Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα είχε ίσως εξελιχθεί ο χώρος των γραμμάτων και των τεχνών αν αυτή η ατέλειωτη στρατιά των αυτόχειρων καλλιτεχνών ανά τον κόσμο δεν είχαν αποφασίσει να βάλουν τόσο νωρίς τελεία στη ζωή τους...
28 Μαρτίου 1941: η Βιρτζίνια Γουλφ βάζει τέλος στη ζωή της
Written by logotexnis // 28/03/2014 // Επικαιρότητα // Comments Off
Σαν σήμερα, πριν από 73 χρόνια, η Βιρτζίνια Γουλφ έθεσε τέλος στη ζωή της, αφήνοντας το παρακάτω γράμμα στον σύζυγό της, Λέοναρντ.
"28 Μαρτίου 1941
"28 Μαρτίου 1941
Πολυαγαπημένε μου,
Νιώθω μέσα μου με σιγουριά πως και πάλι τρελαίνομαι. Νομίζω πως δε μπορούμε να υποστούμε άλλη μια από εκείνες τις τρομερές στιγμές. Κι αυτή τη φορά δεν θα συνέλθω. Αρχίζω ν’ ακούω φωνές και δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Έτσι, λοιπόν, θα κάνω αυτό που νομίζω είναι καλύτερο. Μου έδωσες τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία. Υπήρξες για μένα, με κάθε τρόπο, όσα μπορεί κανείς να υπάρξει. Δεν πιστεύω πως δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να ήταν πιο ευτυχισμένοι, μέχρι να έρθει τούτη η τρομερή ασθένεια. Δε μπορώ πλέον να το αντέξω. Ξέρω ότι σου καταστρέφω τη ζωή, ότι χωρίς εμένα θα μπορούσες να δουλέψεις. Και θα το κάνεις, το ξέρω. Βλέπεις, ούτε αυτό δε μπορώ να γράψω αξιοπρεπώς. Δε μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι χρωστώ την ευτυχία μου σε σένα. Υπήρξες απίστευτα υπομονετικός και καλός μαζί μου. Θέλω να το πω αυτό –όλοι το γνωρίζουν. Αν θα μπορούσε κάποιος να με έχει σώσει, αυτός είσαι εσύ. Φαίνεται πως τα πάντα μ’ έχουν εγκαταλείψει, εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου. Δε μπορώ να συνεχίζω να σου καταστρέφω τη ζωή.
Δεν πιστεύω πως δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει τόσο ευτυχείς, όσο εμείς οι δύο.
Β."
[Μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου]
6 σχόλια:
Πολύ σκληρή απόφαση αυτή!!
Θεέ μου! Πόση δύναμη αλλά και πόση απόγνωση.... Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση Εύα μου! Φιλιά!
θεέ μου, πόση κατάθλιψη!
εντελώς ψυχιατρική η γυναίκα. ήταν αναμενόμενη μια τέτοια απόφαση για τη βιρτζινια με τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε. πολύ σκληρός ο τρόπος που αποφάσισε να συναντήσει το θάνατο...
Δεν ξέρω να σου απαντήσω, κι εγώ έχω αναρωτηθεί.
Με γοητεύει και με συγκινεί η Βιρτζίνια σαν προσωπικότητα και σαν συγγραφέας.
Το "ένα δικό σου δωμάτιο" το έχω λατρέψει, την κα Νταλαγουέϊ, το Ορλάντο κι άλλα που δεν θυμάμαι τώρα.
Ξέρω μόνο πώς ευτυχώς που υπήρξαν έστω και για λιγοτερο από όσο θα θέλαμε.
Μακάρι να ήταν αλλοιώς και να μην έφευγαν έτσι, με τόσο πόνο.
Πάντοτε πίστευα και πιστεύω πως για τους προικισμένους ανθρώπους είναι βαρύ το τίμημα του τάλαντου που τους δόθηκε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Κυρίως όμως θέλω να σου γνωστοποιήσω την ιδιαίτερη αίσθηση που μου άφησε η ανάρτησή σου την Κυριακή. Με έβαλες σε άλλη σφαίρα... ίσως για λίγο σε εκείνην της επιρροής της Βιρτζίνια. Και σε ένα απρόβλεπτο κενό από τον χώρο εργασίας μου (5-7μμ.) με κρύο και βροχή περιπλανήθηκα στα όμορφα δρομάκια της πόλης μου και κατέληξα σε ένα βιβλιοπωλείο (αγορά 3 βιβλίων ύστερα από καιρό, κι επιστροφή στην συνέχειά μου... σε ευχαριστώ για αυτό το διάλειμμα.
Εσύ το προκάλεσες και ήθελα να το ξέρεις.
Καλό ξημέρωμα γλυκιά μου Εύα!
Είτε πρόκειται για την Γουλφ, είτε για την Πλαθ, την Κόουεν, τον Καρυωτάκη , τον Χέμινγουεϊ, ακόμα και η Πηνελόπη Δέλτα… όλοι ήταν ανήσυχα πνεύματα, έξω από συμβάσεις, οι λογισμοί τους δεν είχαν καμία σχέση με των άλλων , φλέρταραν με τον θάνατο με την ίδια άνεση όπως φλερτάρει κάποιος με την ζωή.
Ίσως αυτό να ήταν και το αντίτιμο που πλήρωσαν για την τέχνη που πιστά υπηρέτησαν… Το ίδιο θα έκαναν αν ζούσαν και σήμερα… νομίζω πως οι καταστάσεις, οι εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο θα τους ξεπερνούσαν και κάπου θα οδηγούνταν και πάλι στην αυτοχειρία. Δεν μπορώ να τους φανταστώ με διαφορετικό τρόπο σκέψης πέρα από αυτά που οι ίδιοι έχουν δώσει να διαβάσουμε.
Την Καλησπέρα μου Εύα,
καλή εβδομάδα σου εύχομαι :-)
Δημοσίευση σχολίου