Εντάξει.
Θ’ αφήσω τον χρόνο να περάσει.
Στου χρόνου την άκρη για σε μπορώ να περιμένω
το κλωθογύρισμα της μοίρας πότε θα έρθει να προσμένω..
Σ’ αφήνω, αφού το θες, να περιπλανηθείς
στις άγριες θάλασσες του νου που έχεις για λημέρια
εκεί που οι άστεγες ψυχές ποτέ δεν γαληνεύουν
εκεί που δεν θα δεις αετούς με κάτασπρα να σμίγουν περιστέρια.
Σώμα κουφάρι που το’ φαγε της λήθης η αλμύρα
κατάρτια που μείνανε μισά και σύντροφοί σου γίνανε πιστοί
το πλήρωμα από καιρό φευγάτο και όλα τα πανιά σκισμένα
δυο κάβοι η μόνη σου ελπίδα, μόλις το σφύριγμα Σειρήνων ακουστεί.
Ξέμεινες πίσω κίβδηλα πλάσματα της μνήμης να υπομένεις
νύχτα και μέρα μοναχός… ποια μοίρα τάχα κυνηγάς και τι προσμένεις;…
Άσε με να’ ρθω εγώ σε σένα.
Των δελφινιών τους ήχους θα κάνω οδηγό
και με τον έρωτα μοναχικό σκαρί πύρινες πέτρες θα διασχίσω
πλανεύτρας μοίρας Συμπληγάδες μπροστά σε κύμα φθονερό
το ανάστημά μου ξανά απ’ την αρχή σαν σε γιορτή θα αναστήσω
αίμα ζεστό η ανθρώπινη ζωή
που σαν βορά στα άπληστα ρουθούνια του θα ορμάει
ένστικτα μαύρα σκοτεινά που από λήθαργο αιώνιο του ξυπνάει.
Κι αν ανταριάσει ο καιρός και γίγαντας θεόρατος σταθεί
με λύσσα και στυγνή ορμή μπροστά μου,
όσο κι αν φοβηθώ δεν θα λιγοψυχήσω,
μα σαν στρατιώτης σου πιστός
τη θάλασσά σου της σιωπής θα διασχίσω
με αυταπάρνηση και πίστη περισσή.
Άσε με να’ ρθω εγώ σε σένα.
Στην κόλαση θα κατεβώ του Δάντη να σε βρω
μαινόμενους Μινώταυρους για σε θα πολεμήσω
κι ανήλιαγους Λαβύρινθους σιωπής θα διασχίσω
μίτο ζωής στα δυο σου χέρια να αφήσω.
Κι όταν η δόλια η μοίρα μου σε σένα θα με φέρει
και μες στα δυο σου μάτια θα σώσω να κοιτάξω
το χέρι μου σφιχτά θα σε κρατήσει από το χέρι
και τη φτωχή και ματωμένη μου καρδιά
αμέσως στο λεπτό θα την προστάξω,
μέχρι να φτάσουμε σε μέρη ασφαλή και φωτεινά
πίσω της πόθοι μου σφοδροί να μην με πείσουν να κοιτάξω.
Ορφέας κι Ευρυδίκη μου μάθανε το μάθημα καλά.
Κι αν πλανερά παιχνίδια η φαντασία σου θελήσει να σου παίξει
και στα τυφλά τα μάτια σου φαντάσω ως οπτασία
καρδιά μου, μην ξεγελαστείς κι απ’ το θηκάρι σου σπαθί μη λευτερώσεις
θύελλες, άνεμοι σφοδροί και τρικυμίες
κι αν προσπαθήσουν της αγάπης το σκαρί να διαλύσουν
μάταια πως είναι όλα κι αν θελήσουν να σε πείσουν
και την ψυχή σου με ενοχές γεμίσουν κι ερινύες
μην τα αφήσεις, μάτια μου, να σε παραπλανήσουν.
Ομίχλη μην αφήσεις να καλύψει την καθάρια του έρωτα την όψη
και μην ξεγελαστείς στα μαύρα πως ντύθηκε η νύχτα να σε σώσει
μην την αφήσεις με μάγια μυστικά να σε προστάξει
και σε όρκους αιώνιας σιωπής ξανά να σε καταδικάσει.
Τη δύναμη βρες της φαντασίας τα παιχνίδια τρεις φορές ν’ απαρνηθείς
αν θες από του χρόνου τους ψεύτικους και θαλερούς ιστούς να λυτρωθείς.
Άσε με να’ ρθω εγώ σε σένα.
Κουρσάρος για σένα θα γενώ
μέσα στης λήθης τις αβύσσους για σε θα ταξιδέψω
και την χαμένη σου ψυχή θα’ ρθω για να κουρσέψω
πίσω ξανά σε σένα να σου την επιστρέψω
κι από του έρωτα το φως ας τυφλωθώ…
***
Αυτή η ποιητική παρένθεση είχε ως αφετηρία της την παρακίνηση της φίλης μου talisker, η οποία με προσκάλεσε σε ένα πολύ ιδιαίτερο και δύσκολο παιχνίδι, ένα παιχνίδι που τον λόγο δεν τον έχουμε εμείς, αλλά η "σκοτεινή" πλευρά μας.
Εμπνευστής ο πάντα απρόβλεπτος kryos, που μας έριξε στα βαθιά νερά της άλλης όψης του εαυτού μας, αυτής που προτιμά να ζει σε μέρη ανήλιαγα και σκοτεινά, και σπάνια βλέπει το φως της μέρας.
Ένα ταξίδι που πάντα θα κρύβει εκπλήξεις.
Θέλω να δω πολλούς να παίζουν αυτό το «παιχνίδι». Να ακούσω τη σκιά τους να μιλάει. Πρώτον και καλύτερο τον ίδιο τον εμπνευστή, kryo. Θέλω επίσης να διαβάσω τον κωνσταντίνο που πρόσφατα μας αποκάλυψε την ποιητική του πλευρά, την αγαπημένη και πάντα εκλεπτυσμένη σοφία στρέζου, την γλυκιά και σκοτεινή άνιμα, τον φιλόσοφο της παρέας karaflokotsifa, την πάντα γλυκιά και ρομαντική anastasia, την δροσερή ανασαιμιά, τον επαναστάτη βασίλη και τον αθεράπευτα εμπνευσμένο φίλο μου Νικόλα (ανεμοσκορπίσματα).
Θέλω να τους καλέσω όλους, krye, γίνεται;
Η πρόσκληση είναι λοιπόν ανοικτή για όσους τολμούν να αφεθούν!
42 σχόλια:
Η σκιά σου μίλησε!
Και δε μίλησε απλώς αλλά νοιώθω σα να αφέθηκε...να άδειασε από όσα την βάραιναν. 'Οταν οι σκιες μιλούν,υποκλίνομαι μπροστά τους γιατί είναι ο λόγος τους ο πιο αληθινός.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση.Την αποδέχομαι με χαρά.Απλά ίσως καθυστερήσω λίγο γιατί κάποιες υποχρεώσεις πιθανόν να με κρατήσουν μακρυά από το νετ για καμιά εβδομάδα.
Καλή σου μέρα!
Πολύ ωραίο παιχνίδι αυτό...Και τί δεν θα αίχε να πει η σκιά μας...Πράγματα που εμείς καν δεν υποπτευόμαστε, υποθέτω, ή που δεν θέλουμε να υποπτευθούμε πως υπάρχουν κλεισμένα μέσα στο σκοτάδι, μιας φευγαλέας κίνησης...
Οκ Ευαγγελία,δεκτή η πρόκληση,με άγγιξε το κείμενο,απλά θέλω λίγο χρόνο να "γεννήσω" κάτι εξ ίσου αληθινό και θα επανέλθω.
φιλιά προς το παρών
το ανάστημά μου ξανά απ’ την αρχή σαν σε γιορτή θα αναστήσω
αγέρωχη και περήφανη πάντα νάσαι!
πολύ δυνατή φράση.
τι όμορφη πλευρά σου έδειξες ευαγγελία μου!
τόσο λυρικό το ποίημα σου...
να γράφεις.
να γράφεις έτσι. αφέσου.
είναι διαμάντι πολύτιμο.
και το πιο ωράιο είναι η αγάπη για τον εαυτό σου.
κι ανήλιαγους Λαβύρινθους σιωπής θα διασχίσω
μίτο ζωής στα δυο σου χέρια να αφήσω.
αχ δεν ξέρω τι να πρωτοκρατήσω.
είναι γεμάτο εικόνες και συναισθήματα...
και με μια δύναμη μουσική.
είδα την μάχη, την λαχτάρα, την συμφιλίωση, το νόημα όλο.
μπράβο!
πάρα.πάρα πολύ μου άρεσε.
γράφε λέμε!
καλησπέρα!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Έτσι μπόρεσα να αποδώσω την προσωπική μου σκιά.
Καθόλου σε μια προσπάθεια ωραιοποίησης.
Παρά μόνο ίσως,σε μια προσπάθεια προσέγγισης,
των δυνατοτήτων μου.
Ο τίτλος είναι: 'ο θάνατος της σκιάς.'
Αν είχε η σκιά μιλιά θα αποζητούσε την ευτυχία,
πάνω από σύννεφα πέρα από ορίζοντες μακρινούς,
εκεί που η ανάσα παιγνιδίζει και αλαφρώνει την ψυχή.
Αν είχε η σκιά μιλιά θα αποζητούσε να ξετρυπώσει μέσα από μάτια φωτεινά,
να μετουσιωθεί σε αγάπη ,απ' αυτή που έχει σάρκα και οστά,
αλλά κι από την άλλη ,που απλά ξοδεύεται απλόχερα με μοναδικό σκοπό να επιστραφεί.
Αν είχε η σκιά μιλιά θα έλεγε μπορείς κι άλλο,
επίμονα και με πείσμα ,τους στόχους σου να κατακτήσεις,
με απώτερο σκοπό της ευτυχίας το λυτρωμό.
Αν είχε η σκιά μιλιά θα υμνούσε τον έρωτα με άλλα τραγούδια,
ύμνους λευτεριάς και πριβέ χορούς,
απ' αυτούς που σε εξυψώνουν πάνω απο τα αστέρια,
και σε γεμίζουν χρώματα και νοήματα ευκολονόητα,
δημιουργίας αγαθά απλόχερα,άκοπα και αβασάνιστα.
Αν είχε η σκιά μιλιά θα αποσκοπούσε να διαιωνιστεί,
όχι ως σκιά αλλά ως ήλιος,
να περάσει σε νέο αίμα και έτσι αξιωμένη,
να μην σκεφτεί ούτε για μια φορά,
πως ο θάνατος της δεν είχε σκοπό.
Καλό απόγευμα σε όλη την παρέα.
Τι να πει η σκιά;
Και η σκοτεινή πλευρά
Θα φρίξει
Είμαι βλέπεις λάτρης του
Πορτρέτου του Dorian Gray,…
Θα κάνω την απόπειρα….
Ο επιθετικός προσδιορισμός
Μου έδωσε και μια εξτρεμιστική ιδέα,…
Την καλησπέρα μου
Το κείμενο το δικό σου ξεχωριστό
Και σ’ ευχαριστώ για όλα
Καλησπέρα σας κυρία μου !!!
:)))))
Δηλ το δικό μου το φτωχό ποιηματάκι δεν μετράει ????
Και περιμένεις να γράψω κάτι τέτοιο σαν το δικό σου ??? αν είναι δυνατόν ...
Θα προσπαθήσω πάντως κάτι να κάνω ... και θα ξαναπεράσω φυσικά από εδώ γιατί τώρα είμαι βιαστικός ....
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα....φυσικά έπαιξες υπέροχα αλλά αυτά θα τα ξαναπούμε...θα έρθω να κοιτάξω καλύτερα την σκιά σου :))) αυτή που με κάλεσε :)
Φιλιά
Μένω άφωνη πραγματικά,
ποιο κομμάτι να πρώτο ξεχωρίσω.
Πως θα μπορούσα να συνεχίσω μετά από σένα...
Ξεκινώ να γράφω, θα το παλέψω.
Σ'ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση
Ευαγγελια!
ξερω πως ηταν δυσκολο
και ηξερα πως θα παιξεις δυνατα
-αν εποφασιζες να παιξεις!
Ευχαριστω που δεν με απογοητευσες
και με τιμησες με αυτη τη τοσο λυρικη και γεματη μικρες γωνιες αναζητησης συμμετοχη.
Εχεις βαλει τοσες πλουσιες λεξεις
και τοσο συναισθημα που το κανει συνθετο πολυμορφο και ιδιαιτερο..
-και ετσι θελω να σου δωσω ενα φιλι!!
ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ!!!
(Οι ριμες μια χαρα -σκρατς!):)
-σκρατς!
Για μια ακόμη φορά,δεν έχω λόγια.Μα και να είχα θα φάνταζαν τόσο φτωχά και ασήμαντα.Αρα επιλέγω τη σιωπή ως σχόλιο.Αυτή ίσως να σου πει όσα εγώ δε θα μπορέσω κι απλώς υποκλίνομαι στη γραφή σου
Θα παίξω.Όσο πιό σύντομα μπορώ...
Φιλιά πολλά
υ.γ.Σκοτεινή γιατί,καλέ;;;
ανασαιμιά, ελπίζω να της έφτασε γιατί θα αργήσει να ξαναμιλήσει. Τέτοια ταξίδια δεν είναι να γίνονται κάθε μέρα.
Χαίρομαι που θα ανταποκριθείς. Θα περιμένω!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα τόσο καλά σου λόγια.
Καλή σου μέρα :)
@artanis, δεν σου έστειλα πρόσκληση γιατί ξέρω ότι ανήκεις σ' αυτούς τους λίγους που τολμούν χωρίς παραίνεσεις. Άστην λοιπόν να μιλήσει. Θα περιμένω να σε διαβάσω!
Πολλά φιλιά
@maya, τι χαρά μου δίνεις! Να έρχονται τέτοια σχόλια από σένα και να μιλάς για συναίσθημα και λυρισμό και μουσική, όταν τα δικά σου κείμενα σφύζουν και από τα τρία κάθε φορά κι ακόμα περισσότερα... ακόμα κι όταν βρίζεις!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!! :))
Σου είπα ευχαριστώ;
Σ' ευχαριστώ!!!
Φιλιά πολλά
Σου' δωσα φιλιά;
Φιλιά σταυρωτά!!
"Αν είχε η σκιά μιλιά θα έλεγε μπορείς κι άλλο,
επίμονα και με πείσμα ,τους στόχους σου να κατακτήσεις,
με απώτερο σκοπό της ευτυχίας το λυτρωμό."
Αυτός νομίζω ότι είναι και ο λόγος που υπάρχει, να μας υπενθυμίζει αυτά που ξεχνάμε, κι όταν εμείς δεν ακούμε, να μας μαλώνει. Γιατί την σκοτώνεις; Εκεί θα είναι όσο είμαστε. Αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας.
Θα σου έλεγα, πάρτο όπως είναι το κείμενό σου και κάντο copy paste στο μπλογκ σου, να γίνει από μόνη της ανάρτηση. Εδώ μέσα θα καταχωνιαστεί στα σχόλια, και του αξίζει καλύτερη μοίρα. Είναι υπέροχο. Αλλά πάλι, δεν περίμενα και τίποτα λιγότερο!
Σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες τόσο όμορφα.
Καλημέρες :)
@βασίλη, στο Πορτραίτο, η σκιά δεχόταν ό,τι το φως δεν μπορούσε να αντέξει κι έτσι, χάθηκε η ισορροπία. Φως και σκιά είναι ισάξια σε δύναμη, γιατί έχουν την ίδια επίδραση πάνω μας, και έτσι νομίζω πως πρέπει να τα διατηρούμε.
Εξτρεμιστική ιδέα; Τι; Τι;; :)))
Καλά, θα περιμένω!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, να' σαι καλά :)
Καλή σου μέρα
ευαγγελία μου!
οκ.
τα καταφέραμε.
πού η μάγια? πού το παντζάρι?
:)))))
κοκκίνησα!
δεν έχω λόγο να πω για να πω.
είναι πανέμορφο το ποίημα σου.
καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@krye, το ποίημα ήταν πάρα πολύ όμορφο, όχι όμως αρκετά σκοτεινό. Θέλουμε σκοτεινιά σ' αυτό το παιχνίδι, όχι ημίφως!! :))
Δεν φταίω, εσύ τους έφτιαξες τους κανόνες, πρέπει να τους τηρήσεις!! :))
Πέρα από την πλάκα, όμως, οφείλω να σου πω ότι η ιδέα σου ήταν καταπληκτική. Το παιχνίδι, που δεν πρέπει να λέγεται παιχνίδι, απαιτεί να βουτήξεις στα μύχια της ψυχής σου και ό,τι βρεις εκεί μέσα να το φέρεις στην επιφάνεια, μια όχι και πολύ εύκολη διαδικασία, που δεν την κάνουμε συχνά.
Αυτό θέλω να δω και σε σένα. Τη βουτιά.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα κολακευτικά σου σχόλια, μια προσπάθεια ήταν, ήταν όμως αληθινή.
Πολλά φιλιά και καλημέρες :))
@anastasia, εγώ τι να πω μετά από αυτό το σχόλιο!
Ο καθένας ξεκινά από την δική του προσωπική αφετηρία. Μην σε φοβίζει το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι δευτερεύον. Κάθε αφετηρία επιφυλλάσει άλλη διαδρομή. Και τα δύο προσωπικά και ανεπανάληπτα και πάρα πολύ σημαντικά.
Θα περιμένω να σε διαβάσω :)
Γλυκιά καλημέρα :))
@Τάλι μου!
Είχες ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη και με είχες αγχώσει! Τόσο μεγάλο έμμετρο δεν είχα ξαναγράψει. Φαίνεται πως πίστευες περισσότερο από μένα στο ότι θα μπορούσα να το κάνω. Και μόνο η διαδικασία του να μπεις σε αυτό το τριπάκι, άσχετα από το αποτέλεσμα, νομίζω ότι τα άξιζε όλα. Σ' ευχαριστώ πολύ που μου έκανες την τιμή να με προσκαλέσεις. Από τα λίγα παιχνίδια που με βασάνισαν τόσο πολύ... κι εγώ το απολάμβανα πάραυτα!
Εγώ και η σκιά μου σε χαιρετούν!
Πολλά φιλιά, να' σαι καλά :))
@ανιμα, πολλές φορές με τη σιωπή μπορείς και λες περισσότερα από ότι με χίλιες λέξεις. Ευχαρίστησε τη σιωπή σου εκ μέρους μου!
Χαίρομαι πολύ που θα ανταποκριθείς. Θα περιμένω να σε διαβάσω με αγωνία.
Το υ.γ. σου θα απαντηθεί όταν θα παίξει η σκιά σου! Εγώ πάντως την έχω διακρίνει από πολύ νωρίτερα :)))
Καλή σου μέρα :)
@maya!
ok,
τα καταφέραμε!
Να βουτήξουμε και να αναδυθούμε, να βραχούμε χωρίς να πνιγούμε, να διανύσουμε και να φτάσουμε.
Όσο λιγότερα ψεύτικα λόγια, τόσα λιγότερα βαρύδια να μας τραβούν στον πάτο. Κι εσύ, πεταλουδένια μου, έχεις για σπίτι τον ουρανό!
Να' σαι πάντα καλά :)
Φιλιά πολλά :)
@κωνσταντίνε, με το απόσπασμα ξέχασα να γράψω το όνομά σου.
Με συγχωρείς!
Καλή σου μέρα :)
@σοφία στρέζου, δεν θα ήθελα ένα τέτοιο κείμενο να μείνει στην αφάνεια. Δεν πείραξα ούτε μια λέξη. Το παραθέτω όπως ακριβώς μου το έστειλες και μέσα από την καρδιά μου σου στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που μοιράστηκες, γι' αυτό που είσαι.
Συνήθως η σκιά μας είναι ακριβώς αυτό, ο εσωτερικός μας εαυτός και για να τον ακούσουμε, πρέπει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο από τη ζωή μας για να τον αφουγκραστούμε. Όχι μια δύσκολη διαδικασία. Θέλει στροφή προς τα μέσα. Κι εσύ το έκανες.
Να' σαι καλά κι εδώ θα είμαστε να τα λέμε. Εμείς, και οι σκιές μας.
Πολλά πολλά φιλιά :)
***
"Καλή μου Ευαγγελία καλημέρα.
Δεν γνωριζόμαστε σε προσωπικό επίπεδο. Αντιλαμβάνομαι πως μέσα από τον διάλογο που αρκετές φορές αναπτύξαμε, αρχίσαμε σιγά-σιγά να μαθαίνει η μία την άλλη. Πάντα στο πλαίσιο μιας πνευματικής αναγνώρισης. Είναι βέβαιο πως υπάρχει αλληλοεκτίμηση και σεβασμός για το είδος που υπηρετεί η κάθε μία ξεχωριστά και την παράπλευρη γνώση που προχωρά τη σκέψη σε άλλες διαδρομές έξω από στεγανά και στερεότυπα.
Δεν συνιθίζω να παίζω, ίσως επειδή μεγάλωσα ίσως...πολλά .Εκτιμώντας Σε θα προσπαθήσω να μιλήσω με την σκιά μου , κι αυτό μόνο για χάρη σου...
Οχι δηλαδή πως δεν μιλώ, αλλά να οι λέξεις, με την αυτοτέλειά τους καθορίζουν και το πως θα τις χρησιμοποιήσουμε.
Προτιμώ να ομιλώ με τον έσω εαυτό μου παρά με την σκιά. Μα μήπως και η σκιά δεν είμαι εγώ χωρίς το φως; Κομματιασμένη εγώ,κομματιασμένη κι σκιά μ' ακολουθεί εκεί στην ουσία των προθέσεων και των πράξεων. Μια πέτρα που κυλά από την κορυφή, για να φθάσει να γίνει άμμος στην ακτή. Ένας ήρεμος ποταμός ώσπου φθάνει στη θάλασσα. Με ταπεινό άγγιγμα των πραγμάτων έχοντας σύμμαχο την αυτοεπίγνωση ενός απλού ανθρώπου που διαρκώς διψάει για κάτι νέο.
Ανήκω σε μια μειοψηφία που δεν θα υπερασπίσει ποτέ κανείς, αλλά πάντα θα προτάσω το είναι μου για ότι εγώ θεωρώ σημαντικό και σπουδαίο. Για τα δύσκολα που ήρθαν χρωστώ απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα με δίδαξαν και για όσα έμαθα να εκτιμώ. Οδηγός μου ο έρωτας για κάτι νέο και ότι δηλαδή μπορεί να γοητεύσει και να συγκινήσει την πνευματική διάσταση, που εξιψώνει και επεκτίνει ορίζοντες. Δεν μ' απασχολεί η Ιθάκη, το ταξίδι είναι που με συναρπάζει.Είναι που αγαπώ την προέκταση σε πρόσωπα, σε αναγνώσεις, σε πίνακες, σε μουσικές, δηλαδή, όχι τα είδωλα αλλά τα οράματα που υψώνονται πέρα από αυτά. Μεγάλη η χαρά μου όταν συναντώ τις πνευματικές μου συγγένειες. Τότε είναι που λατρεύω τη σιωπή κι αρχίζω να συνομιλώ με άλλες σκιές. Με οδηγούν και τις οδηγώ με κατευθύνουν και τις κατευθύνω σε μονοπάτια άλλα, εκεί που σκέψη αναρριχάται βράχο το βράχο κορυφή την κορυφή για να κατακτήσει και να κατακτηθεί από άλλες υψηλότερες, μα πάντα αγναντεύοντας τις πλαγιές που κρύβουν τόση ομορφιά.
Δεν γνωρίζω αν αυτό το κείμενο ανταποκρίνετια στο ζητούμενο του παιχνιδιού που μου ζήτησες. Μικρές αποκαλύψεις που ήθελα να σου δώσω για να γνωρίσεις τη Σοφία Στρέζου.
Το κείμενο είναι στη διάθεσή σου και μπορείς να το διαχειριστείς όπως εσύ νομίζεις.
Σ' ευχαριστώ."
Όχι μια εύκολη διαδικασία, εννοούσα. Ο δαίμονας του τυπογραφείου...
Καλημέρα κι από εδώ καλή μου φίλη.
Απρόσμενα με ξάφνιασες. Ας είναι . Είναι που περίμενα απάντηση στο πρωινό μου mail. Ξέρεις να μοιράζεσαι κι αυτό το εκτιμώ βαθύτατα. Σ' ευχαριστώ που άνοιξες μια αγκαλιά και μ' έβαλες μέσα μαζί και τις αγωνίες μου και την σιωπηλή ηχώ μου. Επίτρεψέ μου να αναγνωρίζω σε Σένα την αριστοκρατία του πνεύματος. Μεγάλη η τιμή για μένα που σε γνωρίζω. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή μας πέρα από τις εκλεκτικές μας επιλογές.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για ότι μαζί μου μοιράστηκες...και για εκείνα τα άλλα που θάρθουν.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια Ευαγγελία και για την πρόσκληση,
είσαι άψογη οικοδέσποινα :)
Θα το κρατήσω αυτό που σου έγραψα αλλά είναι λιγάκι αδρή,
πέρνα απ το blog μου όποτε μπορέσεις να διαβάσεις κάτι που το θεωρώ ανθός της αγάπης.
Καλό μεσημέρι
Μη νομίσεις πως δεν διάβασα το κείμενό σου. Ιδιαίτερη η γραφή σου, γεμάτη εικόνες και συναισθήματα. Τολμώ να πω πως αναγνωρίζω μια εκλεκτική συγγένεια με τον Σεφέρη.Πρόσεξέ το είμαι σίγουρη πως θα το δεις. Κυρίως στις λέξεις και στα νοήματα της πρώτης στροφής. Το υπόλοιπο πολύ καλό δείγμα συμβολικής ποίησης. Χαίρομαι που σε βλέπω σ' ένα τόσο δύσκολο είδος.
Καλό βράδυ
Τα ποιήματα που επιλέγεις με αφήνουν άφωνη.Μου άρεσε πολύ η ποιητική παράθεση που επέλεξες,αλλά θέλω να θέσω το ερώτημα αν όντως σε αντιπροσωπεύει...?!
@σοφία, ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να τιμήσω τον χρόνο και την προσπάθεια που ξοδεύτηκαν.
Για αριστοκράτισσα όμως... μάλλον δεν θα το' λεγα. Μάλλον θα έλεγα ότι δεν θα μπορούσα να απέχω περισσότερο από την αριστοκρατία. Περισσότερο με στρατιωτάκι θα έλεγα πως μοιάζω, που' χει σκυμμένο το κεφάλι στην υπηρεσία του, και που κάπου κάπου στηλώνει τα μάτια στον ουρανό για να δει την αγαπημένη του Κασσιόπη. Για λίγο. Όσο κρατάει ένα όνειρο...
Όπως και να' χει, σ' ευχαριστώ πολύ.
@κωνσταντίνε, μα, ούτε ένα νεραντζάκι δεν σε τράταρα! Ούτε ένα υποβρύχιο, έστω! Απαράδεκτη είμαι! :))
Αύριο το πρωί θα περάσω, γιατί τώρα δεν βλέπω μπροστά μου από την κούραση και θέλω να είμαι ξεκούραστη όταν σε διαβάζω.
Καλό σου βράδυ, να' σαι καλά :)
Βρε, @Σοφία, τον Σεφέρη τον κακομοίρη δεν τον λυπάσαι; Σβούρες θα κάνει στον τάφο του!
Τι είναι αυτά που μου λες σήμερα; Θα με τρελάνεις!
Πειράματα είναι όλα αυτά. Καμία σχέση με ποίηση. Απλά, ένα κομμάτι ψυχής κατέθεσα. Αυτό είναι όλο. Και βρήκε στον συμβολισμό την διέξοδο που της ταίριαζε περισσότερο.
Φιλιά :)
@amazone, μα, δεν θα το έγραφα διαφορετικά, αν δεν με αντιπροσώπευε 100%. Τίποτα δεν γράφω που να μη με αντιπροσωπεύει 100%. Διαφορετικά... ποιος ο λόγος να το γράψω!
Χαίρομαι πάντως που σου άρεσε τόσο. Η σκιά μου κι εγώ σ' ευχαριστούν πολύ :)
Καλό βράδυ
Ευαγγελία μου καλημέρα.
Φοβάμαι πως με παρεξήγησες. Αυτό που εννοούσα είναι πως διέκρινα μια αφετηρία, ένα εφαλτήριο πάνω στην ποίηση του Σεφέρη τίποτε περισσότερο. Όσο για την αριστοκρατία του πνεύματος, για μένα τουλάχιστον, περικλείει τους ανθρώπους εκείνους, που αχολούνται με μια σειρά πνευματικών αναζητήσεων και προχωρούν δια βίου.
Άλλωστε όπως σου μίλησα υπάρχει η αυτοτέλεια των λέξεων και ο καθένας τις διαχειρίζεται όπως ακριβώς τις αισθάνεται. Ενσυναίσθηση τα πάντα καλή μου.
Και οι σκέψεις όταν ακουμπούν σε ποιητικό σχήμα είναι ποίηση.Δεν κατάλαβα δηλαδή ποιός είναι εκείνος που δίνει ακριβώς τον ορισμό ότι αυτό είναι ποίηση και το άλλο δεν είναι.Το βέβαιο είναι πως ο καθένας την ψυχή του καταθέτει ανεξάρτητα από σχήματα και εικόνες. Όταν αυτά βρούν επαρκείς αναγνώστες για ν' ακουμπίσουν κι άλλοι, χαίρεται. Όχι για να ικανοποιήσει την προσωπική του ματαιδοξία, αλλά για να ξορκίσει προπάντων την μοναξιά του.
Όμορφη μέρα να έχεις.
@σοφία μου, πάντα οι φιλοφρονήσεις με κάνουν και νιώθω αμηχανία. Δεν σε παρεξήγησα, καλή μου. Σε πολλά από τα κείμενα που διαβάζουμε, τα καθημερινά και τα ανώνυμα, μας έρχονται συνειρμοί με άλλα, σημαντικά και αθάνατα, που έγραψαν γίγαντες του πνεύματος, και καταλαβαίνω τι μου λες, απλώς, η σύγκριση ήταν λίγο απρόσμενη και τα μεγέθη, με τέτοια ονόματα, δυσανάλογα..
Δυστυχώς, έχουμε φτάσει να ζούμε σε μια εποχή που έχουν ήδη ειπωθεί όλα. Μια επανάληψη κάνουμε, από έννοιες, ιδέες, συναισθήματα, που όμως έχουν περάσει μέσα από το προσωπικό φίλτρο ζωής και έμπνευσης του καθενός. Ίσως αυτό και να κάνει τελικά τη διαφορά και να κάνει το κάθε γραπτό ξεχωριστό.
Για να ξορκίσει λες, τη μοναξιά; Μπορεί. Μπορεί και για να σπρώχνει το πνεύμα μας ένα βήμα παραπέρα, επειδή ποτέ δεν του φτάνει το κομμάτι ουρανού που μπορεί να δει από εκεί που βρίσκεται και συνεχώς τεντώνεται ζητώντας ανυπόμονα να δει λίγο παραπάνω. Ή και να είναι ο μόνος τρόπος για να αποβάλλουμε κάτι από το περιττό βάρος που κουβαλάμε μέσα μας. Το βάρος των απωθημένων, των προδωμένων ονείρων, των απογοητεύσεων, των ενοχών, των μυστικών και τόσων άλλων αλυσίδων που μας δυσκολεύουν την ανάβαση, το πέταγμα.
Ποιος ξέρει... Ίσως τίποτα από αυτά. Ίσως όλα αυτά μαζί...
Είναι ποίηση; Από την ετυμολογία της λέξης, προφανώς είναι αφού ποιείς εικόνες και συναισθήματα. Αλλά πάλι, κάθε αληθινή μορφή τέχνης αυτό δεν κάνει τελικά; Πότε ξέρεις όμως ότι έχεις φτάσει εκεί; Στην αληθινή μορφή της τέχνης; Το θεωρώ αλλαζονία να λες ότι έχεις φτάσει. Το θεωρώ επίσης και καταστροφικό για την έμπνευση, γιατί τη στιγμή που πιστέψεις ότι έχεις φτάσει, είναι η στιγμή που σταματά η αναζήτηση και κατά συνέπεια η εξέλιξη κι έτσι χάνεις κάτι από τον υπόλοιπο ουρανό που δεν σου έχει αποκαλυφτεί ακόμα.
Ε, δεν είναι κρίμα; :))
Πολλά φιλιά :)
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ένας είναι ο δρόμος, πολυπερπατημένος από σημαντικούς ανθρώπους.Εμείς τώρα αρχίζουμε να μαθαίνουμε τα πρώτα μας βήματα. Καλημέρα
Καλημέρα Ευαγγελία μου !!!
Έχω διαβάσει 5 φορές το αριστούργημα που έφτιαξες και κάθε φορά μου αρέσει και περισσότερο....χαίρομαι που γεννήθηκε εξαιτίας μου....το κλέβω λοιπόν και το βάζω στα αρχεία μου μέσα στον πολύτιμο χρυσό φάκελο (έχει κι άλλες συμμετοχές εκεί ).
Θέλω να σ ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά για την ανταπόκριση αλλά και για το ότι έκανες το όμορφο blog σου σταυροδρόμι για άλλες υπέροχες συμμετοχές που είχα την τύχη να διαβάσω .... να καταχραστώ την φιλοξενία σου και να ευχαριστήσω από εδώ και όλους όσους συμμετείχαν είτε με αναρτήσεις είτε με σχόλια σ ένα "παιχνίδι" που ξεκίνησε από δικές μου σκέψεις.
Όσο για το δικό μου "σκοτεινό" κείμενο" θέλω να μου δώσεις λίγο χρόνο ... θα παίξω σε καινούρια ανάρτηση στο προσεχές μέλλον γιατί ήδη έχω γράψει 10 σελίδες εκεί και το έχω βαρύνει πολύ :))είμαι σίγουρος ότι με καταλαβαίνεις και δεν προσπαθώ μ αυτόν τον τρόπο να την σκαπουλάρω :)
Να σου ευχηθώ ένα πανέμορφο απόγευμα για σένα και τους δικούς σου ανθρώπους με πολλά χαμόγελα !!!
Ευχαριστώ και πάλι !!!
Φιλιά
@σοφία, όλα θέμα μνήμης είναι.
Να' σαι καλά.
Καλή σου μέρα :)
@Ηλία μου, χάρηκα πολύ που σου "μίλησε" η μιλιά της σκιάς μου. Η αλήθεια είναι ότι στριφογυρνούσε στο μυαλό μου ως σκέψη αρκετό καιρό νωρίτερα, χωρίς να τολμώ να βάλω κάτι στο χαρτί. Με αυτή την πρόσκληση πήρα την απόφαση να το κάνω. Από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει, και όχι επειδή είσαι εσύ μπροστά! Ήταν πολύ δύσκολο και πάρα πολύ εμπνευσμένο.
Δώσε στη σκιά σου όσο χρόνο χρειάζεται. Δεν θα σε πίεζα να συμμετάσχεις κι εσύ αν δεν πίστευα ότι έχει πολλά να πει. Μη την καταπιέσεις, άστην, όπως λέω και στο ποίημά μου, να έρθει εκείνη σε σένα. Δεν υπάρχει βιάση.
Το μπλογκ μου έγινε σταυροδρόμι επειδή οι ίδιοι οι συμμετάσχοντες το θέλησαν. Βλέπεις λοιπόν, πόσες σκιές αδημονούν να μιλήσουν, φτάνει να τους δώσεις την ευκαιρία! Και την ευκαιρία τους την έδωσες εσύ.
Να' σαι καλά, καλέ μου φίλε, να' χουμε πάντα τέτοια σταυροδρόμια να συναντιώμαστε :)
Καλή σου μέρα :)
Από τα πιο όμορφα κείμενα-ποιήματα σου.
Δυνατο σαν κι εσενα....και δεν είναι λόγια σκιας τα όσα γράφεις. Κρύβουν πολλή δύναμη και φως!
Καλή συνέχεια!
@melian, τι όμορφο σχόλιο μου άφησες!... και πόσο θα' θελα να ισχύουν... έστω και τα μισά... έστω και ένα...
Καλημέρα, συννεφένια μου :)
Η σκια σου μεσα απο την ποιηση.
Πολυ ομορφο Ευαγγελια μου.Ο Kryos τελικα μπορεσε κι εκανε με την προσκληση του πολλους φιλους να εκφραστουν.Ειναι πολυ ωραιο αυτο οταν γινεται μεσα απο τα μπλογκ αλλα κι οπουδηποτε αλλού βέβαια.
Παντα μου αρεζαν οι ανθρωποι που δημιουργούσαν ερείσματα εκφρασης στους αλλους αλλα το ιδιο μου αρεσουν κι οι ανθρωποι που ανταποκρινονται με τον δικο τους φυσικα, τροπο.
Παρα πολυ ωραιο ειναι αυτο που διαβασα.
καλη σου μερα
@faraona μου γλυκιά, τα ταξίδια που προσφέρουν τις μεγαλύτερες συγκινήσεις δεν ακολουθούν ευθείες. Ούτε και σου χαρίζονται. Πρέπει να ματώσεις για να φτάσεις και ο kryos το ξέρει καλά. Νομίζω όμως ότι αξίζει τελικά τον κόπο.
Η σκιά σου έχει πρόσκληση. Θα της την δώσεις;
Καλό σ/κ :)
Δημοσίευση σχολίου