Επιστολή Ιακώβου

Για να δείτε πόσο απέχω ακόμα από τη σοφία και τη γνώση του Θεού, ένα θα σας πω: ότι μέχρι πρόσφατα ήξερα μεν ότι ο Χριστός είναι ο μονογενής υιός του Θεού, δεν γνώριζα ότι είχε αδέλφια. Θέλω να πω, το γνώριζα, αλλά δεν το είχα συνδυάσει. Είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζω, αλλά δε σταματώ να ελπίζω και να μαθαίνω, ο δρόμος συνεχίζεται και μαζί, συνεχίζω να πορεύομαι κι εγώ.

Ο Χριστός, λοιπόν, είχε αδέλφια, όχι βέβαια από την Παρθένο Μαρία, αλλά από την πρώτη σύζυγο του μνήστορα Ιωσήφ, η οποία σύζυγος είχε πεθάνει πριν ο Ιωσήφ γνωρίσει και νυμφευτεί την Παναγία μας και Μητέρα του Χριστού.

Να πούμε ότι γίνεται αναφορά σε δύο από τα ετεροθαλή αδέλφια του Χριστού σε δύο βιβλία μέσα στην Αγία Γραφή, την Επιστολή του Ιακώβου και την Επιστολή του Ιούδα.

Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος πίστευαν στη μεσσιανική ιδιότητα του αδελφού τους, αφού γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μαζί με τον Θεάνθρωπο σαν μια κοινή, συνηθισμένη οικογένεια της εποχής τους και δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν κάτι περισσότερο από αυτό που συνέβαινε.

Μόνο όταν άρχισαν να φανερώνονται τα σημεία και το αποστολικό έργο του Ιησού κατά τα τρία τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής Του, τα δύο αδέλφια άρχισαν να καταλαβαίνουν ποιος πραγματικά ήταν Εκείνος που βρισκόταν ανάμεσά τους. Και όχι μόνο πίστεψαν και ακολούθησαν τη διδασκαλία Του ως πιστοί μαθητές Του, αλλά τον ακολούθησαν με απόλυτη αφοσίωση ως τον μαρτυρικό τους θάνατο λίγα χρόνια αργότερα.

Σήμερα η εκκλησία τιμά τον Απόστολο και Αδελφόθεο Ιάκωβο. Μαθαίνω λοιπόν ότι ο Ιάκωβος έγινε ο πρώτος επίσκοπος των Ιεροσολύμων μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού, όπου δίδαξε 'από πρώτο χέρι' όπως θα έλεγε κανείς τον Θείο Λόγο, φέρνοντας πίσω στον δρόμο της σωτηρίας πολλούς εθνικούς αλλά και Ιουδαίους, γραμματείς και φαρισαίους, που συνέχιζαν να εχθρεύονται τον Ιησού και την επίδραση της διδασκαλίας Του στους πιστούς.

Ο ίδιος ο Χριστός δίδαξε στον αδεφό του Ιάκωβο την Θεία Λειτουργία (!!!) προς δόξαν Θεού, η οποία Θεία Λειτουργία αργότερα πέρασε στα χέρια του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος την συμπύκνωσε επειδή ήταν πάρα πολύ μεγάλη και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια του Ιωάννη του Χρυσοστόμου για να γίνει πιο προσιτή στους ανθρώπους που ήθελαν να πιστέψουν.

Τη Θεία Λειτουργία λοιπόν ακούμε εμείς σήμερα τις Κυριακές στην εκκλησία, με τα λόγια και τα νοήματα που έρχονται αυτοπροσώπως και δια στόματος Ιησού Χριστού από τον ίδιο τον αδελφό του, ως αυτόπτης μάρτυρας του έργου και της διδαχής του Θεανθρώπου.

Γι' αυτό και η Ορθοδοξία μας θεωρείται ως ο πλέον αξιόπιστος θεματοφύλακας της παρακαταθήκης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είχα, πρέπει να πω, στις αρχές αρχές της πορείας μου τους ενδοιασμούς μου για τη γλώσσα του Ευαγγελίου, τις μεταφράσεις, τον εκσυγχρονισμό των Παραδόσεων και κατά πόσο θα έπρεπε να αλλάξουν τα πράγματα ώστε να προσαρμοστούν καλύτερα στο σήμερα. Όχι πλέον. Όταν κάτι τόσο σημαντικό όσο ο Λόγος του Θεού παραμένει αναλλοίωτος μέσα στους αιώνες, ατόφια κληρονομιά στις επόμενες γενεές, δεν μπορώ να το θεωρήσω ως κάτι το αναχρονιστικό ή γραφικό. Δεν μιλάμε για μεσαίωνα εδώ, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί, ίσως και οι περισσότεροι, δεν μπορώ να κρίνω. Οι αιώνιες αλήθειες δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας επίγεια, με τις γνώμες και τις απόψεις μας. Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι οι εντολές δεν βολεύουν ή δε συμβαδίζουν με το σήμερα. Άκουσα πρόσφατα ότι στο εξωτερικό εκδόθηκε μία Αγία Γραφή σε μια πιο 'ήπια' εκδοχή του Θείου Λόγου, πιο βολευτική, πιο προσαρμοσμένη, ώστε να μη θορυβεί τους 'εναλλακτικούς' τρόπους ζωής που αντιτίθενται στον τρόπο ζωής που ο Θεός θέλει για μας. Εντάξει, ίσως να έχετε και δίκιο από τη δική σας οπτική, μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ανθρώπινα μέτρα και σταθμά, αλλά για κάτι που μας ξεπερνά και που δεν ανήκει σε εμάς. Δεν είμαστε εμείς οι αρχιτέκτονες του Σχεδίου, δεν γράψαμε εμείς τον Λόγο του Θεού. Ο Λόγος του Θεού μας δόθηκε, μας χαρίστηκε ως δώρο στην ανθρωπότητα. Ως εκ τούτου, οι αιώνιες αλήθειες δεν αγγίζουν τη μοντερνικότητα των καιρών, η οποία έρχεται και παρέρχεται. Είναι πάνω και πέρα από εμάς, αφού ως γνώση Θεού, παραμένουν εκτός δικής μας νοητικής αντίληψης σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Παραμένουν δηλαδή Μυστήριο.

Η εκκλησία μας και μέσα από τον Λόγο του Θεού εφαρμόζει επτά. Ένα από αυτά τα Μυστήρια που έμαθα σήμερα ως προς την εξήγησή του διαβάζοντας για τον Ιάκωβο, την ημέρα του οποίου τιμούμε σήμερα, συνδέεται με το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου. Διάβασα λοιπόν την Επιστολή του Ιακώβου (περιλαμβάνεται στις επτά καθολικές επιστολές της Καινής Διαθήκης, καθολικές, γιατί απευθύνονται στο σύνολο της Εκκλησίας) ξανά από την αρχή και έφτασα στο σημείο που μιλάει για το Ιερό Ευχέλαιο, που ανήκει στις πρακτικές της εκκλησίας ήδη από τα χρόνια του Χριστού, τα πρωτοχριστιανικά δηλαδή χρόνια, οι οποίες πρακτικές παραμένουν αναλλοίωτες στην Ορθοδοξία μας μέχρι σήμερα. Λέει λοιπόν το κείμενο της Αγίας Γραφής:

"Βρίσκεται κανένας σε δύσκολη θέση; Να προσεύχεται. Είναι κάποιος χαρούμενος; Να υμνεί το Θεό. Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να προσευχηθούν γι' αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα σώσει τον άρρωστο. ο Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες, θα του τις συγχωρήσει."

~ Επιστολή Ιακώβου (Ιακ. 5:13-15)

Θυμίζω λίγο εδώ για τους αναγνώστες της Αγίας Γραφής ότι ο αριθμός 5 που σημειώνεται εδώ αναφέρεται στο κεφάλαιο 5 της επιστολής και οι αριθμοί 13 έως 15 σημαίνουν τα εδάφια του συγκεκριμένου κεφαλαίου. Η επίσημη σύντμηση του  βιβλίου είναι Ιακ (= Επιστολή Ιακώβου). Και λέμε βιβλίο, επειδή αναφέρεται στα ξεχωριστά κεφάλαια της Αγίας Γραφής, η οποία Αγία Γραφή δεν είναι ένα βιβλίο όπως είπαμε, αλλά ένα σύνολο βιβλίων, τα οποία έχουν ενσωματωθεί σε ένα μεγάλο συλλεκτικό βιβλίο που λέγεται Αγία Γραφή. Γι' αυτό υπάρχει μπέρδεμα με τα κεφάλαια, γιατί τα κεφάλαια μέσα στο βιβλίο της Αγίας Γραφής είναι στην ουσία βιβλία. Έτσι λέμε 'το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο' με τα κεφάλαια και τα εδάφιά του ή 'η Επιστολή του Ιακώβου', επίσης με τα κεφάλαια και τα αντίστοιχα εδάφια. Και το Κατά Λουκάν όμως και η επιστολή του Ιακώβου αναφέρονται σε ξεχωριστά ανεξάρτητα βιβλία, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στην Αγία Γραφή.

Διαβάζοντας την Επιστολή του Ιακώβου, μπορώ να διακρίνω την αυθεντικότητα του συγγραφέα της (πάντα υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο διέπει ολόκληρη την Αγία Γραφή), το προτρεπτικό του ύφους του, τη σοβαρότητα και τη σεμνότητα που τον διακατέχει, παρόλο που μαθαίνω τώρα πως ήταν ηγετική μορφή της πρώτης εκκλησίας, ως αυτόπτης μάρτυρας του Θείου Λόγου και της εφαρμογής του στη ζωή των ανθρώπων.

Ο Ιάκωβος μιλάει για τους πειρασμούς και το πώς κανείς μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Μιλάει για την πρόνοια των πλουσίων έναντι των φτωχών και αδύναμων. Για το πόσο σημαντικό είναι η πίστη να συνοδεύεται από έργα, για τη γλώσσα που πρέπει να δαμαστεί. Μιλάει για τη σοφία του Θεού και πώς αυτή εκδηλώνεται με τον ανάλογο τρόπο ζωής. Για το πώς η προσκόλληση στα υλικά αγαθά τελικά αποβαίνει εναντίον μας και εναντίον της θέλησης του Θεού. Και την παρακοή στη θέληση του Θεού και πώς αυτή γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον μας.

Το θέλημα του Θεού εξάλλου είναι βασικός άξονας σε όλη την Αγία Γραφή. Όποιο βιβλίο και να διαβάσω, όποιον συγγραφέα του, σε όποιον ήρωα της Αγίας Γραφής κι αν αναφερθώ, πίσω από κάθε πράξη, από κάθε επίπτωση και από κάθε ελπίδα της ανθρωπότητας κρύβονται στο θέλημα του Θεού. Εμπιστεύεσαι το θέλημα του Θεού; Εφαρμόζεις στην πράξη τις εντολές Του; Τις κάνεις τρόπο ζωής για σένα; Τότε περπατάς πάνω στον δρόμο του Θεού. Που σημαίνει, προχωράς σωστά και προς την σωστή κατεύθυνση. Δεν υπακούς στον Θεό; Αρνείσαι; Αντιδράς; Αντιστέκεσαι; Επαναστατείς; Ο δρόμος σου αλλάζει πορεία, διολισθαίνει στην ανομία, στην αναρχία, στην αμαρτία και επέρχεται η οργή, η δικαιοσύνη και η Θεία τιμωρία. Μέχρι να επανέλθει η αποκατάσταση και η ισορροπία στον κόσμο. Γιατί ο Θεός δεν είναι μόνο δίκαιος, είναι και ελεήμων. Και πάντα πιστεύει στους ανθρώπους και στη σωτηρία τους και μας αγαπά ως γνήσια παιδιά Του.

Ο Ιάκωβος προειδοποιεί για την κρίση που πλησιάζει και προτρέπει τους ανθρώπους σε προσευχή, εξομολόγηση και μετάνοια. Τους προτρέπει επίσης να επαναφέρουν τους αμαρτωλούς από την πλάνη πίσω στον δρόμο του Θεού.

Πράγματα που ισχύουν μέχρι σήμερα. Είναι εκπληκτικό το πόσο επίκαιρος είναι ο Λόγος του Θεού, και το πόσο άμεσα σχετίζεται με τον καθένα μας ξεχωριστά. Είναι σα να μας μιλάει σε προσωπικό επίπεδο. Δοκιμάστε το. Είναι ένα βιβλίο που πραγματικά σου αλλάζει τη ζωή. Το σχέδιο του Θεού είναι απλό, ανέκαθεν ήταν. Μείνε στον δρόμο Μου, ακολούθησε τις εντολές Μου και παράμεινε κοντά Μου, δίπλα Μου, σύμμαχός σου, οδηγός σου, διδάσκαλός σου, στήριγμά σου, παρηγορητής και ελπίδα σου. Γιατί σε αγαπώ. Είσαι το παιδί Μου και από την αγάπη Μου για σένα συνεχίζω να πολεμώ για σένα. Να πιστεύω σε Σένα. Ακόμα κι όταν δεν πιστεύεις εσύ. Όμως Εγώ σε αγαπώ και είμαι με το μέρος σου. Και μέσα σου αυτό το ξέρεις.

Το ξέρουμε, όμως; Φυσικά και το ξέρουμε. Μας το έχει πει ο Ίδιος. Μέσα από τον Λόγο Του.

Αγία Γραφή, Επιστολή προς Ρωμαίους:

"Όταν είναι ο Θεός με το μέρος μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;" (Ρωμ. 8:31)

Αυτά. Δεν έγραψα για τον Νώε αυτή τη φορά, επιφυλάσσομαι. Όμως, σήμερα, ήθελα να μιλήσω για τον Ιάκωβο, να τον μελετήσω λίγο καλύτερα, να μπω στο συγκεκριμένο κείμενο και να μελετήσω την Επιστολή του, μέσα στην Αγία Γραφή. Και αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι μερικές φορές δεν ακολουθώ εγώ το κείμενο, αλλά με ακολουθεί εκείνο. Σήμερα ήταν η γιορτή του Ιακώβου, χτες ήταν μια απορία που μου γεννήθηκε από το πουθενά, αύριο θα είναι κάτι άλλο, κάποιο ερέθισμα, κάτι που θα με οδηγήσει στο να μάθω λίγο περισσότερο, λίγο καλύτερα. Κάτι που θα με φέρει πιο κοντά στην αλήθεια.

Μέχρι το επόμενο φως, λοιπόν.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες

Με αγάπη,

Εύα 💗