Δυο μέρες στο εξοχικό

evapsarrou.blogspot.com

evapsarrou.blogspot.com

evapsarrou.blogspot.com

evapsarrou.blogspot.com

evapsarrou.blogspot.com

Δεν ήταν παρά δυο μέρες, που όμως φάνηκαν σα να είχε περάσει μήνας. Η ζέστη δυνατή, ο ήλιος ανελέητος πυρράκτωνε τα πάντα, όταν όμως άρχιζε να σουρουπώνει, ένας γλυκός μαΐστρος έκανε τις βελόνες των πεύκων να τραγουδούν διώχνοντας όλη την κάψα και τη δυσφορία της ημέρας. 
Τα φυτεμένα μας στα καλύτερά τους παρά τον καύσωνα που μεσολάβησε από την προηγούμενη φορά που ήμασταν εκεί. Τα δέντρα μας κάθε φορά και πιο ψηλά, πιο περήφανα. Γλάροι βόλταραν πάνω από τον κάμπο κάνοντάς μας παρέα στον πρώτο καφέ της ημέρας. Χελιδόνια στιγμάτισαν και πάλι τον ουρανό. Περιμένω υπομονετικά να φτιάξουν τη φωλιά τους στα κεραμίδια του σπιτιού. Τα προσκαλώ κάθε φορά. Ελπίζω. Κάποια χρονιά, πού ξέρεις; Μπορεί και να συμβεί. Ένας κορυδαλλός αιφνιδίασε με τα πολύχρωμα φτερά του και την περήφανη παρουσία του. Νίκησε για λίγο την απόλυτη κυριαρχία του πράσινου, που το βλέπεις γύρω σου σε όλες του τις αποχρώσεις όλες τις εποχές του χρόνου. 
Για πρώτη φορά σε αυτή μας την απόδραση είδα κουνάβι, παρακαλώ! Μεγάλο, φουντωτό, πλουμιστό, στο μέγεθος του Φοίβου. Σα μικρό αλεπουδάκι μου φάνηκε, μόνο με περισσότερα χρώματα. Ούτε και ήξερα πως ζούσε σε αυτή τη γωνιά των Γερανίων. Βγήκε στο ξέφωτο, στάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα να μας κοιτάζει και μετά χάθηκε έτσι ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί.

evapsarrou.blogspot.com

evapsarrou.blogspot.com

evapsarrou.blogspot.com

Δυο μέρες ομορφιάς, σιωπής και ηρεμίας πέρασαν σα νερό. Φτάσαμε στο βράδυ της Κυριακής και δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε, μεταθέτοντας την ώρα του φευγιού όλο και μακρύτερα από τις στιγμές που ζούσαμε. Περιμέναμε να σκοτεινιάσει, να δούμε τους αστερισμούς να διαγράφονται ολοφώτεινοι και γιορτινοί στον μαβί νυχτερινό ουρανό. Καθίσαμε στην κούνια, με την απόλυτη ησυχία να απλώνεται γύρω μας, με τα παγάκια στο ποτήρι με το παγωμένο απεριτίφ να κροταλίζουν στο κάθε λίκνισμα και στηλώσαμε τα μάτια στον ουρανό. Ο γκιώνης συγχρονίστηκε με το τραγούδι του γρύλλου και των τζιτζικιών που δεν έλεγαν να κοπάσουν παρά το προχωρημένο της ώρας. Ποίηση. Σε λίγο φάνηκε ένα ολόγιομο ασημένιο φεγγάρι που, παρόλο που δεν ήταν η γαλάζια πανσέληνος όπως μας είχαν προαναγγείλει και περιμέναμε, ωστόσο ήταν το ιδανικότερο επιστέγασμα ενός μαγευτικού σαββατοκύριακου.  

evapsarrou.blogspot.com

Φιλώ σας.