Η Φωλιά του Πουλιού χωρητικότητας 91.000 θεατών έδωσε το σύνθημα έναρξης των 29ων Ολυμπιακών Αγώνων σήμερα, στις 8/8/2008 και ώρα 8 το απόγευμα, ώρα Πεκίνου, συνδυασμός προσεκτικά επιλεγμένος, αφού ο αριθμός 8 στην κινέζικη κουλτούρα συμβολίζει τη γονιμότητα και την ευδαιμονία. Χιλιάδες εθελοντές, αμέτρητα κοστούμια, άπειρα βεγγαλικά, προϋπολογισμοί εκατομμυρίων δολλαρίων, κι όμως... αν μ’ έβαζες να ψηφίσω, εγώ Αθήνα 2004 θα ψήφιζα.
Πέρα από το ότι πολλά ευρήματα του σκηνοθέτη τους Ζανγκ Γιμού ήταν παρμένα από τη δική μας τελετή του 2004 (οι τυμπανιστές, τα ιπτάμενα ξωτικά και ο γυμναστής που άναψε τον βωμό θύμισαν τον δικό μας θεό Έρωτα, ο κομήτης, το υγρό στοιχείο, όλα δεύτερες αναφορές), πέρα όμως από αυτά είχα την αίσθηση πως έλειπε κάτι σημαντικό, κάτι που θα έκανε τη διαφορά αν δεν έλειπε. Σα να παραήταν ορθολογικά στημένο και μεγαλειώδες και πειθαρχημένο. Τόσο ορθολογικό και πειθαρχημένο, που σα να έλειπε το συναίσθημα και τόσο μεγαλειώδες που σα να έλειπε το ανθρώπινο μέτρο. Αυτά έλειπαν. Ήταν μία τελετή με εκατομμύρια λαμπιόνια και βεγγαλικά, με λέιζερ και τεχνολογικά τερτίπια που όμως μου άφησε την εντύπωση πως είχε χάσει την αίσθηση του μέτρου. Ακόμα και η διάρκειά της αυτό μαρτυρούσε. 
Στους δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες, το μέτρο ήταν πάντοτε το απόλυτο ζητούμενο. Όλα όσα καθόριζαν τη ζωή και τη δράση του αρχαίου Έλληνα όφειλαν να ανταποκρίνονται σ’ αυτή την αξία: στο παν μέτρον άριστον. Αυτό τους καθόριζε, αυτό υιοθετούσαν στα σπίτια τους, στη θρησκεία τους, στη δημόσια και ιδιωτική ζωή τους, αυτό υπηρετούσαν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε, οι αξίες που πρέσβευαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν σεβαστές και τιμούνταν από όλους ανεξαιρέτως. Σήμερα, την ίδια στιγμή που ανάβει η φλόγα που συμβολίζει την ειρήνη, τη συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη, η ίδια η διοργανώτρια χώρα εξακολουθεί να καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα και χώρες όπως η Ρωσία και η Γεωργία κηρύσσουν τον πόλεμο μεταξύ τους! Λες και σαμποτάρουν την ιδέα του Ολυμπισμού! Χάθηκε να ξεκινούσαν μετά τις 24 Αυγούστου, δηλαδή; Ή χτες; Δεν ξέρουν τι θα πει εκεχειρία; Τέλος πάντων...Οι δικοί μας Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, μπορούν να περηφανευτούν ότι είχαν καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε η Κίνα, παρά την δαπανηρή, χρονοβόρα και εξαντλητική ως φαίνεται προετοιμασία της. Ο ολυμπιακός βωμός έσκυψε προς τον Έλληνα ολυμπιονίκη Νίκο Κακλαμανάκη, που την άναψε μ’ ένα άπλωμα του χεριού του. Η τεχνολογία δηλαδή υποκλίθηκε στον άνθρωπο. Ανθρώπινο μέτρο. Το ίδιο έγινε και στην τελετή λήξης, με το κορίτσι που την έσβησε μ’ ένα φύσημα που ταξίδεψε μέσα από την παλάμη του χεριού του. Πάλι το ανθρώπινο μέτρο. Άντρας – Γυναίκα – Έρωτας – Γένεση – Δημιουργία : Ανθρώπινο μέτρο. Όλες οι φάσεις του πολιτισμού μέσα από την τέχνη του Έλληνα: Ανθρώπινο μέτρο. Όλα είχαν ως σημείο αναφοράς το ανθρώπινο μέτρο. Θέαμα εντυπωσιακό και συνάμα σεμνό, φαντασμαγορικό και συνάμα δωρικό. Όπως συνέβαινε και πριν από 2.000 χρόνια. ΄Οπως οφείλει να είναι και σήμερα. Όλα καλούνταν να ανταποκριθούν στην δική μας καθαρά ελληνική αξία, εκείνης του ανθρώπινου μέτρου, και η δική μας τελετή, με τη λιτότητα και τη σεμνότητά της, σε αντίθεση από αυτό που παρακολούθησα απόψε, πιστεύω πως το κατάφερε.
15 σχόλια:
Πολυ σωστη αυτη η συγκριση του αμετρου εντυπωσιασμου του Πεκινου,και μεσα στα πλαισια του φαντασμαγορικου η 'λιτη' και 'απεριττη΄ιστορια της Ελλαδος.Μια τετοια ιστορια πως να την παρουσιασεις χωρις υπερβολες.Κι'ομως τα καταφεραμε.Παρ'οτι οι Κινεζοι εχουν βαθεια ιστορια και δικη τους κουλτουρα,εν τουτοις δεν μπορεσαν να πεισουν τουλαχιστον τους Ελληνες οτι κατι διαχρονικο και πανανθρωπινο εχουν να επιδειξουν.Τα παντα ειναι και μιλουν Ελληνικα ,οσο και να βγαζουν σπυρια καποιοι που χρονια προσπαθουν να μας υποβαθμισουν.
Μμμμ μέτρο εμείς;
Να σου θυμίσω πόσα δισεκατομμύρια χαλάσαμε δυσανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες μας και πόσα από αυτά πήγαν σε επενδύσεις "ασφάλειας" μόνο και μόνο για να έρθουν τα Αμερικανάκια στους ολυμπιακούς;
Και όλα αυτά για να διοργανώσουμε κάτι το οποίο γεννήσαμε αλλά πλέον δεν έχουμε την κουλτούρα για να ανταποκριθούμε πραγματικά σε αυτό;
Να θυμίσω ότι μέχρι τα τελευταία εικοσιτετράωρα γίνονταν ακόμα εργασίες, να θυμίσω εκείνο το απίστευτο καραγκιοζιλίκι με τους Θάνου-Κεντέρη, το μνημειώδες της γυναικείας σφυροβολίας στην Αρχαία Ολυμπία όπου η χρυσή ολυμπιονίκης ήταν ντοπέ;
Μπορώ να γράφω πολλά για αυτή την ιστορία..
Η αλήθεια είναι ότι η τελετή έναρξης του Πεκίνου είχε πολλά κοινά στοιχεία σε θέματα υποδομής με τη δική μας αλλά να μην ξεχνάμε ότι η κουλτούρα τους είναι τόσο πολύχρωμη που φυσικά θα έβγαινε και στη τελετή. "Όλα είναι ένα" θέλησαν να πουν - "όλα είναι σόου" να παραφράσω..
Καλή σου μέρα Ευαγγελία :)
respect.
:)&
είπες απολύτως ό,τι αισθάνθηκα και σκεφτόμουν.
για κάποον λόγο
δεν μπορούσα να καταλάβω
γιατί δεν με συνεπήρε.
κρατάω δυό λέξεις
πειθαρχημένο
ανθρώπινα δικαιώματα
απλά δεν μπόρεσα να δεχτώ
τον κρύο υπολογισμό
το τέλειο χωρίς συναίσθημα.
με κάλυψες απολύτως!
πάρα πολύ καλό κείμενο.
μπράβο ευαγγελία μου, πραγματικά.
θα το κάνω λινκ.
καλημέρα
(αχ νοιώθω καλύτερα που τάπες!)
χχχχχχχχχχχχχχχχ
@ανώνυμε, φαντάζομαι πως την καλύτερη δουλειά στην απαξίωση της διαχρονικής προσφοράς μας στον παγκόσμιο πολιτισμό την κάνουμε δυστυχώς εμείς οι ίδιοι. Δεν χρειαζόμαστε βοήθεια σ' αυτό, τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνοι μας!
Σ' ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου.
Τι είπαμε, @mistirie φίλε μου; Δεν είπαμε όχι γκρίνιες;
Εννοείται πως θα υπάρχουν σκάνδαλα παντού και πάντα. Σάμπως και ο Αλκιβιάδης όταν πήγε να συμμετάσχει στις αρματοδρομίες με 3-4 άρματα (οι ιδιοκτήτες των αρμάτων έπαιρναν τα έπαθλα, όχι οι αναβάτες) και βγήκε και πρώτος και δεύτερος και τρίτος στο ίδιο αγώνισμα, ζαβολιές δεν έκανε; Ή η Καλλιπάτειρα που ντύθηκε προπονητής του γιου της για να παρακάμψει τους κανόνες, πάλι ζαβολιές δεν έκανε; Ή στην Κίνα, μέχρι το τέλος των αγώνων, δεν θα ακούσουμε για παρατράγουδα και σκάνδαλα;
Όταν έγραφα μέτρο όμως δεν εννοούσα αυτό. Εννοούσα την εξίσωση τεχνολογίας-σόου-χλιδής σε σχέση με τον άνθρωπο. Στην Κίνα η ζυγαριά έγυρε προς το πρώτο σκέλος, στην Άθήνα ισοζυγίστηκαν. Αυτή την αίσθηση μου άφησε, αυτό περιέγραψα.
Μη μου στενοχωριέσαι. Αύγουστος είναι, θα περάσει :)))
Καλό σου απόγευμα
@αναιμιά μου, καλή σου μέρα :)
@maya, ειδικά το πειθαρχημένο ήταν τόσο κραυγαλέο που εκνεύριζε! Όλοι στοιχισμένοι αλφάδι, λες και περίμενε η γκιλοτίνα σε κάθε τρίχα που θα ξέφευγε από τη θέση της! Είναι για μας τώρα αυτά; Μπαίνουμε εμείς σε τέτοια καλούπια; Ούτε μπορούμε, ούτε και θέλουμε, βρε αδελφέ! Αν δεν υπάρχει και λίγο το απρόοπτο, το τελευταίας στιγμής μπαλώματα, το τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε, τι σασπένς θα είχε το πράγμα; Αν το να κρατάς τον άλλον σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είναι επιτυχία, τότε τι είναι;;!!! :))
Σ' ευχαριστώ για το λινκ, ήρθα και το είδα. Με τιμάς, φιλενάδα :)
Μάκια!
Με κούρασε ...με τις πρώτες εικόνες των τυμπανιστών το μυαλό μου πήγε στον Hitler και σε επιθεώρηση στρατού...ίσως φταίω κι εγώ και η κακή μου η διάθεση... δεν μπόρεσα να την δω μέχρι το τέλος...το ίδιο είχα πάθει και με την τελετή λήξης την δικιά μας εκείνη την εποχή για άλλους λόγους φυσικά.
Δεν την μπορώ άλλο την ζέστη καλή μου φίλη ... αν ξέρεις τον χορό της βροχής κάνε μου την χάρη να τον χορέψεις και στείλτον μου με mail να το κάνω κι εγώ...ευπρόσδεκτο και το χιόνι αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει χορός γι αυτό.
Πότε θα έρθει λες η εποχή που θα θέλω ατελείωτα καλοκαίρια ? τώρα σαν κατάρα μου ακούγεται ...μάλλον δεν θα το θελήσω ποτέ.
Καλό βράδυ κούκλα μου ...για μια ακόμα φορά βγήκα από το θέμα αλλά ξέρω ότι είσαι καλό παιδί..με συμπαθείς και με συγχωρείς :)) ...
πολλά πολλά φιλιά !!!
@krye, πιστεύεις πως αν ήμουν βροχοποιός θα μας είχα να ξεροψηνόμαστε τόσον καιρό σε τέτοιες θερμοκρασίες σαν τα κοτόπουλα; Τα πιο βαριά και σκοτεινά σύννεφα θα είχα μαζέψει με ρητή εντολή να εξαφανίσουν τον ήλιο από τα μάτια μας, να τον στείλουν να πάει αλλού να παίξει. Κατόπιν, θα άφηνα όλους τους κρουνούς των ουρανών τέρμα ανοιχτούς να πιάσει να βρέχει, να βρέχει και σταματημό να μην έχει. Να βρέχει βροχή ανελέητη για όσο λαχταρά η ψυχούλα μας να πιεί να ξεδιψάσει. Να βρέχει καρεκλοπόδαρα κι εμείς να χορεύουμε σε μιαν άδεια πλατεία ξυπόλητοι και χωρίς αδιάβροχα τσαλαβουτώντας στις νερολακούβες μέχρι τελικής πτώσεως. Πώς σου φαίνεται; Σου' φτιαξα καθόλου τη διάθεση;
Το ξόρκι μου όμως δεν πιάνει, οπότε, τίποτα δεν μπορώ να κάνω από όλα αυτά, παρά μόνο στωική υπομονή ώσπου να φύγει με τις ευχές μου, για να χαρώ το αγαπημένο φθινόπωρο.
Όνειρα γλυκά, φίλε :)
Καλημέρα Λίτσα μου... σκοτεινό πρωινό συννεφιασμένης Κυριακής....κάτι νομίζω ότι κάναμε...ίσως τα ξόρκια σου να δουλεύουν τελικά.
Η εικόνα που μου μετέδωσες πολύ καλή..πραγματικά μ' έφτιαξες την διάθεση ...ν ανοίξουν οι κρούνοι του ουρανού και να χορεύουμε χαμένοι στον χωροχρόνο ...νομίζω ότι τα επίπεδα ενέργειας μου μετά από αυτό θα έπιαναν κόκκινο...κάτι που το χρειάζομαι επειγόντως .
Να έχεις μια υπέροχη μέρα ... σκοτεινή ... και χωρίς καθόλου μέτρο ( σύνδεση με την ανάρτηση ) :)
@krye, χαίρομαι που σου έφτιαξα τη διάθεση, αλλά περισσότερο χαίρομαι που... έπιασε το ξόρκι! Σειρά σου τώρα να φυσήξεις να κατηφορήσουν μερικά και προς Αθήνα να χαρούμε κι εμείς λίγη σκοτεινιά!
Χαιρετώ σε :)
@krye, δεν θα το πιστέψεις... μπουμπουνίζει κι ετοιμάζεται για βροχή! Έλα και πες μου τώρα!
φιλιά βρόχινα :))))))
Προτροπή να βγεις έξω και να το απολαύσεις Λίτσα μου .... όσο κρατήσει...εμείς το δημιουργήσαμε...δεν αισθάνεσαι λίγο σαν θεός?? :))
και μετά μιλάς για μέτρα :)
@krye, αυγουστιάτικη καταιγίδα κατ' εντολήν... ο ήλιος έπαιξε τελικά αλλού, τα σύννεφα έκαναν ό,τι τους είπαμε, οι ουρανοί άνοιξαν όπως προστάξαμε... για θεός δεν ξέρω, αλλά για βροχοποιός... μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσω!
ταραμ-ταραμ-ταραμ...
Καλή βδομάδα, συμμέτοχε :))
Δημοσίευση σχολίου