Και μετά, ήρθε ο έρωτας...

Βλέπουν πιο ωραία τα μάτια μου όσο τα κρατώ κλεισμένα,
γιατί όλο αδιάφορα θωρούν απ' το πρωί ως το βράδυ,
μα όταν κοιμάμαι, στα όνειρα κοιτάζουν μόνο εσένα,
και με το μυστικό τους φως φωτίζουν το σκοτάδι.

Μα συ, που κάνει ο ίσκιος σου τους ίσκιους φωτεινούς,
τι χάρμα θέαμα θα' πλαθε του ίσκιου σου η μορφή,
στη λαμπρή ημέρα με τους πιο λαμπρούς σου φωτισμούς,
αφού έτσι λάμπει ο ίσκιος σου σε όραση τυφλή;

Τι ευλογία θα' ταν των ματιών μου ο γλυκασμός
αν στης ημέρας σ' έβλεπαν το φως το ζωντανό,
αφού' ν' ωραίος στη νεκρή νύχτα ο ίσκιος σου ο λειψός,
συ ύπνο βαθύν, μάτια κλειστά και φέγγος σκοτεινό.

Οι ημέρες μου είναι νύχτες αόμματες ως να σε ιδώ,
κι οι νύχτες μου λαμπρές ημέρες αν σ' ονειρευτώ...


William Shakespeare - Sonets