που καταδέχτηκες να έρθεις να με επισκεφτείς. Στον Άγιό σου Σταυρό σκύβω ευλαβικά και προσκυνώ τη μεγάλη σου δόξα. Στα πόδια Σου καταθέτω όλα μου τα άγχη και τους προβληματισμούς, όπως κάνω χρόνια τώρα. Σε Σένα, ω, Κύριε, ακουμπώ τα πάθη, τους πειρασμούς, τις ατέλειες, τις αδυναμίες, τις αμαρτίες μου. Από Σένα, Χριστέ μου, αντλώ δύναμη και υπομονή και ελπίδα για να μπορώ να αντέχω τις καθημερινές δυσκολίες που έρχονται στο διάβα μου. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, στην Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, αλλά και μέσα στην καρδιά μου. Σ' αυτή την ταπεινή καρδιά που κοντεύει να σπάσει από την αγάπη Σου για μένα και για όλους τους πιστούς που Σε τιμούν και Σε λατρεύουν και προσκυνούν την Θεία Σου Χάρη και το Άγιο Όνομά Σου. Μην μας αφήνεις, Κύριε. Μη μας εγκαταλείπεις. Γιατί Συ Άγιος, Συ Κύριος, Ιησούς Χριστός, Κύριος των Κυρίων και Βασιλεύς των Βασιλέων. Εις τους αιώνας των αιώνων.
Για πάντα και για πάντα.
Αμήν.
