θέρος ελληνικόν

Αν ήθελα να συνδέσω την Ελλάδα με μια εποχή, τότε αυτή το δίχως άλλο
θα ήταν το καλοκαίρι.
Ίσως κάτι να φταίει στην ετυμολογία της (Ελλά-δα> ελ=ηλ=ήλιος + δα=γα=γη)
που θα πει γη ενός ήλιου πύρινου και τόσο λαμπερού
που δεν αφήνει τίποτα να μείνει για πολύ μες στα σκοτάδια
η Ελλάδα των ανέμων και μιας απέραντης γαλάζιας θάλασσας
που σταθερά αδάμαστη μερώνει και θεριεύει κατά τα γούστα τα δικά της
σαν ηρωίδα υδάτινη θαρείς του Ευριπίδη
μα πάντα διάφανης σαν τις πιο άσπιλες κι αθώες συνειδήσεις.
Κομμάτι γης λιγοστό και κακοτράχαλο ριγμένο καταμεσίς μέσα στο πέλαγο
για να σφυρηλατεί τις νιες καρτερικές κι αγέρωχες σινάμα
κι αντρειωμένα τα όμορφα παλικάρια
που σαν πουν πως στίβουν με τα χέρια τους την πέτρα
της βγάνουν λάδι και καρπό ευλογημένο
και σαν κάνουν πως τη σμιλεύουν
πολιτισμό γεννάνε
να τον θαμάζει ο κόσμος όλος μες στους αιώνες.
Αν ήθελα να συνδέσω την Ελλάδα με έναν ποιητή, τότε αυτός το δίχως άλλο
θα ήταν ο Ελύτης.
Κι όπως θα έλεγε με τα δικά του λόγια:
..τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
και είδα και θαύμασα
και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα και ομοίωσή μου
ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος, είπε
και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις τον σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το' χεις Θεό
και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις πού ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη.
Αν ήθελα να μαντέψω ποια 'τανε τάχα η εποχή
που έγινε του ποιητή η μούσα για να γεννήσει το Άξιον Εστί του
θα' λεγα το δίχως άλλο πως τούτη η εποχή είναι το καλοκαίρι
μοναδικό, ανεπανάληπτο, μαγευτικό
το καλοκαίρι της Ελλάδας των θεών, των ποιητών, των μύθων.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Θα τα πούμε και πάλι από Σεπτέμβρη!