Προετοιμασίες για τη νέα χρονιά

Δεν είναι μόνο η χριστουγεννιάτικη γενική καθαριότητα του σπιτιού, δεν είναι το στόλισμα του δέντρου, ούτε οι χριστουγεννιάτικες αγορές για τα δώρα της οικογένειας, των φίλων και συγγενών. Δεν είναι τα μαγειρέματα, τα τραπεζώματα και οι επισκέψεις. Είναι και κάτι άλλο. Για όλους εμάς τους αναλογικούς βιβλιόφιλους και βιβλιοφάγους και τους κολλημένους με το χαρτοβασίλειο των τετραδίων, ημερολογίων, organizers και των παρελκόμενων αξεσουάρ τους, είναι η εποχή που προετοιμαζόμαστε να αποχαιρετήσουμε τα ημερολόγιά μας του 2024 ευχαριστώντας τα με ευγνωμοσύνη για όλες τις αναμνήσεις και στιγμές που διαφυλλάξαμε προστατευτικά μέσα στις σελίδες τους και να μπαίνουμε σιγά σιγά στη διαδικασία της αντικατάστασής τους με νέα που περιμένουν να γεμίσουν, αρχής γενομένης από την πρώτη Ιανουαρίου του 2025.

Για μένα, όλη αυτή η διαδικασία είναι κάτι σαν τελετουργικό, σαν ιεροτελεστία και σαν προσωπικό μου έθιμο που τηρώ αδιαλλείπτως από τα εφηβικά μου χρόνια. Τις τελευταίες μέρες του χρόνου θα ξεφυλλίσω όλα τα τετράδια και ντοσιέ που γέμισαν μέσα στον χρόνο να δω μήπως έχω αφήσει τυχόν εκκρεμότητες που χρειάζεται να μεταφέρω στην καινούργια χρονιά. Μετά θα τα αρχειοθετήσω μαζί με τα υπόλοιπα των προηγούμενων ετών. Θα καθαρίσω την βιβλιοθήκη και το γραφείο μου, θα αφαιρέσω ό,τι δεν μου είναι χρήσιμο ή δεν με εκφράζει πια και θα αφήσω ελεύθερο χώρο για το 2025. Κι όταν όλα θα είναι έτοιμα, τότε θα αρχίσει η αναζήτηση για όσα θα χρειαστώ προκειμένου να οργανώσω τη νέα χρονιά. Θα μπω στο διαδίκτυο, θα επισκεφτώ τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς μου, θα δω τι κυκλοφορεί για φέτος, θα κάνω τον προϋπολογισμό μου και θα εκδράμω για τις αγορές μου.

Μαζί με τα καινούργια μου, αποφάσισα να ξαναχρησιμοποιήσω και κάποια παλαιότερα. 

Το filofax malden στο Α5 μέγεθος για όλα τα σχετικά με την πίστη, το άδειασα από το περιεχόμενό του και αντικατέστησα τις περιττές σελίδες με χαρτί φωτοτυπικό κομμένες στη μέση που στη συνέχεια τρύπησα με περφορατέρ - στα ελληνικά διακορευτής. 

Ένα τετράδιο που είχε χρησιμοποιηθεί ελάχιστα για γενικών σημειώσεων, έσκισα τις σελίδες που είχαν δουλευτεί και το υπόλοιπο είναι πλέον έτοιμο και καθαρό να υπηρετήσει τον σκοπό του. 

Ένα moleskine pocket του 2024 για την τσάντα μου όταν βγαίνω από το σπίτι, το είχα χρησιμοποιήσει ελάχιστα, κάλυψα με διορθωτική ταινία ό,τι ήταν γραμμένο, κάλυψα και τις ημερομηνίες, ξαναέγραψα από πάνω τις ημερομηνίες για το 2025 και είναι έτοιμο για χρήση. 

Ένα moleskine large για τις προσωπικές μου τύπου dear diary εγγραφές, το ξεκίνησα το φθινόπωρο του 2024, θα συνεχίσω και για το 2025 μέχρι να τελειώσει.

Ο γιος μου φέτος το καλοκαίρι μου έκανε δώρο μία εβδομαδιαία ατζέντα του 2025 από το ταξίδι του στη Βαρκελώνη, τουριστική, με υδατογραφίες από διάφορα μέρη της πόλης, χοντρό χαρτί, σαν λεπτό χαρτόνι, μια πάρα πολύ όμορφη και προσεγμένη έκδοση. Ήδη έχω αρχίσει να την χρησιμοποιώ, γιατί υπήρχαν σελίδες και για την τελευταία εβδομάδα του 2024.

Και επειδή ήθελα και ένα ημερήσιο ημερολόγιο για τις καθημερινές μου υποχρεώσεις, πήγα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου και διάλεξα μια ημερήσια ατζέντα 2025 στο μεγάλο μέγεθος, για να μπορώ να κολλάω και τα διάφορά μου εκεί μέσα, και σε χρώμα που να ταιριάζει με το εβδομαδιαίο της Βαρκελώνης.

Από την εκκλησία της ενορίας μου πήρα το μικρό ημερολογιάκι που γράφονται οι εορτές και οι νηστείες της χρονιάς, και από το σούπερ μάρκετ τον ημεροδείκτη κύβο με τις ημέρες που αφαιρείς τις σελίδες του ανά ημέρα, στο οποίο αναγράφονται τα εδάφια μελέτης της Αγίας Γραφής για το καθημερινό διάβασμα.

Τέλος, αποφάσισα να πάρω μία καινούργια Αγία Γραφή που σκοπεύω να ξεκινήσω να δουλεύω με αυτήν από το νέο έτος. Την ήθελα από τότε που πρωτοεκδόθηκε, το 2023, είναι η νέα εκδοχή της μπλε, από την Ελληνική Βιβλική Εταιρία, είναι δερμάτινη καφέ χωρίς τα δευτεροκανονικά, ελαφρύτερη, πιο μικροκαμωμένη, πιο προσεγμένη στις λεπτομέρειες, στρογγυλεμένες γωνίες, χρυσό φινίρισμα στις αιχμές των σελίδων, σελίδες σε απαλή ιβουάρ απόχρωση που ξεκουράζει τα μάτια, λίγο μεγαλύτερη η γραμματοσειρά, λίγο εντονότερο το μελάνι, μια ομορφιά.

Τώρα είμαι έτοιμη να ξεκινήσω δυναμικά το νέο έτος, με τους αγαπημένους βοηθούς και συνοδοιπόρους μου που έχουν γίνει πολύτιμοι φίλοι μου με τα χρόνια, να οργανώσω τις υποχρεώσεις μου που ήδη έχουν αρχίσει και συσσωρεύονται, να θέσω τους στόχους μου, να καταγράψω τις αναμνήσεις που θα δημιουργούνται όσο περνά η ζωή, να συλλέξω τις εμπνεύσεις που θα έρχονται στον δρόμο μου, να διορθώσω τις αστοχίες, να βελτιώσω τις ατέλειες, να συμπληρώσω τις ελλειπείς γνώσεις, να αναμετρηθώ με τις αναβολές μου, και να πορευτώ αποφασιστικά και οργανωμένα προς μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και της ζωής μου γενικότερα, όσο αυτό είναι δυνατόν.

Δεν είναι μόνο η οργάνωση. Δεν είναι η αυτοβελτίωση. Είναι και η ευχαρίστηση. Η χαρά της δημιουργίας. Για μένα, που γράφω πολύ και τα σημειωματάριά μου γεμίζουν πριν καλά καλά αρχίσουν, έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Είναι το χόμπι μου, μία δίοδος καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής έκφρασης, που συνδυάζονται άψογα με την χρηστική τους ιδιότητα. Είναι η παιδική μου χαρά και το οχυρό μου, ο πολυαγαπημένος χαρτόκοσμός μου, my happy place, το μέρος που με κρατά οργανωμένη, δημιουργική και χαρούμενη.

Εύχομαι Καλή Χρονιά σε όλους, με ειρήνη, αγάπη και προκοπή.

Χρόνια πολλά και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος!

Με αγάπη,

Εύα 💗

Ομάδα μελέτης, ευγνωμοσύνη και ευχές

Ήταν μια προσευχή μου των τελευταίων χρόνων, που φέτος πραγματοποιήθηκε με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Ζητούσα από τον Θεό να με αξιώσει να μπω σε μια ομάδα μελέτης και να συμμετάσχω σε αυτήν ενεργά, μια ομάδα μελέτης πάνω στην Αγία Γραφή. Ένιωθα ότι το χρειαζόμουν, χρειαζόμουν αυτή τη διέξοδο, τη δυνατότητα να μπορώ να μοιράζομαι αυτή μου την λαχτάρα για τα Ιερά Γράμματα, την μεγάλη αγάπη μου για τον Θεό και τα της πίστης και με άλλους συνανθρώπους που να ενδιαφέρονται όπως κι εγώ να μπουν μέσα στην αναζήτηση της αλήθειας του Κυρίου και να θέλουν να μοιραστούν την εμπειρία του Θεού, να επι/κοινωνήσουν Θεό. Είναι τόσο δύσκολο, αβάσταχτο σχεδόν, να μιλάς για Θεό και για πίστη, όταν δεν υπάρχει κανείς να επιζητά να ανταποκριθεί σε αυτή τη διάθεση. Όσο πιο λίγο ο κόσμος μιλάει για Χριστό, τόσο στα μάτια μου αυτός ο κόσμος σκοτεινιάζει και συρρικνώνεται και με τρομάζει. Κι όλο αυτό, αυτή η τρομερή διαπίστωση της απουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο, με γεμίζει όλο και πιο επίμονα, πιο επίπονα, από θλίψη, απογοήτευση και μοναξιά. 

Ο καλός Θεός, ωστόσο, ο Παντογνώστης και Παντελεήμων, που όλα τα ακούει και τα βλέπει και που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις καρδιές των ανθρώπων και τα όσα κρύβονται μέσα στα βάθη της, εισάκουσε την προσευχή μου και με έφερε στον δρόμο μιας απίθανης ομάδας γυναικών που αγαπούν να μελετούν τον Λόγο του Θεού και όλα όσα σχετίζονται με αυτό. Κοντά στο σπίτι μου, μέσα στην ενορία μου, μία φορά την εβδομάδα, με τα βιβλία μας ανοιχτά, με τα στυλό και τα τετράδια σε ετοιμότητα, για μία ώρα, σύμφωνα με το πρόγραμμα (πάντα είναι παραπάνω), μια μικρή ομάδα γυναικών που αγαπούν να μαθαίνουν και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και τις εντολές Του και τη διδασκαλία Του. Η υπεύθυνη που συντονίζει και εξηγεί, μια γυναίκα με βαθιά θεολογική γνώση της Γραφής και των Πατέρων, μεταδοτική, δοτική, ανοιχτή σε κάθε μας απορία που δεν μένει ποτέ χωρίς την απάντησή της, ήταν η δική μου απάντηση που ήρθε σε μένα από Εκείνον. 

Είμαι ευγνώμων πέρα από κάθε προσδοκία. Είμαι συγκινημένη από την ανταπόκριση του Θεού στα παιδιά Του, δακρύζω από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη για έναν Θεό τόσο γενναιόδωρο, μακρόθυμο, υπομονετικό, έναν Θεό Πατέρα που δείχνει με κάθε τρόπο την στοργή και την αγάπη Του, κάνοντάς μας τα χατίρια, εκπληρώνοντας τις προσωπικές μας επιθυμίες και ανάγκες. Έναν Θεό που μόνο αγαπά και συγχωρεί και εμψυχώνει. Είμαι ευγνώμων που με έβαλε μέσα στον κόσμο Του, που με δέχτηκε. Είμαι ευγνώμων που τόλμησα να χτυπήσω την θύρα. Πόσο εύκολο ήταν τελικά! Και πόσο συνταρακτικό! Ένας κόσμος μέσα μου συνθλίφτηκε, οι πρώτες ύλες μετατοπίστηκαν, οι τεκτονικές πλάκες συγκρούστηκαν, άλλαξαν θέση, διαλύθηκαν και ξαναδημιουργήθηκαν, και ένας καινούργιος κόσμος γεννήθηκε ξανά από το μηδέν. Σαν ένα μίνι big bang, μέσα μου. Μέσα στην καρδιά μου. 

Εκεί μέσα στην κρυμμένη φάτνη της καρδιάς μου, μακριά από την ταραχή του κόσμου, γεννήθηκε ένα βρέφος, ένα μωρό που απέκτησε υπόσταση, πήρε σώμα και μορφή. Μέσα σ' αυτή την ανθρώπινη καρδιά, συντελούνται θαύματα που σε αλλάζουν για πάντα. Είναι ένα θαύμα όταν έρχεσαι στην πίστη, όταν γνωρίζεις τον Χριστό. Μια καινούργια γέννηση, μέσα στην σκοτεινιά της παγωμένης νύχτας. Ένα αστέρι που φέγγει αχνά, διακριτικά, κι όσο εσύ το χοβολάς, τόσο αυτό δυναμώνει. Το φως της αγάπης, της πίστης, της συγχώρησης. Το φως της γνώσης και της θεϊκής σοφίας που φωτίζει ολοένα πιο δυνατό, το Φως του Λόγου του Θεού, του ενανθρωπίσαντα Υιού του ανθρώπου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εντός μου, μέσα μου, μέσα μας, μέσα στη φάτνη της καρδιάς μας. Χριστός γεννάται σήμερον. Σσσς…ξεκίνησε!

«Η θάλασσα ας ταράζεται και ό,τι τη γεμίζει·

η οικουμένη κι όλοι όσοι κατοικούν σ´ αυτήν.

Οι ποταμοί ας χειροκροτούνε

και τα βουνά μαζί ας αγάλλονται 

μπροστά στον Κύριο που έρχεται!»

~ Ψαλμός 98: 7-8

Καλά Χριστούγεννα, αγαπημένοι. Με ειρήνη και αγάπη στον κόσμο.

Είθε ο καλός Θεός να γεννηθεί μέσα στις καρδιές όλων μας. 

Χρόνια πολλά, καλά και ευλογημένα! 

Με αγάπη,

Εύα 💗

Η ορκομωσία

 

Συναντήσαμε όλους τους καιρούς μέχρι να φτάσουμε οδικώς και μετά με το καραβάκι ως τον Πόρο. Η κίνηση πολλή, η βροχή ασταμάτητη. Στις 10 π.μ. είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Στις 11 π.μ. ακριβώς ξεκινούσε η παρέλαση. Η έντονη βροχή παραχώρησε τη θέση της σε ένα γλυκό συννεφιασμένο πρωινό, οι καιρικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ιδανικές. Ο κόσμος πολύς, γονείς, συγγενείς, φίλοι, όλοι εκεί, παρόντες, να παρακολουθήσουν την τελετή της ορκομωσίας, να ζήσουν τις στιγμές, να καμαρώσουν τα παιδιά στο ξεκίνημα ενός νέου κεφαλαίου στην εφηβική τους ζωή, την έναρξη της στρατιωτικής τους θητείας. Η βασική εκπαίδευση, η πρώτη φάση είχε φτάσει αισίως στο τέλος της. Η αρχή είχε γίνει. 

Τα αγόρια μας σε λίγη ώρα θα ορκίζονταν στο όνομα της πατρίδας, της πίστης, της σημαίας. Με μια φωνή εκατοντάδες νέοι τραγούδησαν συγχρονισμένα τον ύμνο στην ελευθερία, τον εθνικό μας ύμνο. Και μετά, η ορκομωσία. Οι πλαγιές στους λόφους του νησιού αντιλάλησαν από τη σθεναρή φωνή τους και ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν σαν θάλασσα τις καρδιές όλων. Αγωνία, ενθουσιασμός, δέσμευση να φανούν αντάξιοι υιοί της μητέρας πατρίδας που τους καλούσε στα όπλα. 

Όλα ήταν οργανωμένα στην εντέλεια. Τα όπλα καλογυαλισμένα, οι στολές αψεγάδιαστες, οι κινήσεις συγχρονισμένες. Η παρέλαση άκρως εντυπωσιακή και επιτυχής. Το αποτέλεσμα μοναδικό. Οι νεοσύλλεκτοι ανήκουν πλέον και επίσημα στους κόλπους των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας, μιας Ελλάδας που σήμερα καμάρωσε με τιμή τα όμορφα παλικάρια της. 

Ήρθαν να παρακολουθήσουν και οι φίλοι του που είναι μαζί από παιδιά. Σεργιανίσαμε τους χώρους των ιστορικών κτιριακών εγκαταστάσεων του κέντρου εκπαίδευσης του πολεμικού ναυτικού. Απολαύσαμε τον καφέ μας στην παραλία του Πόρου. Από το πουθενά, συνάντησα και μια φίλη με την οποία είχαμε χαθεί από καιρό, ο γιος της ορκιζόταν κι αυτός, όπως κι ο δικός μου, πόσο απρόσμενο ήταν αυτό; Και πόσο ευχάριστο! Όμορφες γλυκιές στιγμές, μοναδικές αναμνήσεις. 

Φυσικά βγάλαμε αμέτρητες φωτογραφίες, φυσικά περάσαμε υπέροχα, φυσικά η μέρα θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων μας ως ένας σταθμός στη ζωή των παιδιών μας, αλλά και εμάς των ίδιων. 

Καλή θητεία στα ένστολα παλικάρια μας, στα αγόρια μας. 

Ήδη μας έχετε κάνει υπερήφανους!

Με αγάπη,

Εύα 💗