30.7.17

Το πρώτο μου Fauxdori

Με το χαρτί ως υλικό έχω μια σχέση πάθους από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κάθε που ερχόταν ο Σεπτέμβρης εγώ πετούσα στα ουράνια. Ήταν ο μήνας των σχολικών και ήμουν ευτυχισμένη. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το χάρτινο βασίλειό μου, τα τετράδια, τα χρωματιστά μολύβια, τα ημερολόγιά μου, τις ατζέντες, τα organizer όλων των ειδών και μεγεθών. Μπορεί η τεχνολογία να έχει εξελιχθεί και όλα πλέον να γίνονται μέσα από laptops, tablets και κινητά, όμως εγώ κατά βάθος είμαι της παράδοσης. Για να οργανώσω τη μέρα μου χρειάζομαι χαρτί και μολύβι.

Σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα στο διαδίκτυο ότι υπάρχει ολόκληρη κοινότητα που ασχολείται συστηματικά με τη διακόσμηση των σελίδων, τις ευφάνταστες εκτυπώσεις των επιμέρους τομέων των organizer (στα ελληνικά ατζέντες, ημερολόγια κτλ.), με σκοπό να βάλουν χρώμα και φαντασία σε ένα κατά τα άλλα άχαρο και ανιαρό σύνολο σελίδων όπου αναφέρονται απλά σε πληροφορίες και ημερήσιες λίστες υποχρεώσεων. Αυτό βέβαια εγώ το έκανα από πάντα, κάτι θα ζωγράφιζα, κάτι θα κολλούσα, κάτι θα χειροτεχνούσα τέλος πάντων πάνω στις σελίδες μου. Όμως δεν γνώριζα ότι αυτή η τακτική ήταν τόσο διαδεδομένη και τόσο δημοφιλής σε παγκόσμια κλίμακα και σε τόσο ευρεία ποικιλία.

Το μόνο μειονέκτημα στο όλο θέμα είναι οι τιμές τους. Αν πεις ότι ξεκινάς να αγοράσεις ό,τι χρειάζεται για να κάνεις πιστά αυτά που βλέπεις στο διαδίκτυο, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι θα σου φύγουν τα μαλλιά της κεφαλής σου σε χρήματα. Τι έκανα λοιπόν εγώ; Πήρα ιδέες και προσπάθησα να τα φτάξω μόνη μου με ό,τι υλικά είχα στη διάθεσή μου. Το εργαστήρι μου είναι γεμάτο από αποκόμματα από περιοδικά, λεζάντες, κομμάτια από ύφασμα, κορδέλες, διακοσμητικά από μπομπονιέρες και ό,τι έρχεται στον δρόμο μου και την καθημερινότητά μου που να μου τραβάει την προσοχή, συνηθίζω να το κρατάω. Βοηθάει πολύ στα junk journals που φτιάχνω (ημερολόγια από ανακυκλώσιμα υλικά που σε διαφορετικές συνθήκες θα κατέληγαν στον κάλαθο των αχρήστων). Μου αρέσει η ιδέα πως τους δίνω μια δεύτερη ζωή, μια ευκαιρία να ξαναζήσουν.


Το Midori (=μάρκα ταξιδιωτικού σημειωματαρίου ιαπωνικής προέλευσης που έχει επικρατήσει σε όλη τη γκάμα σημειωματαρίων αυτής της φιλοσοφίας) μου τράβηξε αμέσως την προσοχή, καθώς μου φάνηκε τρομερά λειτουργικό και στα μέτρα μου. Ένα απλό περίβλημα με λάστιχα για άξονες στα οποία στερεώνεις όσα και όποια σημειωματάρια θέλεις εσύ. Κι όταν τελειώσει η αποστολή τους, απλά το αφαιρείς από το λάστιχο που το στηρίζει και το αντικαθιστάς με κάποιο άλλο, χωρίς να χρειάζεται να πειράξεις τα υπόλοιπα.

Πρώτη μου προσπάθεια αυτό εδώ που βλέπετε στη φωτογραφία, ένα τύπου Midori ατζεντάκι, που επειδή δεν είναι το αυθεντικό, λέγεται Fauxdori (faux = μη γνήσιο, αντίγραφο). Ακόμα και τα μη γνήσια όμως ατζεντάκια του είδους αν τα παραγγείλεις στο διαδίκτυο δεν θα τα βρεις κάτω από 50-70 ευρώ, χωρίς τα μεταφορικά έξοδα. Πιο φαντεζύ βέβαια, πιο επαγγελματικά και άρτια στοιχισμένα από ότι το δικό μου, αλλά είπα να δοκιμάσω να το φτιάξω και να δω κατ' αρχάς αν ανταποκρίνεται στις προσωπικές μου ανάγκες και μετά βλέπουμε.


Πηγή έμπνευσης φυσικά το διαδίκτυο όπου και αναζήτησα πληροφορίες για το πώς θα το φτιάξω. Είδα ότι δεν είναι πολύπλοκο ούτε σαν φιλοσοφία ούτε και σαν κατασκευή. Ένα κομμάτι δέρμα για περίβλημα και λάστιχο που το περνάς στη ράχη του περιβλήματος ώστε να στηρίξουν τα σημειωματάριά μου. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια την όλη διαδικασία.

Πήρα μια μεγάλη βελόνα (σακοράφα), τρύπησα με αυτήν το πάνω και κάτω μέρος της ράχης του δέρματος που επέλεξα για να περάσω το λάστιχο. Το πρώτο που έφτιαξα ήταν ένα κομμάτι από μια φούξια τσάντα που δεν χρησιμοποιούσα πια αλλά δεν βγήκε τόσο σταθερό λόγω λεπτότητας και αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω με άλλο υλικό. Είναι σημαντικό να μην αποθαρρυνόμαστε στις αποτυχίες των χειροτεχνημάτων μας, αλλά να μαθαίνουμε από τα σφάλματα και τις όποιες αστοχίες και να συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Η τέχνη, όπως είπε και ο Ματίς, θέλει θάρρος. Και για μένα, ακόμα και αυτό το ασήμαντο δημιούργημα με τα ευτελή του υλικά και την απλοϊκότητά του, από τη στιγμή που είναι φτιαγμένο από τα χέρια μας και τον χρόνο μας και τις σκέψεις που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας, είναι τέχνη. Είναι καλύτερα, λοιπόν, για να έρθουμε και στο θέμα μας, να είναι πιο χοντρό το περίβλημα για μεγαλύτερη σταθερότητα. Έτσι για το δεύτερο που έφτιαξα - αυτό που χρησιμοποιώ τώρα - επέλεξα το εξώφυλλο από μια παλιά ατζέντα σε όμορφο βαθύ κίτρινο χρώμα μπροστά και το αγαπημένο μου μωβ πίσω, το οποίο και έκοψα στις διαστάσεις που επιθυμούσα 18cm ύψος X 10cm πλάτος όταν είναι κλειστό (περίπου 18cm ύψος X 21.5 cm πλάτος κανονικές διαστάσεις όταν είναι ανοιγμένο) και που είχε τη στιβαρότητα που επιθυμούσα.

Όταν τελείωσα με το "κέντημα" του λάστιχου, στερέωσα τα δύο άκρα του με κόμπο στο κέντρο της ράχης από την εσωτερική πλευρά για να μη φαίνεται και κατόπιν έφτιαξα τα σημειωματάριά μου, για τα οποία χρησιμοποίησα σελίδες τετραδίου για τα δύο πρώτα και καρρέ για τα δύο επόμενα. Για εξώφυλλό τους χρησιμοποίησα κομμάτια χαρτονιζέ με μοτίβα, τα οποία προμηθεύτηκα από το γνωστό κατάστημα παιχνιδιών. Πήρα επίσης ένα μικρό ατζεντάκι εβδομαδιαίο που κυκλοφορούσε στο σπίτι, του αφαίρεσα το σκληρό εξώφυλλο για να αφαιρέσω τον περιττό όγκο και το ενσωμάτωσα και αυτό στο σύνολο των σημειωματαρίων που στελέχωσαν το αυτοσχέδιο fauxdori μου.

Το χρησιμοποιώ εδώ και δύο εβδομάδες σε καθημερινή βάση και πρέπει να πω ότι χάρη στο εύχρηστο μέγεθος, την δυνατότητα που δίνει να ταξινομήσεις και να επιλέξεις τα θέματα της επιλογής σου μέσα σε αυτό έχει γίνει πρακτικά το δεξί μου χέρι τόσο στο γραφείο όσο και στο σπίτι. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το πρώτο βιβλιαράκι το έχω αφιερώσει σε μια αέναη λίστα υποχρεώσεων κι έτσι μπορώ ανά πάσα στιγμή να σημειώσω αυτά που έχω να κάνω την ώρα ακριβώς που έρχονται στο μυαλό μου. Έχω την εβδομαδιαία μίνι ατζέντα που με κρατάει ενήμερη για όλα τα ραντεβού, τις όποιες πληρωμές έχω να κάνω, τα σημαντικά που πρέπει να θυμάμαι για τα παιδιά και την οικογένεια γενικότερα, κοινωνικές υποχρεώσεις και γενικά όλα όσα έχουν φιξαρισμένη ημερομηνία διεκπεραίωσης. Ένα ακόμα σημειωματάριο κρατά όλες μου τις σκέψεις για διάφορα projects σχετικά με το σπίτι, την καθαριότητα και οργάνωση, ιδέες για το blog και τα χειροτεχνικά μου, ιδέες για αυτοβελτίωση, βιβλία που θέλω να διαβάσω, ταινίες που θέλω να δω κ.ο.κ. Επόμενο είναι το βιβλιαράκι μου των καλλιτεχνικών σημειώσεων που κρατάω από το διαδίκτυο κυρίως, πληροφορίες, οδηγίες, links, υλικά που ίσως χρειαστώ να τα φέρω εις πέρας κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον, σκιτσάκια και σκαριφήματα και όλα τα σχετικά. Και τέλος, στο τελευταίο μου αυτοσχέδιο βιβλιαράκι κρατάω το ημερολόγιό μου, προσωπικές σημειώσεις για όσα με άγγιξαν, με προβλημάτισαν, με έκαναν χαρούμενη, σκέψεις και συναισθήματα από την κάθε μέρα που περνά φυλάσσονται εκεί μέχρι να γεμίσει, όπου και θα αρχειοθετηθεί κάπου στη βιβλιοθήκη μου και θα αντικατασταθεί με ένα καινούργιο γεμάτο λευκές σελίδες που θα με περιμένουν να τις γεμίσω με στιγμές, σκέψεις και αναμνήσεις.

Αυτά. Ελπίζω να ήμουν αρκετά κατατοπιστική, καθώς είναι μια ανάρτηση που μου ζητήθηκε να ανεβάσω. Το να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου είναι για μένα ένα δυνατό αντίδοτο στο άγχος και το τρέξιμο της ημέρας. Όταν βγάζω τα χαρτιά και τα ψαλίδια μου και αρχίζω να παίζω μαζί τους, το μυαλό καθαρίζει από τις σκοτούρες και την πίεση και το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι αυτό, ξέρω ότι ανταποκρίνεται στα αισθητικά μου κριτήρια και τις ανάγκες που θέλω να εξυπηρετήσουν κάθε φορά προκειμένου να διευκολύνουν την καθημερινότητά μου με τον τρόπο που εγώ επιθυμώ.

Το αυτοσχέδιο βιβλιαράκι μου ανταποκρίθηκε σε όλα. Έχει γίνει ο προσωπικός μου βοηθός, αυτός που κουβαλάει όλο το βάρος και την αντάρα των σκέψεών μου. Ξέρω ότι βρίσκονται όλα εκεί κι έτσι, είμαι ελεύθερη από τη σκοτούρα τους και το άγχος να μην ξεχάσω τίποτα σημαντικό και επειδή είναι φτιαγμένο από μένα το κάνει αυτόματα πιο προσωπικό και κοντύτερα σε αυτό που είμαι εγώ κι σε αυτό που με εκφράζει.

Φιλώ σας!

Εύα 💗

17.7.17

"PIAF! The Show" στο θέατρο Πέτρας

Από πέρυσι προσπαθούσαμε να πάμε, φέτος τελικά το καταφέραμε. Μόλις έμαθα το πρόγραμμα για το φετινό καλοκαίρι, έτρεξα να κλείσω εισιτήρια μη και προκύψει οτιδήποτε που θα μας το ακύρωνε και πάλι.
Η Anne Carrere έλαμψε στον ρόλο της Πιαφ. Μέσα σε λίγα λεπτά η γλώσσα έπαψε να είναι εμπόδιο, ξεπεράστηκε χάρη στην επικοινωνιακή της μαεστρία και χάρη στην ίδια τη μουσική που θριάμβευσε και πάλι. Η παράσταση λιτή, ταίριαζε με το απέριττο σκηνικό του θεάτρου Πέτρας με τους γυμνούς βράχους, την χωμάτινη ορχήστρα και το τσιμεντένιο κοίλον, ταίριαζε και με το ανεπιτήδευτο παρουσιαστικό της καλλιτέχνιδας, σε απόλυτη αντίθεση, από την άλλη, με την πλούσια χροιά της φωνής της, τη μεστή, τη γήινη, τη βαθειά και απέραντη, που τόσο πλησίαζε με εκείνης του Σπουργιτιού των Παρισίων του μεσοπολέμου και του κόσμου όλου.
Η Εντίθ Πιαφ έζησε μια ζωή πολυτάραχη, σημάδεψε και σημαδεύτηκε, έφυγε νωρίς. Η φωνή της όμως, ωω!! Η φωνή της είναι μια άλλη ιστορία..!!

Η Anne Carrere προσιτή και υπέροχη υπογράφει το cd με τα τραγούδια της παράστασης.


*  Περισσότερα για την Edith Piaf μπορείτε να διαβάσετε <εδώ>.

    ******

*  Θέλετε να την ακούσετε; Πατήστε στο link <εδώ>. Διάλεξα playlist για να είναι χορταστική. Μπορείτε να μπείτε και στη σελίδα μου στο FB (link <εδώ>) όπου έχω ανεβάσει ένα μικρό βιντεάκι με την Carrere να τραγουδάει Πιαφ από το κινητό μου. (Δεν έχω μάθει ακόμα να μεταφέρω βιντεάκια μου στο blog, πού θα πάει όμως, κάποια στιγμή θα μάθω!)

    ******

*  Για την Anne Carrere διαβάστε <εδώ>.

    ******

*  Για το φετινό πρόγραμμα Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας, μπορείτε να ενημερωθείτε <εδώ>.

    ******

ΥΓ:  Για όσους/-ες με διαβάζουν και πιθανόν να γνωρίζουν, θα ήθελα να ενημερώσω ότι οι εξετάσεις μου στο πανεπιστήμιο ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και μαζί με αυτές, ολοκληρώθηκαν και οι σπουδές μου στον Ελληνικό Πολιτισμό του ΕΑΠ. Από τις 8 του Ιουλίου θεωρούμαι και επισήμως απόφοιτη και πτυχιούχος (και αριστούχος, παρακαλώ, ναιιι!!!!!). Πάει κι αυτό, τελείωσε... Νομίζω πως είναι ελευθερία αυτό που αισθάνομαι τώρα που τελείωσαν όλα; Γιατί και να μην είναι, σίγουρα πάντως της μοιάζει...

Φιλώ σας!

Εύα 💗