Χριστουγεννιάτικο διήμερο στη Νάξο

Δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τόσα χρόνια από την τελευταία φορά που επισκέφτηκα το νησί. Όλα μου φάνηκαν καινούργια, τα σπίτια, τα τοπία, οι άνθρωποι. Και πόσο πιο δραματικά αισθάνθηκα τα χρώματα της φύσης του φετεινού χειμώνα, πόσο καθάρια και άφθαρτα! Μια απίστευτη θεατρικότητα στη μορφολογία του εδάφους της ενδοχώρας, στα highlands της ορεινής Νάξου, που ζωντανεύει και ηλεκτρίζει. Βαθειές σκιές που εντυπωσιάζουν κάνοντας ακόμα πιο έντονη την προσμονή της αλλαγής της εποχής που ακούγεται στο ψυθιριστό γύρισμα του αέρα. Έντονες εναλλαγές πυκνής παγωμένης πάχνης τη νύχτα με τη δυνατή χειμωνιάτικη λιακάδα του επόμενου πρωινού, που σε προκαλούν να ονειρευτείς και να ταξιδέψεις. Πληθώρα χρωμάτων σε όλες τις διαβαθμίσεις και εντάσεις τους, φρέσκια νοτισμένη κυοφορούσα γη που περιμένει καρτερικά να αναγεννήσει και να αναγεννηθεί, δέντρα περήφανα και ένα φως αλλοιώτικο, όλα λουσμένα στο γενναιόδωρο λυτρωτικό φως του χειμερινού ηλιοστασίου. Η μέρα μεγαλώνει και μαζί της φέρνει το χαμόγελο, την χαρά, την αισιοδοξία. Μέσα στο καινούργιο φως που φέρνει η γέννηση του Θεανθρώπου, όλα γίνονται πιο όμορφα, όλα γίνονται πιο εφικτά.

Σίγουρα δυο μέρες δεν ήταν αρκετές για να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε. Όμως, κι αυτό το σύντομο διάλειμμα ήταν αρκετό για να επιστρέψω πίσω στη βάση μου ανανεωμένη, γεμάτη όμορφες εικόνες και δυνατά αισθήματα και θεία έμπνευση και αληθινή ομορφιά.

Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να μας φέρει περισσότερη σοφία και έμπνευση, περισσότερη επαφή με τη μητέρα γη που είναι το σπίτι και το σχολείο μας μαζί, περισσότερη πίστη σε αυτό που μας υπερβαίνει και μας ξεπερνά και ελπίδα ότι μπορούμε να αγγίξουμε κάτι από τη μαγεία και μεγαλοσύνη που μας περιβάλλει. Φτάνει να αφουγκραστούμε τα μηνύματα, να ανοίξουμε την καρδιά μας και να τα δεχτούμε.

Χρόνια πολλά σε όλους, Καλή Πρωτοχρονιά!

Με αγάπη,

Ε. 💗

Και η ζωή συνεχίζεται

Δεν θα μείνω στις ζοφερές εικόνες που έρχονται από την τηλεόραση το τελευταίο διάστημα. Σχεδόν σε εκλιπαρούν να συμμετάσχεις σε αυτό το απίστευτο πάρτυ του επιθανάτιου βρόγχου, της ανθρώπινης αποκτήνωσης, της απαξίωσης των πάντων. Σου στέλνουν πρόσκληση συμμετοχής με τους πιο ευρηματικούς τρόπους, δελεαστικά, επίμονα, σαγηνευτικά, επιτακτικά, σε καθημερινή βάση, λες και η ζωή τους εξαρτάται από αυτό. 

Μέχρι να σε πείσουν να συναινέσεις. Πρέπει να το κάνεις. Και δεν χρειάζεται να αντιδράσεις, όχι. Απλά να ανεχτείς, αυτό χρειάζεται. Να ανακατευτείς με το κακό, λίγο, σε μικρές δόσεις, μέχρι να το συνηθίσεις. Μέχρι να εθιστείς. Και τέλος, όταν δεν θα μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό, να γίνεις, με τη δική σου σιωπή, με τη δική σου συγκατάβαση, μέρος του. Δεν θα έχεις φωνή, δεν θα έχεις παρουσία, δεν θα υπάρχεις πουθενά, γιατί χωρίς να το καταλάβεις, με αυτές τις αθώες προσκλήσεις που έχεις αποδεχτεί όλον αυτό τον καιρό, ήδη σε έχει νικήσει.

Δεν μένω λοιπόν στις εικόνες του κόσμου. Γιατί όταν συναινείς στο κακό, στο τέλος σε καταπίνει.

------

Φωτογραφίες από τα φρεσκογεννημένα κουταβάκια μας. Φωνούλες ζωής. Εικόνες αθωότητας, ομορφιάς και ελπίδας. Σε αυτά γαντζώνομαι. Αυτά επιλέγω. Και αφήνω το κακό έξω από την πόρτα του σπιτιού μου.

Με αγάπη,

Ε. 💗

Κολάζ

πάνω σε εξώφυλλο από τετραδιάκι σπιράλ. Πολλοί το λένε και εικαστική ψυχοθεραπεία. Γιατί όχι. Λίγα λεπτά της ώρας πάνω σε κάτι δημιουργικό μπορούν να αποσυμφορήσουν εύκολα ψυχοφθόρες στιγμές στρες, θανατηφόρας βαρεμάρας ή υπερφορτισμένου νου. 

Οι εικόνες - αποκόμματα είναι από διαφημιστικό φυλλάδιο πολυκαταστήματος.

Ο Αλχημιστής

 αφημένος στο πίσω τζάμι ενός αυτοκινήτου.

Ηλιοβασίλεμα

Οι άνθρωποι είναι εξίσου όμορφοι με τα ηλιοβασιλέματα αν τους αφήσεις να είναι. Όταν κοιτάξω ένα ηλιοβασίλεμα, δεν βρίσκω τον εαυτό μου να λέει, μαλακώστε λίγο το πορτοκαλί στη δεξιά γωνία. Δεν προσπαθώ να ελέγξω ένα ηλιοβασίλεμα. Παρακολουθώ με δέος πώς εκτυλίσσεται. 

~ Carl R. Rogers

Ζήσαμε το δίχως άλλο ένα απόκοσμα σκοτεινό καλοκαίρι φέτος κι εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει σε σκοτεινά καλοκαίρια. Σε αυτήν την άκρη του κόσμου ακόμα και οι χειμώνες μας είναι λουσμένοι στο φως.

******

---- Μια αλλαγή στο template για φθινοπωρινό φρεσκάρισμα. Σκέφτομαι λίγο πιο πολλές φωτογραφίες, λίγο λιγότερες αναλύσεις, ίσως και μια ανανέωση στη θεματολογία; Δεν ξέρω καν αν θα τα τηρήσω όλα αυτά, κάποια ή και τίποτα. Σκόρπιες σκέψεις που περιμένουν να οργανωθούν, να οδηγήσουν κάπου. Δεν βιάζομαι, αφουγκράζομαι. Για την ώρα ξεσκαρτίζω πράγματα, αποχαιρετώ βαρύδια, αντιλήψεις που δεν με εξυπηρετούν πια. Τις αφήνω να πέσουν χάμω όπως τα φύλλα που αποδεσμεύονται αθόρυβα από τα φυλλοβόλα δέντρα και πάνω στην νωπή γη με το που φανεί το φθινόπωρο. Αγαπημένη εποχή το φθινόπωρο, τόσο.. εγώ. Ένα κλείσιμο των παραθύρων, μια εσωτερική μεταμόρφωση, ένα μυστικό ψιθύρισμα, μία στροφή στο κέντρο. Εκεί, δηλαδή, που συντελούνται τα θαύματα. 

Καλώς σας ξαναβρήκα, λοιπόν.

Καλό φθινόπωρο σε όλους,

Με αγάπη,

Ε. 💗

Παραδώσου στον Θεό

Είχα πολύ καιρό να καθίσω να ασχοληθώ με αντιγραφή εδαφίων από την Αγία Γραφή. Ο λόγος ήταν πως δοκίμασα το ετήσιο ορθόδοξο ημερολόγιο μελέτης από την αρχή της χρονιάς, αυτό με τα  συγκεκριμένα εδάφια ανά ημέρα που βρίσκει κανείς στα ημερολογιάκια κύβους και, πρέπει να πω, δεν μου άρεσε καθόλου. Πρώτον, επειδή ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την Καινή Διαθήκη, ελάχιστα με την Παλαιά, κάτι που με ξένισε αρκετά και, δεύτερον, τα επιλεγμένα αποσπάσματα είναι περιστασιακά, δεν ομαδοποιεί τα εδάφια σε θεματικές που να αφορούν σε συγκεκριμένα πεδία της ζωής και της πίστης κάθε φορά, κάτι που, για μένα, είναι ζητούμενο.

Αυτή η διαφοροποίηση ήταν που με έκανε να στραφώ προς τα αγγλόγλωσσα πλάνα, εστιάζουν σε μια συγκεκριμένη θεματική ενότητα τη φορά και αυτό εμπνέει, σου δίνει ελευθερία, σε ενθουσιάζει και σε σπρώχνει να ψάξεις κι άλλο, να εμβαθύνεις από μόνη σου, να εντρυφήσεις, να ασχοληθείς με την Αγία Γραφή, ως προς το κείμενο αυτό καθαυτό, αλλά και σε σχέση με την πίστη, σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω μας και, φυσικά, σε σχέση με τον εαυτό μας. Για μένα, είναι σα να επιστρέφω ξανά σε γνώριμο έδαφος, αφού μοιάζει κάπως σαν εργασία πανεπιστημίου σε συμπυκνωμένη μορφή, ένα θέμα τη φορά, όπως αυτές που εκπονούσαμε στα όμορφα φοιτητικά μας χρόνια και που, δυστυχώς, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και δεν ξαναγυρίζουν πίσω.

Είμαι άνθρωπος της οργάνωσης, χρειάζομαι έναν σχεδιασμό για να κάνω το οτιδήποτε, είναι η προσωπικότητά μου τέτοια. Αυτό το αυθαίρετο εδώ κι εκεί της ορθόδοξης ελληνικής μεθόδου, δεν μου ταιριάζει, δεν με εμπνέει να πάω παρακάτω, δεν με ενθουσιάζει, δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα μου. Αυτά θα πω και θα μείνω μέχρι εκεί.

Ο μήνας Ιούνιος σε αυτό το πλάνο αντιγραφής της Αγίας Γραφής είναι ο μήνας να ασχοληθούμε με το κατά πόσο μπορούμε να παραδοθούμε στον Θεό. Προσωπικά, θα έλεγα ότι αυτό, αν το πετύχει κανείς, είναι δείγμα υπέρτατης ταπείνωσης, αφού βάζουμε στην άκρη τους εγωισμούς και τις ανασφάλειες που μπορεί να έχουμε, τα σχέδια που σκεφτόμαστε να κάνουμε, τις γνώμες και τις επιλογές μας και όλα αυτά μαζί, τα καταθέτουμε στα πόδια του Χριστού, αφήνοντας Εκείνον να κάνει τις επιλογές για εμάς. Γιατί να το κάνουμε αυτό; Γιατί ως χριστιανοί, ξέρουμε ότι Εκείνος ξέρει καλύτερα. Γιατί μας ξέρει από την κοιλιά της μητέρας μας, γιατί έχει μετρημένες τις τρίχες της κεφαλής μας και γνωρίζει την καρδιά μας καλύτερα και από εμάς τους ίδιους. Ξέρει τις βαθύτερες σκέψεις μας, ξέρει το παρόν και το μέλλον μας και τι είναι καλύτερο για τη ζωή μας, αφού το μόνο που επιθυμεί από εμάς είναι να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. 

Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής στα αγγλικά έχει τίτλο Surrender to God (παραδώσου στον Θεό) και το βρήκα στο instagram στον λογαριασμό @jesusjournaljunkies 

https://www.instagram.com/jesusjournaljunkies/

Καλό τριήμερο σε όλους, καλή Πεντηκοστή και καλή μας μελέτη!

Με αγάπη,

Ε. 💗

Απογευματική βόλτα στην Αθήνα

Στην Αθήνα πλέον κατεβαίνω πολύ σπάνια και μόνο αν υπάρχει λόγος σοβαρός που δεν μπορώ να τον αποφύγω. Η Αθήνα αλλάζει μέρα με τη μέρα, γίνεται όλο και πιο χαοτική, πιο άναρχη, πιο θορυβώδης για τα γούστα μου που αλλάζουν κι εκείνα όσο περνά ο καιρός. Ίσως να φταίει και η αποκέντρωση, αφού επέλεξα να απομακρυνθώ από τον ιστό της πρωτεύουσας εδώ και σχεδόν τρία χρόνια προς αναζήτηση μιας πιο ήσυχης ζωής. Τώρα η Αθήνα είναι τόπος επίσκεψης για μένα, και πλέον την επισκέπτομαι ως επισκέπτρια, όχι ως μόνιμος κάτοικός της.

Όμως κάποια απογεύματα σαν κι αυτό, μια αίσθηση ότι κάτι πάει να ψιθυρίσει γλυκά ανάμεσα στις φυλλωσιές των ανθισμένων νεραντζιών και τις χαρούμενες πινελιές των τοιχογραφιών από νέους, γεμάτους δημιουργική όρεξη και ταλέντο εικαστικούς που προσπαθούν να κάνουν την πόλη λίγο πιο όμορφη, πιο υποφερτή, έτσι, σαν ψίθυρος από το πουθενά ήρθε και ζέστανε την αρχική μου προκατάληψη ότι σε αυτήν εδώ την τόσο απρόβλεπτη και συναρπαστική πόλη, πασχίζει ακόμα να συμβαδίσει το ιλιγγιώδες σήμερα με το κλασικό ιδεώδες του χθες σε ένα πάντρεμα που η ίδια είχε ανακαλύψει πρώτη από όλους, αυτό το ιδεώδες της ισορροπίας, του μέτρου και της αισθητικής στον πιο τέλειο απόλυτο συνδυασμό.

Με αγάπη,

Εύα 💗

Κατά Ματθαίον, ια' 28-30

 

28 -  Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλει σας αναπαύσει.

29 -  Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς, και μάθετε απ' εμού. Διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν. Και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών.

30 -  Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.

~  Κατά Ματθαίον ια' 28 - 30

******

---- Ζυγός =  Ξύλινη (συνήθως) κατασκευή που προσαρμόζεται στον τράχηλο των ζώων (π.χ. βοοειδή) προκειμένου να ζεύξουν (= να οργώσουν με το άροτρο) το χωράφι. (από εδώ.)

----  Ταπεινός =  Αυτός που δέχεται να μπει κάτω από τον ίδιο ζυγό με τον Χριστό. Αυτός που έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του.

----  Όταν δεχόμαστε την πρόσκληση του Ιησού Χριστού να μπει στον ίδιο ζυγό μαζί μας, μας συμβαίνουν τα εξής: 

α) Το βάρος των προβλημάτων μας διαμοιράζεται στα δύο, αφού μέρος του βάρους αυτών το επωμίζεται ο Κύριος, αν όχι το μεγαλύτερο. Εμείς κάνουμε το πρώτο βήμα (ελεύθερη βούληση και πίστη), εκείνος όλα τα υπόλοιπα. Αυτό εξ' άλλου είναι υπόσχεση μέσα από τον λόγο του Θεού: 

"Ο Κύριος, αυτός είναι που προπορεύεται μπροστά από σένα. Αυτός θα είναι μαζί σου. Δεν θα σε αφήσει, ούτε θα σε εγκαταλείψει. Να μη φοβάσαι, ούτε να δειλιάζεις." ~ Δευτερονόμιο 31: 8

β) Οι σκοτούρες (λέξη που έρχεται από το σκότος, εξ' ου και σκοτούρες) φωτίζονται, γιατί δίπλα μας συμβαδίζει το φως του κόσμου που είναι ο Χριστός και ο θείος λόγος Του. Έχουμε έτσι παρηγοριά και οδηγό ότι υπάρχει κάποιος να μας καθοδηγεί και να μας προσέχει από τα ολισθήματα και τις τρικλοποδιές τούτου του πονηρού κόσμου που σε ρίχνουν στη λάσπη και τον βάλτο της αμαρτίας. 

----  Ο Κύριός μας περπατάει δίπλα μας και μας δείχνει τον δρόμο τον ανηφορικό και τεθλιμμένο, αυτόν που μας οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών και την προσωπική μας σωτηρία.

----  Το να βρίσκεσαι κάτω από τον ίδιο ζυγό με τον Χριστό δεν μας αφήνει να λοξοδρομήσουμε και να οδηγηθούμε στην πλατειά λεωφόρο της απώλειας και του χαμού.

----  Βαδίζω με τον Χριστό σημαίνει έχω επιλέξει να βαδίζω τον δρόμο μου δίπλα Του. Απαλλάσσομαι από το φορτίο των καθημερινών μου προβλημάτων, είτε στην υγεία μου είτε στο σπίτι και την οικογένειά μου, ό,τι κι αν είναι αυτό κάθε φορά, αφήνοντάς Τον να πάρει Εκείνος τις αποφάσεις για μένα και να μην εμπιστεύομαι τις δικές μου επιλογές με τους εγωισμούς, τα πάθη και την τυφλότητα της θνητότητας και της αμαρτωλότητάς μου. Ξέρω ότι του έχω εμπιστοσύνη απόλυτη, γιατί μελετώ την Αγία Γραφή, άρα γνωρίζω την ακεραιότητα, την πιστότητα και την δικαιοσύνη Του απέναντί μου, καθώς και τις επαγγελίες και τις υποσχέσεις που μου προσφέρει απλόχερα σε καθημερινή βάση, και ξέρω ότι χάρη σε Εκείνον που μου μιλάει καθημερινά μέσα από το πνεύμα το άγιο και τον γραπτό του λόγο, θα φυλάξω την ψυχή μου καθαρή και προστατευμένη, μέχρι να με οδηγήσει με τη δική Του δύναμη και τη δική Του σοφία σε οδό σωτηρίας και αναψυχής.

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

----  Η Αγία Γραφή, μτφ. Νεοφύτου Βάμβα, εκδ. Ελληνική Βιβλική Εταιρία, Αθήνα 2021.

Φοίβος (8/5/2014 - 3/3/2023)

Ήσουν κομμάτι της οικογένειάς μας... 

Θα μας λείψεις τόσο πολύ... 

Θα σε θυμόμαστε πάντα...

Καλό σου ταξίδι, Φοίβο... 

το καλύτερο σκυλάκι μου... το καλύτερο

Με αγάπη,

Εύα 💗