ενίοτε, για να τα βάζουμε και στο βάζο (μη γελάτε! :))
Είναι μεγάλη χαρά και ικανοποίηση να γεμίζει η κουζίνα από λαχανικά που έχεις φυτέψει μόνος σου. Ο σύζυγος δεν χορταίνει να τα καμαρώνει, αλλά κι εγώ δεν πηγαίνω πίσω. Πρώτα καμαρώνονται, ύστερα φωτογραφίζονται και τελευταία καταναλώνονται.
Φέτος τα πασχαλινά αυγά θα είναι από τις κότες μας, οι οποίες όλο τον χειμώνα δε σταμάτησαν μέρα να γεννάνε. Ούτε και θυμάμαι από πότε έχω να πάρω αγοραστό αυγό.
Και φυσικά, δεν ξεχνάμε τα λουλούδια που γεμίζουν κάθε τόσο τα βάζα, όπως οι ολόδροσες αρωματικές φρέζες που δίνουν ρεσιτάλ τούτον τον καιρό σκορπίζοντας απλόχερα χρώματα και αρώματα σε ολόκληρο το σπίτι. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε, ότι ο Θεός γελάει μέσα από τα λουλούδια. Ακόμα κι όταν δεν ανθοφορεί τίποτα, πηγαίνω στο δάσος και κόβω αγριολούλουδα, κλαδιά από ευκάλυπτο, πεύκο, σχίνο και κυπαρίσσι. Αισθάνομαι σαν κάτι να λείπει από το σπίτι όταν δεν υπάρχουν λουλούδια, γι' αυτό φροντίζω πάντα τα βάζα του να είναι γεμάτα.
Θέλαμε μια ζωή απλή και σεμνή μακριά από χλιδή και πολυτέλειες, με τα ζώα μας ελεύθερα στη φύση, με τον κήπο, το περιβόλι και τα ολάνθιστα παρτέρια, με τη λιτή και χαμηλότονη αυτή χροιά και ποιότητα που μόνο η ζωή στο χωριό και τη φύση μπορούν να χαρίσουν. Έτσι, αφού δεν γινόταν εκ των πραγμάτων να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να πάμε να μείνουμε στη φύση, αποφασίσαμε να φέρουμε τη φύση κοντά μας, κάνοντας ζωή μας το μεράκι μας. Ο σύζυγος έχει αναλάβει ως επί το πλείστον τη φροντίδα τους κι εγώ την μετέπειτα πορεία τους. Συχνά μας ρωτούν πώς τα έχουμε καταφέρει, πώς αποκτήσαμε τις γνώσεις για όλα αυτά. Τίποτα, το ένα έφερνε το άλλο. Αγαπούσαμε αυτό τον τρόπο ζωής, πιστεύαμε ότι μας εξέφραζε και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Όλα μαθαίνονταν σιγά σιγά στην πορεία, δια της εμπειρίας, ψάχνοντας, ρωτώντας και εφαρμόζοντας. Στην αρχή ξεκινήσαμε δοκιμαστικά με πέντε κότες και δυο μαρούλια. Τώρα έχουμε πρακτικά έναν ολόκληρο ζωολογικό κήπο και τα κηπευτικά μας οργιάζουν σε ποικιλία, ποσότητα και προπαντός ποιότητα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να παρθεί η απόφαση, από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους. Έτσι όμορφα κι απλά.
26 σχόλια:
Εύα μου, υπέροχες φωτογραφίες!
Μπράβο Ευα μου τα καταφέρατε και είναι πολύ ωραίο που απολαμβάνεται μια ζωή που σας εκφράζει και σας αντιπροσωπεύει.
Εμείς αν και έχουμε μεγάλο χωράφι γύρω απο το σπίτι μας, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με την γή, λόγω προβλημάτων με δισκοπάθειες κλπ.
Επίσης στη περιοχή μας δεν υπάρχει νερό και ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες που έρχεται πολύς κόσμος, γίνονται τακτικά διακοπές στην υδροδότηση. Ετσι τα αγοράζουμε όλα.
Πάλι μπράβο για τις προσπάθειές σας.
φιλιά
Εδω ειμαστε κι εμεις :) http://www.facebook.com/groups/218701108269641/
Τι όμορφα. Σίγουρα αυτά δε μπορείς να τα πραγματοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας, πόσο όμως τελικά έχουμε χάσει αυτή την επαφή με τη φύση (όσοι μένουμε στο κέντρο).
Μπράβο πάρα πολύ όμορφα.
Αυτό μαρτυρά δημιουργικούς ανθρώπους. Καλή συνέχεια!
συγχαρητήρια εύα!
αλλά, που μένεις και έχεις κότες;
Καλησπέρα
Ομολογώ πως δεν είχα σκεφτεί να βάλω κουνουπίδι στο βάζο, αλλά τώρα που το βλέπω μου αρέσει πολύ.
Καλοφάγωτα όλα τα λαχανικά σας και τα αυγουλάκια σας.
Φιλάκια!
Εύα μου το είδα κι αυτό! κουνουπίδι στο βάζο!
υπέροχο , πρωτότυπο , φανταστικό!! χαχαχα
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ όταν τα μαζεύω τα ζαρζαβατικά μου σε νερό τα βάζω
για λίγο μέχρι να φαγωθούν αλλά σε καμιά λεκάνη, καμία κατσαρόλα... την
επιλογή για βάζο δεν την είχα σκεφτεί!!
Φιλιά κοριτσάκι μου, υπέροχα όλα :))
Μπράβο,Εύα μου...Απέδειξες ότι όταν κάποιος θέλει δεν υπάρχει κάτι να τον εμποδίσει...Ο πατέρας μου είχε λαχανόκηπο και κότες στην...ταράτσα του σπιτιού μας...Και πάλι μπράβο...Να χαίρεστε τους καρπούς των κόπων σας...
Είναι ωραία στον παραδεισό σου!!!
Να είστε πάντα καλά εκεί.
Χα χα. Θυμήθηκα σκηνές πριν από μερικά χρόνια, στην Αθήνα, με τις κότες και τον κήπο μας. Όλοι μας νόμιζαν τρελούς... τώρα μπορεί να τον μεταφέραμε στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά ο κήπος παραμένει κήπος! Χαιρετισμούς από την μακρινή Αυστραλία.
ΥΓ Κουνουπίδι σε βάζο, ούτε εγώ είχα ξαναδεί. :Ρ
μπράβο Εύα! υπέροχες φωτογραφίες!
Ευχαριστήθηκα να καμαρώνω τις καλλιέργειες σας, τα φρέσκα αυγουλακια που κάποτε έτσι φρέσκα τα ρούφαγα, αφού πρώτα μου άνοιγαν 2 τρυπίτσες, άσε τα χτυπητά αυγά... αχ τι μου θύμησες, αχ!!! Χάρηκα ιδιαίτερα Εύα μου με τις αποφάσεις σας και εγώ αν ήμουν στην Ελλάδα και μπορούσα, αυτό θα είχα κάνει από χρόνια. Καλό και γλυκό Απρίλη, με άφθονες δημιουργίες!
@ linaaaap
Σ' ευχαριστώ πολύ, καλό σου απόγευμα!
@ maria
Είναι πράγματι μεγάλο πρόβλημα η έλλειψη νερού. Το αντιμετωπίζουμε στο εξοχικό, το οποίο συντηρείται το καημένο σχεδόν από μόνο του.
Καλό απόγευμα Μαρία μου!
@ VAD
Έχεις φτιάξει ολόκληρη κοινότητα, μπράβο Βασίλη! (υγ. Και να ξέρεις, οι πρωταπριλιάτικες τρικλοποδιές δεν περνάνε χαχα! :)))
Καλή συνέχεια!
@ Roadartist
Αρτίστα μου μη λες δεν γίνεται, γίνεται αρκεί να το θέλεις. Ο πεθερός μου φύτευε μαρούλια και κρεμμυδάκια στις γλάστρες του μπαλκονιού και ζούσε στην καρδιά της Αθήνας.
Καλό σου απόγευμα!
@ ria
Μένω στην Αθήνα :))
Καλό απόγευμα Ρία!
@ Ελένη Φλογερά
Είναι αυτό που λέμε ανακύκλωση: από τον μπαξέ στο βάζο, από το βάζο στην κατσαρόλα, από την κατσαρόλα στο πιάτο κι ότι περισσεύει πηγαίνει στις κότες για να φτιάξουν το καλύτερο οικολογικό λίπασμα για να καρπίσει ο μπαξές! :))
Φιλιά πολλά!
@ Levina Vil
Έχω να δηλώσω ότι το κουνουπίδι έκανε πολύ μεγαλύτερη θραύση από ότι οι φρέζες αχαχα! :))
Καλό σου απόγευμα, θενκς!
@ Όστρια
Και ο πεθερός μου το ίδιο, ίσως να έχει να κάνει και με τη γενιά ποιος ξέρει..
Σ' ευχαριστώ πολύ Όστριά μου, είσαι όμως η πρώτη διδάξασα, οι υπόλοιποι τσάτρα-πάτρα ακολουθούμε.
Πολλά φιλιά!
@ Teteel
Σ' ευχαριστώ πολύ Ελευθερία μου, τελικά τον παράδεισό μας τον φτιάχνουμε μόνοι μας, έτσι δεν είναι;
Πολλά φιλιά!
@ agrimio
Φαντάζομαι πως θα πρέπει να υπάρχει και μια μικρή δόση τρέλας για να επιχειρήσεις κάτι τέτοιο στην Αθήνα αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη. Χαίρομαι που μπόρεσες και τα μετέφερες, καλή συνέχεια!
@ karagiozaki
Σ' ευχαριστώ πολύ, καλό σου απόγευμα!
@ Evie
Όσο φρέσκα και να' ναι Εύη μου, ωμά δεν μπορώ να τα φάω με τίποτα! :))
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες αναμνήσεις που μοιράστηκες, να' σαι πάντα καλά!
Α, άλλη μια όμορφη ανάρτηση! Πόσο θα συμφωνήσω για τα λουλούδια! Και λυπάμαι πολύ που δεν έχω κήπο (έναν μικρούλη) ώστε να τον γεμίσω δέντρα, λουλούδια και λαχανικά. Να έχω τα δικά μου φυτά και να μην τα χρυσοπληρώνω στα ανθοπωλεία... Αχ και τ' αυγουλάκια για τα παιδιά...
Πάντως κι εμείς στο παρελθόν ήμασταν άσχετοι με τα φυτά και είχαμε ξεκάνει αρκετά. Αλλά αυτό όλο και αλλάζει. Νομίζω πως τα φυτά περίμεναν να ωριμάσουμε χαχα.
Καλό ΣΚ Εύα
@ Litsa Ch
Το έκλεισες με την πιο όμορφη σκέψη, ότι ίσως να μας περιμένουν αυτά να ωριμάσουμε. Ο σύζυγος έχει ήδη φτάσει, εγώ απέχω ακόμα πολύ χαχα :))
Καλό σου απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου