Σώμα Χριστού στην Oρθοδοξία μας σημαίνει αρκετά πράγματα. Πρώτο, είναι κυριολεκτικά το σώμα του Χριστού, αυτό που υπέστη τη χλεύη, τους βασανισμούς, τη Σταύρωση, αλλά και την Ανάσταση του Κυρίου μας.Δεύτερο, σώμα Χριστού σημαίνει την Εκκλησία. Ο Χριστός είναι η κεφαλή, η Εκκλησία είναι το σώμα.
Σώμα Χριστού είναι επίσης η Θεία Κοινωνία, το σώμα και αίμα Χριστού σε υπερφυσικό επίπεδο, που παρέχεται σε εμάς τους ακολούθους Του, ώστε εμείς να μπορούμε να είμαστε σε Κοινωνία μαζί Του.
Το σώμα του Χριστού όμως είμαστε κι εμείς, αφού Εκκλησία σημαίνει εμάς, το πλήρωμα του Χριστού, οι πιστοί, οι ακόλουθοι του Χριστού, οι Χριστιανοί. Είμαστε λοιπόν, το σώμα του Χριστού με όλα τα μέλη, πλην της κεφαλής, που είναι βέβαια ο Χριστός. Είμαστε επομένως τα πόδια του Χριστού, τα χέρια του Χριστού, το στόμα και τα αυτιά Του, όλα δηλαδή αυτά που μας κάνουν όργανα που λειτουργούν προς δόξα Θεού, και προς βοήθεια ανθρώπων.
Αυτό τι σημαίνει; Ότι όταν μιλάω με κάποιον, μιλώ ως εκπρόσωπος Χριστού. Όταν κάνω μια εργασία στο σπίτι μου, την κάνω προς δόξα Χριστού. Όταν μεγαλώνω τα παιδιά μου, την οικογένειά μου, οφείλω να αντιδρώ και να συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελε Εκείνος, δηλαδή αγόγγυστα, χωρίς μουρμούρες και παράπονα, χωρίς μνησικακία και θυμό, χωρίς αναβλητικότητα, αλλά με αγάπη και σκοπό, με τον Χριστό μπροστά.
Τα πόδια και τα χέρια του Χριστού γίνονται δικά μου πόδια και δικά μου χέρια και στόμα και συμπεριφορά και συναισθήματα και όλα όσα αποτελούν το είναι μου, όλα όσα είμαι, όταν είμαι συνειδητοποιημένη Χριστιανή, τα πάντα αποσκοπούν στη δική Του επιθυμία και στις δικές Του εντολές.
Τα τελευταία λόγια που είπε ο Χριστός στους μαθητές Του λίγο πριν τον συλλάβουν και τον καταδικάσουν, τους είπε - όπως το ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση - το εξής τρομερό: "Αν με αγαπάτε, τηρείτε τις εντολές μου." (Ιωάν. 14)
Το δύσκολο δεν είναι τόσο να συγχωρηθείς από τις αμαρτίες σου, αυτό ο Θεός το κάνει με μεγάλη ευκολία, εξαιτίας της αγάπης Του για εμάς. Μόλις φτάνει η ώρα που αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά στη ζωή σου και ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, στρέφεσαι στην εκκλησία, βρίσκεις έναν πνευματικό, εξομολογείσαι, μετανοείς, νηστεύεις, κοινωνείς και ανήκεις πλέον στην εκκλησία. Το δύσκολο, ωστόσο, έρχεται μετά. Γιατί όταν είναι κανείς χριστιανός με όλη την ενσυναίσθηση αυτού του τίτλου, χρειάζεται να κάνει θυσίες, όπως ο Χριστός, γιατί ακολουθείς πλέον τα χνάρια Του, ακολουθείς τον δρόμο του Χριστού, που σημαίνει ότι τον μιμείσαι, αφού μιμείσαι τον πλέον αναμάρτητο και τέλειο άνθρωπο που περπάτησε στη γη. Αυτό δεν σημαίνει ότι το κάνεις υποδουλικά, απεναντίας, υψώνεσαι σε κάτι ανώτερο από σένα που προσπαθείς να μιμηθείς για σένα, για να γίνεις καλύτερος, ένα ανώτερο δείγμα ανθρώπινης κατάστασης. Δεν καλείσαι να σταυρωθείς όπως Εκείνος κυριολεκτικά, καλείσαι όμως να σταυρώσεις άλλα πράγματα, τις αμαρτίες, τις αδυναμίες και τα πάθη σου. Καθημερινά! Να τηρείς τις εντολές καθημερινά! Να μιμείσαι τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού καθημερινά! Στον τρόπο που μιλάς, που φέρεσαι, στο πού βρίσκεται η καρδιά σου, προς ποια κατεύθυνση οδεύει η ζωή σου, στο παράδειγμα που δίνεις στα παιδιά σου, στην αγάπη που προσφέρεις στους γύρω σου, στη διάθεση να προσφέρεις γενικά. Δεν είναι Γολγοθάς αυτό; Είναι. Είναι μια ανάβαση εσωτερική, μα όταν φτάσεις στην κορυφή θα δεις την ωραιότερη θέα που μπορείς να φανταστείς, θα έχεις φτάσει στη θέωση, που θα πει μίμηση Θεού.
Ας μην τα παίρνουμε κυριολεκτικά όλα, η κυριολεξία είναι το πρώτο επίπεδο αντίληψης, το ας πούμε αρχάριο. Είναι κρίμα και απώλεια μεγάλη για το ανθρώπινο είδος να μένει κανείς στο πρώτο επίπεδο, όταν υπάρχουν κόσμοι ολόκληροι στα υπόλοιπα επίπεδα που σε περιμένουν να ανακαλύψεις. Υπάρχουν μαθήματα μίμησης άπειρα μέσα στην Καινή Διαθήκη που οδηγούν στη θέωση. Ένα μικρό παράδειγμα: Όταν ο Χριστός είπε ότι αν έχεις δύο χιτώνες να δώσεις τον ένα, δεν το εννοεί κυριολεκτικά μόνο την αξία της γεναιοδωρίας και της προσφοράς σε αυτόν που το έχει ανάγκη. Δεν μας λέει πούλα τα όλα και ακολούθησέ με. Μας λέει όμως, να έχουμε τη διάθεση να το κάνουμε. Να μην είμαστε δηλαδή προσκολλημένοι στα υπάρχοντά μας τόσο πολύ, που όταν έρθει η ώρα και πρέπει να διαλέξουμε τα υπάρχοντα ή τον Χριστό, αλλά να έχουμε αυτή τη διάθεση, ότι είμαι έτοιμος να τα δώσω όλα για χάρη του Χριστού. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν έχουμε φτάσει στο σημείο καμπής, εκεί που η αγάπη μας για τον Χριστό υπερβαίνει την αγάπη μας για τον κόσμο και όλα όσα ανήκουν στον κόσμο. Μας δίνει ένα κλειδί προστασίας λόγω της αγάπης Του για εμάς. Είναι μια εντολή που δείχνει αγάπη. Και αγάπη, σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του Χριστού, σημαίνει να ακολουθούμε τις διδαχές Του, που σημαίνει να μένουμε υπό την προστασία Του, με το να μιμούμαστε το παράδειγμά Του και να μη μας νοιάζει το εγώ, αλλά το Εκείνος, ώστε να γίνουμε σαν κι Εκείνον, άγιοι, αναμάρτητοι, λουσμένοι από τη χάρη του Θεού, θεωμένοι.
Με αγάπη,
Εύα 💗