Συγκομιδή θα πει υπομονή

Ετοιμάζονται... Καρποί που φουσκώνουν, από δέντρα που κάποια τους ξεκίνησαν από κουκούτσια που ασυναίσθητα πετάχτηκαν στο χώμα. Όπως η μουσμουλιά στην πίσω βεράντα που σηκώθηκε φυλλαράκι φυλλαράκι και τώρα, δεύτερη χρονιά στη σειρά, βρίθει από καρπούς. Ή από μικρούλικα χλωρά κλωναράκια σα μίσχοι λουλουδιών σε μικροσκοπικά γλαστράκια τρυφερά και εύθραυστα που σκιάζονταν ακόμα και με τη σκιά μας και τώρα χαρίζουν τη σκιά τους σε εμάς. 
Τα δεντράκια μας μεγαλώσανε. Πρώτη φορά θα κάνουμε συγκομιδή από όλα σχεδόν τα μωρά μας! Την αμυγδαλιά, την αχλαδιά, τη ροδιά, τη μηλιά... Για φαντάσου!
Πρώτη τον χορό άνοιξε, όπως ήταν αναμενόμενο, η μουσμουλιά. Από το ένα σαββατοκύριακο στο άλλο πνίγηκε στον καρπό! Τα κλαδάκια της έτοιμα να σπάσουν από το βάρος. Μπαμπάς και γιος ανέλαβαν δράση, μάζεψαν τα μοσχομυριστά μούσμουλα και τα πήραμε στην Αθήνα. Οι χυμώδεις καρποί της έσταζαν μέλι και γλύκα και, όσα δεν φαγώθηκαν επί τόπου, έγιναν μια πρώτης τάξεως μαρμελάδα για τα πρωινά στο σπίτι προτού να ξεκινήσει η μέρα.

Τη συνταγή για τη μαρμελάδα μούσμουλο την βρήκα εδώ. Εύκολη, με λίγα υλικά και πολύ νόστιμη. Μόνη παρέμβασή μου στη συνταγή, η μείωση της ζάχαρης κατά ένα τρίτο, καθότι τα μούσμουλα ήταν ώριμα και πολύ γλυκά από φυσικού τους.

Τα κουκούτσια φυλάχτηκαν για να γίνουν λικέρ.