Δεν θα μείνω στις ζοφερές εικόνες που έρχονται από την τηλεόραση το τελευταίο διάστημα. Σχεδόν σε εκλιπαρούν να συμμετάσχεις σε αυτό το απίστευτο πάρτυ του επιθανάτιου βρόγχου, της ανθρώπινης αποκτήνωσης, της απαξίωσης των πάντων. Σου στέλνουν πρόσκληση συμμετοχής με τους πιο ευρηματικούς τρόπους, δελεαστικά, επίμονα, σαγηνευτικά, επιτακτικά, σε καθημερινή βάση, λες και η ζωή τους εξαρτάται από αυτό.
Μέχρι να σε πείσουν να συναινέσεις. Πρέπει να το κάνεις. Και δεν χρειάζεται να αντιδράσεις, όχι. Απλά να ανεχτείς, αυτό χρειάζεται. Να ανακατευτείς με το κακό, λίγο, σε μικρές δόσεις, μέχρι να το συνηθίσεις. Μέχρι να εθιστείς. Και τέλος, όταν δεν θα μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό, να γίνεις, με τη δική σου σιωπή, με τη δική σου συγκατάβαση, μέρος του. Δεν θα έχεις φωνή, δεν θα έχεις παρουσία, δεν θα υπάρχεις πουθενά, γιατί χωρίς να το καταλάβεις, με αυτές τις αθώες προσκλήσεις που έχεις αποδεχτεί όλον αυτό τον καιρό, ήδη σε έχει νικήσει.
Δεν μένω λοιπόν στις εικόνες του κόσμου. Γιατί όταν συναινείς στο κακό, στο τέλος σε καταπίνει.
------
Φωτογραφίες από τα φρεσκογεννημένα κουταβάκια μας. Φωνούλες ζωής. Εικόνες αθωότητας, ομορφιάς και ελπίδας. Σε αυτά γαντζώνομαι. Αυτά επιλέγω. Και αφήνω το κακό έξω από την πόρτα του σπιτιού μου.
Με αγάπη,
Ε. 💗
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου