Καιρός για πόλεμο και καιρός για ειρήνη

Η εντολή είναι σαφής: "Ου φονεύσεις". Δεν λέει ου σκοτώσεις. Στο ρήμα λοιπόν βρίσκεται όλη η διαφορά. Ο Θεός έδωσε εντολή όχι να μη σκοτώνεις, αλλά να μη δολοφονείς. Όταν σκοτώνεις, σε πόλεμο παραδείγματος χάριν, τον αντίπαλό σου, το κάνεις για να υπερασπιστείς κάποια πράγματα, κάποιες αξίες οι οποίες απειλούνται. Το κάνεις επίσης για να σταματήσεις από το κακό να γεννηθεί περισσότερο κακό. Ο πόλεμος δηλαδή, όσο δυσάρεστος κι αν είναι, γίνεται αναγκαίος και αποδεκτός, όταν αποσκοπεί στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της ισορροπίας που έχει χαθεί. Αντίθετα, όταν δολοφονείς το κάνεις για τον εαυτό σου, άρα, αμαρτάνεις.

Στην Αγία Γραφή αναφέρει: υπάρχει ο χρόνος για ειρήνη και υπάρχει και ο χρόνος για πόλεμο. Δεν γράφει πουθενά θα έρχονται να σας σκοτώσουν, ή θα σας απειλούν πατρίδα, την οικογένειά σας, τις αξίες σας, τη θρησκεία σας κ.ο.κ. κι εσείς θα δέχεστε και θα δέχεστε μέχρι που στο τέλος δεν θα έχει μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Δεν το λέει γιατί κάτι τέτοιο δεν υπηρετεί την έννοια της δικαιοσύνης.

Ο Θεός του Χριστιανισμού είναι θεός της δικαιοσύνης. Στην Παλαιά Διαθήκη όπου περιγράφεται ένας κόσμος καινούργιος, νεοσύστατος που βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό, οι μάχες είναι αμέτρητες. Ο πόλεμος λοιπόν είναι μια έννοια που διαχέει όλα σχεδόν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και ο Θεός πρωταγωνιστεί σε όλες τις φάσεις του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όταν διασαλεύεται η έννοια της δικαιοσύνης, ο Θεός παρεμβαίνει και μάλιστα δραστικά, δεν χαρίζεται. Δε διστάζει να αφανίσει πολιτείες ολόκληρες, όταν οι άνθρωποι δεν σέβονται τις εντολές του. Είναι ο βασιλιάς, ο απόλυτος κυρίαρχος, ο δημιουργός των πάντων και - ως εκ τούτου - απαιτεί τυφλή υπακοή. Και η παράβαση τιμωρείται αυστηρά.

Αυτό έχει ξενίσει πολύ κόσμο που ισχυρίζεται ότι μέσα από αυτές τις μάχες και συμπεριφορές διαγράφεται ένας θεός αιμοβόρος και τιμωρός που ευχαριστιέται με το να καταστρέφει ανθρώπους και πολιτισμούς. Αυτό μπορεί να ισχύει ίσως για άλλες θρησκείες, όχι όμως για εμάς. Αυτή είναι η επανάσταση του Χριστιανισμού και την κάνει να διαφέρει από κάθε άλλη θρησκεία, μία φιλοσοφία αγάπης, συγχώρεσης, ανεκτικότητας και δικαιοσύνης, όλα στον υπέρμετρο βαθμό. Είναι ασύλληπτο αν το σκεφτεί κανείς, μεγαλειώδες. Και κάποιοι θέλουν να το λένε σκοταδισμό και γραφικότητες. Οι άνθρωποι είναι που υποκύπτουν στα ατοπήματα, οι άνθρωποι είναι που παρερμηνεύουν, που εκμεταλλεύονται και ιδιοποιούνται τις εντολές. Οι άνθρωποι όλων των εποχών, όχι μόνο της σημερινής. Το έκαναν στα χρόνια του Μωυσή, το έκαναν στα χρόνια του Ιησού, αργότερα στα χρόνια των σταυροφοριών, στην εποχή της Μεταρρύθμισης και της Αντιμεταρρύθμισης και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Είναι η ανθρώπινη φύση που υποκύπτει στην αμαρτία συνεχώς. Αμαρτία σημαίνει ατέλεια και είναι αυτό που μας αλλοιώνει απομακρύνοντάς μας από αυτό που είμαστε πραγματικά. Ο Θεός, αντίθετα, παραμένει αναλλοίωτος και τότε, και σήμερα, και πάντα.

Ο ισχυρισμός, επομένως, ότι ο Θεός αρέσκεται στη βία δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Πρόκειται για νουθεσία, για εκπαίδευση ενός κόσμου άναρχου, ο οποίος δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο. Τρανταχτό παράδειγμα τα Σόδομα και τα Γόμορα που κάηκαν συθέμελα από την οργή του Θεού, αφού αρνούνταν συστηματικά να συμμορφωθούν στις εντολές. Αλλά και οι ίδιοι οι Ισραηλίτες, ο εκλεκτός λαός του Θεού, σαράντα χρόνια περιπλανούνταν στην έρημο μέχρι να φτάσουν στη γη της επαγγελίας, εκεί όπου έρεε μέλι και γάλα. Αλλά και όταν έφτασαν εκεί, χρειάστηκε να δώσουν μάχες μέχρι να την κατακτήσουν, γιατί ήδη κατοικούνταν από άλλους λαούς. Η απόσταση από την Αίγυπτο ως τη γη της Χαναάν δεν δικαιολογεί τη σαραντάχρονη διάρκεια της πορείας τους προς τα εκεί, οι άνθρωποι βασανίστηκαν, πολλοί πέθαναν πριν καν δουν τη γη της επαγγελίας. Όμως, αν διαβάσει κανείς τις περιπέτειές τους όλα αυτά τα χρόνια, θα δει πόσες αμέτρητες φορές παρέβησαν τις εντολές.

Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο αυστηρός γονιός που προσπαθεί να εκπαιδεύσει τα παιδιά του. Η τιμωρία έρχεται από την αγάπη του για αυτά. Και μέσα από την τιμωρία έρχεται η εκπαίδευση. Αν αυτό απαιτεί πως πρέπει να πεθάνεις, πρέπει να πεθάνεις. Αυτό άλλαξε με την έλευση του Χριστού, όπου σύναψε με την ανθρωπότητα την Καινή Διαθήκη. Καινή σημαίνει καινούργια. Διαθήκη σημαίνει συμφωνία. Μία καινούργια συμφωνία λοιπόν του Θεού με τους ανθρώπους, όπου ο Χριστός παίρνει πάνω του όλη την αμαρτία της ανθρωπότητας και κάνει την ύστατη θυσία πάνω στον Σταυρό, την ύστατη απόδοση δικαιοσύνης. Το δικό του αίμα ξεχρεώνει τα δικά μας ατοπήματα σώζοντάς μας από την αιώνια καταδίκη. Είναι ο αμνός που θυσιάστηκε για εμάς, γιατί τόσο πολύ μας αγαπά. Αυτό βέβαια δεν τον φέρνει σε αντίθεση με τον Πατέρα. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη γίνεται αναφορά στο πόσο βίαιη θα είναι η δεύτερη έλευση του Ιησού, ένας πόλεμος δικαιοσύνης, όπου θα κρίνει ζώντες και νεκρούς, και αποκατάστασης της χαμένης - ξανά - ισορροπίας.

Ο Θεός του Χριστιανισμού είναι θεός της αγάπης. Είναι ο ορισμός της αγάπης. Αγάπη θα πει ενέργεια. Η ενέργεια λοιπόν της αγάπης, όπως διέπει τον Θεό, διέπει και τα δημιουργήματά του, εμάς δηλαδή. Ως παιδιά του Θεού της αγάπης είμαστε κι εμείς φορείς αυτής της ενέργειας. Ο Θεός αυτό που θέλει από εμάς είναι να τηρούμε τις εντολές του. Αυτή η φράση διέπει όλη σχεδόν την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή. Για τον Θεό είναι ο μόνος τρόπος για να δουλέψει το σύστημα αρμονικά. Έφτιαξε τον κόσμο και έδωσε ένα βιβλίο οδηγιών για τη σωστή λειτουργία του. Το βιβλίο αυτό είναι η Αγία Γραφή και οι οδηγίες είναι οι εντολές, οι οποίες βρήκαν την τέλεια εφαρμογή τους στους αγίους μας και τους Πατέρες της Ορθοδοξίας. Θεωρία και πράξη στον ιδανικό συνδυασμό, για εμάς να τα γνωρίζουμε και να τα μιμηθούμε.

Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη εντολή όλων. Δε νοείται να λέγεσαι χριστιανός και στην ψυχή σου να κουβαλάς κακία, μίσος, φθόνο, ζήλεια, απέχθεια, μισαλλοδοξία, μνησικακία, όχι. Δεν είναι αυτά που μας ορίζουν ως γένος. Είμαστε παιδιά του φωτός και της αγάπης, αυτά κουβαλάμε μέσα μας από γεννησιμιού μας, μόνο που το έχουμε ξεχάσει. Αυτό ζητάει από εμάς ο Θεός μέσα από τον Λόγο του, να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, όχι ποιοι έχουμε απογίνει μετά την αλλοίωση που ασκεί η κοσμικότητα, και να πράττουμε στη ζωή μας ανάλογα, ως τα τέλεια παιδιά του. Μας ζητάει να μην ξεχνάμε το καθ' ομοίωσιν, το πόσο του μοιάζουμε. Να μην Τον ξεχνάμε. Να επιζητούμε τη συμβουλή του, την κατεύθυνσή του, τη νουθεσία του, μέσα από τη συνεχή επικοινωνία μαζί του, μέσα δηλαδή από την προσευχή. Τόσο στον καιρό της ειρήνης όσο και στον καιρό του πολέμου. Γιατί υπάρχει ο χρόνος και για τα δύο. Αμήν.

"Για όλα πάνω στη γη υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και ο συγκεκριμένος καιρός: καιρός που γεννιέται κανείς και καιρός που πεθαίνει. που φυτεύει και που ξεριζώνει αυτό που φύτεψε. Καιρός που θανατώνει κανείς και που θεραπεύει. που γκρεμίζει και που χτίζει. Καιρός που κλαίει κανείς και που γελάει. που θρηνεί και που χορεύει. Καιρός που πετάει κανείς λιθάρια και καιρός που τα μαζεύει. που αγκαλιάζει και που απομακρύνεται από τ' αγκάλιασμα. Καιρός που αποκτάει κανείς και καιρός που χάνει. που συγκρατεί και που σκορπάει. Καιρός που σκίζει κανείς και καιρός που ράβει. που σιωπά και που μιλάει. Καιρός που αγαπάει κανείς και καιρός που μισεί. καιρός για πόλεμο και καιρός για ειρήνη."

~ Εκκλησιαστής 3: 1-8

Με αγάπη,

Εύα 💗

Απερισκεψία είναι...

... να έχεις διαλυθεί από την κούραση την προηγούμενη με τα της μετακόμισης που τελειωμό δεν έχουν, να περιμένεις μάστορα το πρωί για την περίφραξη, να σου ανακοινώνουν απρόσμενα ότι θα έρθουν γνωστοί να σε δουν, να ξανακάνεις φασίνα από την αρχή να είναι οι αυλές σκουπισμένες και η τουαλέτα απολυμασμένη και ο νεροχύτης καθαρός, να είσαι βουτηγμένη μέσα στο άγχος και την αγωνία γιατί έτσι είσαι φτιαγμένη να είσαι να τα προλάβεις όλα να είναι στην εντέλεια, να έχεις και τα σκυλιά σου ταϊσμένα και τον εαυτό σου σε αξιοπρεπή κατάσταση κι ας έχεις καταρρεύσει από μέσα, να περνάει η ώρα και να περνάει, και στο τέλος να μην εμφανίζεται κανείς.

Δεν μπορώ όταν οι άνθρωποι φέρονται απερίσκεπτα, δεν το έχω κάνει σε άνθρωπο στη ζωή μου, γιατί σκέφτομαι τον άλλον όταν κάνει τα πάντα για να αισθανθώ σαν στο σπίτι μου, με το να δείχνω τον απαιτούμενο σεβασμό για την κούραση και τον χρόνο που σπατάλησε για μένα, ενώ δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, και αυτό το αναγνωρίζω και το σέβομαι πάντα.  

Τες πα.

Όπως και να' ναι, βρήκα την ευκαιρία και μάζεψα με την ησυχία μου τις πρώτες ελιές της φετινής σοδειάς απολαμβάνοντας μια υπέροχη, ήσυχη συννεφιασμένη Κυριακή σε ένα πεντακάθαρο αστραφτερό σπίτι αποκλειστικά για μένα, την οικογένειά μου και τα κατοικίδιά μας για να κλείσει όμορφα μια πιεστική κατά τα άλλα και δύσκολη εβδομάδα.

Με αγάπη,

Εύα 💗

"Μπάλλος"

 

Αν είχε βρεθεί τρόπος μέσα στα χρόνια όλο αυτό το νερό που ρίχνει ο καλός Θεός στη γη να μην πήγαινε χαμένο, αλλά κάπως να αξιοποιούνταν και να διοχετεύονταν σε χώρες και περιοχές με προβλήματα ξηρασίας, τίποτα δεν θα πήγαινε χαμένο. Ίσως να σώζονταν αγροτικές καλλιέργειες που θα ήταν διαφορετικά καταδικασμένες, και η πτηνοτροφία να αναπτυσσόταν υπό ευνοϊκότερους όρους και συνθήκες. Ίσως το βιοτικό επίπεδο να βελτιωνόταν και σε άλλα λιγότερο προνομιούχα από εμάς μέρη της γης που υποφέρουν και λιμοκτονούν. Ίσως να σώζονταν και μερικές χιλιάδες ή εκατομμύρια αθώες ανθρώπινες ζωές.  

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

---- για καταιγίδα Μπάλλος: εδώ.

Κάλλας και .. "κάλλας"

Τι να πω τώρα... ασχολίαστο.

Με αγάπη, 

Εύα 💗

******

----  φωτος και λίγα σχόλια από εδώ, εδώ κι εδώ.

----  άρθρο για το άγαλμα και τα αποκαλυπτήρια εδώ.

---- βιογραφικά της μεγάλης ντίβας μπορείτε να τα βρείτε εδώ κι εδώ.

Για τη σημερινή απεργία των εκπαιδευτικών

Όλοι οι εκπαιδευτικοί σήμερα είναι στους δρόμους σε μια παράνομη και καταχρηστική, όπως κρίθηκε από τη δικαιοσύνη, πανελλαδική απεργία. Ο λόγος; Δεν θέλουν να αξιολογηθούν. Και ο λόγος που δεν θέλουν να αξιολογηθούν; Έλα να μου πεις... 

Συγγνώμη, αλλά είσαι υπάλληλος, δεν είσαι; Δημόσιος μεν, αλλά υπάλληλος, που θα πει ότι δουλεύεις για κάποιον άλλον, δεν είσαι αυτοαπασχολούμενος να κάνεις ό,τι θέλεις. Εργοδότης σου είναι το κράτος που σε πληρώνει μέχρι να βγεις στη σύνταξη, έχει δεν έχει το κράτος χρήματα να σε πληρώσει, είσαι δεν είσαι ικανός να κάνεις τη δουλειά σου σωστά, αφού σε προστατεύει η μονιμότητα. Πελάτης σου είναι ο απλός κοσμάκης που θέλει να δει τα παιδιά του να προκόβουν στη ζωή και στην εργασία. Βασικά, είμαι εγώ που σου γράφω και η οικογένειά μου και όλες οι οικογένειες στην Ελλάδα που εμπιστεύονται τα παιδιά τους στις υπηρεσίες σου. Αυτό επέλεξες να κάνεις και γι' αυτό σε πληρώνουν, κανείς δεν σε εξανάγκασε. Παρέχεις, επομένως, υπηρεσίες σε ένα λίαν ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επί πληρωμή από το κράτος - εργοδότη σου .. ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΕΙΣ;!;; ΕΠΕΙΔΉ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ;!;; Πού το έχεις ξανακούσει αυτό σε άλλη πολιτισμένη χώρα πλην της Ελλάδας;!;; Για να καταλάβω: τα παιδιά, που είναι το αντικείμενο εργασίας σου, δεν σε ενδιαφέρουν σε τι ποιότητας σχολείο θα φοιτήσουν και με τι ποιότητα καθηγητών και δασκάλων; Πώς εξασφαλίζεται αυτή η ποιότητα, αν πρώτα δεν υπάρξει κάποιας μορφής αξιολόγηση; Γερά και κούφια όλα στο ίδιο τσουβάλι; Αυτό θέλεις λοιπόν, ως ο πρώτος ειδικός; ως εκπαιδευτικός; Γιατί να έχεις πρόβλημα με την αξιολόγηση, αν είσαι εντάξει και αφοσιωμένος στη δουλειά του, ακέραιος και συνεπής, που παράγει έργο υγιές και παραγωγικό; 

Εκτός κι αν δεν είσαι και τόσο εντάξει, αφοσιωμένος στη δουλειά του, ακέραιος και συνεπής, ώστε να σε φοβίζει μια απλή αξιολόγηση, που θα αποδείξει και την αξία σου άλλωστε. Γιατί, αν ήσουνα καθαρός και εντάξει, θα έπρεπε να είσαι ο πρώτος που θα ήθελε την αξιολόγηση, ώστε να μπορέσει να ξεχωρίσει ο ικανός από τον άχρηστο, ο άξιος από το σκουπίδι, η ήρα από το στάχυ. Τι έχεις να φοβηθείς εσύ από αυτή την αξιολόγηση όταν είσαι συνεπής και ακέραιος και αφοσιωμένος στη δουλειά σου, αν η κατάρτισή σου είναι σταθερή και ενημερωμένη, αν συμβαδίζει με τις εξελίξεις των σύγχρονων καιρών, την ψυχολογία των παιδιών σήμερα, αν μπορείς να ανταπεξέλθεις στο λειτούργημα που καλείσαι να υπηρετήσεις με επάρκεια, αν προστατεύεις τα παιδιά όπως χρειάζεται ως δεύτερος κηδεμόνας, τα τα διδάσκεις να τα νουθετείς, να τα αγαπάς, να νοιάζεσαι για αυτά και για το μέλλον τους; Τίποτα απολύτως. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, τι σε φοβίζει, λοιπόν; Εξήγησέ μου, και κάνε το νια νια σε παρακαλώ, γιατί δεν μπορώ να το καταλάβω ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά, ούτε οι γονείς τους, ούτε και ο εργοδότης σου, ως φαίνεται, αλλιώς δεν θα έπαιρνε μέτρα για σένα.

Η πρώτη ύλη σου είναι τα παιδιά, τα παιδιά είναι το πρώτο πράγμα που υποτίθεται πως θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει. Όμως, όπως δείχνουν τα τεκμήρια, δεν φαίνεται να είναι. Είσαι στους δρόμους, σε μια παράνομη απεργία που κάποιος σου σφύριξε να συμμετάσχεις και να ακολουθήσεις. Και είναι κρίμα, γιατί έχεις και ανώτατη μόρφωση και θα 'πρεπε να ξέρεις καλύτερα. Κρίμα, που ακόμη σε παρασέρνουν οι ιδεοληψίες σου και οι ιδεοληψίες των ιδεοληψιών που πειθήνια συνεχίζεις να ακολουθείς χωρίς κανένα αποτέλεσμα, τουλάχιστον ως προς την πρόοδο, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης και όχι την ιδεοληπτική. 

Κρίμα, γιατί τελικά αδιαφορείς για τα παιδιά και γιατί το δείχνεις, που είναι και το χειρότερο. Γιατί εκείνα, οι μαθητές σου, το έχουν καταλάβει αυτό για σένα, σε έχουν διαπεράσει, ξέρουν όλα τα μυστικά σου. Γιατί η δουλειά σου δεν είναι πλέον λειτούργημα για σένα, αλλά ένα ξερό μηνιάτικο με μπόνους και παροχές. Γιατί δεν δίνεις σημασία για εκείνα, αδιαφορείς, εκμεταλλεύεσαι, μνησικακείς, εχθρεύεσαι, ξεσπάς πάνω τους τις δικές σου προσωπικές παθογόνες αφετηρίες, κι όλα αυτά, να ξέρεις, γεννούν πληγές, οργή, θυμό και εκδίκηση. Και αντιδρούν απέναντι σε σένα και αυτό που εκπροσωπείς έτσι όπως το εκπροσωπείς με τον μόνο τρόπο που μπορούν, τη βία, την αδιαφορία, τον εξευτελισμό, τον βανδαλισμό, το μίσος, την απαξίωση, όταν εσύ θα έπρεπε να πρεσβεύεις άλλα πράγματα, υψηλότερα και ανώτερα από αυτά που βλέπουν στους δρόμους της φθοράς και της κατάντιας. 

Όπως βλέπεις, λοιπόν, δεν φταίνε εκείνα, αλλά εσύ και εγώ και όλοι όσοι δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας σε όποιον τομέα και αν δραστηριοποιούμαστε, είτε στη δουλειά είτε στο σπίτι. Είμαστε όλοι μας ένοχοι, γιατί εκείνα είναι τα σφουγγάρια, οι δέκτες, τα παιδιά μας, και ό,τι βλέπουν να κάνουμε, κάνουν κι όταν δεν το κάνουμε καλά, αντιδρούν. Μην αναρωτιέσαι λοιπόν γιατί το λειτούργημα του εκπαιδευτικού δεν έχει πια κανένα κύρος και αξιοπρέπεια, γιατί τα σχολεία είναι στην πλειοψηφία τους βανδαλισμένα από απογοητευμένους και σκληρούς μαθητές, και γιατί οι μαθητές σου έχουν πάψει να σε σέβονται εσένα ως οντότητα ή να σε θαυμάζουν και να παίρνουν έμπνευση από σένα ή να βλέπουν ένα θετικό πρότυπο μίμησης και παραδειγματισμού, κάτι που έχουν να δουν από εσένα ως εκπαιδευτικό και ως άνθρωπο εδώ και πολύ πολύ, πολύν καιρό. 

Γιατί εκείνα, οι μαθητές σου, είναι ο τελικός κριτής σου, αφού εκείνα είναι ο δέκτης και ο κριτής της δικής σου προσωπικής εργασίας και γνώσης και διδαχής και προσωπικότητας και χαρακτήρα, και αυτό θα έπρεπε να είναι το πρώτο που θα έπρεπε να σε νοιάζει και να σε κόφτει, και όχι η αξιολόγηση. 

Και γιατί αν έτσι ήταν τα πράγματα σε αυτή την υποτιθέμενη ιδανική πραγματικότητα που όλοι μας ονειρευόμαστε και κανένας δεν θέλει να εργαστεί προς αυτό, δεν θα χρειαζόταν να σε αξιολογήσει καμία επιτροπή και κανένα κράτος, γιατί απλά θα κοιμόσουν ήσυχος επειδή θα είχες κάνει τη δουλειά σου σωστά, ως όφειλες, αυθής εξαρχής.

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

-----  φωτό από εδώ.

Παροιμίες

Ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος γεμάτος έμφυτη ευγένεια και καλοσύνη. Αγαπούσε την τέχνη και να διαβάζει βιβλία. Του άρεσε η ησυχία, την επεδίωκε. Του άρεσε να γράφει. Λένε πως ήταν και όμορφος πολύ, ένα νέο και όμορφο παλικάρι. Το όνομά του ήταν Σολομών και ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά Δαβίδ, του ηγέτη του λαού του Ισραήλ. Όταν ο πατέρας του, ο Δαβίδ, έκανε όλες εκείνες τις εκστρατείες πολέμου για να κατακτήσει τις περιοχές της γης της επαγγελίας κάτω από τις εντολές του Θεού και ο μεγαλύτερος αδελφός επαναστατούσε απέναντι σε Θεό και στον πατέρα του, ο νεαρός Σολομώντας έγραφε ποίηση, ωρίμαζε και μορφωνόταν.

Μπορεί να αντιληφθεί κανείς πόσο ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή του και στον τρόπο που είχε μάθει μέχρι τότε όταν με τον θάνατο του πατέρα του και του μεγαλύτερου αδελφού η διαδοχή του θρόνου έπεσε αναγκαστικά στα χέρια του. Πώς θα αναλάμβανε την ηγεσία του λαού, πώς θα διατηρούσε τα εδάφη που είχαν κατακτήσει ως τότε; Ο Σολομών έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχήθηκε θερμά στον Θεό. "Κύριε, χρειάζομαι τη βοήθειά σου." Και ο Θεός που αγαπούσε τον Σολομώντα του αποκρίθηκε: "Είσαι ο καινούργιος βασιλιάς του Ισραήλ, τι θέλεις να κάνω για σένα; Θέλεις να σου χαρίσω χρήματα; δόξα; χλιδή; ωραία ρούχα; ακριβά αυτοκίνητα; πρόθυμες γυναίκες;" (που θα λέγαμε και σήμερα.) "Όχι, Κύριε" αποκρίθηκε ο Σολομών "σοφία θέλω να μου χαρίσεις, για να μπορέσω να ηγηθώ του λαού μου με ειρήνη και δικαιοσύνη, κάτω από τις εντολές Σου."

Αυτό και έγινε. Και ο βασιλιάς Σολομώντας με τα δώρα της σοφίας και της σωφροσύνης που του χάρισε ο Θεός εισήγαγε τον λαό του σε μια μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας. Ολοκλήρωσε μάλιστα και την υπόσχεση που είχε δώσει ο πατέρας του Δαβίδ στον Θεό χτίζοντας τον μεγαλύτερο και περιλαμπρότερο ναό σαν ευχαριστήρια προσφορά αφιερωμένο στην του Θεού σοφία και δόξα, αυτόν που όλοι σήμερα γνωρίζουμε ως τον περίφημο ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα.

Ο Σολομώντας βασίλευσε με σοφία και δικαιοσύνη σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και ήθελε ο λαός του Ισραήλ να επιστρέψει από την αποστασία και να γυρίσει πίσω στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, εκείνου που τους βοήθησε να φύγουν από την υποδούλωση και να επιστρέψουν μετά από πολλά χρόνια πίσω στη γη της επαγγελίας, όπως το είχε υποσχεθεί στους προγόνους τους. Έμεινε ξακουστός για τη σοφία του και το αίσθημα δικαιοσύνης που τον διακατείχε σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του. 

Ανάμεσα στα πολλά συγγράμματά του, ο Σολομών άφησε ως παρακαταθήκη και ένα βιβλίο με τον τίτλο Παροιμίες. Αποτελείται από 31 κεφάλαια, ένα για κάθε μέρα, και ανήκει στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης μέσα στην Αγία Γραφή. Πρόκειται για μικρά αποστάγματα σοφίας που σκοπό έχουν να δείξουν πώς πρέπει να ζει ο άνθρωπος σωστά μέσα στον φόβο (= σεβασμό, ευλάβεια) του Θεού και κάτω από τις εντολές του Κυρίου. Σε αυτό το θεόπνευστο και ψυχοφελές βιβλίο είναι αφιερωμένο το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για τον μήνα Οκτώβριο, πιστεύω ότι αξίζει κανείς να αφιερώσει λίγο από τον χρόνο του σε αυτό.

Εύχομαι σε όλους καλό μήνα!

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

----  Το πλάνο μηνός Οκτωβρίου το βρήκα εδώ.

----  Η φωτογραφία είναι λήψη από την οθόνη του υπολογιστή, γι' αυτό δεν είναι ιδιαίτερα καλής ποιότητας. Την πρωτότυπη μπορείτε να τη βρείτε στο λινκ του πλάνου ή στο facebook page μου, όπου την έχω αναρτήσει και εκεί.