Καρολάιν

Το θέμα είναι ότι δεν είναι η μόνη της οποίας ο άντρας υπήρξε, όπως αποδεικνύεται, χειριστικός, ναρκισιστής, ανέκφραστος, εύκολος στο ψέμα και το παραμύθι, με πρώτιστο προβληματισμό την άσπιλη εικόνα του απέναντι στο κοινωνικό θεαθήναι, μέγας υποκριτής, εγωκεντρικός, εγωπαθής, είρωνας, αρρωστημένος ψυχοπαθής και, εν τέλει, στυγνός δολοφόνος. Η Καρολάιν έφυγε από τη ζωή νωρίς, και θα είχε φύγει από αυτό τον γάμο ούτως ή άλλως, αν δεν την προλάβαινε το κακό, η κοπέλα είχε ήδη αρχίσει να κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυση.

Από την άλλη, υπάρχουν και όλες εκείνες οι γυναίκες πάνω στη γη που δεν φεύγουν, αντίθετα, συνεχίζουν να ζουν μέσα σε έναν αρρωστημένο γάμο, υπό ένα νοσηρό καθεστώς διαρκείας και αναρωτιέμαι αν αυτό θα μπορούσε να είναι από επιλογή, κάτι που θα έδινε μια εντελώς διαφορετική διάσταση στο θέμα βία μέσα στον γάμο. Σκέφτομαι αν θα μπορούσε να είναι τελικά επιλογή αυτό ή όχι, ως ένας τρόπος φυγής μέσα στον εγκλεισμό τους, για εκείνες τις γυναίκες που θέλουν να κρυφτούν για τον οποιονδήποτε προσωπικό τους λόγο προκειμένου να παραμένουν ο αυθεντικός, ελεύθερος, δημιουργικός, αληθινός εαυτός τους. 

Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι αν είναι τόλμη τελικά αυτό όταν συμβαίνει ή δειλία. Αν είναι όμως τόλμη, τι μεγαλείο σκέψης, τι γυναικεία ψυχορραφία! Σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος τελικά είναι ο θύτης και ποιος το θύμα, γιατί η αλήθεια αρχίζει και αλλάζει πλέον νόημα. Η καλύτερη κρυψώνα, η πιο ασφαλής, να βρίσκεται πίσω από έναν αψεγάδιαστο, πλην, ανασφαλή σύζυγο, όπου οι μεγαλύτερες αλήθειες της κρύβονται αθέατες πίσω από έναν φαινομενικά επιτυχημένο γάμο μέσα σε μιαν αλλιώτικη, άλλου είδους ελευθερία, κάτω από ένα αόρατο δίχτυ ασφαλείας στη σκιά του πανίσχυρου αντίθετου φύλου και με το όποιο, εννοείται, κόστος.

Με αγάπη,

Εύα 💗

******

---- φωτό από εδώ.