Κυριακή των Μυροφόρων

Ήταν παρούσες σε όλη τη διαδρομή της διακονίας του Χριστού, από την πρώτη ομιλία Του στην "Επί του Όρους Ομιλία" (θα τη βρείτε στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, κεφάλαια 5-7. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτε άλλο από Αγία Γραφή, διαβάστε αυτά τα τρία κεφάλαια, εκεί βρίσκεται συμπυκνωμένη όλη η ουσία της διδαχής του Χριστού σε αυτόν που θέλει να σωθεί και να πιστέψει), ως τον τάφο Του και την Ανάστασή Του. Δίπλα του στη διακονία, συνβοηθοί και συνοδοιπόροι, ακόλουθοι και εφαρμοστές του Λόγου Του, αυτόπτες μάρτυρες στις διδαχές, στα βασανιστήρια, στα Πάθη και στη Σταύρωση, παρούσες στα θαύματα, απόστολοι στη διάδοση του Ευαγγελίου και του χαρμόσυνου μηνύματος της Ανάστασης του Χριστού. 

Οι Μυροφόρες γυναίκες είδαν πρώτες από όλους τον τάφο του Κυρίου αδειανό. Εκείνες είδαν τον άγγελο του Κυρίου να τους ανακοινώνει ότι ο Χριστός ανέστη, εκείνες έλαβαν πρώτες το μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου, οι μυροφόρες γυναίκες, που Τον ακολουθούσαν σε κάθε Του βήμα, όχι οι άνδρες μαθητές του.

Οι Μυροφόρες γυναίκες λοιπόν ήταν εκείνες που έλαβαν μήνυμα από τον "νεανία να κάθεται στα δεξιά, ντυμένον με λευκή στολή", τον άγγελο του Κυρίου, ότι ο Ιησούς εγέρθη και να ειδοποιήσουν και τους υπόλοιπους μαθητές ότι θα τους συναντούσε στη Γαλιλαία. Ειδικότερα, ωστόσο, το μήνυμα απευθυνόταν στον Πέτρο. 

Γιατί όμως γίνεται ειδική αναφορά στον Πέτρο;

Οι καθολικοί το εξέλαβαν ότι, επειδή ήταν ο πρώτος που ειπώθηκε το όνομά του μετά την Ανάσταση, ότι αυτός θα έπρεπε να ήταν λογικά και ο στήλος της Εκκλησίας (της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας). Η ορθοδοξία όμως ξέρει ότι το μήνυμα τονίστηκε ειδικά για τον συγκεκριμένο μαθητή, γιατί αυτός, ο Πέτρος, ήταν που είχε απαρνηθεί τον Χριστό τρεις φορές και έκτοτε ζούσε με την αγωνία της σωτηρίας ή του χαμού του λόγω της προδοσίας του. Ο άγγελος απευθύνεται συγκεκριμένα σε κείνον προκειμένου να τον καθησυχάσει, να του επιβεβαιώσει ότι θα σωθεί και να μην αγωνιά άλλο, ότι η συνείδησή του μπορεί, παρόλη την προδοσία που είχε κάνει απέναντι στον δάσκαλό του, να ειρηνεύσει. Δεν εδόθη καμία άνωθεν εντολή ότι ο Πέτρος θα είναι από εδώ και στο εξής η πέτρα της Εκκλησίας, πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Αλλά ας προχωρήσουμε παρακάτω:

Ποιες ήταν αυτές οι Μυροφόρες γυναίκες, για την τιμή των οποίων θα γίνει και λόγος αύριο Κυριακή, δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα; 

Συνολικά οι Μυροφόρες γυναίκες ήταν πολλές, επτά ωστόσο διασώθηκαν μέσα από την Αγία Γραφή με το όνομά τους. Παραθέτω τις πληροφοφίες τους, τις οποίες εντόπισα εδώ:

"Πρώτη εἶναι Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔβγαλε ἑπτά δαιμόνια καί διά τήν εὐεργεσίαν αὐτήν ἀκολουθοῦσε καί ἀγαποῦσε τόν Χριστόν. Μαγδαληνή δέ ὀνομάζετο ἡ Μαρία διότι ἐκατάγετο ἀπό τά Μάγδαλα. Μετά δέ τήν Ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ ἐπῆγεν εἰς τήν Ρώμην, πρός τόν Αὐτοκράτορα Τιβέριον, ὁ ὁποῖος ἔπασχε ἀπό τόν ἕνα ὀφθαλμόν καί τόν ἐθεράπευσε. Διά τήν εὐεργεσίαν αὐτήν τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς ὁ Τιβέριος ἔφερε εἰς τήν Ρώμη τούς Ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων καί τόν Πόντιον Πιλᾶτον καί ἀφοῦ τούς ἐδίκασε, τούς κατεδίκασε εἰς θάνατον, ἐπειδή ἐσταύρωσαν ἕναν ἀθῶον, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Τέλος ἡ Μαρία ἀπέθανεν εἰς τήν Ἔφεσον ὅπου καί τήν ἔθαψεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ἀργότερον ὁ Βασιλεύς Λέων ὁ Σοφός ἔφερε τό ἅγιον λείψανόν της εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν.

 

Δεύτερη Μυροφόρος εἶναι ἡ Σαλώμη, περί τῆς ὁποίας λέγουσι κάποιοι ὅτι ἦτο ἡ νόμιμη γυναῖκα τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος. Ἄλλοι δέ λέγουν ὅτι ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος, τό ὁποῖον εἶναι ἀληθέστερον, διότι ὁ Ἰωσήφ ὁ Μνήστωρ εἶχε ἑπτά παιδιά. Τέσσερα ἀγόρια, τόν Ἰάκωβον (ὁ ὁποῖος ὀνομάζετο μικρός) τόν Ἰωσῆν, τόν Σίμωνα καί τόν Ἰούδα, ὄχι τόν προδότην, ἀλλά τόν λεγόμενον Ἀδελφόθεον. Εἶχε δέ καί τρεῖς θυγατέρες, τήν Ἐσθήρ, τήν Θάμαρ καί τήν Σαλώμην τήν γυναῖκα τοῦ μικροῦ Ζεβεδαίου. Ὤστε ὅταν ἀκούεις αὐτό πού λέγεται στό Εὐαγγέλιο «Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ  μικροῦ καί Ἰωσῆ μήτηρ» (Μάρκ. ιε΄, 40) τήν Παναγία Θεοτόκον νόμιζε ὅτι λέγει, διότι ὡς μήτηρ τῶν τέκνων τοῦ Ἰωσήφ ἐφαίνετο ἡ Παναγία. Ἐκ τούτου δέ προκύπτει ὅτι ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί ὁ Χριστός ἦταν ἀνεψιός καί θεῖος. Ὁ μέν Χριστός θεῖος, ὁ δέ Ἰωάννης ἀνεψιός.

 

Τρίτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Ἰωάννα, ἡ ὁποῖα ἦταν γυναίκα τοῦ Χουζᾶ, ὁ δέ Χουζᾶς αὐτός ἦτο ἐπίτροπος καί οἰκονόμος εἰς τόν οἶκον τοῦ βασιλέως Ἠρώδου.

 

Τέταρτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή του Λαζάρου, ἡ ὁποῖα καί προτύτερα εἰς τόν οἶκον της ἤλειψε τό Χριστόν μέ τό Μύρον, ὅταν ἀνέστησε τόν ἀδελφόν της τόν Λάζαρον, καθώς τό ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγων: «Ἡ οὖν Μαρία λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς» ( Ἰω. ιβ΄, 3).

 

Πέμπτη Μυροφόρα εἶναι ἡ Μάρθα ἡ ἀδελφή τῆς Μαρίας καί τοῦ Λαζάρου, ἡ ὁποῖα καί πολλήν προθυμίαν ἔδειξε πρός τόν Χριστόν ἀπό τήν ἀρχήν, διότι αὐτή τόν ὑπηρέτει εἰς ὅλα τά σωματικά.

 

Ἕκτη Μυροφόρος εἶναι ἡ Μαρία ἡ γυναίκα τοῦ Κλωπᾶ. Κλωπᾶν δέ κάποιοι τόν Κλεόπαν ὀνομάζουσιν. Αὐτή τήν Μαρία ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ἀδελφήν τῆς Θεοτόκου τήν ὀνομάζει, λέγων εἰς τήν Σταύρωσιν αὐτό: «Εἰστήκεσαν δέ παρά τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ» (Ἰω. ιθ΄, 25). 
Πῶς δέ ἦταν ἀδελφή τῆς Παναγίας ἀκούσατε. Ὁ Ἰωακείμ ὁ πατήρ τῆς Παναγίας, εἶχεν ἀδελφό, ὅστις ἀπέθανε χωρίς νά ἀποκτήσει τέκνον, κατά δέ τόν Νόμον τοῦ Μωϋσέως ἐπῆρε τήν νύμφην του διά γυναῖκα καί ἔκαμε ἀπό ἐκείνην αὐτήν τήν Μαρίαν. Ἀπό δέ τήν  Ἄννα ἔκαμε τήν Παναγίαν Θεοτόκον. Ὥστε λοιπόν ἀδελφή τῆς Παναγίας μας ἦταν ἀπό τόν πατέρα μόνον.

 

Ἑβδόμη Μυροφόρος εἶναι ἡ Σωσσάνα.

Ἦσαν δέ καί ἄλλες πολλές ὡς τό λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς «αἵτινες ἦσαν διακονοῦσαι αὐτῶ» (Λουκ. η΄, 3 και Ματθ. κζ΄, 55) δηλαδή τόν Χριστόν, ἀλλά οἱ Εὐαγγελιστές δέν ἔγραψαν τά ὀνόματα ὅλων διότι δέν ὑπῆρχε λόγος.

 

Ἐδιαλύσαμεν μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ τό πρῶτον ζήτημα. Ἄς ἔλθωμεν τώρα καί είς τό δεύτερον»...

 

 

(Δαμασκηνοῦ Στουδίτου - Μητροπολίτου Ἄρτης)

 

(Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ ΙΔ΄, σελ. 38.

Ὅρα καί «Θησαυρός Δαμασκηνοῦ» σελ. 130)"

Στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 15: 42-47 και κεφάλαιο 16: 1-8 περιγράφεται πώς ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας, "ένας εκτιμώμενος βουλευτής" (δηλ. πολιτικός), ο οποίος και αυτός περίμενε τη βασιλεία του Θεού (και τη βρήκε), ζήτησε με τόλμη, όπως λέει το κείμενο, από τον Πόντιο Πιλάτο να παραλάβει το νεκρό σώμα του Χριστού για να το θάψει. Είχε ήδη στην κατοχή του έναν τάφο, στον οποίο δεν είχε ταφεί κανείς ποτέ ως τότε. Το πιθανότερο ήταν πως ο τάφος αυτός προοριζόταν για οικογενειακό τάφο εκείνου και της οικογένειάς του. Μετά την έγκριση του Πιλάτου, ο Ιωσήφ πήρε ένα λευκό κομμάτι ύφασμα, ένα σεντόνι, ανέβηκε στον Γολγοθά και με ευλάβεια αποκαθήλωσε το σώμα του Κυρίου τυλίγοντάς με με αυτό το σεντόνι. Στη συνέχεια, το πήγε στον λαξευμένο τάφο όπου και το εναποθέτησε εκεί μέσα. Τέλος, έφραξε τον τάφο με μια μεγάλη πέτρα σφραγίζοντας την είσοδο. (Η πέτρα αυτή υπάρχει μέχρι και σήμερα και βρίσκεται στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Για την Ιερά Σινδόνη που σήμερα βρίσκεται στο Τορίνο, υπάρχουν αρκετές δεύτερες σκέψεις σχετικά με την αυθεντικότητα της.)

Αυτό που παραλήφθηκε να γίνει, ήταν το μύρωμα του νεκρού, ένα τελετουργικό που η παράδοση ήθελε να σαβανώνουν τον νεκρό με λωρίδες υφάσματος, οι οποίες είχαν προηγουμένως ποτιστεί από ένα παχύρευστο στρώμα μύρου, έτσι ώστε να μη μυρίζει άσχημα ο νεκρός μέχρι την ώρα που θα ταφεί. Αυτόν το ρόλο, του σαβανώματος του νεκρού, τον αναλάμβαναν οι μυροφόρες, οι οποίες ήταν πρωτίστως γυναίκες του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος του νεκρού, συγγενείς, μητέρα, κόρες, αδελφές κτλ. που αναλάμβαναν όλη τη διαδικασία της νεκρώσιμης τελετουργίας μέχρι να κατευοδωθεί ο νεκρός στην τελευταία του κατοικία.

Το μύρο, διαβάζω από την Βικιπαίδεια, είναι η αρωματική ρυτίνη ενός δέντρου που βρισκόταν στα βάθη της Ανατολής (ίσως στις άνυδρες περιοχές της Αραβίας ή της Σομαλίας). Στην αρχαιότητα λεγόταν και σμύρνα (ένα από τα τρία δώρα που έκαναν στο βρέφος Χριστό οι τρεις μάγοι (αστρονόμοι της εποχής), προμηνύοντας με τη σμύρνα τον σταυρικό θάνατο και Ανάσταση του Κυρίου.

Αυτό το μύρο λοιπόν, ήταν πολύ ακριβό γιατί ταξίδευε από μακριά μέχρι να φτάσει στην Ιερουσαλήμ, οπότε αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δύσκολο θα ήταν για τις Μυροφόρες να τρέξουν και να προμηθευτούν το πολύτιμο και ακριβό αυτό αγαθό, όχι μόνο εξαιτίας του υψηλού κόστους, αλλά και της προσωπικής τους ασφάλειας, λόγω του φόβου των Ιουδαίων και της κυριαρχίας των Ρωμαίων.

Αυτές, λοιπόν, είναι οι Μυροφόρες γυναίκες. Γενναίες, πιστές, αφοσιωμένες, διακριτικές πάντα και με αυτοθυσία παραδειγματική, οι γυναίκες ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, οι γυναίκες της αλήθειας. Είναι αυτές οι γυναίκες που κυριολεκτικά εγκατέλειψαν τα πάντα για να γίνει αυτό, τη βολή τους, την τακτοποιημένη τους ζωή, την ασφάλεια, τα χρήματα, το κοινωνικό περίγυρο, το θρησκευτικο-πολιτικό status quo της εποχής στην οποία ζούσαν, με τους διωγμούς και την τόσο τυραννική καταστολή της θέσης της γυναίκας τη δεδομένη ιστορική στιγμή. Παρόλα αυτά όμως, τα απαρνήθηκαν όλα με γενναιότητα και θέρμη ψυχής για να ακολουθήσουν την αλήθεια. Και η αλήθεια τις αντάμειψε με μια θέση στη βασιλεία των ουρανών, η ίδια αλήθεια που τις είχε ελευθερώσει. Στο βιβλίο του Θεού Χριστός και αλήθεια είναι λέξεις ταυτόσημες.

Το να ακολουθείς την αλήθεια και να την κάνεις λάβαρο στη ζωή σου, ποτέ δεν ήταν κάτι εύκολο, ούτε τότε, ούτε τώρα. Ίσως λίγο περισσότερο να είναι δύσκολο σήμερα, που η λέξη αλήθεια έχει βιαστεί - παραβιαστεί - υπονομευτεί - παραποιηθεί τόσα δισεκκατομύρια φορές που δύσκολα μπορείς πια να την αναγνωρίσεις, πόσο μάλλον να την ακολουθήσεις. Όταν όμως συμβαίνει αυτό, τότε είναι που ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο και το υψηλότερο. Τότε είναι που ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίπεδο που του ταιριάζει, γιατί έχει αλλοιωθεί, έχει αλλάξει.

Και τότε είναι που αλλάζουν τα πάντα.

Με αγάπη,

Εύα 💗

*****

---- Ποιες ήταν οι Μυροφόρες; Πληροφορίες από εδώ.

---- Μύρο. Πληροφορίες από εδώ.

---- φωτό από εδώ.

---- Αποσπάσματα Καινής Διαθήκης από: Αγία Γραφή Πλήρους Μελέτης, εκδ. Life Publishers Int.