Επιστροφή

Σχεδόν σαν πίνακες του Τέρνερ οι εικόνες που μου χάρισε η επιστροφή. Σχεδόν σαν τέχνη. Είναι η τέχνη της βροχής, όχι η αισθητική (το εφέ της δηλαδή), αλλά η αρχιτεκτονική της τέχνη. Αυτή που θρυμματίζει και ξαναφτιάχνει από την αρχή με τα ίδια υλικά κάτι καινούργιο. Μια αλλιώτικη διάσταση, μια απαρχή, που, ενώ την ξέρεις - ή νομίζεις ότι την ξέρεις -, είναι σα να τη βλέπεις για πρώτη φορά, με άλλα μάτια και σε μια νέα εκδοχή. Σα να ζεις το όνειρο μέσα στο όνειρο. Όπως περίπου συμβαίνει και στο σενάριο της οσκαρικής ταινίας Inception που προβλήθηκε χτες το βράδυ στην τηλεόραση και την ξανάδα για πολλοστή φορά με αμείωτο ενδιαφέρον. Ή με άλλα μάτια.