Ταξίδι στην Πολωνία και γάμος στα χρόνια του κορωνοϊού

Ούτε την Κρακοβία μπορέσαμε να επισκεφτούμε, ούτε τα διάσημα αλατορυχεία, ούτε το Άουσβιτς. Τα πιο δημοφιλή μέρη της Πολωνίας, πλην της πρωτεύουσας, ήταν όλα στο κόκκινο λόγω covid-19.

Τουλάχιστον πήραμε μια μικρή γεύση από Βαρσοβία και λίγο περισσότερο από Ζγκιέρτζ. Τουλάχιστον προλάβαμε και έγινε ο γάμος, προτού ο ιός αποκλείσει τα πάντα.

Η Βαρσοβία του Σοπέν

Ένας από τους καλύτερους, πιο ρομαντικούς και ονειρεμένους γάμους όπου έχω δει στη ζωή μου, του παιδιού μου... Συγκίνηση, πληρότητα, ευτυχία, περηφάνια, εκπλήρωση, χαρά ανείπωτη, αδημονία για το μέλλον τους... ξέχειλα τα συναισθήματα και οι σκέψεις, όλα στον υπερθετικό!

Να ζήσετε ευτυχισμένοι! Να προκόψετε στη ζωή, να κάνετε τον κόσμο καλύτερο!

Κι εμείς να σας χαιρόμαστε και να σας καμαρώνουμε..

Σας αγαπώ πολύ..

Με πολλή πολλή πολλή αγάπη,

Εύα 💗

Αντιμετώπιση άγχους για τον μήνα Σεπτέμβριο

Καλό μήνα και καλή χριστιανική χρονιά, αφού πρώτη Σεπτεμβρίου είναι η έναρξη του χριστιανικού έτους.

Ξεκινώντας λοιπόν τη νέα ορθόδοξη χρονιά, είναι λογικό να κάνουμε σχέδια και να θέτουμε στόχους, όχι μόνο υλιστικούς, να αγοράσουμε π.χ. καινούργιο αυτοκίνητο ή να πάρουμε πτυχίο, αλλά και πνευματικούς, αυτοβελτίωσης και θεραπείας του εαυτού μας, ώστε να βελτιωνόμαστε και να ωριμάζουμε προς το καλύτερο.

Μαζί με όλα αυτά τα σχέδια, ωστόσο, και παράλληλα με όλα αυτά που τρέχουν στη ζωή μας, γεννιέται και η αγωνία, το άγχος, οι ανασφάλειες και οι φοβίες, μήπως όλα αυτά που ονειρευόμαστε και σχεδιάζουμε, δεν καταφέρουμε τελικά να τα κάνουμε να βρουν τον στόχο τους. Ανησυχούμε για το αύριο ουσιαστικά χωρίς λόγο, γιατί είμαστε χριστιανοί και, ως χριστιανοί που είμαστε, και δει, ορθόδοξοι χριστιανοί, ξέρουμε πολύ καλά ότι το χθες δεν μας ανήκει, γιατί έχει περάσει, όπως ξέρουμε και ότι το αύριο ανήκει εξ' ολοκλήρου στα χέρια του Θεού.

Εμείς είμαστε υπεύθυνοι μόνο για το τώρα, για το σήμερα, και πολύ σημαντικό συστατικό στο να κάνουμε τα πράγματα να δουλέψουν προς όφελός μας είναι να επικαλούμαστε τη Χάρη του Θεού μέσα από την προσευχή και μέσα από την δουλειά που κάνουμε με τον εαυτό μας πάνω στα βήματα του Χριστού. Όπως λέει εξάλου και η Αγία Γραφή, αρκετές ευθύνες κουβαλάει το σήμερα, άσε τις έγνοιες του αύριο για το αύριο. Σοφά λόγια, που όμως ζητούν πολύ άσκηση και αγώνα από μέρους μας, για να μπορέσουμε να πούμε ότι έχουμε κατακτήσει τέτοια θέματα πίστης και εσωτερικής διεργασίας.

Τα πιο απλά ως θεωρία είναι τελικά τα πιο δύσκολα ως πράξη!

Έτσι είναι ο χριστιανισμός και γι' αυτό λειτουργεί και δουλεύει ευεργετικά στις ψυχές των ανθρώπων. Μας αλλάζει τον χαρακτήρα προς κάτι ανώτερο, βάζοντάς μας να δουλεύουμε πάνω στα στοιχεία που χρειάζονται βελτίωση, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε στην αποστασιοποίηση, την αγιοποίηση και τελικά, τη θέωση, που είναι αυτό που θέλει ο Θεός από εμάς, η ομοίωση των δημιουργημάτων, που είμαστε εμείς, με τον Δημιουργό και Κύριο των πάντων.

Και αυτό, απαιτεί δουλειά.

Τρόποι που οδηγούν σε μια πιο ήρεμη αντιμετώπιση της σύγχρονης μάστιγας που ταλανίζει την ψυχολογία μας (η οποία, παρεπιπτόντως, δεν είναι του Θεού, ούτε δική μας, διαβάστε Αγία Γραφή) είναι το θέμα του πλάνου αντιγραφής της Αγίας Γραφής για τον μήνα Σεπτέμβριο. Λίγα λεπτά της ημέρας φτάνουν να ανοίξουμε το τετράδιό μας και να μεταφέρουμε με το στυλό ή το μολύβι μας ένα μικρό απόσπασμα από τον Θείο Λόγο. Σαν αντίδωρο μπορούμε να το γευτούμε, αφού για ένα νοητό αντίδωρο μιλάμε, και να εντρυφήσουμε πάνω στη σοφία του για το υπόλοιπο της μέρας.

Εγώ αυτό έχω συνηθίσει να κάνω. Ενσωματώνω αυτή τη συνήθεια μέσα στις σελίδες του planner μου, αλλιώς, πηγαίνει στο τετράδιο της πίστης / προσωπικής εξέλιξης. Είναι καλό να προσπαθούμε να βελτιώνουμε τον εαυτό μας και να τον θεραπεύουμε μέσα από την μόνη πηγή της ίασης, της σοφίας και της αλήθειας, που είναι από πάντοτε και για πάντα η Αγία Γραφή.

Μην αγωνιάτε, λοιπόν, για το αύριο, γιατί η αυριανή μέρα θα έχει τις δικές της φροντίδες. Φτάνουν οι έγνοιες της κάθε μέρας.

~ Κατά Ματθαίον, κεφ. 6: 34

Με αγάπη,

Εύα 💗

---
Το πλάνο είναι από το theholymess.com

Ανδρέας Κονάνος, Στο Βάθος Κήπος και λίγα νέα για τη μετακόμιση

Δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην ιδιαίτερα από το άκουσμα της ανακοίνωσης του π. Ανδρέα Κονάνου ότι επιστρέφει και πάλι πίσω στον κόσμο. Παρόλο που πρόκειται για έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας με ιδιαίτερο χάρισμα στο να περνά μηνύματα στον κοινό, ωστόσο, εδώ και κάμποσο καιρό κάτι με ξένιζε με την όλη προσκόλησή του στα social media, τη δημοσίευση προσωπικών φωτογραφιών που καμία σχέση δεν είχαν με την εκκλησία, γενικά, όλο του το προφίλ είχε αυτόν τον αέρα της εκκοσμίκευσης, που προσωπικά δεν θα ήθελα να βλέπω σε εκπρόσωπο της Εκκλησίας. Όχι ότι είναι κακό βέβαια αυτό, απλά δεν μου αρέσει ιερείς της Ορθοδοξίας μας να έχουν αυτό το φλερτ με τον κόσμο, τους θέλω κάπου αλλού, πιο ψηλά, χωρίς πολλά πολλά, έτσι, πιο αποστασιοποιημένους που απλά να εκπέμπουν αυτό το φως το ιλαρό, αυτή την πνευματικότητα που έχω ανάγκη να βλέπω στους εκπροσώπους της Εκκλησίας και του μοναχισμού, ως οδηγό και υπόδειγμα.

Σίγουρα ο "σκέτος" πλέον, όπως αυτοχαρακτηρίστηκε, Ανδρέας Κονάνος, αν μη τι άλλο, έκανε μια κίνηση που ανατάραξε τα νερά. Υπάρχει μερίδα στο κοινό του που ενοχλήθηκε. Για μένα, δεν με πείραξε ιδιαίτερα, γιατί, όταν αισθανόμενη έτσι όπως αισθανόμουν την παρουσία του όλο αυτό το διάστημα, με το να πάρει την απόφαση που πήρε, θεώρησα πως ήταν το πλέον τίμιο που μπορούσε να κάνει, τόσο για το κοινό του, όσο και για την Εκκλησία, ώστε να μην παραπλανά ούτε τη μία πλευρά ούτε την άλλη. Ήταν μια ειλικρινής απόφαση και το εκτίμησα.

Το πιο ωραίο όμως είναι ότι η είδηση μαθεύτηκε λίγες μέρες αφότου είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου του "Στο Βάθος Κήπος" και ήμουν έτοιμη να κάνω μια ανάρτηση γι' αυτό με την πρώτη ευκαιρία, αφού πρόκειται πράγματι για ένα αξιόλογο βιβλίο, γραμμένο με πολύ προσοχή και ευαισθησία, λυρικό, ποιητικό, με σαφήνεια στα βαθειά μηνύματα της ορθόδοξης πίστης, με συμβουλές και αναλύσεις, που γενικά μου άρεσε πολύ και το συστήνω με θέρμη, έστω και τώρα που ο συγγραφέας του δεν είναι πλέον ποιμένας της εκκλησίας.

Και λίγα νέα σχετικά με τη μετακόμιση. Μπορεί να είμαστε ακόμα άνω-κάτω και το ξεπακετάρισμα καλά να κρατεί, βρήκα όμως τη θέση που θα έχει από εδώ και στο εξής το γραφείο μου! Είναι ακόμα γυμνό και αστόλιστο, όμως μου άρεσε πολύ έτσι όπως τοποθετήθηκε μέσα στον χώρο. 

Από την άλλη πλευρά του δωματίου βέβαια, γίνεται ο κακός χαμός, όμως το προσπερνάω για την ώρα, για να μπορώ να χαίρομαι την εξέλιξη της κάθε μέρας και να μη με καταβάλει το άγχος να τα φτιάξω όλα στην ώρα τους έτσι όπως τα θέλω. Σιγά σιγά και όποτε γίνουν. Απολαμβάνω τη διαδρομή και αγκαλιάζω το κάθε βήμα αυτής της μεγάλης αλλαγής που ήρθε τόσο αναπάντεχα στη ζωή μας, ευγνωμονώντας το Θεό για αυτό το τεράστιο δώρο που μας πρόσφερε.

Αυτά προς το παρόν. Η σύνδεση με το διαδίκτυο στο νέο μας σπίτι ακόμη δεν υπάρχει, ρεύμα επίσης δεν υπάρχει - περιμένουμε την αγαπημένη μας γραφειοκρατία να δεήσει να μας κάνει τη σύνδεση, αφού ακόμα είμαστε στην αναμονή από την αρχή του καλοκαιριού. Έτσι, οι αναρτήσεις γίνονται με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς. Η υπομονή όμως είναι αρετή και με αυτή τη διαδικασία της μετακόμισης προέκυψε μια πολύ ωραία ευκαιρία να εξασκήσω αυτή την αρετή και στην πράξη, και αυτό προσπαθώ να κάνω όλο αυτό το διάστημα.

Μέχρι την επόμενη σύνδεση, λοιπόν!

Με αγάπη,

Εύα 💗

---

* φωτογραφίες μου μπορείτε να δείτε και στον λογαριασμό μου στο instagram εδώ.

Η θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία

Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από ένα νεαρό κορίτσι από την Κύπρο που πρόσφατα ασπάστηκε την Ορθοδοξία, αφού πρώτα αποφάσισε να εγκαταλείψει το κίνημα του new age. Στο κανάλι της έχει καταγράψει τη μαρτυρία της για τους λόγους αυτής της στροφής και μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ.

Στο βίντεο που ακολουθεί, η κοπέλα αναλύει με επιχειρήματα βασισμένα στην Αγία Γραφή και την ορθόδοξη χριστιανική κατήχηση τη θέση της γυναίκας στην Ορθοδοξία. Ένα θέμα που νομίζω ότι έχει παρεξηγηθεί αρκετά και ότι είναι καιρός κάποια πράγματα να μπουν επιτέλους στη σωστή τους διάσταση.

Γυναίκα και Ορθοδοξία, λοιπόν. Ακούγεται ενδιαφέρον, τι λέτε, να ακούσουμε την ανάλυσή της; Ή προτιμούμε να αμαυρίζουμε a priori οτιδήποτε μας βγάζει έξω από το γενικευμένο κοινωνικό status quo, σωστό ή λάθος, από ό,που κι αν έχει επιβληθεί, έχει δεν έχει νόημα; Η επιλογή, όπως πάντα, δική σας.

Προσωπικά, πρέπει να πω ότι χαίρομαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους - και δει, νέους - που ψάχνονται και αναζητούν χωρίς να μένουν σε γενικευμένα στερεότυπα και μασημένες απαντήσεις που πλασάρονται για τον οποιοδήποτε λόγο, αλλά συνεχίζουν την αναζήτηση μέχρι να φτάσουν στην αλήθεια.

Με αγάπη,

Εύα 💗