What might true love really mean?
Is it fields forever green?
Is it give and never take?
Only bend and never break?
Is it bleed and never heal?
Only false and never real?
Is it swim and never fly?
Only smile and never cry?
Is it play and never mean?
Only fight and never dream?
Is it trapped and never free?
Is it you and never me?
Might two souls be kept apart
Love is acid in the heart.
13 σχόλια:
άσπρο, μαυρο...και μια κόκκινη βροχή...
Ναι, @δόγη μου, μια κόκκινη όξινη βροχή να διαβρώνει την ασπρόμαυρη σκακιέρα της ζωής μας..
Καλή σου μέρα, όλη μέρα :)
Καλημέρα
Θα σχολιάσω μόνο την επικαιρότητα έτσι και αλλιώς στην ποίηση τι να σχολιάσεις είναι μόνο να την απολαμβάνεις.
Η πόλη που την πληρώνει δεν είναι ένα μόνο τυφλό άθροισμα κτιρίων. Είναι οι χώροι στέγασης ανθρώπων, επιχειρήσεων και οργανισμών που άμεσα ή έμμεσα όπλισαν κάποιον που πιθανότητα δεν έπρεπε να φέρει όπλο και που το σκοτάδι του πνεύματος του βρήκε την εύκολη διέξοδο: τη βία. Και η βία γεννάει βία. Σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε μάθει να διαχωρίζουμε την αφορμή από την αιτία. Με αφορμή το τραγικό αυτό περιστατικό, τα ακραία στοιχεία της κοινωνίας μας ανακυκλώνουν την σωματική και ψυχολογική βία που ασκεί το κράτος: από την πελατειακή-οικονομική σχέση του με την εκκλησία μέχρι το χέρι του φρουρού. Δεν υπάρχει βία χωρίς παράπλευρες απώλειες...
@mistirie, συμφωνώ με όλα όσα γράφεις. Συμφωνώ επίσης και σε όλα τα υπόλοιπα. Ναι, είναι άδικο να σβήνει μια ζωή στα 15. Ναι, είναι αποτρόπαιο να χρησιμοποιεί κάποιος τον τίτλο του για να εξασκεί ανεξέλεγκτα βία και να σκορπάει τον θάνατο. Ναι, αυτό το γεγονός ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε ένα ποτήρι που είχε ήδη ξεχειλίσει από καιρό. Όλη αυτή η ανέχεια που βιώνει ο κόσμος, η οικονομική δυσχέρεια, η ανεργία, τα απανωτά σκάνδαλα που δεν έχουν τελειωμό, οι απάτες, η διαφθορά, η αδιαφορία για την νεολαία, για την παιδεία, για την περίθαλψη, για την ανυπαρξία κοινωνικού προσώπου στην κυβέρνηση που μας κυβερνά, όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα ξεσπούσαν. Συμφωνώ με όλα και τα συνυπογράφω.
Όμως, όταν επιλέγεις τη βία για να καταστείλεις τη βία, όταν φοράς μια κουκούλα και γίνεσαι εμπρηστής και πλιατσικολόγος, όταν καταστρέφεις την περιουσία των συνανθρώπων σου, το αίμα και τον ιδρώτα τους, δηλαδή, αφήνεις κόσμο χωρίς δουλειά, χωρίς αύριο, και αφήνεις πίσω μια πόλη λεηλατημένη, μια πόλη που δεν είναι μόνο δική σου, αλλά όλων μας, μια πόλη που δεν είναι μια οποιαδήποτε πόλη, αλλά η κοιτίδα του πολιτισμού και της δημοκρατίας, μας αρέσει δεν μας αρέσει,τότε αλλάζουν τα πράγματα.
Τι θα πει άσυλο στα πανεπιστήμια; Για ποιον αφήνουμε να ισχύει το άσυλο; Οι σωστοί φοιτητές, όσο δυσαρεστημένοι κι αν είναι, δεν καίνε την ελληνική σημαία, δεν βεβηλώνουν τα εθνικά σύμβολα. Κι όποιος βεβηλώνει εθνικά σύμβολα δεν είναι Έλληνας, και ως μη Έλληνας δεν θα έπρεπε να απολαμβάνει το δικαίωμα του ασύλου. Έκαψες τη σημαία; Θα υποστείς τις συνέπειες. Διέλυσες ξένη περιουσία; Θα υποστείς τις συνέπειες. Βεβήλωσες δημόσια περιουσία; Θα υποστείς τις συνέπειες. Κι αν δεν σου αρέσει, ας μην τα έκανες. Δεν επιτρέπεται να γίνονται αυτά. Και εντάξει. Πες πως το άσυλο ισχύει. Εμ, κάποια στιγμή όλα αυτά τα τσογλάνια που έκαναν την Αθήνα ερείπια και ρεζιλεύουν διεθνώς τη χώρα μου, δεν θα βγουν από εκεί μέσα; Πόσα τετραγωνικά είναι η περίμετρος ενός πανεπιστημίου; Δεν μπορούν να τους περιμένουν απέξω και να αποδώσουν την "δικαιοσύνη" που διατυμπανεύονται οι κραταιοί μας; Αν ήθελαν, δεν θα τους είχαν πιάσει όλους εδώ και χρόνια;
Όμως, όταν βγαίνει ο ίδιος ο Παυλόπουλος και σου λέει πως "εμείς δεν θα ακουμπήσουμε κανέναν γιατί προασπίζουμε τη δημοκρατία", είναι σαν να τους δίνει ο ίδιος το πράσινο φως να καταστρέψουν, να κάψουν, να ισοπεδώσουν.
Ναι, έγινε ένα ατυχές συμβάν. Ωραία, και τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Να διαλυθεί ολόκληρο κράτος επειδή αν ανοίξει μια μύτη θα πέσουν όλοι οι δημοσιογράφοι να τους φάνε ζωντανούς; Εδώ, πρόκειται για επικράτηση της αναρχίας. Αυτό είναι η δημοκρατία; Δεν ακουμπούμε τίποτα για χάρη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Και η αξιοπρέπεια όσων είδαν τις περιουσίες τους να καίγονται στην πυρά; Ποιος την υπολογίζει αυτή; Και η αξιοπρέπεια της ίδιας της Ελλάδας; Ποιος την υπολογίζει και αυτήν; Κανείς; Κάποτε όμως πρέπει να αρχίσουμε να την υπολογίζουμε κι αυτή, δεν νομίζεις; Αλλιώς, να μην παραπονιόμαστε.
Να συνεχίσω με μερικές "αιρετικές" απόψεις.
α. Όταν βλέπω εθνικό σύμβολο να βεβηλώνεται πχ. σημαία δεν με πιάνει οργή (γιατί δεν θέλω να είμαι εθνοτικά προσδιορισμένος) αλλά λύπη και σκεπτικισμός γιατί όταν στρέφεσαι εναντίον των συμβόλων της πατρίδας σου (αν και δεν ταυτίζω τις έννοιες έθνος και πατρίδα) σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιοι δεν συμμερίζονται τις αξίες των άλλων και η περιθωριοποίηση τους αντί της κατανόησης οδηγεί σε τέτοια ξεσπάσματα.
β. Δεν θέλω και δεν μου αρέσουν οι "σωστοί" φοιτητές. Το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ο χώρος που γεννιούνται νέες ιδέες και ανατρέπονται οι παλιές. Αυτό δεν γίνεται με καθωσπρεπισμό και συντηρητισμό.
γ. Η αναρχία είναι ολόκληρο θεωρητικό σύστημα με θεμελιωτές (Μπακούνιν). Σίγουρα δεν οδηγόμαστε προς αυτήν γιατί ίσως θα ήταν καλύτερα. Να μην μπερδεύουμε το χάος της βίας με την αναρχία.
δ. Πότε είχαμε αξιοπρέπεια και τη χάσαμε; Άλλο το τι νομίζουμε ότι έχουμε και τι πραγματικά έχουμε. Η εικόνα που έχουμε για τους εαυτούς μας ως χώρα (τωρινή) είναι υπερεκτιμημένη.
@mistirie, δεν διαφωνώ, αλλά:
α. Ποιος μου λέει εμένα πως αυτοί που έκαψαν τη σημαία χτες είχαν ελληνική υπηκοότητα και δεν ήταν εκπρόσωποι άλλων εθνικοτήτων; Για ποιες αξίες μιλάμε σ' αυτή την περίπτωση; Τις δικές μας ή τις δικές τους; Και ποια είναι αυτή η αξία που απαιτεί κάψιμο σημαίας για να δικαιωθεί;
β. Όταν λέω σωστός, δεν εννοώ καθωσπρέπει. Φυσικά και στα πανεπιστήμια πρέπει να γεννιούνται νέες ιδέες. Πώς όμως; Με το να ρίχνεις από εκεί μέσα βόμβες μολότωφ και να καις τα εργαστήρια και τις βιβλιοθήκες; Με το να καις το αρχαιολογικό μουσείο; Σωστός σημαίνει σέβομαι αυτά που έχουν φτάσει στα χέρια μου και τα πηγαίνω ένα βήμα παραπέρα. Σημαίνει αξιολογώ και εξελίσσω. Σημαίνει προασπίζω το δικαίωμα της διαφορετικότητας με ειρηνικά μέσα. Σημαίνει μάχομαι για ιδανικά μέσα από την επιστήμη μου, με τα επιτεύγματά μου. Δεν σημαίνει σπάω το μαγαζί και καίω το αυτοκίνητο του διπλανού μου. Αυτό εννοούσα με το σωστός.
γ. Η αναρχία ως ιδεολογία υπάρχει και λέει ότι απορρίπτω κάθε μορφή εξουσίας και γίνομαι εγώ υπεύθυνος του εαυτό μου, μέχρι εκεί που ξεκινά η ελευθερία του διπλανού μου. Προασπίζει δηλαδή την υπευθυνότητα και προϋποθέτει μια στοιχειώδη ωριμότητα ως προς το να μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου. Είδες να γίνεται κάτι τέτοιο χτες; Αναρχία σημαίνει και απουσία των αρχών. Αυτό εννοούσα, το ότι δεν υπήρχε καμία αρχή για να επιβάλει την τάξη και να προστατέψει τους πολίτες που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Δεν κατέκρινα την ιδεολογία. Ίσως μάλιστα, στο σημείο που έχουμε φτάσει, να ήταν μια καλή διέξοδος.
δ. Δε νομίζω ότι είναι θέμα υπερεκτίμησης. Η αξιοπρέπεια είναι αξιοπρέπεια. Ή την έχεις ή δεν την έχεις. Κι εμείς, δεν την έχουμε, μυστήριε. Αν την είχαμε δεν ανεχόμασταν μια τέτοια κατάσταση να βγαίνει προς τα έξω. Από τη μια να καίμε το μουσείο και από την άλλη να απαιτούμε την επιστροφή των μαρμάρων. Από τη μια να φτιάχνουμε μετά κόπων και βασάνων το πρόσωπο της πρωτεύουσας (ας είναι καλά οι ολυμπιακοί αγώνες του 2004) και από την άλλη να την καταστρέφουμε εν μία νυκτί. Αυτά είναι για γέλια. Για αυτή την αξιοπρέπεια μιλάω. Γι' αυτήν που χάσαμε στον δρόμο του μιμιτισμού, της αδιαφορίας, της παντελούς έλλειψης στρατηγικής και της απουσίας οράματος. Δεν υπάρχει όραμα κι αυτό είναι το τραγικό της υπόθεσης.
Δεν το ξέρω το τραγούδι, αλλά και αν το έχω ακούσει, δεν μού 'ρχεται τώρα στο μυαλό περι ποιου τραγουδιού προκειται...
@artanis, δεν το έχεις ακούσει γιατί γράφτηκε από μένα. Φιλιά.
Αφήνω μια καλημέρα Ευαγγελια :)
@ilia, μόλις την έλαβα.
Καλό απόγευμα :)
Τώρα μόλις κατάλαβα πώς είναι δικό σου, καθώς και από το σχόλιο που μου άφησες...Και μου φέρνει το στυλ του Μπλέηκ στο μυαλό...Πανέμορφο...
@artanis, σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου. Καλή σου μέρα.
Πάρα πολύ καλό. Πιο τραγουδιστό από το δικό μου I am just a Teller.
I liked it.
Δημοσίευση σχολίου