Το είχα αγοράσει πριν από μερικούς μήνες και βρισκόταν στη βιβλιοθήκη μου περιμένοντας τη σειρά του να διαβαστεί. Η ευκαιρία μου δόθηκε χάρη στην καραντίνα του κορωνοϊού και τον χρόνο που μου χάρισε να ασχοληθώ μαζί του με την ησυχία μου.
Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι άγνωστος, το μόνο που ξέρουμε είναι πως πρόκειται για κάποιον ρώσο χριστιανό ορθόδοξο, ο οποίος, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, αποφασίζει να κάνει ένα οδοιπορικό προσκύνημα, διασχίζοντας τις αχανείς εκτάσεις της ρωσικής γης, μέχρι να καταλήξει στο Άγιο Όρος και να γίνει μοναχός.
Κίνητρο του προσκυνητή σε αυτό το οδοιπορικό ήταν να φτάσει στην αλήθεια της νοεράς προσευχής, την αέναη προσευχή της καρδιάς, που δεν είναι άλλη από το "Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Είναι η ευχή που λέγεται πάνω στο κομποσκοίνι, κάθε κόμπος και μια ευχή. Την ευχή του Ιησού Χριστού, που πρέπει να φτάσεις να τη λες όχι με το στόμα, ούτε με το νου, αλλά με την καρδιά. Όταν η καρδιά σου λέει αυτή την προσευχή, τότε όλο σου το είναι πλημμυρίζει από Χριστό. Αυτή η αναζήτηση του πώς φτάνει κανείς ως εκεί είναι το θέμα του βιβλίου.
Πολλοί θεολόγοι χαρακτηρίζουν το βιβλίο ως αριστούργημα, στάθηκε, μάλιστα, και πηγή έμπνευσης στον δικό μας τραγουδοποιό Αλκίνοο Ιωαννίδη να γράψει τον "Προσκυνητή", τραγούδι με βαθείς στίχους που μιλούν στην καρδιά σαν σε προσευχή.
Διαβάζω από το οπισθόφυλλο:
"Ταξίδευα μέρες, πέρασα τόπους πολλούς, συντροφιά με την Προσευχή του Ιησού που με δυνάμωνε και με παρηγορούσε στους δρόμους που διάβαινα, στις καταστάσεις που αντιμετώπιζα, σε κάθε μου συναπάντημα. Στο τέλος σκέφτηκα ότι θα' πρεπε κάπου να σταματήσω, για να βρω μεγαλύτερη ηρεμία και να μελετήσω τη Φιλοκαλία, την οποία δεν μπορούσα να διαβάσω παρά μόνο το βράδυ εκεί όπου κατέφευγα ή το μεσημέρι εκεί όπου ξεκουραζόμουν. Ήθελα διακαώς να βυθιστώ στις σελίδες της για πολλή ώρα ώστε ν' αντλήσω από εκεί με πίστη την αληθινή διδασκαλία για τη σωτηρία της ψυχής μέσω της νοεράς προσευχής..."
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Προσωπικά, μου άρεσε πολύ.
Διαβάζω από το οπισθόφυλλο:
"Ταξίδευα μέρες, πέρασα τόπους πολλούς, συντροφιά με την Προσευχή του Ιησού που με δυνάμωνε και με παρηγορούσε στους δρόμους που διάβαινα, στις καταστάσεις που αντιμετώπιζα, σε κάθε μου συναπάντημα. Στο τέλος σκέφτηκα ότι θα' πρεπε κάπου να σταματήσω, για να βρω μεγαλύτερη ηρεμία και να μελετήσω τη Φιλοκαλία, την οποία δεν μπορούσα να διαβάσω παρά μόνο το βράδυ εκεί όπου κατέφευγα ή το μεσημέρι εκεί όπου ξεκουραζόμουν. Ήθελα διακαώς να βυθιστώ στις σελίδες της για πολλή ώρα ώστε ν' αντλήσω από εκεί με πίστη την αληθινή διδασκαλία για τη σωτηρία της ψυχής μέσω της νοεράς προσευχής..."
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Προσωπικά, μου άρεσε πολύ.
Με αγάπη,
Εύα 💗
Εύα 💗
