Ο Αλχημιστής

 αφημένος στο πίσω τζάμι ενός αυτοκινήτου.

Ηλιοβασίλεμα

Οι άνθρωποι είναι εξίσου όμορφοι με τα ηλιοβασιλέματα αν τους αφήσεις να είναι. Όταν κοιτάξω ένα ηλιοβασίλεμα, δεν βρίσκω τον εαυτό μου να λέει, μαλακώστε λίγο το πορτοκαλί στη δεξιά γωνία. Δεν προσπαθώ να ελέγξω ένα ηλιοβασίλεμα. Παρακολουθώ με δέος πώς εκτυλίσσεται. 

~ Carl R. Rogers

Ζήσαμε το δίχως άλλο ένα απόκοσμα σκοτεινό καλοκαίρι φέτος κι εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει σε σκοτεινά καλοκαίρια. Σε αυτήν την άκρη του κόσμου ακόμα και οι χειμώνες μας είναι λουσμένοι στο φως.

******

---- Μια αλλαγή στο template για φθινοπωρινό φρεσκάρισμα. Σκέφτομαι λίγο πιο πολλές φωτογραφίες, λίγο λιγότερες αναλύσεις, ίσως και μια ανανέωση στη θεματολογία; Δεν ξέρω καν αν θα τα τηρήσω όλα αυτά, κάποια ή και τίποτα. Σκόρπιες σκέψεις που περιμένουν να οργανωθούν, να οδηγήσουν κάπου. Δεν βιάζομαι, αφουγκράζομαι. Για την ώρα ξεσκαρτίζω πράγματα, αποχαιρετώ βαρύδια, αντιλήψεις που δεν με εξυπηρετούν πια. Τις αφήνω να πέσουν χάμω όπως τα φύλλα που αποδεσμεύονται αθόρυβα από τα φυλλοβόλα δέντρα και πάνω στην νωπή γη με το που φανεί το φθινόπωρο. Αγαπημένη εποχή το φθινόπωρο, τόσο.. εγώ. Ένα κλείσιμο των παραθύρων, μια εσωτερική μεταμόρφωση, ένα μυστικό ψιθύρισμα, μία στροφή στο κέντρο. Εκεί, δηλαδή, που συντελούνται τα θαύματα. 

Καλώς σας ξαναβρήκα, λοιπόν.

Καλό φθινόπωρο σε όλους,

Με αγάπη,

Ε. 💗