Θα ήθελα πολύ να ξέρω αν όλοι όσοι ασκούν (-ούμε) κριτική σε αυτά που λένε ή που κάνουν οι άλλοι, εφαρμόζουν (-ουμε) την ίδια διαδικασία σε αυτά που λένε (-με) ή που κάνουν (-με) οι ίδιοι.
Ακαδημαϊκής φύσεως το ερώτημα βέβαια, αφού λίγο ως πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό. Η λογοκρισία, η κριτική, η αποδοκιμασία, η κατάκριση, όλα αφορούν και στοχεύουν προς τους άλλους και σπανίως (έως ποτέ) τον εαυτό μας. Σε θέματα κριτικής (αυτοκριτικής, δηλαδή), εμείς τις εννέα φορές στις δέκα βρισκόμαστε στο απυρόβλητο. Ο Χριστός όμως έχει δώσει σαφή εντολή: Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε.
"Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε, και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε."
Πώς όμως μπορώ να μην κρίνω, όταν όλα όσα βλέπω γύρω μου πηγαίνουν στραβά και ανάποδα; Όταν κανένας δεν καταλαβαίνει από κοινή λογική; Δεν θα κατακρίνω αυτό που δεν με βρίσκει σύμφωνη; Φυσικά και θα το κατακρίνω. Μερικές φορές μάλιστα, πηγαίνουμε και στο επόμενο επίπεδο, να κατακρίνουμε πίσω από την πλάτη εκείνου που τόλμησε να έχει αντίθετες αντιλήψεις από εμάς. Μα, δεν βλέπει ότι αυτό είναι λάθος; Λάθος αντίληψη; Λάθος διατύπωση; Λάθος προσέγγιση; Όλα λάθος;
Όλα λάθος είναι βέβαια επειδή εμείς θεωρούμε ότι είναι λάθος, επειδή το δικό μας πεδίο αντίληψης το εκλαμβάνει ως τέτοιο. Περιμένουμε το τέλειο από τους ανθρώπους κι όταν δεν το βρίσκουμε εκνευριζόμαστε, απογοητευόμαστε, συγχιζόμαστε, ενίοτε αναλαμβάνουμε και δράση να διοθρώσουμε τον άλλον σύμφωνα με τις δικές μας πεποιθήσεις.
Όμως, σύμφωνα με την Αγία Γραφή και άρα την χριστιανική αντίληψη, δρώντας με αυτό τον τρόπο μπαίνουμε σε ξένα χωράφια, αφού δεν είναι δική μας δουλειά να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα των ανθρώπων, αλλά του Θεού. Όταν λοιπόν αποφασίζουμε να κάνουμε εμείς το έργο του Θεού, βουτάμε στο αμάρτημα της αλαζονείας, που για τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας είναι η μητέρα όλων των αμαρτιών, αφού από το αμάρτημα της αλαζονείας γεννιούνται όλα τα υπόλοιπα αμαρτήματα.
Η κριτική είναι ένα αμάρτημα που πηγάζει και αυτό από το αμάρτημα της αλαζονείας. Πώς εξηγείται αυτό; Αλαζονεία σημαίνει αίσθημα υπεροχής έναντι των άλλων. Όταν αισθάνεσαι ανώτερος των υπολοίπων δεν σε ικανοποιεί τίποτα. Όλα είναι υποδεέστερα από σένα, κάτι που σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχεις το δικαίωμα να κρίνεις, να αποδοκιμάζεις, να καταδικάζεις.
Όσο λοιπόν βουτάμε σε αμαρτήματα τέτοιας φύσεως (που για τη χριστιανική αντίληψη μεταφράζονται σε ατέλειες χαρακτήρα αλλά και ψυχής), τόσο απομακρυνόμαστε από τον χριστιανικό πρότυπο ζωής και αντίληψης, και άρα από τον Θεό. Ο Θεός δεν μας έστειλε σε αυτό τον κόσμο για να διορθώσουμε τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά τον εαυτό μας, έτσι ώστε να απεγκλωβιστούμε από τις κοσμικές παγίδες που μας κρατούν μακριά από το θεϊκό κομμάτι του εαυτού μας που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ασχολήσου με το πώς θα βελτιώσεις τον εαυτό σου και άσε τους υπόλοιπους σε μένα, αυτό ζητάει από εμάς μέσα από μια σειρά χωρία, όλα τους εντός Αγίας Γραφής:
Επιστολή Ιακώβου 5:9
Κατά Ματθαίον 7:1-5
Κατά Λουκάν 6:37-42
Προς Ρωμαίους 14:1-4
Προς Κορινθίους Α' 10:10
Προς Γαλάτες 5:15
Προς Φιλιππησίους 2:14-16
Επιστολή Ιακώβου 4:11-12
Προς Κορινθίους Α' 4:2-5
Colossians 2:16-18
Κατά Ματθαίον 18:15
Παροιμίες 15:1
Δανιήλ 6:4
Προς Κορινθίους Β' 8:20-21
Προς Τίτον 2:7-8
Ψαλμοί 141:5
Παροιμίες 10:17
Παροιμίες 15:5
Παροιμίες 27:6
Παροιμίες 28:23
Δευτερονόμιον 1:26-27
Ιερεμίας 20:7-9
Ιωνάς 4:1-4
Αββακούμ 1:1-4
Μαλαχίας 3:13-15
Προς Ρωμαίους 9:19-21
Ησαΐας 29:16
Ησαΐας 45:9
Ησαΐας 40:27
Ψαλμοί 10:1
Ψαλμοί 13:1-2
Ψαλμοί 22:1-2
Ψαλμοί 42:9-10
Ψαλμοί 44:23-24
Ψαλμοί 74:10-11
Ψαλμοί 80:4-6
Ψαλμοί 108:11-12
(από εδώ.)
(Σημ: Δυστυχώς το site όπου είναι κατηγοριοποιημένα όλα τα λήμματα της Αγίας Γραφής κατά θεματικές είναι στα αγγλικά. Εάν γνωρίζει κάποιος κάτι αντίστοιχο που να έχει φτιαχτεί στην ελληνική γλώσσα, μπορεί να αφήσει σχόλιο με την ηλεκτρ. διεύθυνση προς ενημέρωση όλων.)
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η εντολή δίνεται παραπάνω από μία φορές, κάτι που θα πρέπει να μας υποψιάζει ότι πρόκειται για κάτι αρκετά σοβαρό για να το προσπεράσουμε επιπόλαια. Η εντολή Μην κρίνετε για να μην κριθείτε απαιτεί σθένος ψυχικό, το οποίο καλλιεργείται με την εξάσκηση, και αυτοσυγκράτηση, η οποία επίσης καλλιεργείται με την εξάσκηση. Η τελειότητα χαρακτήρα δεν αποτελεί προϋπόθεση στον χριστιανικό τρόπο ζωής, δεν είναι ζητούμενο, η εξάσκηση όμως είναι. Το να καθόμαστε και να διαβάζουμε την Αγία Γραφή και να μαθαίνουμε τις εντολές είναι το ένα σκέλος της διαδικασίας, η οποία θα μείνει όμως λειψή εάν δεν αρχίσουμε να εφαρμόζουμε σταδιακά τα όσα διαβάζουμε στην καθημερινότητά μας.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Ακαδημαϊκής φύσεως το ερώτημα βέβαια, αφού λίγο ως πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό. Η λογοκρισία, η κριτική, η αποδοκιμασία, η κατάκριση, όλα αφορούν και στοχεύουν προς τους άλλους και σπανίως (έως ποτέ) τον εαυτό μας. Σε θέματα κριτικής (αυτοκριτικής, δηλαδή), εμείς τις εννέα φορές στις δέκα βρισκόμαστε στο απυρόβλητο. Ο Χριστός όμως έχει δώσει σαφή εντολή: Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε.
"Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε, και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε."
~ Κατά Ματθαίον 7:1-3
Πώς όμως μπορώ να μην κρίνω, όταν όλα όσα βλέπω γύρω μου πηγαίνουν στραβά και ανάποδα; Όταν κανένας δεν καταλαβαίνει από κοινή λογική; Δεν θα κατακρίνω αυτό που δεν με βρίσκει σύμφωνη; Φυσικά και θα το κατακρίνω. Μερικές φορές μάλιστα, πηγαίνουμε και στο επόμενο επίπεδο, να κατακρίνουμε πίσω από την πλάτη εκείνου που τόλμησε να έχει αντίθετες αντιλήψεις από εμάς. Μα, δεν βλέπει ότι αυτό είναι λάθος; Λάθος αντίληψη; Λάθος διατύπωση; Λάθος προσέγγιση; Όλα λάθος;
Όλα λάθος είναι βέβαια επειδή εμείς θεωρούμε ότι είναι λάθος, επειδή το δικό μας πεδίο αντίληψης το εκλαμβάνει ως τέτοιο. Περιμένουμε το τέλειο από τους ανθρώπους κι όταν δεν το βρίσκουμε εκνευριζόμαστε, απογοητευόμαστε, συγχιζόμαστε, ενίοτε αναλαμβάνουμε και δράση να διοθρώσουμε τον άλλον σύμφωνα με τις δικές μας πεποιθήσεις.
Όμως, σύμφωνα με την Αγία Γραφή και άρα την χριστιανική αντίληψη, δρώντας με αυτό τον τρόπο μπαίνουμε σε ξένα χωράφια, αφού δεν είναι δική μας δουλειά να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα των ανθρώπων, αλλά του Θεού. Όταν λοιπόν αποφασίζουμε να κάνουμε εμείς το έργο του Θεού, βουτάμε στο αμάρτημα της αλαζονείας, που για τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας είναι η μητέρα όλων των αμαρτιών, αφού από το αμάρτημα της αλαζονείας γεννιούνται όλα τα υπόλοιπα αμαρτήματα.
Η κριτική είναι ένα αμάρτημα που πηγάζει και αυτό από το αμάρτημα της αλαζονείας. Πώς εξηγείται αυτό; Αλαζονεία σημαίνει αίσθημα υπεροχής έναντι των άλλων. Όταν αισθάνεσαι ανώτερος των υπολοίπων δεν σε ικανοποιεί τίποτα. Όλα είναι υποδεέστερα από σένα, κάτι που σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχεις το δικαίωμα να κρίνεις, να αποδοκιμάζεις, να καταδικάζεις.
Όσο λοιπόν βουτάμε σε αμαρτήματα τέτοιας φύσεως (που για τη χριστιανική αντίληψη μεταφράζονται σε ατέλειες χαρακτήρα αλλά και ψυχής), τόσο απομακρυνόμαστε από τον χριστιανικό πρότυπο ζωής και αντίληψης, και άρα από τον Θεό. Ο Θεός δεν μας έστειλε σε αυτό τον κόσμο για να διορθώσουμε τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά τον εαυτό μας, έτσι ώστε να απεγκλωβιστούμε από τις κοσμικές παγίδες που μας κρατούν μακριά από το θεϊκό κομμάτι του εαυτού μας που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ασχολήσου με το πώς θα βελτιώσεις τον εαυτό σου και άσε τους υπόλοιπους σε μένα, αυτό ζητάει από εμάς μέσα από μια σειρά χωρία, όλα τους εντός Αγίας Γραφής:
Επιστολή Ιακώβου 5:9
Κατά Ματθαίον 7:1-5
Κατά Λουκάν 6:37-42
Προς Ρωμαίους 14:1-4
Προς Κορινθίους Α' 10:10
Προς Γαλάτες 5:15
Προς Φιλιππησίους 2:14-16
Επιστολή Ιακώβου 4:11-12
Προς Κορινθίους Α' 4:2-5
Colossians 2:16-18
Κατά Ματθαίον 18:15
Παροιμίες 15:1
Δανιήλ 6:4
Προς Κορινθίους Β' 8:20-21
Προς Τίτον 2:7-8
Ψαλμοί 141:5
Παροιμίες 10:17
Παροιμίες 15:5
Παροιμίες 27:6
Παροιμίες 28:23
Δευτερονόμιον 1:26-27
Ιερεμίας 20:7-9
Ιωνάς 4:1-4
Αββακούμ 1:1-4
Μαλαχίας 3:13-15
Προς Ρωμαίους 9:19-21
Ησαΐας 29:16
Ησαΐας 45:9
Ησαΐας 40:27
Ψαλμοί 10:1
Ψαλμοί 13:1-2
Ψαλμοί 22:1-2
Ψαλμοί 42:9-10
Ψαλμοί 44:23-24
Ψαλμοί 74:10-11
Ψαλμοί 80:4-6
Ψαλμοί 108:11-12
(από εδώ.)
(Σημ: Δυστυχώς το site όπου είναι κατηγοριοποιημένα όλα τα λήμματα της Αγίας Γραφής κατά θεματικές είναι στα αγγλικά. Εάν γνωρίζει κάποιος κάτι αντίστοιχο που να έχει φτιαχτεί στην ελληνική γλώσσα, μπορεί να αφήσει σχόλιο με την ηλεκτρ. διεύθυνση προς ενημέρωση όλων.)
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η εντολή δίνεται παραπάνω από μία φορές, κάτι που θα πρέπει να μας υποψιάζει ότι πρόκειται για κάτι αρκετά σοβαρό για να το προσπεράσουμε επιπόλαια. Η εντολή Μην κρίνετε για να μην κριθείτε απαιτεί σθένος ψυχικό, το οποίο καλλιεργείται με την εξάσκηση, και αυτοσυγκράτηση, η οποία επίσης καλλιεργείται με την εξάσκηση. Η τελειότητα χαρακτήρα δεν αποτελεί προϋπόθεση στον χριστιανικό τρόπο ζωής, δεν είναι ζητούμενο, η εξάσκηση όμως είναι. Το να καθόμαστε και να διαβάζουμε την Αγία Γραφή και να μαθαίνουμε τις εντολές είναι το ένα σκέλος της διαδικασίας, η οποία θα μείνει όμως λειψή εάν δεν αρχίσουμε να εφαρμόζουμε σταδιακά τα όσα διαβάζουμε στην καθημερινότητά μας.
Με αγάπη,
Εύα 💗
(φωτο από το διαδίκτυο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου