Γυναίκα

Είναι μια αμερικανόφερτη επέτειος, η οποία - και για χειραγωγικούς λόγους - γρήγορα συνδέθηκε με την γυναικεία απελευθέρωση, την ισότητα, τον φεμινισμό, την χειραφέτηση και καθιερώθηκε να εορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Ωστόσο, η άποψη της καπιταλιστικής Αμερικής που θέλει το άτομο είτε άνδρας είναι αυτό είτε γυναίκα να δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος ομογενοποιώντας τα δύο φύλα σε ένα, δεν συνάδει με την βιβλική έννοια της γυναίκας, που είναι η γυναίκα του Θεού, η κόρη του μεγάλου Βασιλιά. 

Η βιβλική γυναίκα είναι προστατευμένη μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού μακριά από πειρασμούς και κινδύνους και έχει δικούς της ρόλους να εκπληρώσει, γυναικείους, που επειδή ακριβώς είναι γυναικείοι, είναι και μοναδικοί. Η βιβλική γυναίκα είναι αφοσιωμένη σύντροφος και βοηθός στον σύζυγό της, υπεύθυνη και στοργική μητέρα στα παιδιά της, βασίλισσα στο σπίτι της που είναι πάντοτε καθαρό και φροντισμένο, έτοιμο να δεχτεί την οικογένεια και τους φιλοξενούμενούς της μέσα σε ένα ζεστό και ήρεμο περιβάλλον που η ίδια έχει δημιουργήσει. 

Η βιβλική γυναίκα είναι πριγκίπισσα με αίμα βασιλικό να ρέει στις φλέβες της και στην καρδιά της. Βασικός και κυρίαρχος ρόλος της είναι να δίνει ζωή, όχι μόνο κυριολεκτικά αλλά σε κάθε μικρή και μεγάλη πτυχή της ανθρώπινης κοινωνίας. Η γυναίκα είναι φτιαγμένη να χαρίζει ζωή, όχι να δουλεύει νυχθημερόν για να αποδείξει την αξία της και να αυτοεπιβεβαιωθεί, όχι για να μιμείται ανδρικές απόψεις, νόρμες και συμπεριφορές. Το να είσαι πρώτη, δεν σε κάνει αυτόματα και ευτυχισμένη, το να συνάδεις όμως με την ταυτότητα του φύλου σου σε κάνει.

Η βιβλική γυναίκα ακολουθεί την καρδιά της που είναι δοσμένη στον Θεό, συναινετική και συντροφική στον σύζυγό της, αφοσιωμένη στην οικογένειά της και συνεπής στο σπίτι της. Ρόλους που, αν τους πάρει στα σοβαρά, όλα αγιάζουν γύρω της και όλοι ευτυχούν μαζί της. Κι αν αυτό ακούγεται λίγο και ασήμαντο είναι γιατί η κοινωνία της έχει επιβάλλει αυτή την απαξίωση. Αν δει όμως πίσω από το παραπέτασμα, θα αντιληφθεί και η ίδια ότι εκείνη, η γυναίκα, είναι η αναντικατάστατη θεματοφύλακας της αρμονικής λειτουργίας του σημαντικότερου πυρήνα του κοινωνικού ιστού στον κόσμο από δημιουργίας κόσμου μέχρι σήμερα που μιλάμε, που δεν είναι άλλο από την οικογένεια.

Το να είσαι γυναίκα είναι τόσο μοναδικό και ασυναγώνιστο που είναι πραγματικά κρίμα να δίνουμε σημασία στο μακιγιάζ και τα νύχια και την ίδια στιγμή να ακυρώνουμε με τις επιλογές ζωής μας και τις κραυγαλέες ανδροειδείς συμπεριφορές το ίδιο μας το φύλο. Η μητέρα του φεμινισμού Σιμόν ντε Μπωβουάρ στο βιβλίο της Γυναικείο Φύλο είχε γράψει: "Η γυναίκα δεν γεννιέται, η γυναίκα γίνεται." Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, γυναίκα γεννιέσαι. Κάποιος άλλος σε έχει φτιάξει για τον συγκεκριμένο ρόλο για τον οποίο πλάστηκες, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που σε χαρακτηρίζουν, για να είσαι όπως ακριβώς είσαι, ώστε να ολοκληρώνει ως άλλο μισό την ισορροπία του κόσμου.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, στην αυθεντική, ανόθευτη, αρχέτυπη γυναίκα, όπως την έπλασε ο Δημιουργός και την αγάπησε όσο κανείς, ώστε να είναι έτσι ακριβώς όπως ήθελε να είναι.

"Δυσεύρετη είναι η άξια γυναίκα! Αξίζει πιότερο κι απ' τα μαργαριτάρια. Ο άντρας της την εμπιστεύεται και πάντα άφθονα είναι τ' αγαθά του. Καλό του κάνει και ποτέ κακό, σ' όλη της τη ζωή."

~ Παροιμίες, 31: 10-12

---

 

*** Η φωτό είναι κολλάζ που έφτιαξα από φωτογραφίες που βρήκα στο διαδίκτυο.

Με αγάπη,

Εύα 💗