Ένας παράξενος χρόνος έφτασε στο τέλος του κι εγώ, αντί για ανασκόπηση, όπως συνηθίζεται να γίνεται, προτιμώ να κάνω την ενδοσκόπηση του εαυτού μου. Μετά από έναν χρόνο περιήγησης εκεί έξω, επιστρέφω πίσω στη βάση, στο μέσα μου. Θέτω εκ νέου τα βασικά ερωτήματα, ποια είμαι στη φάση που βρίσκομαι, αν παραμένω αληθινή, ποιος είναι ο σκοπός μου σε αυτή τη ζωή κι αν εξακολουθώ να είμαι συνεπής προς αυτό, αν εξακολουθώ να διακρίνω τον λόγο που υπάρχω, που περπατώ και αναπνέω.
Αποσαφηνίζω τα ερωτηματολόγιά μου τι έχει πάει καλά ως τώρα, τι δούλεψε, τι δεν δούλεψε, τι θέλω να αλλάξω, αν μπορώ να τα αλλάξω ή να τα αποδεχτώ, ακόμη και να τα απορρίψω και να συνεχίσω παρακάτω. Από ποιες αφετηρίες έφτασα ως εδώ που είμαι τώρα, αν υπάρχει απόκλιση στην πορεία μου ή όχι, αν το έχω διακρίνει, αν είμαι ευχαριστημένη με τον μέχρι τώρα ρυθμό της πορείας μου ή όχι τόσο όσο θα ήθελα ή θα μπορούσα. Προς τα πού θέλω να κατευθυνθώ, συνεχίζω ως έχει ή χρειάζεται να κάνω αλλαγές, και τι αλλαγές χρειάζεται να κάνω να καθαρίσει ο δρόμος και να συνεχίσω την πορεία μου αδιάλλειπτα και με τον στόχο διαυγή και ξεκάθαρο μπροστά μου. Αγαπώ αρκετά; Συγχωρώ αρκετά; Προσφέρω αρκετά; Αγωνίζομαι αρκετά; Προσεύχομαι αρκετά; Ωριμάζω, αναπτύσσομαι αρκετά; Ή μπορώ και περισσότερο; Και, αν μπορώ και περισσότερο, γιατί δεν το κάνω; Τι με εμποδίζει;
Να, τέτοια πράγματα, υπαρξιακά και ενδοσκοπικά. Και όλα αυτά χρειάζομαι να τα κάνω με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μου, ακόμα κι αν οι απαντήσεις που προκύπτουν πονάνε, ενοχλούν ή ξεβολεύουν.
Μια ενδοσκόπηση μια στο τόσο - κάθε αρχή ή τέλος εποχής για μένα, ή σε μεγάλες αλλαγές - με βοηθάει να ξεκαθαρίζω πράγματα, όπως όταν κάνεις γενική καθαριότητα στο σπίτι πριν τις γιορτές, που καθαρίζεις κάθε σπιθαμή του σπιτιού και ξεκαθαρίζεις ό,τι πρέπει να πεταχτεί και τι πρέπει να μείνει και να οργανωθεί όμορφα και λειτουργικά. Έτσι κάνω και με το καθάρισμα και το ξεκαθάρισμα στις ενδοσκοπήσεις μου, μέσα από την σχέση μου με τον εαυτό μου, με την οικογένεια, το περιβάλλον και τους γύρω μου και, κυρίως, με τον Θεό, που είναι και το σταθερό σημείο αναφοράς μου για όλα.
Είναι μια διεργασία σε συνεχή εξέλιξη που κοιτάζει ταυτόχρονα και πίσω και μπροστά, γι' αυτό χρειάζεται αυτή η ενδοσκόπηση κάθε τόσο, μια παύση, ώστε να μπορώ να ελέγχω τον εαυτό μου και να τον ανακατευθύνω όταν και ό,που χρειάζεται. Κι αν διαπιστώνω εξουθένωση ή εγκατάλειψη πίστης και προσπάθειας στην πορεία μου ως τώρα, να μπορώ να αναρωτηθώ για όλα τα γιατί και να αποσαφηνίσω για όλα τα πώς. Μετά το δύσκολο γιατί, ακολουθεί το πώς που είναι πλέον μια δρομολογημένη διαδικασία, που επίσης χρειάζεται να γίνει. Πώς θα ξαναγεμίσω τις μπαταρίες, πώς θα διορθώσω τα λάθη μου, πώς θα φτάσω εκεί που θέλω να είμαι, πώς θα κρατήσω ζωντανό το όραμά μου για τη ζωή μου και τον λόγο που υπάρχω, πώς θα της δώσω νόημα και ομορφιά και αρμονία και έμπνευση και συνύπαρξη και ευθυγράμμιση και σωστή λειτουργία, ώστε όλα τα γρανάζια να είναι καλοδουλεμένα, καλοσυντηρημένα, γυαλιστερά και αψεγάδιαστα σαν καινούργια.
Βάζω προτεραιότητες, κάνω ξεσκαρτάρισμα τι μένει, τι φεύγει. Συνδέομαι με την πηγή συνειδητά, με πρόθεση και ενσυναίσθηση, με τον Κύριο και Θεό μου, την άγκυρα και πυξίδα μου, και μέσα από εκεί βρίσκω εμένα στη σχέση μου με τον εαυτό μου, με Εκείνον και τους άλλους. Και γίνομαι καινούργια. Το μυαλό καθαρίζει, η καρδιά ζυγοσταθμίζεται, η πρόθεση επανέρχεται επαναπροσδιορισμένη και ανανεωμένη. Όπως γίνεται σε μια ανανέωση μισθωτηρίου. Ή μια ανανέωση συνθήκης. Μια νέα συμφωνία, ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αρχή καθάρια, εξαγνισμένη, έτοιμη να κατακτήσει τους στόχους της με τόλμη και αρετή. Με αγιοσύνη.
Χριστός γεννάται σήμερον,
όπως κάθε χρόνο,
όπως κάθε μέρα,
για εμάς.
Καλή μας χρονιά!
Με αγάπη,
Εύα 💗
