Γιατί Ορθοδοξία

Αν μπει κανείς στο Βικιπαίδεια στο λήμμα Χριστιανισμός, μεταξύ άλλων, θα διαβάσει:

"Χριστιανισμός ονομάζεται το θρησκευτικό σύστημα πίστης το οποίο αναγνωρίζει ως ιδρυτή και κεντρικό πρόσωπο του συνόλου της διδασκαλίας του τον Ιησού Χριστό όπως παρουσιάζεται στα βιβλία της Αγίας Γραφής."

Όλη η κοσμοθεωρία του Χριστιανισμού περιστρέφεται γύρω από τον Ιησού, το Α και το Ω, τον ενανθρωπήσαντα Θεό επί της γης, τον Υιό του Θεού που ήρθε στη Γη, δίδαξε, έκανε θαύματα, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για εμάς τους ανθρώπους, εξαγοράζοντάς μας από την αμαρτία και την καταδίκη και προσφέροντάς μας την σωτηρία. Βασική προϋπόθεση σε όλα αυτά, η πίστη στον Θεό και η αγάπη στον συνάνθρωπο.

Η πορεία του Χριστιανισμού ωστόσο δεν υπολείπεται σε περιπέτειες και δοκιμασίες που οδήγησαν πολλές φορές σε διαφωνίες, συγκρούσεις, ενίοτε και διασπάσεις, κυρίως κατά τους πρώτους αιώνες που προσπαθούσε να στερεώσει τη δογματική και θεολογική του ταυτότητα.

Ο Καθολικισμός ήταν η πρώτη μεγάλη διάσπαση του Χριστιανισμού, το πρώτο παρακλάδι που αποκόπηκε από τον βασικό κορμό της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας που λέμε στο Πιστεύω μας (Σύμβολο της Πίστεως) εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Υπήρξαν πολλά που οδήγησαν τους καθολικούς να πάρουν τον δικό τους ανεξάρτητο δρόμο, μεταξύ των οποίων και λόγοι οικονομικοί (ας μην ξεχνάμε την άλωση της Κωνσταντινούπολης λίγα χρόνια αργότερα από τους ομόθρησκους Λατίνους), αλλά και πολιτικού γοήτρου, όπως η αυθαίρετη "θείω δικαίω" διεκδίκηση των πρωτείων μεταξύ των διαφόρων εκκλησιών της Ανατολής και της Δύσης από τον πάπα.

Ωστόσο, το σημαντικότερο στοιχείο που οδήγησε στη οριστική ρήξη με την Ορθοδοξία ήταν όταν ο πάπας διεκδίκησε για τον εαυτό του το περιβόητο αλάθητο. Αυτό για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που εξακολουθούσε να παραμένει ο αναλλοίωτος κορμός του Χριστιανισμού, εκλήφθηκε ως η απόλυτη ύβρις απέναντι στον Θεό. Το να διεκδικεί κάποιος το αλάθητο είναι η ύστατη μορφή ανθρώπινης αλαζονείας, η οποία, όσο εξακολουθεί να υφίσταται, μία σύμπνοια με τους καθολικούς είναι μάλλον αδύνατη. Για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, ο μόνος αναμάρτητος και ο μόνος που κατέχει το αλάθητο σε αυτόν τον κόσμο είναι ο Θεός.

Μετά την πρώτη διάσπαση με τον καθολικισμό, άρχισαν να δημιουργούνται άπειρα παρακλάδια το ένα μετά το άλλο, παρακλάδια διαφοροποίησης τα οποία ξεκίνησαν αρχικά ως διαμαρτυρία στις απόψεις των καθολικών, όπως ο Λουθηρανισμός, η Αγγλικανική Εκκλησία, ο Προτεσταντισμός, ο Καλβινισμός, Ευαγγελιστές, Πεντηκοστιανοί, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Μεθοδιστές και ο κατάλογος συνεχίζεται. Δεν έχει νόημα να μπω σε ιστορικές λεπτομέρειες για το κάθε παρακλάδι (μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ή στις βιβλιοθήκες, όποιος ενδιαφέρεται να το ψάξει περισσότερο, οι πληροφορίες είναι εύκολα προσβάσιμες). Αυτό που έχει σημασία, είναι πως όλα τους ανεξαιρέτως βασίζονται στον ανθρώπινο παράγοντα, σε γνώμες και ερμηνείες των Γραφών από πολλούς και διαφόρους που έκοβαν και έραβαν τις Γραφές κατά τα μέτρα και σταθμά τους.

Η Αγία Γραφή όμως λέει ξεκάθαρα ότι δεν δικαιούται κανείς να προσθέσει, να αφαιρέσει ή να παραποιήσει οτιδήποτε από τον Λόγο του Θεού, ούτε μία τελεία. Ο λόγος είναι πως όταν ανακατεύεται ο ανθρώπινος παράγοντας, ακόμα και με τη μορφή της μετάφρασης που θα κάνει στο κείμενο, πόσο μάλλον όταν αρχίζει να εκφέρει και την άποψή του πάνω σε αυτήν, τότε η Γραφή αλλοιώνεται, το αρχικό νόημα αρχίζει να απομακρύνεται πολύ και οι άνθρωποι μπαίνουν σε μία αιρετική διαδικασία, πιστεύοντας αυτά που τους έχει υπαγορευτεί από κάποιον άνθρωπο και όχι από τον Θεό. Παύει επομένως να είναι Αγία η Αγία Γραφή και αρχίζει να μπερδεύεται το πράγμα.

Αυτό ακριβώς έγινε και με τους Προτεστάντες της Αμερικής. Ο προτεσταντισμός υπήρξε ένα ακόμα παρακλάδι που άνθισε στη βόρεια Ευρώπη και αργότερα στην Αμερική, που σκοπός του ήταν να διαμαρτυρηθεί (προτεσταντισμός >protest=διαμαρτύρομαι) αποποιούμενος την χλιδή και την εξεζητημένη πολυτέλεια του καθολικισμού αρχικά και στη συνέχεια να "σβήσει" τις όποιες διαφορές και διαφωνίες, όταν καθολικοί και προτεστάντες άρχισαν να σμίγουν μεταξύ τους στη νέα ήπειρο με δεσμούς γάμου. Οι ίδιοι οι καθολικοί τους ονομάτιζαν απλά "Χριστιανούς" επειδή με αυτό τον τρόπο όλες οι διαφορές Ευρωπαίων Καθολικών και Αμερικανών Προτεσταντών κρύβονταν διακριτικά κάτω από το χαλί και όλοι τους εμφανίζονταν ως μία ευτυχισμένη οικογένεια. Αυτό δεν σήμαινε ότι δεν υπήρχαν ενστάσεις, όπως π.χ. από τον πάπα Λέοντα 13ο ο οποίος έξω από τα δόντια τους χαρακτήριζε αιρετικούς, μάλλον όμως επρόκειτο για την εξαίρεση που επιβεβαίωνε τον κανόνα.

Οι ίδιοι οι Αμερικανοί θέλοντας να αποποιηθούν το γεγονός ότι ο προτεσταντισμός είναι μία σχετικά πρόσφατη διάσπαση από τον κεντρικό κορμό του Χριστιανισμού που στηρίχτηκε απλά στην ερμηνεία των Γραφών από έναν άνθρωπο και την άποψή του πάνω σε αυτές, οικειοποιήθηκαν με θέρμη τον χαρακτηρισμό των καθολικών και πλέον κανένας στην Αμερική δεν μιλάει για προτεσταντισμό. Όλοι τους έγιναν "Χριστιανοί" σκέτο, με όλες τις παραποιήσεις που αυτό συνεπάγεται και με όλες τις διασπάσεις που ακολούθησαν αυτή την πρώτη διάσπαση. Όποιος είχε κάτι περισσότερο να πει, έφτιαχνε μια δική του "εκκλησία" και ένα δικό του δόγμα. Σήμερα στην Αμερική υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες εκκλησίες, η κάθε μια εκ των οποίων υιοθετεί τη δική της ερμηνεία των Γραφών.

Αυτό ήταν ένα αναμενόμενο επακόλουθο γιατί, όταν το παρακλάδι της θρησκείας σου είναι βασισμένο στην ανθρώπινη γνώμη και ερμηνεία, είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί κι άλλος στην πορεία που θα ερμηνεύσει τις Γραφές σύμφωνα με τη δική του άποψη, όπως έγινε με τους Καλβινιστές, κι έπειτα με τους Μεθοδιστές και ένα σωρό άλλα παρακλάδια.

Η Ορθοδοξία απέχει έτη φωτός από όλα αυτά. Είναι ο κορμός, γι' αυτό. Είναι η πρώτη εκκλησία, η αρχαιότερη, που δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Αποστόλους και τους συνεχιστές τους. Τα δόγματά της, και οι τελετουργίες της και όλα όσα έχουν να κάνουν με την εκκλησιαστική δραστηριότητα και θεολογία, ελάχιστα έχουν αλλάξει μέσα στους αιώνες. Ό,τι ισχύει σήμερα στην εκκλησία μας, ισχύει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτό την φέρνει εγγύτερα από όλα τα υπόλοιπα παρακλάδια στην αυθεντική διδασκαλία του ιδρυτή και κεντρικού προσώπου του Χριστιανισμού που είναι ο Ιησούς Χριστός, όπως παρουσιάζεται στα βιβλία της Αγίας Γραφής.

Ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι είμαστε ιδιαίτερα ευνοημένοι και για έναν ακόμα λόγο, εξίσου σημαντικό. Τα κείμενα, ιδίως αυτά που έχουν να κάνουν με την έλευση του Θεού στη γη, τα Ευαγγέλια, οι Επιστολές, οι Πράξεις, με όλες τις διδαχές και τον βίο του Ιησού, έχουν γραφτεί στην ελληνιστική κοινή, δηλαδή δεν έχουν μεταφραστεί από κάποια άλλη γλώσσα στη γλώσσα μας για να τα καταλαβαίνουμε, όπως έγινε με όλους τους υπόλοιπους. Τα κείμενα είναι αυθεντικά, όπως γράφτηκαν από τους θεόπνευστους συγγραφείς τους. Η θεία λειτουργία που ακούμε τις Κυριακές στις εκκλησίες μας, οι διάφορες ακολουθίες κτλ. είναι όπως ακριβώς τα εμπνεύστηκε ο δημιουργός της, χωρίς την παραμικρή παρέμβαση από κάποιον τρίτο. Πρόκειται για τα αυτούσια κείμενα και διδαχές των Αγίων Πατέρων της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας, κατά τους πρώτους-πρώτους αιώνες που ακολούθησαν της ζωής, του θανάτου και της Ανάστασης του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, κάτι που αποκλείει σε συντριπτικό ποσοστό τον κίνδυνο παρερμηνείας ή αλλοίωσης από κάποιον τρίτο. Κανένα άλλο παρακλάδι του Χριστιανισμού σήμερα δεν μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο.

Η Ορθοδοξία είναι η αυθεντική εκκλησία, η αρχαιότερη, η εγγύτερη στη διδασκαλία του Χριστού, η συγγενέστερη των πρώτων αποστολικών εκκλησιών. Ίσως να ξενίζει λίγο η αρχαϊκή μορφή του συνόλου της γραμματείας της - εμένα σίγουρα με ξένισε, κυρίως στην αρχή (μετά εξοικειώνεσαι) - όμως, αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για τα ίδια λόγια που γράφτηκαν και ειπώθηκαν από τους πρωταγωνιστές της ομορφότερης ιστορίας του κόσμου, νομίζω ότι μπορεί να ξεπεράσει τον γλωσσικό σκόπελο και να τολμήσει να μπει στο συναρπαστικό ταξίδι της ανακάλυψης, της αποκάλυψης μάλλον, της Αλήθειας.

"Ό,τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού κι είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για τη διαπαιδαγώγηση σε μια ζωή όπως τη θέλει ο Θεός. Έτσι ο άνθρωπος του Θεού θα είναι τέλειος και καταρτισμένος για κάθε καλό έργο."

~ Β' Προς Τιμόθεον 3:16-17

"Μη φοβάστε"

Καλημέρα καλημέρα με ειρήνη σ' εσάς και στον κόσμο.

Νέα χρονιά ανέτειλε με τα μερομήνια να επαληθεύουν ήδη τις προβλέψεις τους για τον σκληρό χειμώνα που μας περιμένει. Σύννεφα απλώνονται από παντού και πυκνώνουν πάνω από το κεφάλι μας. Λύκοι αδέσποτοι έχουν αρχίζει να ακονίζουν τα δόντια τους ένθεν κακείθεν και να μας περιτριγυρίζουν. Σημεία καιρών που αποσαφηνίζονται ολοένα και πιο καθαρά. Έρχονται δύσκολοι καιροί, το λένε οι επιστήμονες, οι μελετητές, οι σύγχρονοι άγιοί μας που προβλέπουν τα μέλλοντα, με την ίδια πάντα εντολή να έρχεται από τους ουρανούς. Μια εντολή που κατακλύζεται από την Αγία Γραφή, το ιερό μας Βιβλίο. "Μη φοβάστε." "Ακούτε τις εντολές Μου." "Μείνετε πιστοί." Και: "Μη φοβάστε." "Μη φοβάστε". "Μη φοβάστε!"

Αυτό το 'μη φοβάστε' είναι γραμμένο μέσα στην Αγία Γραφή άπειρες φορές από τον Θεό όταν μιλάει στον Αβραάμ, στον Ισαάκ, τον Ιακώβ, αργότερα με τον Δαβίδ, και τους Προφήτες, από τον Χριστό στη συνέχεια, από τους Αποστόλους. Μη φοβάστε. Μη φοβάστε! Εγώ είμαι εδώ, οδηγός, καθοδηγητής, διδάσκαλος, Μη φοβάστε! Είμαι εδώ για σας, σας ξέρω, γνωρίζω την κάθε τρίχα από τα μαλλιά σας, σας ξέρω από πριν γεννηθείτε και είμαι εδώ στα εύκολα και στα δύσκολα. Μη φοβάστε τα σκοτεινά σύννεφα που έρχονται, που πυκνώνουν, είμαι εδώ να πολεμήσω για σας και το γνωρίζετε καλά ποιος είναι ο τελικός νικητής, σας το έχω πει. Δεν έχετε να κάνετε με τα ορατά αυτού του κόσμου, αλλά με δυνάμεις που σας υπερβαίνουν. Έρχεται η μεγάλη μάχη, η μάχη των μαχών. Κι εγώ είμαι εδώ να δώσω την τελική λύση, την τελική Κρίση. Μετανοείτε. Γρηγορείτε! Μην επαναπαύεστε, να είστε σε ετοιμότητα. Σας θέλω κοντά μου, είστε ο στρατός μου. Είστε η εκλεκτή γενιά! Σας έχω επιλέξει έναν-έναν. Γιατί εσείς είστε οι κληρονόμοι των ουρανών. Εσείς που πιστεύετε σε Μένα!

Αυτά σκεφτόμουν όσο τα σύννεφα του κακού πυκνώνουν πάνω από το κεφάλι μας. Μη φοβάστε. Αυτό μας λέει και μας το ξαναλέει, προφανώς για να το εμπεδώσουμε. 'Είναι πολλοί οι μνηστήρες που λιγουρεύονται γαλάζιες πατρίδες, αλυτρωτισμούς και faux μακεδονικά αστέρια. Μη φοβάστε. Υπάρχει διαφθορά και σήψη, βρίθει η πτώση των ηθών, βία στον υπερθετικό, εγκληματικότητα στα ύψη, παιδοκτονίες και βιασμοί, ληστείες, εξαγορές, δωροδοκίες και εθνικές προδοσίες. Τα έχω δει, διαβάστε τα, έχουν ξαναγίνει. Μην πτοείστε. Κρατάτε την πίστη γερά, μείνετε προσκολλημένοι στον Χριστό που σας οδηγεί. Αυτός σας οδηγεί να διασχίσετε την κοιλάδα του θανάτου -το έχω ξανακάνει-, αυτός σας δείχνει τον δρόμο της αλήθειας και της ζωής. Αυτό σας λέει ο Λόγος Μου. Κι απ' όλα πριν υπήρχε ο Λόγος κι ο Λόγος ήτανε με το Θεό κι ήταν Θεός ο Λόγος. Το λέει και το υπόσχεται. Καμία υπόσχεσή δεν έχει πέσει έξω. Εγώ είμαι η Οδός. Εγώ είμαι η Αλήθεια και η Ζωή. Είμαι το Α και το Ω. Μη φοβάστε! Κι ο ήλιος της δικαιοσύνης θα φωτίσει τη μέρα που ο κάθε κατεργάρης θα καθίσει στον πάγκο του. Όλα είναι γραμμένα. Όλα θα γίνουν. Και το ξέρουν όλοι αυτό, αμνοί και ερίφια. Αρνιά και λύκοι. Γι' αυτό και τρέμουν αυτό που μέλει να γενεί.'

Μη φοβάστε.. Δυο λέξεις γραμμένες διάσπαρτα παντού. Μια κουβέντα είναι αυτή. Πώς δεν φοβάσαι; Με ποιον τρόπο; Πώς στέκεσαι δυνατός μπροστά στο θηρίο; Πώς μένεις όρθιος χωρίς να λυγίσουν γόνατα, θέσεις και πεποιθήσεις;

Μελετώντας την Αγία Γραφή. Γραμμένο είναι και αυτό. Έτσι δεν φοβάσαι. Μένοντας μέσα στην Εκκλησία, την κιβωτό σου. Προετοιμάζεσαι για τον κατακλυσμό που έρχεται. Μένεις γερός στην πίστη. Πολεμάς με τον Χριστό για τον Χριστό. Έχεις την Κυρία Θεοτόκο στο πλάι σου. Η Παναγιά μας αγαπάει την Ελλάδα, την έχει σκεπάσει με την αγάπη της απ' άκρου σ' άκρη. Ένας αστροναύτης της NASA που ταξίδεψε στο διάστημα το είχε σχολιάσει μάλιστα αυτό. Το διάστημα είναι σκοτεινό, όμως εκεί που βρίσκεται η Ελλάδα, υπάρχει ένα διάχυτο φως που τη φωτίζει. Άγνωστο πού βρίσκεται αυτή η πηγή και τι το προκαλεί. Γνωστό για μας. Μέσα στο σκοτάδι του διαστήματος υπάρχει το φως της Ελλάδας που μας φωτίζει κι εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί το γνωρίζουμε καλά. Ζούμε σε μια χώρα αυτόφωτη, με τον ήλιο της δικαιοσύνης να στέκεται ακριβώς από πάνω μας, να μας ζεσταίνει τις καρδιές και να ακτινοβολεί τον κόσμο.

Με όλα αυτά τα καταιγιστικά που συμβαίνουν στην πραγματικότητά μας, είπα να προσπεράσω για την ώρα όλη την Παλαιά Διαθήκη και με την έναρξη του καινούργιου χρόνου να μπω κατευθείαν στην Καινή Διαθήκη, που είναι το ώριμο κομμάτι της Αγίας Γραφής, αυτό που μας αφορά άμεσα και μας καίει λόγω επικαιρότητας. Όλη η Παλαιά Διαθήκη έχει γραφτεί για να σπρώξει την ιστορία στον Έναν που θα σώσει την ανθρωπότητα, τον Ιησού Χριστό. Όλα στην Παλαιά Διαθήκη έχουν προεικονιστεί σε αυτά που θα ακολουθούσαν.
Η κιβωτός του Νώε που σώζει την οικογένειά του από τον κατακλυσμό γίνεται η Παναγία που θα γεννήσει τον Υιό του Θεού ως η κιβωτός του κόσμου, που θα σώσει τους πιστούς που θα Τον ακολουθήσουν και που συνεχίζει να τους σώζει μέχρι σήμερα. Μια κιβωτός που μεταλλάσσεται σε Εκκλησία, στην ευρεία της έννοια, την Εκκλησία που δαμάζεται από τα κύματα και τις θεομηνίες, αλλά που φυλάσσει εντός της το πλήρωμα του Χριστού, όλους εμάς που πιστεύουμε στον έναν και αληθινό Θεό.
Ο αμνός στη θυσία του Ισαάκ γίνεται ο αμνός του Θεού που θα θυσιαστεί για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας, μια θυσία που δεν έχει σταματήσει να μας θρέφει με το Σώμα και το Αίμα Του, από την αγάπη Του για μας.
Οι προφήτες που μιλούσαν για τον Μεσσία προετοίμαζαν το έδαφος για Κείνο κι όταν ο τελευταίος όλων, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, φίλησε τα πόδια του Χριστού και τον προσκύνησε ως τον Βασιλέα των Βασιλέων.

Όλες οι προφητείες βρήκαν την απάντησή τους: Ο Χριστός που όλοι προσμέναμε, είναι εδώ, μαζί μας. Χαράς ευαγγέλια. Και δόξα Θεού. Όλη η Παλαιά Διαθήκη γράφτηκε για Εκείνον, που ήρθε, περπάτησε πάνω σε αυτή τη γη, κατοίκησε ανάμεσά μας, αναμετρήθηκε με το σκοτάδι, αλλά το σκοτάδι δεν τον δέχτηκε. Αυτοί, ωστόσο, που τον δέχτηκαν, έγιναν ακαριαία τα παιδιά του Θεού, και ως παιδιά του Θεού, οι γνήσιοι βασιλικοί κληρονόμοι των ουρανών.

Αυτοί που τον δέχονται είναι η εκλεκτή γενιά που φτάνει ως τις μέρες μας. Όχι των Ισραηλιτών της Παλαιάς Διαθήκης. Τώρα έχει γραφτεί μια νέα συμφωνία, μια Καινή Διαθήκη, που υπογράφτηκε με το αίμα του Χριστού και αφορά την εκλεκτή γενιά των πιστών Του. Αυτή η συμφωνία, δεν έχει γραφτεί πλέον πάνω σε πλάκες, είναι χαραγμένη στις καρδιές μας.

Δεν μπορώ να θυμηθώ τι από όλα αυτά που αναφέρω έχει γραφτεί πού, όλα τους όμως είναι γραμμένα μέσα στην Αγία Γραφή, και κάθε φορά επαληθεύονται περίτρανα μέχρι την τελευταία τελεία. ''

Ο Λόγος του Θεού, λένε πως είναι κάτι το αναχρονιστικό. Λένε επίσης ότι πρέπει να εξορθολογιστεί και να έρθει στο σήμερα. Μιλάτε για τον Λόγο του Θεού, βρε παιδιά; Πόσο αλαζόνας πρέπει να είναι κάποιος για να διορθώσει τον ίδιο τον Θεό;!! Είσαι το κανάτι και είναι ο αγγειοπλάστης. Λίγο να στραβοκαθίσει στο τραπέζι, έπεσε κάτω και έγινε χίλια κομμάτια. Τόση είναι η αδυναμία μας. Αλλά εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τον αγγειοπλάστη, έχουμε απαντήσεις για όλα, καλύτερες απαντήσεις, και μέσα στα πλαίσια του μυαλού που διαθέτει ένα κανάτι, θέλουμε να τον εξορθολογήσουμε φιλοδοξώντας να τον ξεπεράσουμε και να γίνουμε οι κυρίαρχοι του κόσμου...

Μ' αυτά και μ' αυτά όμως έρχεται η οργή, αναπόφευκτα έρχεται και η τιμωρία. Όποιος διαβάζει Αγία Γραφή και μαθαίνει τον Θεό και αυτά που θέλει από εμάς, το ξέρει καλά και το σέβεται και το περιμένει.

Το 2019 έχει ξεκινήσει ήδη να καταγράφει γεγονότα. Καλά ή κακά, η εντολή είναι μία: "Μη φοβάστε." Και: "Μείνετε πιστοί στην πίστη." "Μετανοείτε". Αλλάξτε δηλαδή μυαλά, συνετιστείτε. Συμπορευτείτε με τον Δημιουργό σας. Ακολουθείστε το παράδειγμα του Χριστού, μάθετε από το παράδειγμά Του. Μείνετε πιστοί στην πίστη και μη φοβάστε. Φωτιστείτε και σωθείτε.

Μένουμε λοιπόν πιστοί στην πίστη και δεν φοβόμαστε. Η Αγία Γραφή, ο Χριστός είναι ο οδηγός μας, το Φως που μας δείχνει τον δρόμο μέσα στην απέραντη πυκνή σκοτεινιά που μας περιζώνει.

Πρώτο βιβλίο της Καινής Διαθήκης: το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Με αυτό λέω να ξεκινήσω τη μελέτη μου για φέτος, πρώτα ο Θεός. Ευπρόσδεκτοι όσοι ακολουθήσουν.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Μπήκαμε στη Σαρακοστή

Το δύσκολο είναι να μετριάσεις τον εγωισμό σου, τη φιλαυτία σου, την υπεροχή που νομίζεις ότι αισθάνεσαι. Να θυσιάσεις κάτι από σένα και, αντί συνεχώς να απαιτείς από τους άλλους, να δίνεις. Να δίνεις χώρο στον άλλον, να συγχωρείς. Αυτό δεν σημαίνει και η λέξη; Συν+χώρος = δίνω χώρο. Σε αντίθεση με το στενοχωρώ, που θα πει περιορίζω τον άλλο, του στενεύω τα όρια, τον χώρο του.

Η Σαρακοστή στα μάτια μου αυτό θέλει να κάνει, να στενέψει τον χώρο του εαυτού και να δώσει χώρο στον άλλο, τον σύντροφό σου, το παιδί σου, τον συγγενή, τον συνάνθρωπο. Σε καλεί να αδειάσεις από τον δικό σου χώρο και να αφήσεις χώρο για ποιον; Για τον άλλον. Και; Και για τον Θεό. Για τον αδελφό μου και για τον Θεό μου. Φιλαδελφία και φιλοθεΐα. Συγχώρεση και προσευχή. Ταπείνωση και περισυλλογή. Δόσιμο και αγάπη.

Ωραία μαθήματα, σκέψεις. Άντε να τις εφαρμόσεις με ενσυναίσθηση. Άντε να κάνεις πράξη αυτό που ορίζει η ταυτότητά σου. Χριστιανός ορθόδοξος, τι θα πει; Θα πει σταύρωση. Πορεία προς τον Γολγοθά. Δύσκολα πράγματα. Ο Χριστός είπε: Ακολούθησέ με. Ζητά να τον ακολουθήσουμε; Πού; Στον θάνατο; Μα, Εκείνος μας αγαπά! Γι' αυτό μας καλεί να τον ακολουθήσουμε στον θάνατο. Τον θάνατο της αμαρτίας, του ξεπεσμού, της φθοράς. Της πτώσης. Και να τον ξεπεράσουμε. Και να βγούμε νικητές. Όπως Εκείνος. Γι' αυτό μας καλεί να σηκώσουμε κι εμείς τον σταυρό του με μια πρόσκληση ανοιχτή, που είναι ελαφρύς και είναι δικός μας και μας περιμένει.

Κανένας σταυρός δεν είναι ασήκωτος, έχει φροντίσει Εκείνος γι' αυτό. Τι θέλει από εμάς; Πίστη. Θάρρος. Εμπιστοσύνη σ' Εκείνον για να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας. Απόφαση. Σκοπό. Ο Χριστός νήστεψε σαράντα μέρες στην έρημο των πειρασμών. Βγήκε νικητής, ο θάνατος ηττήθηκε μέσα από τους πειρασμούς του. Ο Θεάνθρωπος νίκησε μέσα από τον λόγο Του. Η νηστεία σιγάζει τα πάθη. Πειθαρχεί το είναι. Υποχωρεί η σάρκα και θριαμβεύει το πνεύμα. Αυτό που μας καθαγιάζει. Για να περιορίσουμε την υπερηφάνεια, τον εγωισμό, τα πάθη. Αυτό καλούμαστε να σταυρώσουμε, τα πάθη μας. Αυτά που όταν κυριαρχήσουμε πάνω τους, όταν τα ξεπεράσουμε, οδηγούμαστε στην ελευθερία. Και την Ανάσταση. Γιατί χωρίς σταύρωση, δεν έρχεται η ανάσταση μέσα μας. Δεν έρχεται η νίκη. Και στο βιβλίο του Χριστού, όλοι μας είμαστε νικητές.

Αυτή είναι η πρόσκλησή του για εμάς. Πρόσκληση να μοιραστούμε μαζί Του την αθανασία, την αιώνια ζωή. Τη σωτηρία. Γιατί τόσο μας αγαπά. Χριστός θα πει αγάπη, θα πει θυσία, θα πει ανάσταση. Χριστός είμαι εγώ κι είσαι κι εσύ. Χριστιανός ή μη. Φτάνει η καρδιά μας να βρίσκεται στη σωστή της θέση. Ποτέ ο Χριστός δεν έκανε διακρίσεις, υπάρχουν τα Ευαγγέλια να το πιστοποιήσουν, υπάρχει η αγάπη Του να μας το διδάξει. Υπάρχει η αγάπη Του για μας! Κι αυτή η αγάπη είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να διαθέτει κανείς μέσα του και καμία σχέση δεν έχει με τη δική μας πενιχρή και περιορισμένη έννοια που ορίζουμε ως αγάπη. Η αγάπη Του είναι κάτι άλλο, πελώριο, που γίνεται ήλιος και φως και νίκη και μεταλαμπαδεύεται από άνθρωπο σε άνθρωπο χάρη σ' Εκείνον, και από δόξα σε δόξα σε δόξα σε δόξα σε δόξα, πάλι χάρη σ' Εκείνον. Γιατί τόσο μας αγαπά. Αμήν.


Καλή Σαρακοστή!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Ξεκινώντας από την Αγία Γραφή

Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν πήρα την απόφαση να ασχοληθώ πιο συστηματικά με τη θρησκεία μου ήταν να αγοράσω μία Αγία Γραφή. Διάλεξα μια μικρόσχημη έκδοση από τις εκδόσεις Ελληνική Βιβλική Εταιρεία  σε σύγχρονη νεοελληνική απόδοση των πρωτότυπων κειμένων. Το προτίμησα έτσι για να είναι βολική στη χρήση της, λόγω μεγέθους, και εύληπτη ως προς το διάβασμά της, λόγω γλώσσας. Νομίζω ότι για έναν αρχάριο σαν κι εμένα είναι μια πολύ καλή επιλογή για να ξεκινήσεις.

Μαζί με την Αγία Γραφή προμηθεύτηκα ένα τετράδιο για σημειώσεις και λοιπά χρήσιμα που πέφτουν στην αντίληψή μου από διάφορες πηγές, καθώς και πολλά χρωματιστά στυλό και μαρκαδόρους υπογράμμισης τύπου stabilo για σημειώσεις και υπογραμμίσεις μέσα στη Βίβλο. Πολύς κόσμος έχει αντίρρηση ως προς τις παρεμβάσεις πάνω στο κείμενο, όμως εγώ θέλω τα βιβλία μου να έχουν την προσωπική μου σφραγίδα. Έτσι γίνονται δικά μου και η σχέση μου μαζί τους παύει να είναι απρόσωπη και αποκτά οικειότητα και χαρακτήρα. Δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω, να μη κάνω μια σημείωση, ακόμα και ένα σκαρίφημα σε κάποιο κενό που να συνδέεται με αυτό που έχω διαβάσει. Δεν το θεωρώ βεβήλωση, αντίθετα το βλέπω ως επικοινωνία με το ίδιο το κείμενο, αλλά και τον συγγραφέα του κειμένου. Εκείνος μου λέει κι εγώ αντιδρώ. Είναι ένα μοίρασμα, ένας διάλογος.

Ποιος όμως είναι ο συγγραφέας της Αγίας Γραφής; Είναι πολλοί, ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Σολομώντας, αμέτρητοι προφήτες που έζησαν πριν από την έλευση του Χριστού προμηνύοντας τον ερχομό του Μεσσία, καθώς και μαθητές του Χριστού και Απόστολοι, χάρη στους οποίους έχουμε σήμερα τα Ευαγγέλια, τις Πράξεις των Αποστόλων, τις Επιστολές (ένας θησαυρός μαθητείας κι ένα εξαιρετικό σημείο για να ξεκινήσει κανείς τη μελέτη του, όπως και τα Ευαγγέλια βέβαια) και φυσικά την περίφημη Αποκάλυψη που προβληματίζει μέχρι και σήμερα, αφού προμηνύει το τέλος των καιρών και την έλευση του Ιησού για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Είναι γραμμένη από τον Ιωάννη, τον αγαπημένο μαθητή του Χριστού, στα τελευταία χρόνια της ζωής του στο νησί της δικής μας Πάτμου.

Παρόλο όμως που υπάρχουν τόσοι συγγραφείς, ουσιαστικά ένας είναι ο πραγματικός συγγραφέας. Ο εμπνευστής της Αγίας Γραφής, η πνοή και η αλήθεια της πηγάζουν από τον ίδιο τον Θεό. Τα κείμενα της Αγίας Γραφής είναι θεόπνευστα, αυτή είναι η μαγεία τους. Ο λόγος είναι ζωντανός και είναι εκεί για να καθοδηγήσει, να εμπνεύσει, να παρηγορήσει. Όταν διαβάζεις τον Απόστολο Παύλο ή τους ψαλμούς του Δαβίδ είναι ο Θεός που μιλάει δια της Τριαδικότητάς του. Και μιλάει στον καθέναν μας ξεχωριστά.

Ο Θεός λοιπόν, μας έχει αφήσει αυτό το εκπληκτικό βοήθημα, έναν οδηγό ζωής, έναν χάρτη. Είναι το γράμμα αγάπης Του σε εμάς, τα παιδιά Του. Μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής αποκαλύπτει τον εαυτό Του, και μέσα από αυτή την αποκάλυψη, μας δείχνει πώς μπορούμε να πορευτούμε στη ζωή. Πέρα από αυτό όμως, μας αποκαλύπτει ποιος είναι και πόσο απροσμέτρητη είναι η αγάπη Του για εμάς. Διαβάζοντας κανείς την Αγία Γραφή, διαβάζει για τον δημιουργό του. Τον μαθαίνει, μαθαίνει πώς σκέφτεται, πώς αντιδρά, πώς μιλάει, με τι αρέσκεται, τι τον εξοργίζει, τι ζητάει από εμάς, τι μας προσφέρει. Είναι μια επικοινωνία, ένα δούναι και λαβείν, μία διάδραση. Όσο μπαίνεις στο κείμενο και εξοικειώνεσαι με τον τρόπο γραφής, τόσο αυτό ζωντανεύει και πλέον παύει να είναι ένα απλό ανάγνωσμα, γίνεται βιωματικό. Αρχίζεις να αναγνωρίζεις τη φωνή πίσω από τις λέξεις, να διακρίνεις το μήνυμα που περνάει, που δεν είναι πάντα πράξεις, είναι και αισθήματα που σε αγγίζουν στον πυρήνα της ύπαρξής σου. Είναι η αγάπη που διαχέεται και αγκαλιάζει τα πάντα. Είναι σα να επιστρέφεις σπίτι σου...

Δεν ξέρω... Προσπαθώ να μιλήσω για κάτι που δεν εξηγείται με λόγια, που δεν μπορεί να περιγραφεί. Τα είχα ξανακούσει όλα αυτά, αλλά δεν πέρασαν στο πετσί μου παρά μόνο όταν ασχολήθηκα προσωπικά. Είναι πράγματα που δεν μπορεί να στα περιγράψει ένας τρίτος. Πρέπει να το ζήσεις εσύ ο ίδιος, μόνος σου. Πρέπει να κάνεις το βήμα της πίστης, που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση.

Αυτό που μπορώ ωστόσο να μοιραστώ είναι η διαπίστωση πως, με το που γεύεσαι ένα ψήγμα αυτής της αλήθειας, αυτής της αγάπης, τίποτα δεν μένει το ίδιο. Η αλήθεια Του σε αλλάζει. Το καταλαβαίνεις μέσα σου. Καταλαβαίνεις την αλλοίωση να έρχεται πολύ διακριτικά και πολύ γλυκά, σαν θαλασσινό αεράκι. Παίρνει από πάνω σου όλη τη σκόνη της κοσμικότητας και αφήνει τον ήλιο να λάμψει. Τον δικό σου ήλιο, το φως που κρύβεις, που κρύβουμε όλοι μας μέσα μας, τόσο βαθιά θαμμένο που πολλές φορές δεν θυμόμαστε καν ότι υπάρχει.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, που θα μπορούσε να το πει κανείς και ταξίδι αυτογνωσίας, αφού μέσα από τον Δημιουργό σου, θέλοντας και μη, αρχίζεις να μαθαίνεις σταδιακά και τον εαυτό σου. Αυτό που είσαι και αυτό που μπορείς να γίνεις. Αρκεί να το επιλέξεις. Όλα στη ζωή μας είναι θέμα επιλογής, από το τι θα φορέσουμε μέχρι το πώς θα βαδίσουμε στη ζωή. Μου δόθηκαν μέσα στα χρόνια ευκαιρίες πολλές που ήρθαν και έφυγαν. Πάντα έρχονται ευκαιρίες. Αυτή τη φορά επέλεξα να μην προσπεράσω. Πιστεύω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή της ζωής μου.

"Ο σημερινός κόσμος θα πάψει να υπάρχει, τα λόγια μου όμως ποτέ."

~ Κατά Ματθαίον 24:35