Λίγο πριν το ξεστόλισμα

Για πότε πέρασαν σχεδόν οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων ούτε που το κατάλαβα. Ένα τριήμερο μας έχει απομείνει ακόμα και μετά όλοι ξανά πίσω στην καθημερινή ρουτίνα του καθενός. Προσωπικά, μου αρέσει η ρουτίνα, την προτιμώ από τα σούρτα φέρτα, τον χαμό και τον πανικό, την αναστάτωση, τη φασαρία. Είμαι από φύση μου πολύ ιδιωτικός άνθρωπος, επιζητώ την ησυχία μου, κι όταν αυτή απουσιάζει, σαν κάτι μέσα μου να σπάει ή να αποσυντονίζεται. Ανυπομονώ να επανέλθω στους κανονικούς μου ρυθμούς.

Το δεντράκι είναι λήψη από μια από τις πολλές εξόδους αυτών των ημερών. Σκεφτόμουν να ξεκινήσω ένα άλλο blog που να ανεβάζω μόνο φωτογραφίες που βγάζω. Το άνοιξα, αλλά μετά το μετάνιωσα, δεν είχε νόημα να το κάνω. Μου αρέσει που τα έχω όλα σε αυτόν εδώ τον χώρο, το ιντερνετικό μου σπίτι. Είναι σα λεύκωμα πια μετά από τόσα χρόνια εγγραφών, μια καταγραφή της ζωής μου και των ενδιαφερόντων μου στις διάφορες φάσεις της. Τώρα, βρίσκομαι στη φάση απλοποίηση, ηρεμία, απομόνωση. Δεν θέλω να προσθέτω άλλα, να αφαιρώ επιδιώκω περισσότερο, όσο αυτό είναι εφικτό. Χρειάζομαι την ειρήνη μου, μου έχει γίνει απαραίτητη. Κι αυτό είναι το κυρίαρχο ζητούμενο για μένα, σ' αυτόν τον νέο κύκλο της ζωής μου που έχω εισέλθει. 

Με αγάπη,

Εύα 💗