Attraversiamo

Διασχίζοντας την ξύλινη γέφυρα του κοινοτικού πάρκου στο Kindersley, Καναδά. Στα ιταλικά η λέξη attraversiamo σημαίνει ας περάσουμε απέναντι, ας διασχίσουμε εμπόδια, ας ενώσουμε όχθες, ας πατήσουμε στεριά. Θα μπορούσε να συμβολίζει και ένα προσωπικό ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης και αποφάσεων ζωής. Ένα ταξίδι όχι αναψυχής, αλλά κυρίως ψυχής, ψυχικής ανάτασης και προσωπικής ωρίμανσης. Ένα ταξίδι μεταμόρφωσης που μας οδηγεί στην αποδοχή των όποιων αλλαγών ή δυσκολιών μπορεί να προκύπτουν μέσα στο διάβα του χρόνου, ίσως και του ίδιου μας του εαυτού. Και μια άφιξη γιορτινή και νικηφόρα στην βαθειά συγχώρηση, στην ανώτερη σοφία, στην απλόχερη, απλόχωρη αγάπη.

Ας περάσουμε απέναντι, λοιπόν. Με τόλμη. Με παρρησία. Ας τολμήσουμε τη μετάβαση σε έναν νέο τρόπο ζωής και σκέψης πολύ πιο αυθεντικό, πιο απλό, πιο αληθινό. Έναν τρόπο ζωής που σε αναγεννά καθημερινά πλαταίνοντας αβίαστα το μέσα σου, θυμίζοντάς σου ποιος είσαι στην ουσία σου, στον πυρήνα σου. Στον δρόμο που καλείσαι να διανύσεις και στον σκοπό που καλείσαι να εκπληρώσεις. Μια αλλαγή του νου ελπιδοφόρα, μια ανατροπή και μια επανάσταση που υπόσχονται την ειλικρινή, φωτισμένη ματιά για το πώς μπορεί να δει πλέον τα πράγματα ένας τέτοιος ταξιδευτής σαν εσένα, σαν εμάς. Ένας ταξιδευτής του attraversiamo.

Μέρα ιατρικών εξετάσεων η σημερινή. Δεν ξέρω, αλλά για κάποιον λόγο όποτε πηγαίνω σε γιατρούς και εξετάσεις νιώθω σα να αρρωσταίνω πιο πολύ. Το άγχος της προετοιμασίας, η αγωνία να είμαι στην ώρα μου, να μην έχω ξεχάσει τίποτα, να μην πέσω πάνω στην κίνηση, να βγουν τα αποτελέσματα καλά, να έρθει η επιβεβαίωση από τον γιατρό ότι είμαστε σε καλό δρόμο, κι αυτή η φευγαλέα σκανδαλιάρικη ελπίδα που όλο με προκαλεί να βρω με κάποιον τρόπο τη δύναμη και τη γνώση να φύγω, να ξεφύγω από τον κύκλο της χρόνιας πάθησης, της χρόνιας κούρασης, του πόνου, των φαρμάκων, των γιατρών και των εξετάσεων που ποτέ δεν την έχω φτάσει μέχρι τώρα και που δεν ξέρω αν θα τη φτάσω ποτέ. 

Όμως, δεν έχει σημασία, τελικά. Είμαι στον δρόμο, συνεχίζω να βαδίζω το ένα βήμα μετά το άλλο. Άλλες φορές πιο γρήγορα, άλλες όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου. Ένας ταξιδευτής του attraversiamo δεν γίνεται να μην περάσει και μέσα από τη φωτιά. Μπορεί να είναι μια χρόνια ασθένεια όπως συμβαίνει σε εμένα στην προκειμένη, μπορεί για σένα να είναι κάτι άλλο που ούτε μπορώ να φανταστώ. Όπως μου επιβεβαιώθηκε χθες για άλλη μια φορά από ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο, η φωτιά αυτή δεν είναι εδώ για να μας καταστρέψει, αλλά για να μας δοκιμάσει, να μας καθάρει, να μας εξαγνίσει και να μας φωτίσει. Είναι αυτή η φωτιά που καίει, αλλά δεν κατακαίει. Όσοι ξέρουν, ξέρουν. Έτσι, συνεχίζω να προχωρώ, να αγωνίζομαι και να ελπίζω, ένα βήμα τη φορά, μια προσπάθεια τη φορά, με τόλμη, με παρρησία, μέχρι να φτάσω απέναντι, μέχρι να πατήσω στεριά.

Καλό σαββατοκύριακο!

Με αγάπη,

Εύα 💗