Βραβειάκι και ευχές!

Με μερικές μέρες καθυστέρηση, αφού έλειπα εκτός των τειχών για οικογενειακή ολιγοήμερη ανάπαυλα στο εξοχικό,
επανέρχομαι με το χριστουγεννιάτικο δωράκι - βραβείο
από την γλυκύτατη Teteel που την ευχαριστώ πολύ!

Οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσω είναι οι εξής:

1.  Η πιο όμορφη χριστουγεννιάτικη ανάμνηση

Όλα μου τα παιδικά χρόνια συνδέονται με γλυκές αναμνήσεις, κυρίως από τον μπαμπά μου, που δεν έχανε ευκαιρία να ντυθεί Άγιος Βασίλης και να μας κάνει έκπληξη σε μένα και την αδελφή μου, φορτωμένος με τα δώρα που, όλως τυχαίως, ήταν πάντοτε αυτά που επιθυμούσαμε όλη τη χρονιά!

2.  Αγαπημένο ξένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Το I'm dreaming of a white Christmas, εκτέλεση Bing Crosby.
Διαχρονικό, κλασικό και υπέροχο.

3. Αγαπημένο ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Ένας ..εναλλακτικός Μικρός τυμπανιστής, από τη συμφωνική ορχήστρα της Κύπρου, τη νεότερη αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Επίσης διαχρονικό, αλλά μέσα από μια δυναμική, φρέσκια, πιο σύγχρονη ματιά.
 

4.  Τα δώρα που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Ένα μόνο, να υπάρχει αγάπη. Όλα τα άλλα έπονται, ακόμα και η υγεία.

Πρέπει επίσης με τη σειρά μου να το χαρίσω σε 6 blogs:

http://decdimisaussi.blogspot.gr/
http://mytripssonblog.blogspot.gr
http://karagiozaki.blogspot.gr/
http://memorieswitholdthings.blogspot.gr/
http://www.mybiscoto.com/
http://podilatisa.blogspot.gr/

Εύχομαι σε όλους ένα Ευτυχισμένο και Δημιουργικό 2 0 1 4 !!

Λονδίνο - Αθήνα: 32 ώρες

Τόσο κράτησε το ταξίδι της επιστροφής μου από την Εσπερία.
Θα μπορούσα να είχα κάνει τον γύρο του κόσμου σε αυτό το διάστημα.
Ένα τρένο με περιορισμένα δρομολόγια που απαιτούσε να βρίσκομαι στο αεροδρόμιο αποβραδίς, μιας και πετούσα ξημερώματα,
μια ανταπόκριση που χάθηκε χάρη στην απροσδόκητη, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, έλλειψη συγχρονισμού των υπηρεσιών ενός αχανούς σε έκταση αεροδρομίου,
του μεγαλύτερου, από ότι έμαθα μετά, αεροδρομίου της Ευρώπης,
ένα προσωπικό που επέλεξε να αφήσει ένα μισο-άδειο αεροπλάνο να πετάξει
από το να το καθυστερήσει ώστε να επιβιβαστούν οι περίπου τριάντα επιβάτες της ανταπόκρισης που είχαμε εγκλωβιστεί στον εξονυχιστικό και απελπιστικά χρονοβόρο επανέλεγχο διαβατηρίων, αποσκευών και σωματικού ελέγχου
εν μέσω χιλιάδων άλλων επιβατών από άλλες πτήσεις,
παρόλο που βρισκόμασταν σε ζώνη τράνζιτ και είχαμε ήδη ελεγχθεί,
ένα ατέλειωτο τρεχαλητό με τα μπαγκάζια ανά χείρας από κτήριο σε κτήριο και από πλατφόρμα σε πλατφόρμα μήπως και προλάβουμε το αεροπλάνο για Αθήνα,
που φυσικά έφυγε χωρίς να μας περιμένει,
στάθηκαν η αιτία να βγάλω δύο διαδοχικές νύχτες σε δυο διαφορετικά αεροδρόμια,
πρώτα του Λονδίνου και ύστερα της Φρανκφούρτης.
Η αεροπορική εταιρεία να ρίχνει τις ευθύνες στο αεροδρόμιο για την καθυστέρηση και το αεροδρόμιο στην εταιρεία που δεν άφησε μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο για τη μετεπιβίβαση από το ένα αεροπλάνο στο άλλο
κι εμείς καθηλωμένοι εκεί να περιμένουμε κάποιος να φιλοτιμηθεί και να μας βάλει σε ένα επόμενο δρομολόγιο για την πατρίδα, κάτι πρακτικά αδύνατο ως την επομένη τουλάχιστον, αφού όλα τα δρομολόγια ήταν ασφυκτικά γεμάτα λόγω των Χριστουγέννων.
Ένα πινγκ-πονγκ επίρρηψης ευθυνών από τον έναν στον άλλο που θα δικαιολογούσα ίσως αν ήμουν στην Ελλάδα, αφού είναι μια κατάσταση που δυστυχώς έχω αρχίσει πλέον να θεωρώ δεδομένη για τον τόπο μου.
Όταν όμως συμβαίνουν σε μια χώρα που υπερηφανεύεται για το πώς όλα λειτουργούν ρολόι, όπως η Γερμανία, και που πρόκειται για την ίδια χώρα που έρχεται επιτακτικά στη δική μου για να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη και να μας νοικοκυρέψει,
επειδή εμείς είμαστε ανοικοκύρευτοι και εκείνοι νοικοκύρηδες
τότε η υποκρισία χτυπάει κόκκινο.
Λένε παρόλα αυτά πως πίσω από κάθε κακό υπάρχει και κάτι καλό.
Και ήταν καλό που βίωσα αυτή την περιπέτεια, έστω και εν μέσω εορταστικών ημερών,
γιατί τώρα μπορώ να κάνω τις κρίσεις και τις συγκρίσεις μου
βασισμένες σε προσωπική μου εμπειρία.
Μπόρεσα επίσης, μέσα σε αυτές τις ατέλειωτες ώρες της αναμονής
να συναντήσω ωραίους ανθρώπους από την πατρίδα μου
Έλληνες ντόμπρους και έξω καρδιά που συνδέθηκαν αυτόματα μεταξύ τους μπροστά σε αυτή την κρίση που αντιμετωπίσαμε όλοι μας από κοινού, με διάθεση να βοηθήσουν και να βοηθηθούν, με το χιούμορ να μη λείπει παρόλη την απόγνωση, την οργή και την κούραση,
κάτι που δεν συνάντησα πουθενά εκεί που πήγα,
ώστε να μπορώ να κάνω και πάλι τις κρίσεις και τις συγκρίσεις μου.
Και φυσικά, να βγάλω τη φωτογραφική μου μηχανή
και να παίξω με τις αντανακλάσεις στην τεράστια τζαμαρία του χώρου όπου διανυκτέρευσα
για να περάσουν τουλάχιστον εποικοδομητικά οι ατέλειωτες και βασανιστικές ώρες της αναμονής στο, μόνο κατ' όνομα, μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης.

Μύρισαν Χριστούγεννα

Έχω διαπιστώσει πως όσο πιο πολύ περνούν τα χρόνια
τόσο περισσότερο θέλω να βαστούν τα Χριστούγεννα
η αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου
σε έναν μήνα που - πλην της δικής μου -
φυλάσσει όλες τις ονομαστικές γιορτές της οικογένειας
όπως και τα γενέθλια του ενός από τα παιδιά μου,
του ξενιτεμένου μου..
Το σπίτι άνοιξε παρόλα αυτά, δέχτηκε φίλους και συγγενείς
περάσαμε όμορφα, ζεστά, γελάσαμε, τραγουδήσαμε, στοχαστήκαμε
κάτω από τα πολύχρωμα λαμπιόνια του στολισμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου
που αναβοσβήνουν από την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη
για να ξανασβήσουν μετά του Αη-Γιαννιού με τον καινούργιο χρόνο.
Μια φίλη μου είπε κάτι πολύ όμορφο που κράτησα:
Η χρονιά σας ανοίγει με το ένα σας παιδί
και κλείνει με το άλλο
Έχει δίκιο, ο Γιάννης ξεκινάει τη χρονιά, ο Λευτέρης την τελειώνει
με εμάς τους δυο να βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα
να μένουμε έκπληκτοι από το πόσο βιαστικά κυλάει ο καιρός
να τα βλέπουμε πόσο γρήγορα μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέρα με τη μέρα,
χρόνο με τον χρόνο
και σιωπηλά να λέμε ευχαριστώ!
σιγοντάροντας και καμαρώνοντάς τα...

                                                          Καλές Γιορτές!

Η έκθεση ρολογιών στην Αθήνα!

Παρά τον βροχερό καιρό επίσημοι προσκεκλημένοι και απλός κόσμος τίμησαν την αξιέπαινη προσπάθεια των μελών της Δράσης Ελληνίδων Bloggers και τις Χρυσομέλισσες με την παρουσία τους και την έμπρακτη και ενθουσιώδη συμμετοχή τους.

Τα εγκαίνια της Έκθεσης Χειροποίητων Ρολογιών στο Αμφιθέατρο του Δημαρχείου Χαϊδαρίου στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία. Τα δεκάδες εκθέματα που συγκεντρώθηκαν από όλα τα μέρη της Ελλάδας ήταν φτιαγμένα όλα με μεράκι και πολύ φαντασία, χειροποιήματα που θα ζήλευαν και οι πιο έμπειροι επαγγελματίες. Μέσα σε λίγες ώρες είχαν πωληθεί σχεδόν όλες οι δημιουργίες των κοριτσιών!

Bloggers που από απλές ψηφιακές παρουσίες απέκτησαν πρόσωπο, λόγο και χαμόγελο, η Ρένα, η Λίλα, η Μαρία, η Κατερίνα και όλη η παρέα που γνώρισα για πρώτη φορά από κοντά, κορίτσια ζεστά και χαρούμενα που μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε εκείνα επιλέγουν να αφιερώσουν τον χρόνο και τη δημιουργικότητά τους σε έναν ανώτερο σκοπό, να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο τον συνάνθρωπο που υποφέρει. Η εθελοντική προσφορά τους η μόνη ανταμοιβή.

Τα έσοδα της έκθεσης χειροποίητων ρολογιών, όπως και όλων των προηγούμενων εκθέσεων που έχουν πραγματοποιήσει μέχρι τώρα, διατείθονται και πάλι για φιλανθρωπικό σκοπό. Αυτή τη φορά, αποδέκτης είναι το Χριστοδούλειο ίδρυμα προστασίας παιδιών.

Τα παιδιά χορεύουν και τραγουδούν προς τέρψη των επισκεπτών

Με την Δια Χειρός Ρένα Χριστοδούλου, την ψυχή της διοργάνωσης!

Και με τα υπόλοιπα κορίτσια που είχα την τιμή να γνωρίσω επιτέλους και από κοντά

Καμαρώνω το δικό μου απόκτημα, ένα πανέμορφο ρολόι φτιαγμένο από την Ποδηλάτισσα που ήδη κοσμεί τον προσωπικό μου χώρο

Χάρηκα πάρα πολύ που είχα την ευκαιρία να παραβρεθώ σε αυτή την έκθεση, μια εκδήλωση που σίγουρα θα έχει και συνέχεια. Μια παρέα κοριτσιών που δεν γνωρίζονται παρά μόνο μέσα από τα ιστολόγιά τους απέδειξαν ότι η συμπόνια, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, η ανθρωπιά και η χαρά της δημιουργίας μπορούν να ανθίσουν ακόμα και μέσα από τον απρόσωπο χώρο του διαδικτύου.

Για όσους δεν πρόλαβαν, η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 27 Νοεμβρίου.

Εύχομαι σε όλα τα κορίτσια ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ από καρδιάς και πάντα επιτυχίες!

Ποιος τη ζωή μου

Παρόλο που οι ενστάσεις μου για την ξενόφερτη ονομασία του θεάτρου Badminton είναι γνωστές, πρέπει να ομολογήσω ότι οι επιλογές των μουσικοθεατρικών παραστάσεων που ανεβάζονται στον χώρο αυτό δείχνουν να γίνονται σταθερά με τα υψηλότερα αισθητικά και ποιοτικά κριτήρια.
Βρέθηκα στην παράσταση Μίκης Θεοδωράκης "Ποιος τη ζωή μου" το περασμένο Σάββατο. Ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν το θέατρο αυτοπροσώπως. Είχα ακούσει από γνωστούς και φίλους που την είχαν δει πως πρόκειται για μία πολύ ξεχωριστή και αξιόλογη δουλειά και πως άξιζε να πάει κανείς να την παρακολουθήσει. Είχα ακούσει πως έκοψε περισσότερα από 100.000 εισιτήρια από τη μέρα που ανεβάστηκε, πως πρόκειται για μια παράσταση σταθμός.
Έτσι, όταν ήρθε η πρόσκληση από συγγενή μου να πάμε παρέα να τη δούμε, παρά τις αντιρρήσεις μου για το ότι εξακολουθούν και το αποκαλούν Badminton εννέα χρόνια μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ενέδωσα.
Παρακολούθησα ένα μαγευτικό θέαμα, μέσα στη λιτότητά του. Μια δραματοποιημένη πορεία της ζωής του μεγάλου μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, με τα τραγούδια του να κατακλύζουν το χώρο, με τη ζωή του να μπλέκεται με τις σελίδες της σύγχρονης ιστορίας των πέτρινων και ταραγμένων χρόνων της Ελλάδας. Βήμα-βήμα περπατήσαμε μέσα σε αυτές τις σελίδες μαζί του, νότα-νότα κατανοήσαμε την αφετηρία απ' όπου ξεκίνησαν όλα τα τραγούδια του, το αίτιο που έγινε αιτιατό, η αφορμή που έγινε τέχνη, λόγος και τραγούδι. Ήταν μια σπάνια εμπειρία.
Η παράσταση μοναδική σαν σύλληψη και σαν εκτέλεση. Οι πρωταγωνιστές υπέροχοι, ο Κώστας Μακεδόνας καταπληκτικός, με τη φωνή του να ανασταίνει μνήμες, να συγκινεί τους θεατές, να τους ανταριάζει. Η Φιλαρέτη Κομνηνού το αρχέτυπο της μάνας, αόρατος φρουρός και άγγελος να σκεπάζει τον Μίκη της κάτω από τις φτερούγες της μέχρι την τελευταία της πνοή. Οι χορευτές-τραγουδιστές, ένα καστ εξήντα ατόμων πήραν το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει οι χοροί των αρχαίων τραγωδιών, ένα νήμα αόρατο που συνέδεε άρρηκτα το παρελθόν με το παρόν αυτού του τόπου, εκείνων του τότε με εμάς του τώρα. Λιτοί, αρχέτυποι, δωρικοί, μαγικοί. Ο ορισμός της Ελλάδας. Μια αλυσίδα που συνεχίζεται μέσα στον χρόνο αδιάσπαστη κι εμείς οι κρίκοι της που καλούμαστε να την προχωρήσουμε ακόμα πιο πέρα.
Περίμενα ότι θα δω κάτι το κομματοποιημένο, πήγα προκατειλημένη και διστακτική, τίποτα τέτοιο δεν συντελέστηκε. Το μήνυμα ήταν ανθρώπινο, οικουμενικό, της καρδιάς. Τραγούδια όλα γνωστά και αγαπημένα, με αυτό το ανήσυχο, το επαναστατικό κύμα ορμής και αντίστασης που κρύβουν μέσα τους, αποκάλυπταν στο κοινό το γεγονός, τη συγκυρία που γέννησε το καθένα από αυτά. Κι αυτό τα έκανε να αποκτούν μια νέα διάσταση και δυναμική, πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική από ότι ένα απλό άκουσμα ενός γνώριμου ρυθμού. Tα συνέδεε με την ίδια μας την ταυτότητα και την δική μας πορεία πάνω στις σελίδες αυτού του βασανισμένου τόπου που έχει τραβήξει τα χίλια μύρια μέσα στα χρόνια και τους αιώνες και συνεχίζει μέχρι σήμερα να τα τραβάει αγόγγυχτα.
Κάτι το μαγικό συντελέστηκε το βράδυ του Σαββάτου στο θέατρο Badminton
και όσοι ήμασταν εκεί γίναμε μάρτυρες και κοινωνοί..
Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν αυστηρά. Το μόνο που κατάφερα να βγάλω ήταν δυο λήψεις με το κινητό μου δευτερόλεπτα πριν το κλείσιμο της αυλαίας.
Έτσι, για να μην ξεχάσω...

Έκθεση σιδηρογλυπτικής στο Παλατάκι

Σε μια αγαπημένη ιστορική γωνιά της Αθήνας όπως το Παλατάκι Χαϊδαρίου
ένας αγαπημένος καλλιτέχνης, ο Νίκος Δέτσης, παρουσιάζει το έργο του στο ευρύ κοινό. Πρόκειται για τη δεύτερη ατομική του έκθεση και περιλαμβάνει σιδηρόγλυπτα επιτοίχια, επιτραπέζια και επιδαπέδια μικρών και μεγάλων διαστάσεων, όλα φτιαγμένα από σίδερο.

Η ιδιαιτερότητά του, το υλικό που επιλέγει και η πρωτοτυπία με την οποία το χρησιμοποιεί. Λαμαρίνες απλές και διάτρητες, εξαρτήματα από μέρη πλοίου όπως καδένες, μπάλες εξαεριστικών, φινιστρίνια, προπέλες, μέρη από τις μηχανές, μπιστόνια, βαλφ, στρόφαλοι, εκκεντροφόροι, τροχαλίες, γάντζοι και τόσα άλλα που δεν γνωρίζω τα ονόματά τους, αλλά και πιο ευτελή υλικά, όπως λαμπτήρες, σφυριά, κλειδιά και παλιά τηλέφωνα, γίνονται θεματικές και μετουσιώνονται σε έργα τέχνης που προκαλούν τον θαυμασμό του επισκέπτη και προβληματίζουν με τα οικουμενικά μηνύματα που περνούν: το περιβάλλον που απειλείται από τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, οι πόλεμοι και η βία που αρπάζουν κάθε τι πολύτιμο από τη ζωή μας, οι αξίες που κινδυνεύουν να χαθούν, η ζωτική ανάγκη της ανακύκλωσης, οι μικρές χαρές της ζωής που τελικά δεν είναι και τόσο μικρές όσο ίσως θέλουμε να πιστεύουμε είναι μερικά μόνο από αυτά.

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ο καλλιτέχνης έχει πάρει ένα υλικό ψυχρό και απόμακρο κατά την άποψή μου, σχεδόν επιθετικό θα έλεγα στη αίσθησή του, όπως το σίδερο, και το έχει δαμάσει και τελικά μερέψει θεαματικά χάρη στη φαντασία, την έμπνευση και την ανεξάντλητη δημιουργικότητά του. Υλικά και αντικείμενα που από μόνα τους δεν θα προκαλούσαν ίσως κανένα ενδιαφέρον πέρα από τη λειτουργική τους υπόσταση επιλέγονται ενορατικά, επεξεργάζονται με προσοχή και τελικά συμπλέκονται μεταξύ τους σε ευφάνταστες συνθέσεις και μετουσιώνονται σε έργα τέχνης που δεν σε αφήνουν να τα προσπεράσεις βιαστικά ή αδιάφορα. Αν μη τι άλλο, σε κάνουν να επανεκτιμήσεις ένα υλικό που δύσκολα θα πίστευες στην πρωτογενή του μορφή ότι θα μπορούσε να γεννήσει τέχνη.

Η έκθεση σιδηρογλυπτικής του Νίκου Δέτση στο Πνευματικό Κέντρο Παλατάκι του δήμου Χαϊδαρίου εγκαινιάστηκε το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013 και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ο κόσμος πολύς, οι αντιδράσεις ενθουσιώδεις.
Για όσους ενδιαφέρονται να την επισκεφθούν, θα διαρκέσει ως την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013. Ώρες λειτουργίας: 09.00-14.00 και 18.00-21.00.
Τα απογεύματα θα βρίσκεται στον εκθεσιακό χώρο και ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Η ιστοσελίδα του: http://greekmetalart.blogspot.com

Η ευτυχία δεν είναι κατάσταση, αλλά επιλογή

Η ευτυχία αποτελεί κοινή επιδίωξη όλων των ανθρώπων, αφού κανείς απ' όσο ξέρω δεν θέλει να είναι σκυθρωπός και λυπημένος. Όλοι έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που καταφέρνουν να είναι ευτυχισμένοι, ακόμη και εν μέσω κάποιας αγωνιώδους δοκιμασίας στη ζωή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δε νιώθουν πόνο, θλίψη ή λύπη - απλά, δεν αφήνουν αυτά τα συναισθήματα να κατακλύσουν την ζωή τους. Πώς το καταφέρνουν; Έρευνες αποκαλύπτουν είκοσι κυρίαρχα γνωρίσματα των ευτυχισμένων ανθρώπων. Ας τους ρίξουμε μια ματιά:

1. Εκτιμούν τη ζωή

Είναι ευγνώμονες που ξυπνούν κάθε πρωί. Αναπτύσσουν μία παιδική αίσθηση θαυμασμού για τη ζωή και εστιάζουν στην ομορφιά της κάθε στιγμής. Δεν παίρνουν τίποτε ως δεδομένο - προσπαθούν να αδράξουν την κάθε στιγμή και αγνοούν τις μικρές αναποδιές.

2. Διαλέγουν τους φίλους τους σοφά

Περιτριγυρίζονται από άλλους χαρούμενους, θετικούς ανθρώπους που μοιράζονται τις αξίες, την ηθική και τους στόχους τους. Ανθρώπους που τους ενθαρρύνουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Φίλους που τους αγαπούν και τους αποδέχονται γι' αυτό που είναι και που είναι εκεί όταν χρειάζονται ένα χέρι βοηθείας.

3. Είναι ανεκτικοί

Αποδέχονται και σέβονται τους άλλους γι' αυτό που είναι και για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Προσεγγίζουν τους συνανθρώπους τους με καλοσύνη και γενναιοδωρία. Βοηθούν όταν μπορούν, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν τον άλλον.

4. Μαθαίνουν συνεχώς

Ενημερώνονται για ότι έχει να κάνει με την καριέρα και τα ενδιαφέροντά τους και δοκιμάζουν συνεχώς νέα, και πολλές φορές τολμηρά, εγχειρήματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους.

5. Εστιάζουν στην λύση, όχι στο πρόβλημα

Αντί να βουλιάξουν στην αυτολύπηση, με το που έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, καταπιάνονται με το να βρουν λύση. Δεν αφήνουν τις αντιξοότητες να επηρεάζουν την διάθεσή τους και εστιάζουν στην καλή πλευρά των όποιων προβλημάτων - βλέπουν κάθε εμπόδιο σαν μία ευκαιρία να κάνουν μία αλλαγή προς το καλύτερο. Άλλωστε, ουδέν κακόν αμιγές καλού!

6. Κάνουν τη δουλειά που αγαπούν

Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι ως και 80% των ανθρώπων δεν αγαπούν την δουλειά τους - με τέτοιο ποσοστό, δεν είναι έκπληξη που υπάρχουν τόσοι δυστυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο! Η πραγματικότητα είναι ότι περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας δουλεύοντας, επομένως είναι πολύ σημαντικό να επιλέξουμε μια δουλειά που μας αρέσει, όπως επίσης και να βρίσκουμε χρόνο για τα άλλα ενδιαφέροντά μας και τις ασχολίες που μας ευχαριστούν.

7. Απολαμβάνουν τη ζωή

Ξέρουν να ζουν στο παρόν και να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής: ένα ηλιοβασίλεμα, μία βόλτα στη φύση, την παρέα ενός αγαπημένου προσώπου, μια μέρα κοντά στη θάλασσα, την μυρωδιά των λουλουδιών. Δεν μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν, ούτε ανησυχούν διαρκώς για το μέλλον.

8. Γελούν συχνά

Δεν παίρνουν τον εαυτό τους ή τη ζωή πολύ σοβαρά! Αντιμετωπίζουν με χιούμορ τις καταστάσεις, ακόμα και τα προβλήματα, και δεν διστάζουν να γελάσουν με τον εαυτό τους. Στο κάτω κάτω, ουδείς τέλειος! Προσπαθούν, όταν βέβαια το επιτρέπουν οι περιστάσεις, να βλέπουν την αστεία πλευρά των πραγμάτων και με το χιούμορ τους να ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα.

9. Ξέρουν να συγχωρούν

Η κακία και το μίσος πληγώνουν, πρωτίστως, εμάς τους ίδιους. Η συγχώρεση προσφέρει γαλήνη και ηρεμία. Και βέβαια, εκτός από το να συγχωρούμε τον διπλανό μας, πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε και τον εαυτό μας για τα λάθη ή τις παραλείψεις του.

10. Αισθάνονται ευγνωμοσύνη

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αξία όσων έχουν, αισθάνονται ευγνωμοσύνη γι' αυτά και την εκφράζουν. Ακόμα και για τα πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα: για την υγεία τους, το σπίτι, τη δουλειά τους, την οικογένεια τους και τους φίλους τους.

11. Επενδύουν στις σχέσεις

Καλλιεργούν και προστατεύουν τις σχέσεις τους με την οικογένεια και τους φίλους τους, αφιερώνοντας τον απαραίτητο χρόνο και ενδιαφέρον. Είναι υποστηρικτικοί με τους άλλους, δείχνουν κατανόηση και αγάπη και κρατούν τις υποσχέσεις τους.

12. Είναι ειλικρινείς

Η ειλικρίνεια απλοποιεί τη ζωή! Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους άλλους και βασίζουν τις πράξεις και τις αποφάσεις τους στην εντιμότητα.

13. Ασχολούνται με το εαυτό τους, όχι με τους άλλους

Εστιάζουν στο να φτιάξουν τη δική τους ζωή όπως την θέλουν και στη φροντίδα του εαυτού τους και των αγαπημένων τους προσώπων. Δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το τι λένε ή κάνουν οι άλλοι, δεν κρίνουν και δεν καταπιάνονται με κουτσομπολιά και δολοπλοκίες. Αποδέχονται ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως θέλει - όπως και οι ίδιοι άλλωστε!

14. Είναι αισιόδοξοι

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι βλέπουν πάντα το ποτήρι μισογεμάτο. Εστιάζουν στην θετική πλευρά κάθε κατάστασης - υπάρχει, ακόμα και αν ορισμένες φορές είναι, αρχικά, αδύνατον να την εντοπίσουμε. Διώχνουν συνειδητά τις αρνητικές σκέψεις και τις αντικαθιστούν με θετικές. Αποδέχονται ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, τον οποίο μπορεί βέβαια ποτέ να μην μάθουν.

15. Αγαπούν άνευ όρων

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δέχονται τους άλλους γι' αυτό που είναι και δεν βάζουν όρια ή προϋποθέσεις για την αγάπη τους. Ακόμα και όταν δεν συμφωνούν ή δυσαρεστούνται από τις πράξεις των αγαπημένων τους, δεν παύουν να τους αγαπούν.

16. Είναι επίμονοι

Δεν το βάζουν κάτω. Αντιμετωπίζουν την κάθε δυσκολία ως ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στον στόχο τους. Δεν σταματούν να προσπαθούν ποτέ, εστιάζουν στις επιθυμίες τους και τις διεκδικούν.

17. Προλαμβάνουν τις καταστάσεις που μπορούν να ελέγξουν

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν χάνουν χρόνο προσπαθώντας να αλλάξουν καταστάσεις που είναι εκτός του ελέγχου τους και αποδέχονται αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν. Γι' αυτά όμως που μπορούν, φροντίζουν να προλαμβάνουν τις καταστάσεις και να παίρνουν τον έλεγχο, προκειμένου να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Δεν περιμένουν να τους προλάβουν οι εξελίξεις.

18. Φροντίζουν τον εαυτό τους

Φροντίζουν την υγεία τους, το σώμα και το πνεύμα τους. Προσέχουν τη διατροφή τους, ασκούνται, ξεκουράζονται, κάνουν προληπτικούς ελέγχους την υγεία τους και κρατούν το μυαλό τους σε εγρήγορση. Αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους και στα ενδιαφέροντα τους.

19. Έχουν αυτοπεποίθηση

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αποδέχονται τον εαυτό τους για αυτό που είναι - δεν προσπαθούν να προσποιηθούν κάτι διαφορετικό. Γνωρίζουν τον εαυτό τους, τις επιθυμίες τους, τα πιστεύω και τα θέλω τους, τα όρια και τις αδυναμίες τους. Αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους και τις επιλογές τους και δεν διαμορφώνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ευχαριστούν τους γύρω τους.

20. Είναι υπεύθυνοι

Πάνω από όλα, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι είναι 100% υπεύθυνοι για τη ζωή τους. Αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη διάθεσή τους, τη νοοτροπία τους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις πράξεις και τα λόγια τους. Παραδέχονται τα λάθη τους και αναλαμβάνουν την ευθύνη εξίσου για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους.

Φαίνονται απλοϊκά ή προφανή; Ίσως στη θεωρία να συμβαίνει πράγματι αυτό, όταν έρχεται ωστόσο η ώρα της εφαρμογής τους στη ζωή μας, πόσο πιο δύσκολα γίνονται τότε τα πράγματα! Σε κάθε περίπτωση, η ευτυχία είναι απόφαση, επιλογή. Σε αυτό δεν χωρά αμφιβολία. Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι να αναγνωρίσουμε πως η ευτυχία δεν είναι κατάσταση που μας βρίσκει ή δεν μας βρίσκει, αλλά επιλογή, και ως τέτοια, να αναλάβουμε την ευθύνη της και να σχεδιάσουμε δυναμικά την κατάκτησή της!

Φθινοπωρινό σπίτι

Τώρα που με τις πρώτες βροχές του Οκτώβρη δρόσισε για τα καλά και άρχισαν σιγά-σιγά να βγαίνουν από τις ντουλάπες πιο ζεστά ρούχα και σκεπάσματα
έφτασε η στιγμή που το σπίτι ζητάει πλέον κι αυτό να φορέσει τα φθινοπωρινά του.
Μια βόλτα στο άλσος της γειτονιάς φτάνει για να γεμίσω μια αγκαλιά από δώρα της φύσης σε χρώματα της χρυσής και της ψημένης ώχρας,
του κόκκινου βερμιγιόν, της καμένης σιένας και του πράσινου του κοβαλτίου
που όλα μαζί θα φτιάξουν τη φθινοπωρινή παλέτα του σπιτιού.
Τα αραδιάζω στον πάγκο της κουζίνας και αρχίζω να συνδυάζω χρώματα, σχήματα και υφές.
Πρώτα για βάση διαλέγω ένα μεγάλο κομμάτι φλούδας από πεύκο που γεμίζω με καστανοπράσινα φύλλα και σπόρους αγριοκαρυδιάς

λωρίδες από φλοιό ευκάλυπτου τις ζευγαρώνω με κλαδιά από πεύκο και κυπαρρίσι και μερικά κλειστά κουκουνάρια που έριξε στο χώμα η νεροποντή της προχθεσινής νύχτας

σε ασημένιο δίσκο τοποθετήθηκαν κεριά και στεφανώθηκαν με ρόδια, κουκουνάρια, κυπαρισσόμηλα και τούφες από κλωναράκια κυπαρισσιού

κουκουνάρια πεύκου γέμισαν επίσης την καρδιά μιας κολοκύθας που είχα αποξηράνει και κουφώσει για να μπορώ να τη χρησιμοποιώ σαν μπωλ διακοσμητικό

κι άλλα ρόδια που γεμίζουν κεραμικές πιατέλες στην κουζίνα

φυσικά δεν λείπουν οι αποξηραμένες τώρα αγκινάρες από τον κήπο

οι κόκκινες πιπεριές που δίνουν μια όμορφη χρωματική νότα στην κουζίνα

όπως και τα σκόρδα, επίσης παραγωγή από τον κήπο μας

Σειρά έχουν τα αποξηραμένα λουλούδια που μάζεψα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού από το εξοχικό

αμέτρητοι μικροσκοπικοί ήλιοι στολίζουν το κεραμικό κιούπι που έχει γίνει το νέο τους σπίτι

τα αγαπημένα μου χιονάκια που κράτησα για το γραφείο μου

μια χούφτα στάχυα να μου θυμίζουν καλοκαίρι μέσα στις κρύες μέρες του χειμώνα

και φυσικά τα αγριόσκορδα που φέτος είχαν την τιμητική τους.

Μαζί τους και ένας φρέσκος δίχρωμος κισσός που βρήκε τη θέση του σε ένα μπουκάλι λευκού ξυδιού να απολαμβάνει τις ακτίνες ενός φθινοπωριάτικου ήλιου που τρυπώνουν παιχνιδιάρικα μέσα από το παράθυρο της κουζίνας.

Εύχομαι σε όλους καλό φθινόπωρο!