3.7.08

Η μέρα τους...




Σήμερα ορκίστηκαν οι απόφοιτοι των τμημάτων παιδαγωγικής και τεχνολογικής εκπαίδευσης της ΑΣΠΑΙΤΕ σε μια σεμνή τελετή στο νέο-ανακαινισμένο αμφιθέατρο της σχολής. Επίσημοι τίμησαν γονείς και σπουδαστές με την παρουσία τους, έβγαλαν λόγους, φωτογραφίες, έδωσαν εύσημα στους αποχωρήσαντες εκπαιδευτικούς, αλληλο-επαινέθηκαν, αλληλο-βραβεύτηκαν, όλοι επαίνεσαν τον δήμαρχο κι ο δήμαρχος όλους, όλοι οι προϊστάμενοι των τμημάτων επαίνεσαν αλλήλους για την ανεκτίμητη προσφορά των συναδέλφων τους και τούμπαλιν…

Οι γονείς και οι σπουδαστές... στριμωγμένοι στα ασφυκτικά καθίσματα μιας αίθουσας χωρίς ανοίγματα και χωρίς κλιματισμό, υπομένοντας στωικά την αφόρητη ζέστη. Όλοι περίμεναν καρτερικά. Περίμεναν γιατί ήξεραν ότι η σημερινή μέρα ήταν ξεχωριστή. Ήταν η μέρα τους, το επιστέγασμα των κόπων μιας ζωής, γεμάτης στερήσεις και θυσίες, γι’ αυτό και δεν διαμαρτυρόταν κανείς.

Όμως η ώρα περνούσε κι εκείνοι, επάνω στο βήμα, κολλημένοι στο μικρόφωνο και με τα μάτια στηλωμένα στον φακό της μηχανής, σταματημό δεν είχαν. Έρωτας μεγάλος με το μικρόφωνο, έρωτας και με τον φακό της μηχανής… Οι λόγοι τους ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Οι υποσχέσεις τους χιλιοδιατυπωμένες, σα μουσικό κουτί που επαναλαμβάνει την ίδια μελωδία κάθε φορά που ανοίγεις το καπάκι του, ξέροντας ποιες νότες θ’ ακούσεις εκ των προτέρων...

Τα παιδιά, υπομονετικά, να ακούν και να περιμένουν, χωρίς διαμαρτυρία, αφού κόποι, ξενύχτια, απογοητεύσεις, μόχθος, ώρες ατέλειωτες δαπανημένες στο διάβασμα, όλα αυτά θα επιβραβεύονταν σήμερα…

Κι όταν ήρθε η πολυαναμενόμενη στιγμή, μετά από αρκετές βασανιστικές ώρες, να ανεβούν στην εξέδρα και να παραλάβουν το πτυχίο, ως δια μαγείας, όλη η διαδικασία… επιταχύνθηκε άρδην. Ανέβαιναν ο ένας απόφοιτος μετά τον άλλον να παραλάβουν το πτυχίο με τόση ταχύτητα, που ούτε πρόσωπα έβλεπες, ούτε ονόματα άκουγες και μέχρι να πεις παιδεία… είχαν τελειώσει όλοι!!! Εν ριπή οφθαλμού η μέρα των αποφοίτων είχε ολοκληρωθεί!!! Χωρίς φωτογραφίες πια, χωρίς ομιλίες, χωρίς κανείς να τους απευθύνει τον λόγο, βιαστικά κι αθόρυβα ο ένας μετά τον άλλον, σα κορδέλα εργοστασίου που μετέφερε στο ίδιο μπιτ το προϊόν στην επόμενη κορδέλα που θα το παραλάμβανε με τη σειρά του σε μια συνεχόμενη ροή παραγωγής...
Σπουδαστές και γονείς έφευγαν από το αμφιθέατρο πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσουν πως… αυτό ήταν και πάει, τέλειωσε!
Μόνο που δεν ήταν η δική τους μέρα που τέλειωσε, αλλά των εκπροσώπων της τοπικής διοίκησης, των πολιτικών εκπροσώπων και της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η μέρα των παιδιών είχε μετατραπεί ως δια μαγείας σε άλλο ένα σόου ξύλινης υπαγορευμένης ομιλίας και φρούδων υποσχέσεων…

Τα παιδιά ορκίστηκαν από τις θέσεις τους απρόσωπα, λες και κάποιους άλλους τιμούσαν αυτή την ξεχωριστή μέρα και όχι αυτούς…

Η απογοήτευση που χρωμάτισε μελαγχολικά την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής τους ήταν τόσο ευδιάκριτη που αναλογιζόταν κανείς αν τελικά αξίζει τον κόπο. Κι όταν αυτός που αναρωτιέται είναι κάποιος από αυτούς που κολλάει το στόμα το μικρόφωνο και το βλέμα στην κάμερα, υπάρχει ελπίς, όταν όμως είναι τα παιδιά που ετοιμάζονται να διδάξουν άλλα παιδιά, τότε το πράγμα γίνεται πολύπλοκο, ίσως-ίσως κι επικίνδυνο και καταστροφικό…

Ας ευχηθούμε σε όλους τους αποφοίτους και εις ανώτερα, καλή σταδιοδρομία και τα λόγια της καθομολόγησης να στάξουν στις καρδιές τους ορίζοντας τη δεοντολογία και την εκπαιδευτική και επαγγελματική ακεραιότητα, που τόση ανάγκη έχει ο τόπος για να ορθοποδήσει…




ΚΑΘΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥ ΑΣΠΑΙΤΕ

«Αξιωθείς/Αξιωθείσα
του Πτυχίου της Ανώτατης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης
υπόσχομαι,
ενώπιον του Προέδρου της ΑΣΠΑΙΤΕ και των Προϊσταμένων Τμημάτων,
ότι κατά τη διάρκεια του βίου μου θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια
για την προαγωγή της επιστημονικής αλήθειας
και τη διαφύλαξη της αρετής
και θα ασκώ τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα του πτυχιούχου
με ευσυνειδησία,
ήθος
και ελεύθερο φρόνημα,
αποφεύγοντας κάθε άδικη πράξη
και φιλοδοξώντας να καταστώ χρήσιμος στο Έθνος και την Πολιτεία».

ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ !!!
-.-

13 σχόλια:

eva είπε...

Επειδή η πολιτική έχει χάσει πλέον την αξία της για να ασχολείται κανείς σοβαρά μαζί της κι επειδή δεν θέλω να έχω καμία ανάμειξη με πολιτικούς λόγους και διενέξεις, αυτή η ανάρτηση αντικαθιστά το παιχνίδι της παρεμβολής των bloggers στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας.

Βούτηξα λοιπόν την πένα μου, όπως ορίζει το παιχνίδι, σε μια πληγή που αιμορραγεί από χρόνια, αυτή της παιδείας μας και την έκανα μελάνι και το μελάνι λέξεις, μια μικρή διαμαρτυρία για τα κακώς κείμενα σ' έναν πονεμένο χώρο μιας πονεμένης χώρας, όπως τα αντιλαμβάνεται ένας πονεμένος πολίτης της.

Ευχαριστώ πολύ τον τρελλό του χωριού, την roadartist και την artanis που με προσκάλεσαν.

Artanis είπε...

Καλησπέρα Ευαγγελία...Δηλαδή αυτό είναι το παιχνίδι σε παραγράφους όπως οι δικές μας, αλλά χωρίς σαφή όρια...ΟΚ, το δέχομαι...
(Εκτός κι αν δεν κατάλαβα καλά)

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...

eva είπε...

@artanis, δεν μου πήγαινε η απευθείας καταγγελία και προτίμησα να καταθέσω μια προσωπική μου μαρτυρία. Ήμουν εκεί γιατί ορκιζόταν ο ανηψιός μου και σιχάθηκα όλο το στήσιμο, με τους πολιτικάντηδες που παραγκώνισαν τα παιδιά για χάρη της δημοσιότητας, που είπα να γράψω γι΄αυτό. Σ' ευχαριστώ που μου' δωσες την ευκαιρία.

Καλό σου βράδυ, γλυκιά μου :)

Ανώνυμος είπε...

φ

eva είπε...

@ανώνυμε,

την καλημέρα μου.

iLiAs είπε...

..και καλή σταδιοδρομία.
..οσο για τους "μικροφωναδες"..πάντα ίδιοι :(

Καλημέρα Ευαγγελία :)

Antoine είπε...

Αναμφίβολα, συγκινητική σκηνή να λαμβάνει ένας φοιτητής το πτυχίο του, αλλά γιατί πρέπει σχεδόν πάντα να επισκιάζονται αυτές οι ευχάριστες στιγμές από την τσαπατσουλιά; Λίγος σεβασμός και τάξη στον ακαδημαίκό χώρο δε θα έβλαπτε κανέναν. Είναι κρίμα να μην τηρείται έστω και ένα τυπικό πρόγραμμα που θα βραβεύει και θα ανακοινώνει όλα τα ονόματα των πτυχιούχων.

Είχες κάποιο γνωστό φαντάζομαι. Συγχαρητήρια του!

eva είπε...

μικροφωνάδες και δημοσιόπληκτοι, @ilia μου... και μυαλό δεν βάζουν!

Καλή σου μέρα :)

eva είπε...

@antoine, δυστυχώς το πτυχίο τείνει να απαξιώνεται από τη στιγμή που το παίρνεις στα χέρια σου. Αυτό έδειξε η χτεσινή εκδήλωση. Τα παιδιά ήταν όλα μουδιασμένα, οι γονείς με μεικτά συναισθήματατα. Από τη μια η συγκίνηση και η περηφάνεια να βλέπεις το παιδί σου να πετυχαίνει στους στόχους του, από την άλλη η όλη διαδικασία που υστερούσε σε επίπεδο, ποιότητα, αξιοπρέπεια... Όπως μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί...

Ναι, ο ανηψιός μου ορκίστηκε. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές.

Καλή σου μέρα :)

kryos είπε...

" Γράμμα από τον θεό .

Καλή μου Ευαγγελία ...έχω μια απορία .... σας έστειλα να ζήσετε σε μια πανέμορφη χώρα-παράδεισο ....μ'εύκρατο υπέροχο κλίμα ...με πάνω από 1500 νησιά ...με πάνω από 15.000 km ακτών ...με εντυπωσιακή χλωρίδα και πανίδα.

Γιατί σχεδόν όλοι οι σοβαροί πολίτες θέλουν να την εγκαταλείψουν ? "

Καλό βράδυ κούκλα μου !!!
Πραγματικά η πολιτική στην Ελλάδα είναι ένα θέμα που δεν αξίζει να ασχολείσαι μαζί του .

eva είπε...

"Αγαπητέ θεέ,

μα, νομίζω πως όλοι σχεδόν οι σοβαροί πολίτες της... έχουν ήδη φύγει για αλλού!

Φιλιά :))

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Άργησα να σε διαβάσω.. θα πήγαινα να δω Beckett, το εχω διδαχθεί αυτό στα αγγλικά και θα ηταν ωραίο να το δω κι επί σκηνής!

Κρίμα...

Πολύ ωραία ανάρτηση!!!

Να μας ενημερώνεις! Είμαστε πολλοί που ενδιαφερόμαστε!

eva είπε...

@κοπέλα με το καναρινί φόρεμα, για δυο μέρες το' χασες; Ατυχία... Υπάρχει βέβαια μια ελπίδα να έρθει στην Αθήνα κατά τον Σεπτέμβη, γιατί έτσι γίνεται συνήθως. Κάποια από αυτά που ανεβαίνουν στην Επίδαυρο κάνουν μετά τον γύρο της Ελλάδας και καταλήγουν στην Αθήνα.
Δε νομίζω πως είναι και τόσο πολλοί αυτοί που ενδιαφέρονται, γλυκιά μου, αλλά δεν πειράζει. Ας είμαστε λίγοι και καλοί! Ας είναι κι ένας.

Φιλιά και καλή εβδομάδα :)