It 's a Βlue, Βlue Monday

Paul Cézanne, La damme en blue (1904)

Δεν ξέρω αν ο συγκεκριμένος ψυχολόγος έχει δίκιο και πράγματι η σημερινή Δευτέρα είναι η πιο Μπλε Δευτέρα του χρόνου (αγγλιστί Blue Monday, τουτέστιν, μελαγχολική Δευτέρα) ή αν οι εξισώσεις που έφτιαξε με βάση τον άσχημο καιρό του Ιανουαρίου, τα χρέη του Δεκεμβρίου, τα Χριστούγεννα που μόλις πέρασαν και άλλες συνιστώσες που έχει συγκεντρώσει όντως αποδεικνύουν πως η φετινή 18η Ιανουαρίου είναι η χειρότερη μέρα του χρόνου, όπως υποστηρίζει, εγώ πάντως μια χαρά ξύπνησα σήμερα. Και μια χαρά ήμουν και καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας μου, σώμα τε νους και ψυχή σε απόλυτη ευθυγράμμιση! Που θα πει, προς διάψευση του κ. Κ. Άρναλ, πως ήταν μια μέρα χωρίς ψήγμα μελαγχολίας.

Αφού λοιπόν ένεκα της ημέρας η δική μου μελαγχολία έλαμψε δια της απουσίας της, λέω να τιμήσω την σημερινή Μπλε Δευτέρα της χρονιάς μέσα από την μελαγχολία κάποιου άλλου, του Πωλ Σεζάν, ενός αγαπημένου ζωγράφου ο οποίος αγαπούσε την ζωγραφική περισσότερο από κάθε τι άλλο (διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τον άνθρωπο πίσω από τον ζωγράφο εδώ.) 

Πιο συγκεκριμένα, μέσα από τον πίνακά του Η κυρία με τα μπλε που κοσμεί την σημερινή ανάρτηση, που δεν είναι άλλη από την κυρία Σεζάν, η οποία όμως, για κακή τύχη του ζωγράφου, δεν αγαπούσε ούτε τον Σεζάν ούτε και τη ζωγραφική.

Μπλε λοιπόν για να ξορκίσω τη μελαγχολία της ημέρας, μπλε για να ξορκίσω και το μάτι, που πολύ μας γυροφέρνει τώρα τελευταία. Να γεμίσει η πλάση από μπλε, να τρομάξει το κακό, να σηκωθεί να φύγει μακριά και να πάει στο πυρ το εξώτερο και ακόμα παραπέρα λέμε, ξου, ξου!!!