"...και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα"

Είμαστε στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής που φέρει τον τίτλο "Γένεση", στο σημείο που ο Θεός έχει πλάσει τον Αδάμ, του έχει χαρίσει έναν παραδεισένιο κόσμο γεμάτο ομορφιά και αρμονία με πουλάκια που κελαηδούν και κελαριστά νερά, καθώς κι έναν κήπο στα ανατολικά της Εδέμ που τον πρόσεξε ιδιαίτερα, για να στεγάσει το αγαπημένο του δημιούργημα, τον Αδάμ, να τον χαρεί και να τον φροντίζει. Κι εκεί που θαρρείς πως όλα είναι ειδυλλιακά και ωραία, ο Θεός λέει το εξής: "Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος του. Θα κάνω σ' αυτόν έναν σύντροφο όμοιο μ' αυτόν." (Γέν. 2:18) Και έπλασε τη γυναίκα.

Ας μοιραστώ όμως μαζί σας αυτά που παρατηρώ στο κείμενο. Τον Αδάμ τον έφτιαξε από πηλό που κατασκεύασε ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός έφτυσε στο χώμα, έφτιαξε τον πηλό, έπλασε τον Αδάμ καθ' εικόνα και ομοίωση (τι σημαίνει αυτό; Ότι εμφανισιακά και ως στοιχεία που μας ορίζουν είμαστε το ίδιο με τον δημιουργό μας!) και μετά εμφύσησε πνοή μέσα στα ρουθούνια του Αδάμ και του έδωσε ζωή. Παρατήρηση εδώ, ότι πνοή από την πνοή του Θεού δεν διαπερνούσε κανένα άλλο ζωντανό είδος πάνω στον πλανήτη, αφού για τα υπόλοιπα είδη είχε δώσει απλά προφορική εντολή. "Να γίνει αυτό" και γινόταν.

Με τη δημιουργία της Εύας, η διαδικασία διαφέρει. Ενώ θα περίμενε κανείς να κάνει το ίδιο και για την κατασκευή της γυναίκας, αντί αυτού βύθισε τον Αδάμ σε βαθύ ύπνο, πήρε ένα από τα πλευρά του και από αυτό το πλευρό κατασκεύασε την πρώτη γυναίκα και την έφερε στον Αδάμ. Εδώ είναι που λέει το κείμενο: "Γι' αυτό ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του. Και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα." (Γέν. 2:24)

Βλέπουμε λοιπόν ότι, όχι μόνο διέφερε η δημιουργία του ανθρώπου από αυτή των λοιπών ζωντανών οργανισμών, διαφέρει και ο τρόπος δημιουργίας του άνδρα από τη γυναίκα. Γιατί, το εύλογο θα ήταν να επαναλάβει ό,τι είχε κάνει με τον Αδάμ άλλη μία φορά, αφού ήταν και δοκιμασμένη η συνταγή, και να έχει ξεμπερδέψει. Αντ' αυτού όμως, ξεκινάει μια ολοκαίνουργια διαδικασία, χρονοβόρα, λεπτεπίλεπτη και με ρίσκο να χαλάσει το πρώτο μοντέλο που είχε κατασκευάσει, γιατί του αφαιρεί το ένα πλευρό! Το είχε ανάγκη; Όχι, βέβαια! Τότε γιατί το έκανε με αυτό τον τρόπο;

Ας το δούμε με σημερινά δεδομένα. Κατ' αρχάς το σημείο που λέει "βύθισε τον Αδάμ σε βαθύ ύπνο" εύκολα παραπέμπει σε αναισθησία. Βασικά, αυτό που λέει το κείμενο είναι ότι ο Θεός έκανε στην ουσία μία χειρουργική επέμβαση! Προκάλεσε αναισθησία και αφαίρεσε ένα πλευρό, ένα οστό δηλαδή, από τον σκελετό του Αδάμ.

Επίσης, ένα άλλο ερώτημα: Γιατί το πλευρό; Γιατί να μην πάρει ένα μέρος του εγκεφάλου ή της καρδιάς, που έχουν και μεγαλύτερο συμβολικό χαρακτήρα, παρά διαλέγει ένα εντελώς αδιάφορο και ασήμαντο μέρος του ανθρώπινου σώματος, όπως ένα απλό, ταπεινό παΐδι; Η σύγχρονη βιοϊατρική δίνει μια απάντηση ως προς αυτό. Μελέτες χρόνων έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι από τα 206 οστά του ανθρώπινου οργανισμού, μόνο ένα μπορεί να παράξει τα απαραίτητα βλαστοκύτταρα που χρειάζονται ώστε να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση σε περίπτωση αλλοίωσης για οποιονδήποτε λόγο, από ατύχημα π.χ.. Μαντέψτε ποιο είναι αυτό. Καλά το μαντέψατε: το πλευρικό οστό!!!

Αν λοιπόν όλα αυτά για το οποία μιλάμε είναι κύημα της φαντασίας του Μωυσή (αυτός είναι ο συγγραφέας της Γένεσης), πώς γίνεται να ξέρει πράγματα όπως η αναισθησία, η χειρουργική επέμβαση, η δυνατότητα ανάπλασης του μοναδικού από τα οστά του ανθρώπινου οργανισμού και να διαλέγει αυτό!, πράγματα που στην εποχή του δεν υπήρχαν ούτε καν σαν ιδέα; Είναι πολλά για να είναι συμπτώσεις, πόσο μάλλον όταν αφορά ένα κείμενο που γράφτηκε το 1513 προ Χριστού.

Ας πάμε όμως και ένα βήμα πιο κάτω. Ποια ανθρώπινη σχέση σε επίπεδο σύνδεσης, δεσμού δηλαδή, είναι ισχυρότερη όλων; Η σχέση μητέρας και παιδιού. Η σύγχρονη επιστήμη αποδίδει αυτή την ανεξήγητη δύναμη στο γεγονός ότι ο ένας οργανισμός δημιουργήθηκε μέσω του άλλου. Τα δύο σώματα δηλαδή, της μητέρας με το παιδί της, δεν μοιράζονται μόνο αφηρημένη αγάπη που ενώνει, αλλά και κυριολεκτική, οργανική ένωση, αφού ο ένας είναι μέρος του άλλου.

Με το να δημιουργήσει λοιπόν ο Θεός ένα σώμα μέσα από το άλλο, τι επιτυγχάνει; Αυτή τη σύνδεση! "Και οι δύο έσονται εις σάρκα μία"!!! Κυριολεκτικά!!

Ο συνδετικός κρίκος, βέβαια, για να γίνει αυτό, είναι ο Θεός. Ο Θεός είναι αυτός που ενώνει τον άνδρα με τη γυναίκα, ώστε να γίνουν σάρκα μία. Και πώς γίνεται αυτό; Μέσα από το μυστήριο του γάμου, του ευλογημένου από τον Θεό. Αν προσέξει κανείς την περιγραφή της δημιουργίας του κόσμου, κάθε φορά που ο Θεός ολοκληρώνει μια δημιουργία, το ιερό κείμενο λέει ότι τα ευλογεί. "Και δημιούργησε ο Θεός τα μεγάλα κήτη, και κάθε έμψυχο που κινείται, τα οποία γέννησαν με αφθονία τα νερά σύμφωνα με το είδος τους, και κάθε πουλί φτερωτό σύμφωνα με το είδος του. Και ο Θεός είδε ότι ήταν καλό. Και ο Θεός τα ευλόγησε λέγοντας: Αυξάνεστε και πληθύνεστε, και γεμίστε τα νερά μέσα στις θάλασσες. και τα πουλιά ας πληθύνονται επάνω στη γη." (Γέν. 1: 21-22)

Αυτό στον Αδάμ όμως, το έκανε αφού δημιούργησε και την Εύα και την έδωσε για γυναίκα του. "Αρσενικό και θηλυκό τους δημιούργησε και τους ευλόγησε ο Θεός. και είπε σ' αυτούς ο Θεός. Αυξάνεστε και πληθύνεστε και γεμίστε τη γη και κυριεύστε την, και εξουσιάζετε επάνω στα ψάρια της θάλασσας και επάνω στα πουλιά του ουρανού και επάνω σε κάθε ζώο που κινείται επάνω στη γη." (Γέν. 1: 27-28)

Ευλογεί και τους δύο μαζί σαν ζευγάρι και δίνει και στους δύο το δικαίωμα να εξουσιάζουν από κοινού το περιβάλλον που δημιούργησε για αυτούς. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος ορισμός της ισότητας, τότε ποιο είναι; Αυτό το αναφέρω γιατί υπάρχει και αυτή η άποψη σήμερα, ότι ο Θεός θέλει την γυναίκα υπό και ότι θα πρέπει να φοβάται τον άντρα (της) και να υποτάσσεται σε αυτόν. Ισχύουν και αυτά, όχι όμως ακριβώς έτσι. Θα τα αναλύσουμε όταν θα φτάσουμε κι εκεί. Προς το παρόν όμως, μπορούμε να πούμε ότι, βάση του κειμένου που εξετάζουμε τώρα, βλέπουμε έναν Θεό δίκαιο, που αγαπάει εξ' ίσου (αν όχι περισσότερο) τη γυναίκα, όπως βεβαίως και τον άνδρα. Μια απόλυτη ισορροπία επικρατεί στην πλάση που ο Θεός δημιούργησε. Τα πάντα λειτουργούν με δικαιοσύνη και αλληλοσεβασμό και όλα μαζί δοξολογούν τον Θεό και δημιουργό τους.

Όλα αυτά θα αλλάξουν με την πτώση του ανθρώπου και την πρώτη εμφάνιση του πειρασμού, δηλαδή της αμαρτίας. Αυτά όμως θα τα δούμε στη συνέχεια.

***

Δεν ξέρω αν σας αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζω το ιερό κείμενο, αν μπορείτε να με ακολουθήσετε στο ξεδίπλωμα της σκέψης μου. Ο σκοπός μου είναι να μοιραστώ μαζί σας πράγματα που μαθαίνω και εγώ όσο προχωράω στη μελέτη μου της Αγίας Γραφής. Βήμα βήμα τη φορά, κομμάτι κομμάτι. Σίγουρα δεν είμαι ειδικός. Αυτό που κάνω είναι να προσεγγίζω το κείμενο με απόλυτο σεβασμό και αγάπη, να διαβάζω προσεχτικά, να προσπαθώ να φωτίσω τις λέξεις, να κρατάω σημειώσεις από αυτά που παρατηρώ, να κάνω έρευνα ό,που χρειάζεται και όλη αυτή τη δουλειά να την καταθέτω εδώ.

Αλλά και για τον τρόπο που διαβάζω την Αγία Γραφή θα μιλήσω κάποια στιγμή εκτενέστερα, για να δώσω ιδέες και έμπνευση σε όποιον πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί. Για μένα, δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι σημαντικότερο από αυτό. Από τότε που ξεκίνησα αυτό το οδοιπορικό, όλες οι υπόλοιπες ενασχολήσεις με τα κοσμικά και τα εφήμερα, έχασαν τη λάμψη τους. Ακόμα και η θεματολογία του ιστολογίου μου, μου φάνηκε τόσο αδιάφορη που με έκανε να αναρωτιέμαι γιατί χάλασα τόσο χρόνο πάνω σε τόσο ασήμαντα πράγματα. Σκεφτόμουν μάλιστα σοβαρά να το καταργήσω τελείως και να ξεκινήσω από την αρχή. Βλέπετε στο μυαλό μου είχε ήδη αρχίσει να γεννιέται αυτό το κομμάτι, αυτή η στροφή στην ενασχόληση με τα θεολογικά, συγκεκριμένα, με τα Βιβλικά.

Μετά, όμως, σκέφτηκα πως όλα αυτά τα ασήμαντα είναι που με έφεραν εδώ, σε αυτό το σημείο, κι αυτό τα κάνει εξίσου σημαντικά. Έπαιξαν τον ρόλο τους, είχαν κάποιον έργο να επιτελέσουν, κάποιον σκοπό, όπως όλα εξάλλου, και ο σκοπός τους πλέον ολοκληρώθηκε: Είμαι εδώ!

Το ξέρω ότι η θεματική ξενίζει, σίγουρα έχουν φύγει πολλοί αναγνώστες, όμως δε στενοχωριέμαι. Εγώ γράφω γι' αυτούς που έχουν μείνει. Και για μένα, βέβαια, αφού και εγώ μαθαίνω μέσα από αυτή τη διαδικασία. Και, φυσικά, γι' αυτούς που θα 'ρθουν. Έτσι, αποφάσισα να συνεχίσω στο υπάρχον blog με λίγες αλλαγές που θεώρησα απαραίτητες, ώστε να φαίνεται και ολόκληρη η διαδρομή μου, από εκεί που ήμουν ως εκεί που θέλω να καταλήξω.

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.

Με αγάπη,

Εύα 💗