Rembrandt van Rijn, Το στήσιμο του Σταυρού (1632-3)

"Μέσα στον πλατύ και κοίλο χώρο, τον πλημμυρισμένο από σκοτάδι καταθλιπτικό, το διαγώνιο μοτίβο του Σταυρού με το άκαμπτο κι όλας κορμί, υψώνεται απότομα.

Σα μια φλόγα τινάζεται αναπάντεχα ψηλά και το ανελέητο φως της ξεσκεπάζει κάθε λεπτομέρεια του τραγικού του φορτίου.

Ενώ το πυκνό υποταγμένο πλήθος των θεατών χάνεται μες στη σκιά, η πλάγια φωτεινή πηγή μόλις που τονίζει μερικά από τα σημαντικότερα επεισόδια στην αφήγηση.

Σα μια συνέχεια του κύριου, διαγώνιου μοτίβου, το φως γλιστρά λοξά πάνω στην πανοπλία του στρατιώτη, δημιουργώντας ανταύγειες που θυμίζουν Βαν Ντάυκ και συγκεντρώνεται πάνω στο θεατή με τον γαλάζιο σκούφο.

Η έκθαμβη αυτή και αταίριαστη μορφή είναι μια αυτοπροσωπογραφία που ο καλλιτέχνης έχει παρεμβάλει στη σύνθεση. Το "υπομόχλιο" ολόκληρου σχεδόν του έργου διαγράφεται πάνω στο ουδέτερο, μονόχρωμο σχεδόν, φόντο των άλλων μορφών: είναι το θαυμάσιο μπλε χρώμα της φορεσιάς.

Αυτή η συγκεκριμένη παρουσία που αντιπροσωπεύει την πραγματική ζωή έρχεται σε αντίθεση με τους απρόσωπους αναστατωμένους παγωμένους και βουβούς ηθοποιούς στο υπόλοιπο Θείο Δράμα."

Παλαιά Πινακοθήκη Μονάχου (πηγή)

****

Μετά τον Γολγοθά, η Ανάσταση..  Καλό Πάσχα!