1.7.10

"Θεέ μου, θέλω να με κάνεις τηλεόραση."


Ἔκθεση ἀπὸ μαθητὴ τοῦ δημοτικοῦ μὲ θέμα: «Τὶ νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεό»

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση.
Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου.
Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο.
Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα.
Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω.
Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις.
Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ.
Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος.
Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ…
Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου.
Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα.
Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση.»

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει.
Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;»
Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου».
Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!»
Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: "Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας..."


perivleptos

10 σχόλια:

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Λέμε... λέμε... φταίει το σύστημα... και και... δίκιο έχοντας τις περισσότερες φορές, ΑΛΛΑ είμαστε κι εμείς ΌΜΩς....

Καλό σου μήνα, Ευαγγελία μου!

υ.γ.Ωραίο το χαστούκι του μικρού.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Αψυχα πράγματα κατέκλισαν την ψυχή μας κι αφήσαμε τον Ανθρωπο απ έξω !!
Πόσες στιγμές ζωής χάσαμε Θεέ μου κυνηγώντας την ύλη !!!
υπέροχο το θέμα σου !!!
Σ ευχαριστώ !!!
καλό μήνα !!!

VAD είπε...

όλο τη θαβουμε,αλλά ποτε΄δεν την κλεινουμε...

Καλο μήνα...

Unknown είπε...

θυμήθηκα ένα φίλο μου, τον Βασίλη ....πήγαμε στην γιορτή του.... και ενω θα έπρεπε να χαιρόμαστε με την χαρά του, εμείς στρωθήκαμε και βλέπαμε τηλεόραση.. Με μια αιφνιδιαστική κίνηση, ο Βασίλης, ανοίγει την μπαλκονόπορτα, αρπάζει την τηλεόραση και την πετάει απο το μπαλκόνι.... ΣΟΚ!!!! Ψυχρολουσία.... Πόσο λάθος ήμασταν...!!! και συνεχίζουμε τα ίδια λάθη....στα παιδιά μας, στο συντροφό μας, στους φίλους μας...
Καλή συνέχεια!!!

Talisker είπε...

ω τεμπορα ω μορε Εβανζελι μου!!!

θυμαμαι που στο γυμνασιο μας εβαζαν εκθεσεις για την τηλεοραση και τις συνεπειες καιμας εμοιαζαν αφορισμοι

κατι ηξεραν τοτε οι ακαδημαικοι αλλα επρεπε να περασει μια εικοσαετια για να νιωσουμε στο πετσι μας τις συνεπειες!!!

eva είπε...

@Καναρινένια μου, έτσι είναι, στα λόγια πάντα πρώτοι... Φιλιά!

@Δέσποινα, μέσα μας είναι και ο Άνθρωπος, απλώς τον έχουμε θαμμένο. Καλή σου μέρα!

@Vad, ναι, και την πληρώνουν αθώες ψυχούλες.. Καλή σου μέρα!

@Κώστα, μπράβο στον φίλο σου που απαγκιστρώθηκε από τη σαγήνη της, πολλοί το εύχονται, λίγοι το καταφέρνουν. Σ' ευχαριστώ για το ερέθισμα. Να' σαι καλά!

@Τάλι μου, ένας Κικέρων ήταν ό,τι έπρεπε! :-) Έχω γράψει κι εγώ τέτοιες εκθέσεις, αλλοίμονο στις νέες γενιές... Φ ι λ ι ά !!

Marios είπε...

Καλημέρα.
Πολλές φορές ερχομαι στο blog σου,διαβάζω και ακούω τις μουσικές σου επιλογές.
Είναι πραγματικά ενα διαφορετικό blog,υπέροχο κατά την αποψη μου.
Πάντα πίστευα οτι η τηλεόραση είναι αυτή που εχει κάνει την ζωή μας μοναχικη.
Οι περισσότεροι ανθρωποι την επιλέγουν ως ψυχαγωγία.
Εγώ πάλι οχι.Βλέπω αλλά επιλεκτικά.

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Με τούτη την ανάρτηση, γροθιά στο στομάχι,
Ν’ αφήσω εδώ την ελπίδα μου για περισσότερη προσωπική επαφή
Με τους ανθρώπους γύρω μας.
Εμείς, τα παιδιά, εμείς, οι άνθρωποι γύρω μας,
Κοντά, μαζί. Περισσότερο κοντά. Περισσότερο μαζί.
Μοιρασμένο κι όμορφο καλοκαίρι εύχομαι
Αγαπητή Ευαγγελία.

Roadartist είπε...

Τέλειο.. μα τι να πει κανείς;

eva είπε...

@Marie, ωραία, τώρα γίναμε δύο :-) Στην τηλεόραση αναφέρομαι, την έχω περιορίσει εδώ και χρόνια στα απολύτως απαραίτητα, πολλές φορές ούτε καν σε αυτά, και είμαι πανευτυχής.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, να περνάς όποτε θες!
Να' σαι καλά!

@Sταυρούλα, "περισσότερο κοντά, περισσότερο μαζί", ίσως το υλικό που ξεχνάμε να βάλουμε για να πετύχει η συνταγή της ευτυχίας.
Και δική μου ευχή, καλή σου μέρα!

@Roadartist, νομίζω ότι τα είπες όλα...
Φιλιά!