Hard times don't last forever, true friendships do

Hard times don't last forever, true friendships do, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Οι πραγματικοί φίλοι είναι άγγελοι που μας σηκώνουν ψηλά στον ουρανό
όταν τα δικά μας φτερά ξεχνούν πώς πετάνε.


Αφιερωμένο εξαιρετικά. Καλό σ/κ!

Summertime and the livin' is easy

Summertime and the livin' is easy, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

14 βραβεία Γκράμι, Εθνικό Μετάλλιο Τέχνης, Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας, με εύρος φωνητικό από το ρε μπάσο μέχρι το υψηλό ντο των σοπράνο, με μια ερμηνεία σπάνιας μεστότητας που καθηλώνει, αλλά και με μια παιδικότητα στη χροιά σε παράλληλη πορεία, η Ella Fitzgerald θα παραμείνει μια από τις καλύτερες φωνές στην ιστορία της jazz.

Απλά, απολαύστε την...

  http://youtu.be/1j6avX7ebkM

Through the good times and the bad

Through the good times and the bad, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Αίγινα, Αρχαιολογικό Μουσείο.

Ο γιαλός είναι στραβός...

Με γκρίνια θα ξεκινήσω αυτή την εβδομάδα, αλλά είμαι έξω φρενών.
Χτες το απόγευμα ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων κάλεσε τους γονείς (για δεύτερη φορά) σε έκτακτη γενική συνέλευση προκειμένου να λυθεί ένα "σοβαρό πρόβλημα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τη λειτουργία του σχολείου". Έτσι έγραφε η ανακοίνωση που μοιράστηκε στα παιδιά προς ενημέρωση. Ήταν η δεύτερη φορά που θα γινόταν η συνέλευση, αφού στην προηγούμενη δεν υπήρξε απαρτία από τους γονείς και φύγαμε άπραγοι. Απαρτία δεν υπήρξε ούτε και χτες, ωστόσο οι γονείς, αγανακτισμένοι από τα πήγαινε-έλα, απαίτησαν να μάθουν τι συμβαίνει.
Ο λόγος που συγκεντρωθήκαμε ήταν επειδή ο δήμος ζητούσε την υπογραφή μας προκειμένου να εγκριθεί ή όχι - από εμάς εξαρτιόταν - η κατασκευή διαχωριστικού στην αίθουσα της Γ' δημοτικού. Ο λόγος; Η προηγούμενη διευθύντρια προτού φύγει είχε γράψει δύο παιδάκια παραπάνω στην Γ' τάξη και τώρα η δασκάλα αρνείται να διδάξει αν δεν σπάσει το τμήμα στα δύο. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, την καλύπτει ο νόμος και άνετα μπορεί να δηλώσει άρνηση αν το τμήμα έχει πάνω από 26 παιδιά που είναι το όριο.
Αν δεν υπογράφαμε, η δασκάλα δεν θα έκανε μάθημα. Αν υπογράφαμε, παίρναμε στην ευθύνη μας ένα θέμα, για το οποίο ούτε ειδήμονες είμαστε, ούτε και θα έπρεπε να μας απασχολήσει αυθής εξαρχής, αφού υπάγεται στην δικαιοδοσί του δήμου. Ποια τεχνική υπηρεσία ζητά από έναν άσχετο την έγκριση για να κατασκευάσει μια μεσοτοιχία σε σχολική αίθουσα; Είμαι μηχανικός για να ξέρω αν είναι ασφαλές, αν τηρεί τις προδιαγραφές που χρειάζονται σε περιπτώσεις σεισμού, πυρκαγιάς κτλ.;
Ούτε μηχανικός είμαι, ούτε και θέλω να έχω στην συνείδησή μου το βάρος της ευθύνης μιας απόφασης όπως αυτή. Πώς θα κοιμάμαι τα βράδια αν, χτύπα ξύλο, συμβεί κάτι στα παιδιά λόγω κακοτεχνίας που ξέρω ότι ενέκρινα με την υπογραφή μου; Δεν υπάρχει τεχνική υπηρεσία να αποφασίσει αν μπορεί ή δεν μπορεί να κατασκευαστεί αυτό το πράγμα; Τι την θέλουν την υπογραφή μου; Για να αποποιηθεί ποιος τις ευθύνες του;
Επίσης: Τη δασκάλα την ενόχλησε (ένα μήνα μετά!) ότι στο τμήμα της υπάρχουν δυο παιδιά παραπάνω. Εντάξει, να το δεχτώ. Υποτίθεται ότι την απασχολεί η ποιότητα της εκπαίδευσης του τμήματος που υποβαθμίζεται. Με το να μετατραπεί μια ωραιότατη ευρύχωρη, ευήλια και ευάερη σχολική αίθουσα σε δυο σκοτεινές ποντικότρυπες, χωρίς διπλή έξοδο, χωρίς ηχομόνωση, το ίδιο φως, την ίδια άνεση χώρου, με το ένα παιδί πάνω στο άλλο, δεν υποβαθμίζεται; Δεν υποβαθμίζεται η εκπαίδευση όταν μέχρι τον Δεκέμβρη τα παιδιά θα διαβάζουν από φωτοτυπίες, αυτό δεν είναι θέμα αρκετά σοβαρό για να μας απασχολήσει; Ή μήπως αυτό που υποβαθμίζεται τελικά είναι η άνεσή της; Ο προσωπικός της ελεύθερος χρόνος, αφού θα πρέπει να ασχοληθεί με δυο παιδάκια παραπάνω;
Και αφού έχει πρόβλημα με τις παραπάνω εγγραφές, γιατί δεν πηγαίνει να το λύσει με τον υπεύθυνο αυτής της παρατυπίας, την διευθύντρια που έφυγε και τον διευθυντή που το ασπάστηκε με την έναρξη της χρονιάς; Δεν έχουν ευθύνη για την αναστάτωση που έχουν προκαλέσει; Γιατί δεν αποτείνεται στο υπουργείο να παραπονεθεί ότι της έβαλαν παραπάνω δουλειά και να την στείλουν σπίτι της; Γιατί πρέπει εγώ να πληρώσω τα σπασμένα αλλονών;
Κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτα. Ακόμα και τώρα, που έχουμε φτάσει στο μη περαιτέρω, αυτό που μας νοιάζει είναι εμείς να περνάμε καλά, εμείς να μην ξεβολευτούμε, μακριά από ευθύνες και προπαντός, μακριά από δουλειά.
Ο νόμος δεν λέει μόνο για τον αριθμό των παιδιών, λέει και για το υποχρεωτικό της παρουσίας του δασκάλου στο σχολείο όσες ώρες ορίζει το πρόγραμμά του. Δεν ύπάρχει νόμος όταν φεύγεις να κάνεις τα ψώνια σου, ή τρέχεις να παραλάβεις τα παιδιά σου από το σχολείο σε ώρες διδακτικές ή προφασίζεσαι ασθένεια μια εβδομάδα πριν τις διακοπές του Πάσχα και μια μετά; Δεν υπάρχει νόμος τότε;
Ο νόμος υπάρχει μόνο όταν μας συμφέρει. Όταν δεν μας συμφέρει, εξαφανίζεται ως δια μαγείας, δεν μας ακουμπά, σωστά;
Δεν είναι όμως έτσι. Δεν είναι καθόλου έτσι.
Όταν επισήμανα στην συνέλευση ότι, ακόμα κι αν χωριστεί το τμήμα στα δύο, τα παιδιά δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο το πρόβλημα της έλλειψης βιβλίων, αλλά και τις χαμένες διδακτικές ώρες μέχρι το υπουργείο να στείλει δεύτερο δάσκαλο, ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; "Η δεύτερη δασκάλα έχει έρθει ήδη στο σχολείο από την αρχή της χρονιάς και περιμένει μέχρι να λυθεί το θέμα". Από την αρχή της σχολικής χρονιάς δηλαδή βρίσκεται στο σχολείο, πληρώνεται από το κράτος (δηλαδή από εμένα!) για να κάθεται και να φτιάχνει το μανικιούρ της.

Ήθελα να γράψω για την Αίγινα..

Aegina island, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Ήθελα να γράψω για την Αίγινα που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά γιόρτασε με επιτυχία το Φεστιβάλ Φιστικού

 Για τις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν γύρω από τον κυρίαρχο πρωταγωνιστή, το φιστίκι Αιγίνης. Υδροφόρεια, συναυλίες, ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, αγώνες, εικαστικές εκθέσεις

Και ένα ξεχωριστό happening που θα έβαζε το νησί στο βιβλίο Γκίνες

Την παρασκευή του μεγαλύτερου παστελιού στον κόσμο, μήκους 40 μέτρων

Με βραβευμένους σεφ και ντόπιους παραγωγούς σε τέλεια συνεργασία

Με τις φωτογραφικές μηχανές και τα κανάλια να καταγράφουν τις στιγμές

Και τον κόσμο να αδημονεί για την επίτευξη του μεγάλου στόχου

 

 Την παρασκευή του 40 μέτρων παστελιού

που θα μοιραζόταν στον κόσμο με το κλείσιμο του φεστιβάλ

Ήθελα να γράψω για την Αίγινα των παραγωγών και των καλλιτεχνών της

Για τις πραμάτειες και τα καλλιτεχνήματα, τα φρέσκα προϊόντα και τα λαογραφικά κομψοτεχνήματα που απλώνονταν κατά μήκος της παραλίας μέσα στα περίπτερα του φεστιβάλ προς τέρψη ντόπιων και περαστικών

Χίλια - μύρια καλούδια, όλα φτιαγμένα από το κυρίαρχο προϊόν του νησιού, το φιστίκι Αιγίνης. Λικέρ, φιορεντίνες και παστέλια, βανίλιες, γλυκά και παγωτά, όλα με χρώμα, γεύση και άρωμα φιστικιού.

Ήθελα να γράψω για την Αίγινα μιας άλλης εποχής, με τα ιστορικά μνημεία της

το Κυβερνείο του Καποδίστρια, το Εϋνάρδιο Κεντρικό Σχολείο όπου δίδαξαν σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων, το Ορφανοτροφείο που στέγασε τα ορφανά του Αγώνα, με τη μητροπολιτική εκκλησία του Αγίου Διονυσίου με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες, όπου ορκίστηκε ο Καποδίστριας και οι πρώτοι βουλευτές του Έθνους, με τα νεοκλασικά αρχοντικά της που ομορφαίνουν μέχρι και σήμερα το αστικό τοπίο

Και με τις γραφικές γωνιές της, όπως τα αραξοβόλια των αμαξών με τα αλογάκια

Ήθελα να γράψω για την άλλη Αίγινα, αυτήν της Αρχαιότητας

που στέκεται περήφανη στην άκρη του λιμανιού να αγναντεύει το απέραντο γαλάζιο

Με τα απομεινάρια της να λάμπουν κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού, έχοντας εμπνεύσει γενιές και γενιές λογοτεχνών, ποιητών, ζωγράφων

Βάρναλης, Καζαντζάκης, Ελύτης, Μόραλης, Καπράλος...

Όλοι τους ζήσαν στο νησί και δημιούργησαν σ' αυτό..

Ήθελα να γράψω για την Αίγινα των 12 επάλληλων οικισμών πάνω στο ίδιο σημείο

Αλυσίδα ζωής που φτάνει πίσω, ως τους νεολιθικούς χρόνους, και για τα ερείπια του δωρικού ναού του Δελφίνιου Απόλλωνα, με την περίφημη Κολώνα, στους πρόποδες του οποίου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο με τα ανεκτίμητα σε άπειρες αξίες τεκμήρια του ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πάμε...

Το χτες παντρεμένο με το σήμερα, δυο τέχνες τόσο μακρινές στον χρόνο

τόσο κοντινές στον χώρο και μια κεραμίστρια, η Στέλλα Μπακατσή, να ψάχνεται καλλιτεχνικά, να στρέφεται στις απαρχές, στα σπέρματα ζωής, στον κύκλο, την ροή και την εξέλιξή της ζωής στο σύμπαν, να γίνονται θεματική, να γίνονται τέχνη, μοριακές δομές και η ζωή που μπαίνει στο μικροσκόπιο, προς εξερεύνηση του μεγαλείου της...

Ήθελα να γράψω για την Αίγινα...

Όμως, θα γράψω για έναν Άγιο

Τον Άγιο Νεκτάριο

Και για μια εκκλησία που χτίστηκε γι' αυτόν

Και ένα μοναστήρι στην καρδιά της ενδοχώρας

Σκαρφαλωμένο σε μια ήσυχη πλαγιά σπαρμένη από φιστικόδεντρα

Έναν χώρο άγιο, ιερό που φιλοξενεί τα ιερά λείψανα και την ιερή Κάρα του τελευταίου αγίου του 20ου αιώνα. Ακόμα υπάρχει το δωμάτιο με τα προσωπικά του αντικείμενα, με το κρεβάτι που του έστειλε η μάνα όταν έμαθε πως κοιμόταν χάμω, ακόμα υπάρχει το αγαπημένο του πεύκο, εκεί που αρεσκόταν να πίνει το καφεδάκι του και που τώρα σκιάζει την τελευταία του κατοικία...

Έσκυψα, κόλλησα το αφτί μου στην μαρμάρινη επιφάνεια

Αφουγκράστηκα..

Και ένας ήχος ξερός, επαναλαμβανόμενος σα να ερχόταν από τα βάθη του χρόνου με συντάραξε, ένα μπαστουνάκι που χτυπά υπόκωφα για να υπενθυμίζει ότι δεν είναι προκατάληψη να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο από σένα, ούτε δεισιδαιμονία.

Ο χώρος της Μονής με συνεπήρε, με συγκίνησε, αγαλλίασε την ψυχή μου. Άκουγα τη Θεία Λειτουργία και ήθελα να κλάψω. Δεν μου είχε ξανασυμβεί αυτό. Λένε πως όλοι μας έχουμε τον άγιό μας και αναρωτιώμουν όση ώρα βρισκόμουν εκεί, αλλά και μετά, στο σπίτι μου, μήπως βρήκα τον δικό μου άγιο; Μήπως γι' αυτό μου 'μίλησε' το μέρος; Δεν είμαι θρήσκα, έχω όμως τον φόβο του θεού μέσα μου, και αυτός ο φόβος δεν είναι κλεισμένος μέσα στα πλαίσια των τελετουργικών που επιβάλει η θρησκεία, γι' αυτό και δεν μπορώ να πω ότι είμαι θρήσκα. Φαντάζομαι πως είναι το δέος προς κάτι ανώτερο από μένα, που με ξεπερνά, αλλά και με διαπερνά ταυτόχρονα. Είναι το ανώτερο που κατοικεί μέσα μου και περιμένει να το δικαιώσω. Με τις πράξεις μου. Με τις σκέψεις μου. Με το να είμαι ένας καλός άνθρωπος. Και ο φόβος αν θα τα καταφέρω...

 Ήθελα να γράψω για την Αίγινα.. Γράφοντας για τον Άγιό της είναι σα να γράφω για την Αίγινα...

Casta Diva

 Η Norma είναι ιέρεια στο Ιερό Δάσος των Γαλατών κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας (1ος αι. π.Χ.). Έχει παραβεί τούς ιερούς της όρκους και έχει συνάψει δεσμό με τον Pollione τον Ρωμαίο διοικητή τών Γαλατών, έχοντας αποκτήσει μαζί του δύο παιδιά. Οι Γαλάτες και ο πατέρας της Οroveso την περιμένουν όταν ανατείλλει το φεγγάρι για να έρθει στο Ιερό Δάσος και να κηρύξει την επανάσταση εναντίον τών Ρωμαίων. Η Norma είναι αντίθετη με την επανάσταση γιατί πιστεύει ότι η Ρώμη θα πέσει απο εσωτερικά αίτια.

Κάποια στιγμή η Αdalgisa -πιστή ακόλουθος τής Νόρμα- εξομολογείται στην Norma την αγάπη της για κάποιον και όταν η Νόρμα βλέπει τον Pollione να μπαίνει στο ιερό και αντιλαμβανεται ότι είναι ερωτευμένος με την ακόλουθό της γίνεται έξαλλη από θυμό και ζήλια, και για λίγο σκέπτεται να σκοτώσει τα παιδιά της, ως δεύτερη Μήδεια.

Η Adalgisa της ορκίζεται ότι δεν θα την αφήσει ποτέ και της ζητά να την αφήσει να φύγει μαζί του στη Ρώμη, προκειμένου να τον πείσει να επιστρέψει στην ιέρεια.

Όταν αποτυγχάνει στην αποστολή της και μάλιστα ο Pollione της εξομολογείται για δεύτερη φορά τον έρωτά του, η Norma καλεί το ιερό συμβούλιο τών Γαλατών για να κηρύξει τον πόλεμο στους Ρωμαίους.

Ταυτόχρονα ο Pollione συλλαμβάνεται να έχει πατήσει στο ιερό τών Γαλατών, πράξη που θεωρείται βλάσφημη και τιμωρείται με θάνατο.

Η Norma εξακολουθεί να τον αγαπά και προσπαθεί να τον σώσει βάζοντάς τον να της ορκιστεί ότι θα γυρίσει μόνος του στη Ρωμη. Αυτός αρνείται και τότε η Norma μπροστά σε όλους ομολογεί την παραβίαση των όρκων της και την αγάπη της προς αυτόν.

Ο Pollione μετανιώνει και της ζητά συγχώρεση. Το τέλος είναι τραγικό, αφού καίγονται και οι δυο μαζί στην ιερή και εξαγνιστική πυρά.

***

Η Νόρμα του Βιντσέντζο Μπελίνι, ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του παγκοσμίου λυρικού ρεπερτορίου, είναι ένα κλασικό μελόδραμα που ανήκει στη σχολή bel canto. Ο ρόλος της Νόρμα θεωρείται από τους δυσκολότερους ρόλους και ελάχιστες σοπράνος κατάφεραν να αναμετρηθούν με επιτυχία μαζί του. Η Κάλλας το πρωτοτραγούδησε το 1948 στην Φλωρεντία σε ηλικία 25 ετών. Από τότε, τραγούδησε Νόρμα γύρω στις 40 φορές, μία από αυτές στην Επίδαυρο, στις 24/8/1960, παρουσία 20.000 θεατών που ήρθαν να την θαυμάσουν και να την αποθεώσουν από όλα τα μέρη του κόσμου. Τριάντα τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατό της και η ερμηνεία της παραμένει αξεπέραστη.

Στα πλαίσια της επετείου των 34 χρόνων από τον θάνατο της μεγάλης ντίβας, η Εθνική Λυρική Σκηνή θα παρουσιάσει πρόγραμμα προς τιμή της απόψε στις 9 το βράδυ στον κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Το ρεπερτόριο της συναυλίας θα περιλαμβάνει άριες από όπερες τις οποίες η Κάλλας σημάδεψε με την ερμηνεία της. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο μουσείο Ηρακλειδών

Καταξιωμένοι λογοτέχνες θα πραγματοποιήσουν στον υπέροχο χώρο του μουσείου Ηρακλειδών στο Θησείο σειρά σεμιναρίων για όσους αγαπούν τη λογοτεχνία και ενδιαφέρονται να γνωρίσουν την διαδιακασία της συγγραφής εκ των έσω. Τα σεμινάρια ξεκινούν από αρχές Οκτώβρη, όσοι επίδοξοι συγγραφείς, σπεύσατε!

Για περισσότερα διαβάστε εδώ:

PaintBox magazine: Σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο μουσείο Ηρακλειδ...: Σε μια εποχή, που η αναζήτηση των χαμένων αξιών και η ανάγκη της δημιουργικής έκφρασης έχουν καταστεί περισσότερο επιτακτικές από ποτέ,...

***

Μόνο φωτογραφίες..

Leave nothing but footprints, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Take nothing but photographs
Leave nothing but footprints

...

Κατεβάστε ηλεκτρονικά όλα τα σχολικά βιβλία

Για πρώτη φορά (και στην πιο κατάλληλη στιγμή) προσφέρονται στο διαδίκτυο πάνω από 200 σχολικά βιβλία του ΟΕΔΒ όλων των τάξεων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο) σε μορφή e-book, χάρη στην αξιέπαινη προσπάθεια του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού πολιτιστικού περιοδικού 24γράμματα.

Προς όσους λοιπόν υπολείπονται διδακτικού υλικού μπορούν να το 'κατεβάσουν' εύκολα (απλά πατείστε πάνω στον τίτλο του κάθε βιβλίου για να ανοίξει και αποθηκεύστε ή εκτυπώστε) και δωρεάν από την παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://www.24grammata.com/?p=16287

Συγχαρητήρια στην ομάδα του περιοδικού που έκανε ό,τι έπρεπε να είχε κάνει το υπουργείο παιδείας εδώ και καιρό.

Χωρίς βιβλία η νέα σχολική χρονιά

Νομίζω ότι φέτος θα είναι η πρώτη φορά που μαθητές θα χαίρονται που ξεκινάει η σχολική χρονιά. Κι αυτό, γιατί τη Δευτέρα είναι ο αγιασμός και βιβλία δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα!.. Η bloggo-φίλη ria παραπονιέται - με το δίκιο της βέβαια - ότι δεν υπάρχει παιδεία. Ότι γι' αυτό πηγαίνουμε κατά διαόλου. Μα, Ρία μου, για ποια παιδεία μιλάς; Και ποια σχολικά να αγοράσουμε, όταν ο ίδιος ο διευθυντής του σχολείου με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να δούμε φύλλο τυπωμένο τουλάχιστον μέχρι και τα μέσα με τέλη του Οκτώβρη; Και επίσης, να μην κάνουμε τον κόπο να τα αναζητήσουμε ούτε στα βιβλιοπωλεία, αφού και αυτά προμηθεύονται από τον ίδιο προμηθευτή; Για αυτή την παιδεία μιλάμε;

Όμως η σχολική χρονιά αρχίζει τη Δευτέρα και τα παιδιά πλέουν σε πελάγη ευτυχίας γιατί, ή δεν θα έχουν τα βιβλία τους και άρα γλιτώνουν το διάβασμα με τις ευλογίες του υπουργείου ή θα τα έχουν βρει από μαθητές προηγούμενων ετών και άρα με όλες τις ασκήσεις έτοιμες λυμένες. Το σκέφτηκε άραγε αυτό ο αξιότιμος κύριος διευθυντής όταν προέτρεπε τους γονείς να γίνουν ζητιάνοι για τα παιδιά τους και να βγουν στις γειτονιές προς αναζήτηση βιβλίων;... 

Η, επίσης αξιότιμη, υπουργός παιδείας περίμενε να μπει ο Σεπτέμβρης για να ανακαλύψει ότι υπάρχει έλλειψη διδακτικού υλικού. Το καλύτερο μάθημα περί παιδείας για 'των φρονίμων τα παιδιά' που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν... ε; Την άκουσα μάλιστα να ζητάει και συγγνώμη δημόσια... Συγνώμη από ποιους; Από τους μαθητές; Τους γονείς; Το αφεντικό της; Τα κανάλια; Ή από τον ίδιο της τον εαυτό; 

Μία συγγνώμη δεν αρκεί, χρειάζονται ποταμοί από συγγνώμες για να ξεπλυθεί η βρώμα και η δυσωδία που μας έχει πνίξει. Πέρα από την ηθική πλευρά, η πρακτική λέει ότι όσες συγνώμες και αν ειπωθούν, βιβλία δεν θα φέρουν. Αν υπήρχε λίγη τσίπα, θα είχε παραιτηθεί επιτόπου αντί να δίνει συνεντεύξεις για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, είτε για λόγους ευθιξίας, αν δεν φταίει η ίδια, είτε ανικανότητας, αν φταίει. Και να σας πω και κάτι; Ο λόγος δεν έχει καμιά σημασία, αφού, όπως λέει και ο άντρας μου, το αποτέλεσμα είναι που μετράει και όχι οι προθέσεις. Και το αποτέλεσμα στην προκειμένη είναι ότι οι διακοπές των παιδιών μας παρατείνονται μέχρι νεωτέρας...

...

A hard night's day

A hard night's day, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

Touched by a butterfly

Touched by a butterfly, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

A butterfly will flutter by
A heart may sigh as it goes by..

Σ' ευχαριστώ, Φανή!

Ένα πανέμορφο εικαστικό βραβείο ήρθε να με τιμήσει από την αγαπητή bloggo-φίλη ζωγράφο Φανή Παπαγεωργίου. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα τόσο καλά σου λόγια, δική μου η χαρά να φιλοξενήσω τη νύμφη σου στο 'σπίτι' μου. Είμαι σίγουρη ότι θα φέρει καλή τύχη, ό,τι φτιάχνεται με αγάπη μπορεί και το κάνει αυτό! :)

Πολλά μπράβο για την αξιέπαινη δουλειά σου, να είσαι καλά! Καλή συνέχεια!

Horse whispers

Horse whispers, a photo by Eva Psarrou on Flickr.

So, the whole secret was observing
Every move that the wild horse made
To watch his ears, his mouth, his movement
To have the horse bond instead of being afraid.

Poet unknown.

Give me a reason

Give me a reason, a photo by eve.ps on Flickr.

"Brave Clarice. You will let me know when those lambs stop screaming, won't you?"

...

Silence of the Lambs (1991)

http://youtu.be/bnAfJjUorvU

By night by day the restless sea

By night by day the restless sea, a photo by eve.ps on Flickr.

The restless restless sea
By night, by day, in ebb and flow
Yet every shifting tide we know
Is driven by that eternal law
Which has no failing, fault, or flaw
Which ruled and rules eternally.

It takes its course from day to day
In changeless changes, resistless power
Rises and falls from hour to hour,
Impelled by an almighty sway.
We know the present, know the past
And know that it will ever last.

J. Bowring

Hello, Nelly!

Το σκυλάκι ήρθε από μόνο του στο σπίτι και ήταν όπως ακριβώς το θέλαμε.. χρώματα, μέγεθος, χαρακτήρας... Ήμασταν έναν καιρό τώρα με τις εφημερίδες, ψάχναμε για κουταβάκι. Ο μεγάλος μου γιος ήθελε westie, ο μικρός το ήθελε τώρα, ο άντρας μου ήθελε να μείνουμε στο κανίς που το ξέραμε από τον Ερμή που 'χάσαμε' πριν από λίγα χρόνια - με μαύρο δάκρυ κλαίγαμε όλοι για μήνες... Στην αρχή ήμουν ανένδοτη, ούτε να ακούσω για σκύλο! Έλα όμως που δεν μπορώ και χωρίς... Με τούμπαρε ο μικρός μου τελικά, τι να κάνω :) Μπήκα λοιπόν ξανά στη διαδικασία της σκέψης του να αποκτήσουμε εκ νέου σκύλο, μόνο που προτιμούσα να ήταν θηλυκό αυτή τη φορά, δεν με πολυένοιαζε η ράτσα, ίσως ένα μαλτεζάκι ή ένα terrier, αρκεί να ήταν ήσυχο και θηλυκό, έτσι, για σύμμαχο ας πούμε, μιας και περιστοιχίζομαι από αρσενικά..

Και ήρθε εκείνο σε εμάς. Κάποιος φαίνεται το εγκατέλειψε στην είσοδο του άλσους που είναι δίπλα στο σπίτι μας, το βαρέθηκε.. Σε μαύρο χάλι, τρομοκρατημένο, πληγωμένο από δαγκωματιές, δεν πίστευα ότι θα ερχόταν στο κάλεσμά μου.. Κι όμως, εκείνη ήρθε με το πρώτο! Καμιά διαμαρτυρία ή φόβος, καμία αμφισβήτηση.. Με άφησε να τη χαϊδέψω, να την ανεβάσω στο σπίτι μας, δέχτηκε με ευγνωμοσύνη την φροντίδα μου, της περιποιήθηκα το τραύμα της, την απάλλαξα από τα αγκάθια και τα ξερόχορτα που είχαν μπλεχτεί στο τρίχωμά της.. Μαλτεζάκι με κάτι άλλο είπε ο κτηνίατρος όταν την πήγαμε, μάλλον με terrier! Θηλυκό... Άσπρο-μπεζ βερυκοκί, ήταν-δεν ήταν χρονιάρικο. Καλόβολη όσο δεν παίρνει, γάβγισμα δεν έχουμε ακούσει ακόμα. Χιλιοταλαιπωρημένη, εξαντλημένη, μια κούκλα παρόλα αυτά..

"Να την κρατήσετε, έχει καλό χαρακτήρα" είπε ο κτηνίατρος, αφού πρώτα σιγουρευτήκαμε ότι δεν είχε τσιπάκι και δεν ανήκε σε κανέναν. Της έδωσε χαπάκι για τα παράσιτα, της φρόντισε την πληγή από τα δαγκώματα που είχε δεχτεί...

Το όνομά της: Νέλλη. Σαν τη φωτογράφο... :)

Το σκυλάκι εγκλιματίστηκε σε χρόνο μηδέν, έχει γίνει η μασκότ του άλσους ήδη από την πρώτη μέρα και όλοι την χαιρετούν φωνάζοντας την με το όνομά της από απόσταση: Νέλλη!!! Τι όμορφη που έχεις γίνει! Τι κούκλα! Τι μεταμόρφωση!! Και μου δίνουν συγχαρητήρια. Μπράβο, την συνέφερες, κοίτα πόσο ζωήρεψε!!

Κι εγώ φουσκώνω από περηφάνεια για το κοριτσάκι μου, την ομορφιά μου! Το καμάρι μου!

Από τη γειτονιά που την θυμούνται σε τι κατάσταση ήταν όταν την παρέλαβα μου λένε πόσο τυχερή είναι που μας βρήκε. Η τυχερή όμως είμαι εγώ.. όλοι μας δηλαδή! Τα παιδιά έχουν ξετρελαθεί μαζί της, αλλά κι εμείς δεν πάμε πίσω.. Κι εκείνη ανταποδίδει όλη την αγάπη που εισπράττει στο πολλαπλάσιο.. Την λατρέψαμε όλοι, μας λάτρεψε κι εκείνη... Είναι πλέον μέλος της οικογένειας..

Καλώς ήρθες, Νέλλη!

...

Υπόσχεση βροχής

Promise of a rain, a photo by eve.ps on Flickr.

Μετά από ένα καυτό καλοκαίρι

Μια υπόσχεση βροχής

έτσι, για να ξεκινήσει όμορφα ο Σεπτέμβρης!

Καλό μήνα, καλημέρα φθινόπωρο!

***