Οι αμυγδαλιές ανθίσαν και φέτος

Κάτι οι παγωνιές του βορρά κάτι οι βροχές του νότου, οι αμυγδαλιές άργησαν να μας ανθίσουν φέτος. Και εκεί που τις περίμενες Γενάρη, έφτασε Μάρτης για να ανοίξουν οι ροδόλευκοι ανθοί, μέσα στον μήνα που όλα είναι απλωμένα μπροστά ξεκάθαρα κάτω από έναν ήλιο δυνατό, αλλά όχι τόσο ακόμα που να σε τυφλώνει.

Και αν Γενάρης χωρίς ανθισμένη αμυγδαλιά γίνεται, Μάρτης χωρίς ..μάρτη δεν γίνεται! Λευκή και κόκκινη κλωστή πλέκονται παρέα για άλλη μια χρονιά να γίνουν βραχιολάκι να στολίσει χεράκια παιδικά να τα προστατέψει από το κάψιμο του μαρτιάτικου ήλιου. "Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ήλιος μην τη δει" λέγαν οι παλιοί, γιατί η μαυρίλα του ήλιου στο πρόσωπο σήμαινε ασχήμια, ειδικά για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε ολόλευκα σαν τα κρίνα της Παναγίας. Να σπρώξει ο χρόνος το μήνα ως την τελευταία του μέρα να βγει ο μάρτης από τους παιδικούς καρπούς, να ριχτεί απάνω στις τριανταφυλλιές, να τον πάρουν κατόπιν τα πουλιά, να το πάρουν τα χελιδόνια να χτίσουν τις φωλιές τους. Τα κορίτσια θα το αποθέσουν πάνω στους ροδανθούς για να πάρουν τα μάγουλά τους κάτι από το χρώμα τους και τα αγόρια θα το δέσουν στις  αναστάσιμες λαμπάδες για να καεί μαζί με αυτές το βράδυ της Λαμπρής, όπως ορίζει το έθιμο.

Πρώτη η αμυγδαλιά σέρνει τον χορό της ανθοφορίας και φέτος, όσο κι αν την καθυστέρησε ο καιρός. Ποτέ καμία άνοιξη δεν έχει χάσει τη σειρά της. Τα αγριολούλουδα ήδη λιάζονται νωχελικά κάτω από τον μαρτιάτικο ήλιο, οι βολβοί ξεμυτίζουν ανυπόμονα μέσα από τις γλάστρες, τα παρτέρια ανθίσανε στην πόλη κι εγώ χαμογελάω ασυναίσθητα με εκείνο το απλανές βλέμμα του ονειροπόλου που μόνο ετούτη η εποχή μπορεί να αποσπάσει.