31.7.20

Είσαι παιδί του Θεού

Όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού, το θέμα είναι να μη το ξεχνάμε. Είμαστε παιδιά του Θεού, τα δημιουργήματά Του, και με αυτή την ιδιότητα, είμαστε και οι φυσικοί κληρονόμοι Του, που είναι η σωτηρία. Η κληρονομιά μας είναι η σωτηρία μας, το πέρασμα στην αιώνια ζωή. Λίγο είναι αυτό;

Θα μου πεις, δεν υπάρχει αντίτιμο; Υπάρχει: να Τον αγαπάς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου και με όλο το πνεύμα σου και με όλο το μυαλό σου και τη δύναμή σου. Η σπουδαιότερη όλων των εντολών. Κι άλλη μία: να αγαπάς τον διπλανό σου όπως τον εαυτό σου. Μπορείς να το κάνεις αυτό;

Ο Θεός είναι αγάπη. Αγάπη ζητάει, αγάπη προσφέρει. Μπορείς να το δεχτείς; Μπορείς να το κάνεις πράξη; Γιατί πουθενά δεν σου λέει αγάπα τον εαυτό σου, όχι. Δεν θέλει να αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί τον εαυτό σου τον αγαπάει Εκείνος για σένα. Σε αγαπάει τόσο που θα κάνει τα πάντα για σένα. Τα έχει κάνει ήδη, σταυρώθηκε για σένα, για τη σωτηρία σου. Σε απάλλαξε! για να σωθείς εσύ. Αν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι; Αν το να θυσιάζεται κάποιος για σένα καρφωμένος πάνω στο σταυρό, τι περισσότερο περιμένεις να δεις για να πειστείς; Τι άλλο χρειάζεσαι για να πειστείς;

Και το μόνο που ζητάει από Εκείνον είναι να Τον αγαπάς. Να αφεθείς σε αυτή τη αγάπη που δέχτηκες ως θείο δώρο. Και σαν αντάλλαγμα να την προσφέρεις κι εσύ στους γύρω σου. Μέχρι που όλα να γίνουν αγάπη. Γιατί όλα σε αυτή τη ζωή - και στην άλλη - όλα μα όλα, είναι αγάπη. Την αντέχεις; Αντέχεις τόση αγάπη; Αν την αντέχεις ξεκίνα από το να αρχίσεις να τη μοιράζεις. Μη χαριστείς, αγάπα απλόχερα. Μα, κι εγώ; θα μου πεις. Εγώ δεν θα αγαπηθώ; Κι αν πληγωθώ; Αν προδοθώ; Πρώτα θέλω να αγαπηθώ και μετά, αν μου αρέσει, αν έχω πάρει τις αποδείξεις μου, τότε θα αγαπήσω κι εγώ πίσω.

Μπιιπ! Λάθος κουρτίνα διάλεξες. Λάθος τακτική. Γιατί αυτό δεν είναι πλέον αγάπη, είναι συναλλαγή. Ο Θεός θέλει πρώτα να αγαπήσεις. Όχι με τσιγκουνιές, με όλο σου το είναι. Μην φυλάς τα νώτα σου, τα έχει Εκείνος καλυμένα για σένα. Σε προστατεύει. Η δική Του αγάπη έχει προηγηθεί, αυτή ξεκίνησε πρώτη. Σειρά σου να κάνεις τη συνέχεια. Εσύ κάνε αυτό που είναι να κάνεις, και όλα τα άλλα θα γίνουν. Μόνο κάνε την αρχή. Τη δική σου αρχή. Το πρώτο βήμα. Αυτό περιμένει από σένα. Μπορείς; Μπορείς να Τον εμπιστευθείς; Να κάνεις το δικό σου πρώτο βήμα; Τότε όλος ο κόσμος θα είναι δικός σου. Γιατί αυτό σου υποσχέθηκε. Σου χαρίζει τον κόσμο. Αρκεί να Τον εμπιστευθείς.

Μερικές φορές μου έρχονται πράγματα από την Αγία Γραφή την ώρα που ζω διάφορες καταστάσεις. Πρόσφατα έδωσα αγάπη και δεν την πήρα πίσω. Από δικό μου κοντινό πρόσωπο. Το γεγονός ότι η αγάπη μου δεν αναγνωρίστηκε, ενώ τη θεωρούσα δεδομένη, ήταν μαχαιριά στην καρδιά. Όμως, όταν είσαι Χριστιανός, δεν σταματάς στον φόβο της απόρριψης. Δε μένεις στην προδοσία του άλλου. Δεν σε αφορά.

Το μάθημά μου ήταν πως ό,τι και να συμβαίνει γύρω μου, εγώ πρέπει να προχωρώ στον δρόμο του Χριστού. Τι ζητάει από μένα ο Χριστός; Να πολεμώ το κακό με το καλό. Να πολεμώ με όπλο μου την αγάπη και σύμμαχο την προσευχή. Από εκεί αντλώ όλη μου τη δύναμη, τη δύναμη που δέχομαι από τον Κύριό μου, Ιησού Χριστό. Καταπίνω τον εγωισμό μου και συνεχίζω. Παρακάμπτω την πληγή που με μάτωσε και απευθύνομαι στον Χριστό, μέσα από την προσευχή, να δίνει σ' εκείνον φώτιση και σε μένα δύναμη, ώστε κι εγώ να μπορώ να μη μένω στάσιμη ούτε να πισωγυρίζω, αλλά με τόλμη και παρρησία να συνεχίζω σταθερά πάνω στα χνάρια του Κυρίου μου. Είμαι παιδί του Θεού και ως τέτοιο, είμαι φως και είμαι και αγάπη, όπως ακριβώς με έχει διδάξει να είμαι: το παράδειγμα για τους άλλους. Δύσκολο, αλλά προσπαθώ, ο αγώνας δεν σταματάει, πέφτω, ξανασηκώνομαι. Όταν ξέρω ότι βαδίζω σε αυτό τον δρόμο, τον δρόμο της αγάπης του Χριστού, τότε δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Γιατί Εκείνος βαδίζει μαζί μου σε κάθε στιγμή κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου.

Είπα να αφήσω την επόμενη ανάρτηση για τον Σεπτέμβρη, όμως ο Θεός δεν μπορεί να περιμένει. Όταν θέλει κάτι να πω, να μοιραστώ μαζί σας, οφείλω να το κάνω. Για Κείνον. Για την αγάπη Του. Για κάποιον εκεί έξω που ίσως μπορεί να το χρειάζεται. Και για μένα. Για να μη μένει τίποτα κρυμμένο στο σκοτάδι.

Το πλάνο αντιγραφής Αγίας Γραφής για το μήνα Αύγουστο έχει τον τίτλο:

"Είσαι παιδί του Θεού"

Ε, ναι, επιτέλους! Είσαι παιδί του Θεού! Πίστεψέ το. Δέξου το. Και μη δέχεσαι τίποτα λιγότερο από αυτό. Μη συμβιβάζεσαι! Αφήσου σε Κείνον και όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν μόνα τους τον δρόμο τους με τον πιο όμορφο και γλυκό και αποκαλυπτικό τρόπο.

"Είστε, λοιπόν, όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό. Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό. Κι αφού ανήκετε στο Χριστό, είστε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός."

~ Προς Γαλάτας 3: 26-29

Με αγάπη,

Εύα 💗

----

Το πλάνο είναι από εδώ.

29.7.20

Η ζωή στην πίσω αυλή

Μπορεί να μην έχουμε εγκατασταθεί ακόμη μόνιμα εκεί, όμως η ζωή στην πίσω αυλή καλά κρατεί. (στιχάκι έφτιαξα τώρα; :-) Εμείς πηγαινοερχόμαστε μέσα στον λίβα για μεταφορές και ταΐσματα από και προς τη νέα μας κατοικία, εκείνα ωστόσο το χαίρονται όσο δεν παίρνει. Ελευθερία και ησυχία, φροντίδα και προδέρμ, υπάρχει καλύτερο; Το μόνο που ελπίζω είναι να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τη μετακόμιση πριν αναζωπυρωθεί και πάλι ο κόβιντ 19 και τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε.

Που θα αργήσει κι άλλο βέβαια να ολοκληρωθεί για μας η όλη διαδικασία της μετακόμισης, πέρα από τον κορωνοϊό, γιατί έχουμε κι άλλα ευχάριστα που έχουν προτεραιότητα και δεν μπορούν να περιμένουν, πολύ πολύ ευχάριστα! (για στοιχείο σας δίνω ενδεικτικά τη λέξη .. κουφέτα :-))

Στην αναμονή λοιπόν μέχρι τον Σεπτέμβρη. Για την ώρα, τα βλέπω που χοροπηδούν παιχνιδιάρικα εδώ κι εκεί εγκλιματισμένα μέσα στον χώρο τους και αγαλλιάζει το μέσα μου. Κάποια από αυτά γεννήθηκαν εδώ, στο πετρόσπιτο! Οι δύο κουνέλες ήταν έγκυες όταν τις πρωτοφέραμε στο κτήμα και τώρα τα μικρούλια μας θεωρούνται και επισήμως γηγενείς, γεννημένα στον τόπο τους, που λένε! Οι κότες κυρίες, με τουπέ, ανεξάρτητες και με χαρακτήρα. Μάλλον τα έχουν καπελώσει τα κοκκόρια που τις σιγοντάρουν και τους κάνουν τα χατήρια.



Αυτά για την ώρα. Σε λίγο μπαίνει ο Αύγουστος. Νομίζω ότι θα τα πούμε και πάλι από Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε, φιλιά πολλά, να περνάτε καλά!

Καλό καλοκαίρι!

Με αγάπη,

Εύα 💗

27.7.20

Πολίτικη Κουζίνα


"Η πολίτικη κουζίνα είναι πολιτική κουζίνα.
Γιατί κάποιοι άφησαν το φαγητό τους στη μέση."


Υπέροχη ταινία.

Λατρεμένη Ευανθία.

Λατρεμένη π(Π)όλη..

---

φωτό από εδώ.

---

Με αγάπη,

Εύα 💗

24.7.20

Από δόξα σε δόξα


Η καμπάνα χτυπάει πένθιμη όλο το πρωί.
Σε τζαμί μεταλλάχτηκε από σήμερα η Αγια-Σοφιά.
Ιμάμηδες αντί για ψάλτες.
Μουσουλμάνοι αντί για χριστιανούς πιστούς που γέμιζαν κάποτε τις κλίτες.
Και μια Θεία Λειτουργία που έχει μείνει μισοτελειωμένη από τότε.

Κάποιοι φτάνουν να μιλούν για μια νέα άλωση.

Κι απ' όλες της μέρες της εβδομάδας, Παρασκευή, ημέρα Σταύρωσης του Κυρίου...

Στην Καινή Διαθήκη εντοπίζεται ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Ορθοδοξίας, το οποίο συνοψίζεται στους εξής στίχους:

"Όλοι εμείς, λοιπόν, χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, κοιτάζουμε σαν σε καθρέφτη τη λαμπρότητα του Κυρίου και μεταμορφωνόμαστε σ' αυτήν τη λαμπρή εικόνα του. 
Με την ενέργεια του Κυρίου, που είναι το Πνεύμα, βαδίζουμε από δόξα σε δόξα."

~ Επιστολή Προς Κορινθίους Β' 3:18

Ως Χριστιανοί, λοιπόν, και ως Ορθόδοξοι, εμείς οι πιστοί, χωρίς κάλυμμα στο πρόσωπο, έτσι ξέρουμε να βαδίζουμε: από δόξα σε δόξα.

Εμένα όμως για κάποιον μυστήριο λόγο, τον τελευταίο καιρό μου κάνει σα να οδεύουμε από ήττα σε ήττα. Ελπίζω να είναι ιδέα μου. Κι αν δεν είναι, ελπίζω να συνέλθουμε γρήγορα.

Με αγάπη,

Εύα 💗

---

Η φωτό από ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη.

---