Περίθαλψη και ..περίθαλψη

Με τον Λύκο να συγκατοικεί μαζί μου τα τελευταία είκοσι και κάτι χρόνια, έχω φτάσει να ξέρω σχεδόν απ' έξω και ανακατωτά ό,τι έχει να κάνει με ιατρικές εξετάσεις, φάρμακα και κρατικά νοσοκομεία. Αυτό που δεν ήξερα μέχρι προχτές ήταν η πραγματική διάσταση της χαοτικής διαφοράς των τελευταίων σε σχέση με την ιδιωτική περίθαλψη που γνώριζα ως επί το πλείστον ως θεωρία.

Χάρη σε έναν εξάδελφο που εργάζεται ως γιατρός χειρουργός σε μια ιδιωτική κλινική των νοτίων προαστίων, τα πράγματα ήρθαν τελικά έτσι ώστε να κλείσω το τελευταίο μου τσεκ-απ εκεί. Και μια διαδικασία που σε φυσιολογικές συνθήκες δημοσίου θα έπαιρνε περίπου ένα δίμηνο για να ολοκληρωθεί, εκεί ολοκληρώθηκε μέσα σε ..δυόμισι ώρες! Μπήκα στην ώρα μου σε όλα μου τα ραντεβού, ήταν όλοι ενημερωμένοι για το ότι θα ερχόμουν, μου συμπεριφέρθηκαν ως άνθρωπο και ως ασθενή, μου μιλούσαν σταθερά με χαμόγελο, με ενημέρωναν για κάθε κίνηση με κάθε λεπτομέρεια χωρίς καν να τους το ζητήσω, με καθησύχαζαν στα διακαστικά κάποιων εξετάσεων που δεν είχα ξανακάνει και είχα μια αγωνία όσο να' ναι, και κάθε τόσο με ρωτούσαν αν ήμουν εντάξει, αν χρειαζόμουν τίποτα ή πονούσα ή οτιδήποτε προκειμένου να αισθανθώ άνετα και ασφαλής. Με το που ολοκλήρωσα τις επισκέψεις μου στα διάφορα τμήματα ενημερώθηκα πως όλα τα διαδικαστικά είχαν τακτοποιηθεί από εκείνους όση ώρα εγώ προχωρούσα με τις εξετάσεις μου και πως τα αποτελέσματα θα βρίσκονταν στο σπίτι μου εντός δύο ημερών, χωρίς εγώ να χρειάζεται να κουνήσω δαχτυλάκι!...

Να πω ότι καταϋποχρεώθηκα; Και λίγο θα είναι... Κάνοντας την αναπόφευκτη σύγκριση του Γολγοθά που καλούμαι να διανύσω κάθε φορά που έρχεται η εποχή του τσεκ απ μου, μιας περιπέτειας χρονοβόρας, ψυχοφθόρας και πολλές φορές ατελέσφορης λόγω ανεπάρκειας ή ανικανότητας του προσωπικού που υπάρχει διαθέσιμο, με την περιποίηση που δέχτηκα στην ιδιωτική κλινική, με όλους τους γιατρούς και τις γραμματείς των τμημάτων να σφάζονται στα πόδια μου για να με εξυπηρετήσουν, δεν μπορώ παρά να αισθανθώ ντροπή και θλίψη για το χάλι του σημερινού Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ένα σύστημα που αρέσκεται να ταλαιπωρεί τους ασθενείς του, να τους υποχρεώνει να τρέχουν εκείνοι, οι άρρωστοι (!) και για την τελευταία γραφειοκρατική διαδικασία περιμένοντας με τις ώρες στις ουρές για να εξυπηρετηθούν, ώσπου να φτάσει η σειρά τους να τους ξεπετάξουν κακείν κακώς οι υφιστάμενοι του μόνιμα απόντος γιατρού τους, μόνο για να πάνε στον επόμενο μπελά τους... Μπελάδες που όπως δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς, έχουν ξεχάσει πως πρόκειται για ασθενείς συνανθρώπους τους και λειτούργημά τους είναι να σκύψουν με αφοσίωση, υπομονή και επιμονή πάνω στο πρόβλημα της υγείας τους μέχρι να βρουν, ως θεράποντες γιατροί τους, μια λύση...