Στο πάρκο με τη Νέλλη

Έχω την τύχη να ζω σε μια προνομιακή γωνιά της Αθήνας, δίπλα σε ένα καταπράσινο πευκόφυτο πάρκο μεγάλης φυσικής ομορφιάς που προσελκύει κόσμο από όλα τα μέρη της πόλης. Από την πλευρά της κρεβατοκάμαρας και του γραφείου τα κλαδιά των δέντρων φιλούν σχεδόν τα παράθυρα του σπιτιού κι όταν αυτά ανοίγουν μπαίνει πλούσιο το οξυγόνο ποτισμένο από το άρωμα του πεύκου και της ρετσίνας.

Χάρη σε αυτό το πάρκο η Νέλλη το σκυλάκι μου έχει βρει το πλέον ιδανικό περιβάλλον για τον καθημερινό της περίπατο. Με το που πω "πού θα πάμε τώρα;" την βλέπεις να πετάγεται σα να την έχει χτυπήσει ρεύμα ηλεκτρικό και με δυο πελώρια μάτια γεμάτα αδημονία και μια ουρά που κουνιέται ασταμάτητα πέρα δώθε από την προσμονή, περιμένει με λαχτάρα την λυτρωτική απάντηση: "Κάτω!"

Με το που περνάς την είσοδο ένα κύμα δροσιάς και καθαρού οξυγόνου εισβάλλει με ορμή από τα ρουθούνια κάνοντας τα πνευμόνια να φουσκώσουν από καθάρια μυρωμένη ατμόσφαιρα.

Ακούς τα ξεραμένα φύλλα από τους ευκάλυπτους και τις πευκοβελόνες που έχουν κάνει χαλί τέτοιον καιρό να σπάζουν στο κάθε σου βήμα, ενώ κελαηδίσματα από πουλιά όλων των ειδών, κοτσύφια, καρακάξες, περιστέρια, αηδόνια και πόσων άλλων που δεν τα αναγνωρίζω σιγοντάρουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που ελεύθερα ξεδιπλώνονται μέσα σε αυτόν τον μικρό παράδεισο στις παρυφές της πρωτεύουσας.

Η Νέλλη δείχνει να το ευχαριστιέται κάθε φορά. Όταν είμαστε μόνες μας την απελευθερώνω από το λουράκι της και αρχίζει τις εξερευνήσεις μετά μανίας.

Κάτι έχει εντοπίσει μέσα σε αυτόν τον θάμνο από σχίνα, σπουργίτια ήταν που πέταξαν πάνω στα κλαδιά των πεύκων παρατηρώντας τώρα τον "εισβολέα" από απόσταση ασφαλείας.

Κάποιες φορές το άλσος σφίζει από ζωή, όπως χτες όπου ο δήμος διοργάνωσε για δέκατη τέταρτη συνεχή χρονιά αγώνες δρόμου παιδιών και ενηλίκων. Το 2000 που πρωτοξεκίνησε ο θεσμός οι συμμετέχοντες ήταν 85 άτομα, στην χτεσινή διοργάνωση έφτασαν ... τους 1600!

Ο κόσμος είχε αρχίσει να συρρέει από νωρίς το πρωί περιμένοντας να ξεκινήσουν οι αγώνες. Κάποιοι είχαν αρχίσει ήδη την προθέρμανση, άλλοι επέλεξαν τη συντροφιά και τη συζήτηση με γνωστούς και φίλους μέχρι να έρθει η ώρα της εκκίνησης.

Τόσο κόσμο δεν είχαμε ξαναδεί στη γειτονιά μας, στο αγαπημένο μας πάρκο. Άνθρωποι από όλα τα μέρη της Ελλάδας και όλων των ηλικιών από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι ήρθαν να τιμήσουν με την παρουσία τους τόσο την διοργάνωση όσο και μια διαδρομή που πηγαίνει πίσω, βαθιά μέσα στον ρου της ιστορίας, όταν μια άλλη πομπή ακολουθούσε την ίδια διαδρομή στα πλαίσια των Παναθηναίων, τη σημαντικότερη εορτή των Αθηνών κατά την Αρχαιότητα, η οποία ξεκινούσε από την Ακρόπολη και μέσω της Ιεράς Οδού κατέληγε στον ιερό χώρο της Ελευσίνας.

 Μέρος αυτής της ιερής διαδρομής περνούσε και μέσα από το πάρκο. Υπάρχουν σημεία που φαίνονται μέχρι και σήμερα οι λειασμένες από τη χρήση πλάκες της αρχαίας οδού, ιδιαίτερα στο σημείο πριν φτάσεις στο ύψος του Σκαραμαγκά. Είναι συγκινητικό να βλέπεις την ίδια διαδρομή να παραμένει σε πλήρη χρήση μέχρι και τις μέρες μας...

Εδώ οι συμμετέχοντες της φετινής διοργάνωσης αγώνων δρόμου λίγες στιγμές πριν από την εκκίνηση.

Η διοργάνωση είχε και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, αφού όσοι επιθυμούσαν μπορούσαν να προσφέρουν διάφορα πράγματα, τρόφιμα, είδη ένδυσης κτλ. για τα παιδάκια του κέντρου παιδικής προστασίας 'Αναρρωτήριο Πεντέλης' παράρτημα του ιδρύματος ΜΗΤΕΡΑ. Έτοιμοι; Φύγαμε! Καλή επιτυχία!

Ο κόσμος δεν σταματούσε να χειροκροτεί και να βγάζει φωτογραφίες.

Με το μετάλιο πλέον κρεμασμένο στο λαιμό ο νεαρός αθλητής απολαμβάνει παιχνίδι και χαλάρωση με τους φίλους του στην παιδική χαρά του πάρκου.

Κάποιοι άλλοι προτίμησαν να πάρουν το κολατσιό τους κάνοντας πικ νικ κάτω από τον ίσκιο των δέντρων.

Πολλοί από τους συμμετέχοντες είχαν διαλέξει το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς για την προσέλευσή τους στον χώρο, ανάμεσά τους και παιδιά που έρχονταν κατά ομάδες με φίλους και συμμαθητές τους.

Κι άλλα ποδήλατα αραγμένα στην είσοδο περιμένουν τους ιδιοκτήτες τους για να ξαναπάρουν τον δρόμο της επιστροφής, απαλλάσσοντας προς μεγάλη ανακούφιση των κατοίκων της περιοχής τους συνορεύοντες δρόμους από τον υπέρογκο αριθμό αυτοκινήτων. Είναι κρίμα που ο δήμος, ενώ διαθέτει έναν τέτοιο χώρο που προσελκύει τόσον κόσμο κάθε τόσο, δεν έχει προβλέψει έναν χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα ώστε να μην επιβαρύνονται οι ήδη βεβαρημένες γειτονιές, αλλά και να μην ταλαιπωρούνται και οι επισκέπτες.

Η Νέλλη δεν χάρηκε καθόλου με αυτή την αναπάντεχη λαοθάλασσα που είχε εισβάλλει στο πάρκο της. Δεν έβλεπε την ώρα να φύγουν και να χαρεί και πάλι τη βόλτα της μακριά από κόσμο και φασαρία, όπως ακριβώς της αρέσει.

Δεν άργησε ωστόσο να της γίνει το χατήρι. Μέχρι το μεσημέρι που είχαν ολοκληρωθεί και οι απονομές και ο κόσμος άρχισε να παίρνει τον δρόμο της επιστροφής, το πάρκο είχε βρει και πάλι τους γνώριμους ήσυχους ρυθμούς του.