Ο γιαλός είναι στραβός...

Με γκρίνια θα ξεκινήσω αυτή την εβδομάδα, αλλά είμαι έξω φρενών.
Χτες το απόγευμα ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων κάλεσε τους γονείς (για δεύτερη φορά) σε έκτακτη γενική συνέλευση προκειμένου να λυθεί ένα "σοβαρό πρόβλημα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τη λειτουργία του σχολείου". Έτσι έγραφε η ανακοίνωση που μοιράστηκε στα παιδιά προς ενημέρωση. Ήταν η δεύτερη φορά που θα γινόταν η συνέλευση, αφού στην προηγούμενη δεν υπήρξε απαρτία από τους γονείς και φύγαμε άπραγοι. Απαρτία δεν υπήρξε ούτε και χτες, ωστόσο οι γονείς, αγανακτισμένοι από τα πήγαινε-έλα, απαίτησαν να μάθουν τι συμβαίνει.
Ο λόγος που συγκεντρωθήκαμε ήταν επειδή ο δήμος ζητούσε την υπογραφή μας προκειμένου να εγκριθεί ή όχι - από εμάς εξαρτιόταν - η κατασκευή διαχωριστικού στην αίθουσα της Γ' δημοτικού. Ο λόγος; Η προηγούμενη διευθύντρια προτού φύγει είχε γράψει δύο παιδάκια παραπάνω στην Γ' τάξη και τώρα η δασκάλα αρνείται να διδάξει αν δεν σπάσει το τμήμα στα δύο. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, την καλύπτει ο νόμος και άνετα μπορεί να δηλώσει άρνηση αν το τμήμα έχει πάνω από 26 παιδιά που είναι το όριο.
Αν δεν υπογράφαμε, η δασκάλα δεν θα έκανε μάθημα. Αν υπογράφαμε, παίρναμε στην ευθύνη μας ένα θέμα, για το οποίο ούτε ειδήμονες είμαστε, ούτε και θα έπρεπε να μας απασχολήσει αυθής εξαρχής, αφού υπάγεται στην δικαιοδοσί του δήμου. Ποια τεχνική υπηρεσία ζητά από έναν άσχετο την έγκριση για να κατασκευάσει μια μεσοτοιχία σε σχολική αίθουσα; Είμαι μηχανικός για να ξέρω αν είναι ασφαλές, αν τηρεί τις προδιαγραφές που χρειάζονται σε περιπτώσεις σεισμού, πυρκαγιάς κτλ.;
Ούτε μηχανικός είμαι, ούτε και θέλω να έχω στην συνείδησή μου το βάρος της ευθύνης μιας απόφασης όπως αυτή. Πώς θα κοιμάμαι τα βράδια αν, χτύπα ξύλο, συμβεί κάτι στα παιδιά λόγω κακοτεχνίας που ξέρω ότι ενέκρινα με την υπογραφή μου; Δεν υπάρχει τεχνική υπηρεσία να αποφασίσει αν μπορεί ή δεν μπορεί να κατασκευαστεί αυτό το πράγμα; Τι την θέλουν την υπογραφή μου; Για να αποποιηθεί ποιος τις ευθύνες του;
Επίσης: Τη δασκάλα την ενόχλησε (ένα μήνα μετά!) ότι στο τμήμα της υπάρχουν δυο παιδιά παραπάνω. Εντάξει, να το δεχτώ. Υποτίθεται ότι την απασχολεί η ποιότητα της εκπαίδευσης του τμήματος που υποβαθμίζεται. Με το να μετατραπεί μια ωραιότατη ευρύχωρη, ευήλια και ευάερη σχολική αίθουσα σε δυο σκοτεινές ποντικότρυπες, χωρίς διπλή έξοδο, χωρίς ηχομόνωση, το ίδιο φως, την ίδια άνεση χώρου, με το ένα παιδί πάνω στο άλλο, δεν υποβαθμίζεται; Δεν υποβαθμίζεται η εκπαίδευση όταν μέχρι τον Δεκέμβρη τα παιδιά θα διαβάζουν από φωτοτυπίες, αυτό δεν είναι θέμα αρκετά σοβαρό για να μας απασχολήσει; Ή μήπως αυτό που υποβαθμίζεται τελικά είναι η άνεσή της; Ο προσωπικός της ελεύθερος χρόνος, αφού θα πρέπει να ασχοληθεί με δυο παιδάκια παραπάνω;
Και αφού έχει πρόβλημα με τις παραπάνω εγγραφές, γιατί δεν πηγαίνει να το λύσει με τον υπεύθυνο αυτής της παρατυπίας, την διευθύντρια που έφυγε και τον διευθυντή που το ασπάστηκε με την έναρξη της χρονιάς; Δεν έχουν ευθύνη για την αναστάτωση που έχουν προκαλέσει; Γιατί δεν αποτείνεται στο υπουργείο να παραπονεθεί ότι της έβαλαν παραπάνω δουλειά και να την στείλουν σπίτι της; Γιατί πρέπει εγώ να πληρώσω τα σπασμένα αλλονών;
Κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτα. Ακόμα και τώρα, που έχουμε φτάσει στο μη περαιτέρω, αυτό που μας νοιάζει είναι εμείς να περνάμε καλά, εμείς να μην ξεβολευτούμε, μακριά από ευθύνες και προπαντός, μακριά από δουλειά.
Ο νόμος δεν λέει μόνο για τον αριθμό των παιδιών, λέει και για το υποχρεωτικό της παρουσίας του δασκάλου στο σχολείο όσες ώρες ορίζει το πρόγραμμά του. Δεν ύπάρχει νόμος όταν φεύγεις να κάνεις τα ψώνια σου, ή τρέχεις να παραλάβεις τα παιδιά σου από το σχολείο σε ώρες διδακτικές ή προφασίζεσαι ασθένεια μια εβδομάδα πριν τις διακοπές του Πάσχα και μια μετά; Δεν υπάρχει νόμος τότε;
Ο νόμος υπάρχει μόνο όταν μας συμφέρει. Όταν δεν μας συμφέρει, εξαφανίζεται ως δια μαγείας, δεν μας ακουμπά, σωστά;
Δεν είναι όμως έτσι. Δεν είναι καθόλου έτσι.
Όταν επισήμανα στην συνέλευση ότι, ακόμα κι αν χωριστεί το τμήμα στα δύο, τα παιδιά δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο το πρόβλημα της έλλειψης βιβλίων, αλλά και τις χαμένες διδακτικές ώρες μέχρι το υπουργείο να στείλει δεύτερο δάσκαλο, ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; "Η δεύτερη δασκάλα έχει έρθει ήδη στο σχολείο από την αρχή της χρονιάς και περιμένει μέχρι να λυθεί το θέμα". Από την αρχή της σχολικής χρονιάς δηλαδή βρίσκεται στο σχολείο, πληρώνεται από το κράτος (δηλαδή από εμένα!) για να κάθεται και να φτιάχνει το μανικιούρ της.