Συγκομιδή

Φέτος ήταν η χρονιά τους, πολλές, πάρα πολλές, μεγάλες, ζουμερές, γυαλιστερές, υπέροχες. Σύμφωνα με την γνωμάτευση ανθρώπων σίγουρα πιο έμπειρων από εμάς στο αντικείμενο, η έντονη και παρατεταμένη ζέστη του φετινού καλοκαιριού εμπόδισε τον δάκο από το να τις καταστρέψει ολοσχερώς, όπως είχε συμβεί την προηγούμενη χρονιά, που κατέφερε να ρημάξει όλες μας τις ελιές. Βέβαια, υπήρχε, η αλήθεια να λέγεται, και αιτία, με τις άπειρες εκκρεμότητες στο νέο μας σπίτι που τελειωμό δεν έχουν, δεν καταφέραμε να βρούμε τον απαιτούμενο χρόνο να ασχοληθούμε σχολαστικά με τα δέντρα τις προηγούμενες χρονιές.

Φέτος, ωστόσο, η φροντίδα μας ήταν σαφώς περισσότερη, και τα δέντρα ανταποκρίθηκαν άμεσα. Έτσι, οι ελίτσες μας ζωηρέψανε, ανθίσανε και βγάλανε καρπό, και μάλιστα, ζηλευτό. Τα κλαδιά λύγιζαν από το βάρος τους. Χόρταινε το μάτι ομορφιά. Το κτήμα αρχίζει και δένει, το σπίτι αρχίζει να ολοκληρώνεται, και η χαρά και ευγνωμοσύνη μας για τα δώρα που έφερε και συνεχίζει να φέρνει ο Θεός στη ζωή μας είναι περισσή.

Το μάζεμα της ελιάς ολοκληρώνεται αύριο, πρώτα ο Θεός, με δροσιά, συννεφιά και αραιό ψιλόβροχο να μας δροσίζει εδώ κι εκεί μέσα στη μέρα. Εξάλλου, οι ειδήμονες της παρέας μας επισημαίνουν ότι οι πρώτες βροχές του φθινοπώρου, όπως η χθεσινή και η σημερινή, δημιουργούν γενικότερα τις ιδανικές συνθήκες για την εργασία της συγκομιδής, επειδή τα κλαδιά των δέντρων προλαβαίνουν να μαλακώσουν, να γίνουν πιο εύκαμπτα και, έτσι, να μην πληγώνονται από το μάζεμα της ελιάς. 

Ναι, γιατί και τα δέντρα μπορούν να πληγωθούν όπως και οι άνθρωποι, και μπορούν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους εξίσου, όπως ακριβώς μπορούν να την δείξουν και οι άνθρωποι, όταν αποφασίζουν να το κάνουν.

Με αγάπη,

Εύα 💗