Όταν οι σκέψεις βαραίνουν…
και διαπιστώνω πως όσα μαθήματα κι αν μου δώσει η ζωή
τα ίδια λάθη ανακυκλώνω…
όταν η πολύβουη καθημερινότητα μου κλέβει προκλητικά την ηρεμία…
και με δυσκολία μπορώ να συντονιστώ με την εσωτερική μου φωνή…
τότε…
είναι η ώρα…
που βάζω τα αθλητικά μου και δραπετεύω…
σε μια όαση που ακόμη επιβιώνει…
στην καρδιά της τσιμεντούπολης…
και που έχω την τύχη…
την ευλογία…
να βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μου…
7:30 μ.μ. περίπου το απόγευμα και οι κάθετες ακτίνες του ήλιου έχουν αρχίσει να υποχωρούν χαρίζοντας πλατείς ίσκιους που σκιάζουν γενναιόδωρα το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.
Δεν έχω καλά καλά περάσει την πύλη του πάρκου κι ένας διαφορετικός αέρας αρωματισμένος από τα βότανα της γης και το χαρακτηριστικό άρωμα του πεύκου μου ξυπνά τις αισθήσεις.
Αμέσως αντιλαμβάνεσαι πως έχεις μπει σ’ έναν κόσμο διαφορετικό, αποκομμένο από τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας, αφού εδώ η φύση ζει στους δικούς της ανεξάρτητους ρυθμούς και θέτει τους δικούς της όρους.
Ο γνώριμος χωμάτινος δρόμος με καλωσορίζει περιμένοντας να τον διανύσω για πολλοστή φορά. Άλλοτε ίσιος και στρωτός, να περνά μέσα από πυκνή βλάστηση, άλλοτε να βγάζει σε ολόφωτα ξέφωτα, πότε να γλύφει τις παρριφές κάποιου απότομου κατεβάσματος, πότε να ανηφορίζει στην πλαγιά του βουνού, σα φίδι που ελίσσεται νωχελικά στην κάψα του καλοκαιριού…
Αριστερά και δεξιά ένα δίκτυο από μικρά μονοπάτια σε προσκαλούν να τα εξερευνήσεις…
Η φύση ξεδιπλώνει όλο της το μεγαλείο…αιχμαλωτίζει όλες τις αισθήσεις…
Όλα λειτουργούν στους δικούς της ρυθμούς…
τα ζώα, οι άνθρωποι…
Κοτσύφια, καρδερίνες, αηδόνια και τζιτζίκια την ενορχηστρώνουν με σεβασμό. Πέρδικες, σκαντζόχοιροι και χελώνες βρίσκουν σ’ αυτήν το ιδανικό τους περιβάλλον, περνώντας από μπροστά σου χωρίς να ενοχλούνται από την παρουσία σου εκεί…
Η φύση οργιάζει στις αμέτρητες αποχρώσεις του πράσινου.Πεύκα, ευκάλυπτοι και κυπαρίσσια, πυκνή θαμνώδης βλάστηση, λίγες χουρμαδιές
και αμέτρητες αγριοτριανταφυλλιές…
πανδαισία χρωμάτων...
στις χαράδρες, στα υψώματα… 
σαν πίνακας του Βαν Γκογκ…
Στο πρώτο ξέφωτο ήδη βρίσκεσαι ψηλά στην πλαγιά του βουνού και στη θέα της λεωφόρου σκέφτεσαι πόσο μακρινή φαντάζει η ζωή που τρέχει να προλάβει, να φτάσει, να χάσει, να ξαναβρεί… 
Ο δρόμος συνεχίζει να ξετυλίγεται και να περιμένει τα βήματά σου, τις σκέψεις σου, τους προβληματισμούς και τα όνειρά σου… Δεν απαιτεί, δεν προδίδει, δεν υποκρίνεται… είναι εκεί για να σε ταξιδέψει… να σου δώσει πίσω αυτό που έχεις χάσει…
Δυο στροφές ακόμα…
και μπροστά σου ξεπροβάλλει το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας να σε ξαφνιάζει κάθε φορά που την αντικρίζεις, σα να' ναι η πρώτη φορά...Ήρεμη κι απόκοσμη να μπαινοβγαίνει στους μικρούς κολπίσκους της στεριάς και πλοία να κεντούν τα φιλόξενα νερά της, έτοιμη να δεχτεί τη βουτιά του ήλιου, που σήμερα δεν έχει όρεξη να δύσει…
Εδώ τα ξεχνάς όλα.
Αυτό το γενναιόδωρο τοπίο τα έχει νικήσει όλα.
Στην αγκαλιά της φύσης να σε τυλίγουν όλες οι αποχρώσεις του πράσινου
και μπροστά να απλώνεται ο ουρανός και η θάλασσα σε ένα αρμονικό σύνολο,
που τα κάνει όλα εντάξει…
Η Μέκκα μου…
Η καταπόνηση του σώματος καθαγιάζει τις μοναχικές αυτές στιγμές με τον εαυτό σου, που γίνονται όλο και πιο δυσεύρετες...
Η καταπόνηση του σώματος καθαγιάζει τις μοναχικές αυτές στιγμές με τον εαυτό σου, που γίνονται όλο και πιο δυσεύρετες...
Ο δρόμος αρχίζει και μαζεύεται. Πολλοί ακολουθούν μαζί μου.
Χορτασμένη από εικόνες, ήχους, χρώματα κι αρώματα και με αγαλλίαση ψυχής
Χορτασμένη από εικόνες, ήχους, χρώματα κι αρώματα και με αγαλλίαση ψυχής
είμαι έτοιμη να επιστρέψω.
Στο βάθος φάνηκαν τα πρώτα σπίτια. Κάπου εκεί, και το δικό μου...
Τα βήματα με ξανάφεραν στην πύλη...
και στην καθημερινότητα που περιμένει να την πιάσω από εκεί που την άφησα…
και στην καθημερινότητα που περιμένει να την πιάσω από εκεί που την άφησα…
Όπου να' ναι θα σκοτεινιάσει...
27 σχόλια:
Yπεροχο ποστ..
και με βρισκει μια απο τις μερες
εκεινες τις αμειλικτες
που η φωνη μεσα μου σοβαρη και χαμηλη μου λεει αληθειες που θελω να αποφυγω ..
οχι δεν ειναι αρνητικες
αλλα καμια φορα οι αληθειες μας
ειναι ενα κλικ πριν τα πρεπει μας
τις αφηνουμε στα σκοτεινα
μεχρι που πνιγονται κι αρχιζουν να φωναζουν..
κι εγω τοτε πηγαινω στα βουνα μου..
ανεβαινω με προσμονη την ανηφορα για κεινη τη στιγμη
που θα αρχισει η φιδισια κατηφορα
να γυρισω το κλειδι και να με παρασυρει
κανενας μηχανικος ηχος στην ηρεμια μου
μονο τα πουλια και ο ηχος του δασους και τα κουκουναρια που σκανε ...
και ηρεμω
φιλιωνω με τις αληθειες μου και σκυβω το κεφαλι ..
τις παραδεχομαι και αφηνω την παλη στην ακρη
Δεν ειναι τυχαιο που αγαπας τα δαση και τα βουνα με θεα τη θαλασσα ..τιποτα δεν ειναι τυχαιο ..
οι φωτο σου υπεροχες
-ολες ...
με πηρες οντως μαζι σου και σε ευχαριστω.
...καιξαναδιαβαζοντας το αισθαντικο κειμενο
μου εχεις μεταδωσει εκεινη την ηρεμια ..του μετα ..
και μια ζηλεια
για κεινη την ηρεμη και αποκοσμη θαλασσα Ευαγγελια μου..
@talisker,
αυτή τη φωνή που λέει αλήθειες...
αυτήν ψάχνω να βρω σε αγαπημένα βουνά με θέα τη θάλασσα.. σαν ξωτικό που σκιάζεται στους τεχνητούς ήχους της πεζότητας και που προσπαθεί να απομυθοποιήσει...
Το κάνει αυτό η φύση. Αφήνει την πάλη στην άκρη να φαντάζει ανούσιο παιχνίδι, χωρίς νικητές και ηττημένους... Αυτό το μεγαλείο αγαπώ, να με ξεπερνά και να με αποστομώνει... να μου δείχνει την ασημαντότητα των πάντων... τη δική μου...
Σου το' χα πει πως θα σε πάρω μαζί μου.
Χαίρομαι που το απόλαυσες.
Χαίρομαι που ήσουν εκεί...
Καλό μήνα, γλυκιά μου :)
...καλό μήνα Ευαγγελία :)
..απέραντο γαλάζιο, καλά το είπες :)
Ταξίδια μαγικά λοιπόν
Μπροστά στα πόδια σου
Ταξίδια καθημερινά
Και ξεκινάς
Κι ο δρόμος αυτός
Δεν σ’ αφήνει ποτέ
Ούτε ποτέ σε προδίδει!
Είναι εκεί και περιμένει
Περιμένει να ωριμάσεις
Και να τον ακολουθήσεις
Για να γευτείς αυτό που είναι στ’ αλήθεια η ζωή
Μια συλλογή από απλά και συνάμα όμορφα και
Καθημερινά πράγματα που μπορείς να κάνεις,…
……………………………………………
και στο τέλος αυτή η υπέροχη κόκκινη δύση
να σου θυμίζει
ότι και η τελευταία στιγμή
είναι μοναδική κι αξεπέραστη
κι αυτή πρέπει να την ζήσεις
να πιεις μέχρι την τελευταία σταγόνα
και να ποιείς την κάθε άγια μέρα
και να μαθαίνεις
να μεθύσεις και να λουστείς
από ζωή και δίψα
γιατί η κάθε μέρα είναι μοναδική
και ίδια δεν θα ξανά συμβεί ποτέ
………………………………………..
περπάτησα μαζί σου σήμερα
καλή μου φίλη evaggelia
τη Δίψα και την Κάψα του καλοκαιριού
στην απογευματινή βόλτα σου
μύρισα
και σιγοτραγούδησα
σκοπούς όμορφους και ξεχασμένους
για αυτό και πολύ Σε Ευχαριστώ
και μια γλυκιά Καλησπέρα σου ακουμπώ
Φανταστικό !!!!
Που ειναι αυτό καλή μου?
Πολυ ωραίο...σε ζηλεύω
Ευχαριστώ με την καρδιά μου
για την όμορφη αυτή βόλτα
Να είσαι καλα
κοτσυφοφιλώ σε
καλό μήνα να εχεις
τσίου!!!
με λαχάνιασες λίγο...αλλά μου άρεσε η βόλτα...καλό μήνα..με μιά όμορφη βόλτα...
Υπέροχο πόστ!!!!!
Ευαγγελιά μου πέρασα να σου
ευχηθώ από καρδιάς ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!
Αν και βλέπω ήδη ταξιδεύεις;)
Πολλά πολλά φιλιά***
Οδός: ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Αριθμός: 1000
Πανέμορφες εικόνες
΄Ασχετο, αλλά ο blogger μου το 'κλεισε το σπίτι και τώρα πλέον θα είμαι εδώ.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ωραία ανάρτηση, και πολύ ωραίες φωτό...Πού βρίσκεται αυτό το μέρος Ευαγγελία μου;
Σου αφήνω και μια πρόσκληση για παιχνίδι, αν θες και δεν το έχεις παίξεις ακόμα, πέρνα να το δεις κι αποφασίζεις...
καλό βράδυ, φιλιά πολλά...
@ilia μου, ήμουν σίγουρη πως θα έμενες σ' αυτό :))
Απέραντο γαλάζιο μετά από γερή δόση πράσινου!
Καλό μήνα :)
@βασίλη, είναι αξιοθαύμαστο πώς πράγματα μικρά και ασήμαντα μπορούν μερικές φορές να αποβούν τόσο ευεργετικά.
Σ' αυτές τις μικρές αποδράσεις είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τα δώρα της φύσης, να σκεφτείς, να εκτιμήσεις, να αναπολήσεις, να αισθανθείς, ή απλώς να περπατήσεις για να εκτονωθείς από αρνητικά συναισθήματα, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα... χωρίς παρεμβολές και χωρίς μάσκες, μόνο εσύ κι ο εαυτός σου.
Καλό ξημέρωμα :)
@karaflokotsifa, το ιδανικό περιβάλλον για έναν κοτσυφάκο, δεν μπορείς να πεις!!! Οι συνάδελφοι χαλούσαν τον κόσμο με το τραγούδι τους σε όλη τη διαδρομή!
Είναι κάπου στην Αθήνα, τα κλου... μέσα στο κείμενο :)))
Καλό σου βράδυ, να' σαι καλά :)
@donpsychote, φίλε μου, σου τα' λεγα εγώ, κόφτο το ρημάδι, δεν με άκουγες!!! Είδες τώρα; Λαχάνιασες και το' χω τύψεις! :)))
Όνειρα γλυκά :)
@μαργαριταράκι μου! Το ταξίδι για μένα είναι μόνιμη κατάσταση, δεν το συζητώ!!!
Να περάσεις όμορφα, ξεκουράσου, εμπνεύσου κι εδώ θα είμαστε να τα λέμε.
Καλό καλοκαίρι, καλή μου, πολλά φιλιά :)
@Γλαρένια μου, γιατί σου έκαναν έξωση;;; Προσπαθούσα μέρες να μπω και με πετούσε έξω! Μα, καλοκαιριάτικα; Σε σένα; Θα αλλάξω το λινκ κι έρχομαι να σε διαβάσω.
Καλό σου βράδυ και μη μου στενοχωριέσαι :)
@artanis, μόνο στον Βόλο θα έχετε ομορφιές, δηλαδή; :)))
Θα σου πω πού είναι όταν περάσει η εποχή υψηλού κινδύνου. Άσε να το χαρούμε όσο είναι ξεχασμένο, μπελά γυρεύεις; Το πάει και για καύσωνα... άστο που σου λέω.. καλά είναι στην ησυχία του :)
Θα περάσω να τα πούμε κι από κει.
Φιλιά :))
απλά ενα μεγάλο ευχαριστώ για το πρωινό ταξίδι... πανέμορφο
@ναυαγέ στο γαλάζιο,
ναυαγός κι εγώ στις στιγμές, στο τίποτα, στο όλα, στο τώρα, στο ποτέ και στο πάντα...
Καλώς όρισες :)
Μέσα στο μεγαλείο της φύσης, εκεί ανάμεσα στη μυρωδιά των φύλλων και τα ψιθυρίσματά τους, μέσα στους προαιώνιους ήχους, αισθάνεσαι γυμνός και ντύνεσαι τις σκέψεις σου, αισθάνεσαι μικρός, πατάς στις μύτες και ψηλώνεις, γίνεσαι πεντάγραμμο για να γράψει ο δημιουργός μελωδίες του μυαλού.
Κι όταν επιστρέφεις όλα μοιάζουν πιο μικρά, πιο αποφορτισμένα, παίρνουν όλα τη σωστή τους διάσταση.
Να φοράς συχνά τα αθλητικά σου παπούτσια Ευαγγελία μου!
Οι στιγμές της έμπνευσής σου είναι μοναδικές, χαίρομαι που τις μοιράζεσαι μαζί μας!
Καλό βράδυ καλή μου, τα φιλιά μου!
@κόκκινη ομπρέλα μου...
πινελιά γίνεσαι σ' έναν καμβά που ζωγραφίζεται σε κάθε σου στροφή...
νότα στο πεντάγραμμο μιας σονάτας που εκτελείται από φωνές της γης και μαέστρο τον άνεμο που ριγεί τις φυλλωσιές στο πέρασμά σου...
ένα με τη φύση και τον εαυτό σου...σα μυστικό που αποκαλύπτεται λυτρώνοντάς σε από το βάρος αιώνων και απελευθερώνοντάς σε...
Να' σαι καλά, φιλενάδα :)
το περπάτησα βήμα-βήμα μαζί σου!
πραγματικά υπέροχο...
τι ελευθερία έχει η ομορφιά
και τι ηδονή να την αρπάζεις...
έχεις τα όπλα να πολεμάς ό,τι μας στριμώχνει!
μην το ξεχνάς - θα χρειαστεί.
πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
Ώστε έτσι Ευαγγελία μου ???
Περνάς την Πύλη και μεταφέρεσαι σε παράλληλο κόσμο με κατοίκους πεύκα ευκάλυπτους κυπαρίσσια και αγριοτριανταφυλλιές ....κοτσύφια, καρδερίνες, αηδόνια και τζιτζίκια !!!
Κι όλα αυτά φορώντας μόνο τα αθλητικά σου ???
Όμορφο ταξίδι μας χάρισες ... με εικόνες και αρώματα ...μας πήρες παρέα σου αυτή την φορά σε μια γνώριμη σου και τόσο προσωπική διαδρομή ... σ' ευχαριστούμε γιατί το αγχολυτικό λειτούργησε κι από μακριά .
Να έχεις μια υπέροχη μέρα !!!
Και να προσέχεις τους κακούς λύκους
:)
Χμ... δεν μπορεί κάπου εκεί θα είμαι κι εγώ...
έστω το καναρίνι μου...
Καλή μου, ήρθα να ανταποδώσω την τιμή που μου έκανες και πέρασες απο τη σοφίτα μου! Και με περπάτησες... απλά βήματα, κοντινά το ένα με το άλλο, να νιώθεις την ασφάλεια...
Καλό σου μήνα και θα περνάω...
@maya μου!
Η ομορφιά στην απλότητά της, ανεπιτήδευτη, χωρίς δήθεν κι επειδή, παρά γιατί έτσι απλά...
Δεν είναι ηδονή που αρπάζεις, είναι το μεγαλείο που σε ξεπερνά και σε βάζει στη θέση σου.
Πολλά φιλιά :))
@krye, αθλητικά και τις αισθήσεις σε εγρήγορση για να γευτείς όσα σου προσφέρει τόσο απλόχερα αυτό το μοναδικό τοπίο, που για μένα έχει γίνει αγαπημένο δρομολόγιο που κάνω πολύ συχνά. Συνήθεια έχει γίνει, όπως για άλλους το τσιγάρο. Τα υπόλοιπα νομίζω ότι περιττεύουν.
Χαίρομαι που το αγχολυτικό δούλεψε, αν και στα μέρη σου δε νομίζω να στερείστε παρόμοιων παραδείσων!
Καλό σου απόγευμα :)
@κοπέλα με το καναρινί φόρεμα, δική μου η τιμή. Δε συναπαντήθηκα με το καναρίνι σου, όμως ακόμη δε με ξέρει και μπορεί να μου κρύφτηκε κάπου στις φυλλωσιές!
Καλώς όρισες! η σοφίτα σου ξεχωριστή και τόσο φιλόξενη.
Σου εύχομαι ένα όμορφο απόγευμα και να' ρχεσαι όποτε θέλεις :)
Δημοσίευση σχολίου